ΩΡΑΙΟΤΑΤΕΣ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ !

Τι έγινε ρε σεις; Σας ανοίξαν τα κεφάλια; 

Ποιος σας είπε να πάτε να τα βάζετε κάτω από τα ρόπαλα των ΜΑΤ; 

Πέτρα ψαλίδι χαρτί. Η πέτρα κερδάει πάντα! Νικάει ΚΑΙ το χαρτί και πείτε σεις ό,τι θέλετε. Λιώνει το χαρτί, η πέτρα μένει, αιώνιο πράγμα οι πέτρες.

Όπου πέτρα, εσείς λογαριάστε τα άκαμπτα πράγματα, τα ανελαστικά: τα τάνκς, τις μπουλντόζες, τους γερανούς, τις σκουριασμένες ιδέες, τις ιδέες που μολύνθηκαν από ιδιοτέλεια, την αδιαφορία για την θέληση του λαού.

Δείρανε τα ΜΑΤ; 

Και τα σώματα ασφαλείας (έξω η πυροσβεστική) μπλοκάρανε τους δρόμους; 

Και τι θα γίνει δηλαδή, μόνο κλήσεις στα διπλοπαρκαρισμένα στην Κολυμπήθρα θα δίνουν και θα βάζουν τα αυτοκίνητα στα καράβια; Α, ναι! Πιάνουν και κανέναν ημεδαπό για καμιά τζιβάνα και κανέναν αλλοδαπό για δυό μέτρα μάντρα χωρίς άδεια.

Γιατί προστατεύουν τον επενδυτή; Γιατί ο επενδυτής έχει λεφτά. 

Και τα ΜΑΤ είναι της κυβέρνησης που θέλει επενδυτές για να πουλάει «ανάπτυξη». Καλά, ντιπ χαζοί είστε;

Η θέληση του Τηνιακού λαού; Ποιος ακριβώς είναι αυτός ο λαός, να καταλάβω δηλαδή; Οι πέντε δέκα τρελαμένοι που παίρνουν τις βουνοκορφές και τραβάνε φωτογραφίες και καθαρίζουν μονοπάτια; 

Μήπως ο άλλος ο παλαβός και η παρέα του που, άκουσον άκουσον, γυρνάνε όλο το νησί με τα πόδια και βγάζει ο άλλος βιβλίο με τους περιστεριώνες; Φέρνει λεφτά αυτό στον τόπο; για να καταλάβω, δηλαδή...

Ή κάτι άλλοι που κάθονται και καταγράφουν την παράδοση; 

Ή κάτι λατρευτές της Τήνου και του "μοναδικού, φυσικού τοπίου της";

Φέρνουν λεφτά αυτά; Όχι. Λεφτά φέρνουν οι μπίζνες. Τραβάτε στην πλατεία του Πύργου να δείτε ανάπτυξη: τριάντα καφενεία γύρω ολόγυρα. Πάτε στην πλατεία στην Κώμη: δύο γκουρμεδιάρικα. Τώρα αν η ντομάτα είναι Αργεντινής και η τηγανιά από χοιρινό Ανδαλουσίας, τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να τάχουμε όλα.

Πάει ο άλλος καφετζής και δηλώνει μπαρίστας, αφήνει κι’ ένα μούσι της μόδας και μοιάζει με αυτούς στις διαφημίσεις για τέσσερεις μήνες. Μετά στο ταμείο κι’ απ΄ τα έτοιμα. Παραγωγή; ποια παραγωγή; Πάει η άλλη να φυτεύει αγκινάρες και να αρμέγει αγελάδες όταν μπορεί να πάει καμαριέρα ή σερβιτόρα; Απ’ ό,τι φαίνεται δεν πάει. 

Και για να λέμε του στραβού το δίκιο και να πάει, είδατε σεις καμιά κίνηση των αρχόντων για να στηριχτεί η παραγωγή; Μια λιμνοδεξαμενή που δεν λειτούργησε ποτέ, ένα τυροκομείο να ψάχνει γάλα και να μην μπορεί να πιστοποιήσει τα τυριά του, κι’ ένα λιβάδι αναξιοποίητο.

Άρα; Οι ανεμογεννήτριες σας πειράξανε;

Και μιας και είπα "οι άρχοντες του τόπου". Ποιοί είναι αυτοί παραδοσιακά στην Ελλάδα; Ο δάσκαλος, ο παπάς κι ο χωροφύλακας. Για τον χωροφύλακα τα είπαμε, να μην τα ξαναλέω και στεγνώνει ο στόμας μου. 

Οι παπάδες; Γιατί, τι πρόβλημα έχουν με τις ανεμογεννήτριες, στο προαύλιο της Μεγαλόχαρης θα τις βάλουν; Μόνον τότε θα είχαν, ίσως, πρόβλημα. 

Ο δάσκαλος. Εδώ είμαστε. Μόνο που αντί για δάσκαλο να βάλουμε τους καλλιτέχνες που έχουν σπίτι στο νησί, μερικοί μάλιστα είναι και οικόσιτοι; Να τους βάλουμε. 

Οι καλλιτέχνες λοιπόν, αν δεν είναι συστημικοί, μαύρο φίδι που τους έφαγε. Να πουλάνε θέλουν, να φωτογραφίζονται σε τίποτε εγκαίνια παρέα με μαρεβοκούληδες και να δίνουν συνεντεύξεις στα μέσα του κουμπάρου. Έξω κι’ αυτοί. 

Έχουν καμιά σχέση οι ανεμογεννήτριες επειδή σαν λαός έχουμε μάθει να γλείφουμε εκεί που φτύναμε;

Τι; ο δήμαρχος; Πλάκα κάνετε ή είστε όντως τόσο ηλίθιοι; Ο δήμαρχος έχει κόμμα που τον στήριξε, του τύπωσε τα φυλλάδια, του έκανε τον προεκλογικό αγώνα, του πλήρωσε τις μαζώξεις και τις ομιλίες, και τον έβαλε να κάτσει στην έδρα για να κάνει αυτά που λέει το κόμμα. Εγώ αν ήμουν δήμαρχος θα έκανα ό,τι λέει το κόμμα γιατί κάποια στιγμή δεν θα μου έπεφτε άσχημα και μια βουλευτική έδρα... 

Καλά κάνει, την δουλειά του κάνει, μαζί του με τα χίλια! Πήρε ή δεν πήρε 40,47% με 2.421 ψήφους  σε σύνολο 6.130; Τους πήρε. Ποιος σας είπε να μην πάτε να ψηφίσετε και να δώσετε 37% αποχή; Δηλαδή, 3.569 Τηνιακοί ΔΕΝ ΠΗΓΑΝ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ. 

Οι ανεμογεννήτριες φταίνε και σε αυτό; 

Ξέρετε με τι ποσοστό επί του συνόλου (9.699 εγγεγραμμένοι) κυβερνάει ο δήμαρχος; Με 25%! Γιατί 2.421 ψήφοι σε σύνολο 9.699 (για κάντε την πράξη, απλή μέθοδος των τριών) τόσο κάνει: 25%! Με 25% κυβερνάει ο δήμαρχος την Τήνο. Του φτάνει και του περισσεύει. Βλάκας θα ήταν να σταθεί εμπόδιο στον επενδυτή και φίλο της κυβέρνησης, ειλικρινά μιλάω.

Τι λέγαμε; Α! για τις ανεμογεννήτριες. Μάλιστα.

Ξέρετε τι με πικραίνει; 

Ο προφητικός τίτλος αυτού εδώ του μπλογκ όταν το ξεκίναγα δεκαεφτά χρόνια πριν. Tinos on the Run, που παναπεί, Η ΤΗΝΟΣ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟΝ. 

Θυμάμαι εκείνη την φίλη που με είχε βρει Πάσχα στους Αγίους Αναργύρους στο πανηγύρι και μου θυμωμένη μου έλεγε να αλλάξω τον τίτλο. Δυστυχώς για όλους, είχα δίκιο.

 

 

ΕΝΑ ΝΗΣΙ ΓΕΜΑΤΟ ΒΛΑΚΕΣ...

Γεμάτο δεν το λες, αλλά δεν έχει και λίγους...

Και μπαίνουν ανάμεσά μας και μας χαλάνε τις δουλειές!

Ή τις καθυστερούν σημαντικά!

Δεν φοβάμαι να αναφερθώ και ονομαστικά σε δύο βλάκες που γνωρίζω προσωπικά:

Ιωάννα και Γιάννη, είστε βλάκες!

Πάντα ήσασταν δηλαδή, αλλά τελευταία παραγίνατε. Και σας το λέω σαν φίλος, τι διάολο… 

Άκουσα πάτε και τρέχετε σε κάτι βουνοκορφές κει στο νησί, καθαρίζετε με κάτι άλλους μονοπάτια, χαρτογραφείτε λέει διαδρομές για περιπατητικό τουρισμό και τέτοιες βλακείες. 

Και ένας άλλος, από σας πάλι, τους και καλά ονειροπόλους τους "ρομαντικούς" που αγαπάνε το νησί και ξέρω 'γω τι άλλο παράσημο έχετε δώσει στον εαυτό σας, πήγε και κατέγραψε όλους τους περιστεριώνες!

Γελάω μέχρι δακρύων με την ηλιθιότητά σας... 

Γελάω γιατί σας βλέπω σαν να παίζετε σε μια παράσταση με κανέναν θεατή και αυτό από μόνο του μου φέρνει γέλια. 

Και έχω ακούσει (όλα μαθαίνονται...) πως και κει στο χωριό σου και στο παραδίπλα και στο παραπάνω και στο εγκαταλειμμένο πάτε και "καταγράφετε την ιστορία..." και "διασώζετε την παράδοση για να μην χαθεί..." και ξέρω γω τι άλλο θα βρείτε να περνάτε την ώρα σας αντί να κάνετε κάτι δημιουργικό.

Ιωάννα και Γιάννη είσαστε βλάκες!

ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΤΕ ΕΧΕΙ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ!

Το πήραν τα μπιτσόμπαρα, τα μοδάτα φαγάδικα, οι παραλιολάτρες, το air bnb προσφάτως. 

Εσείς αγαπάτε κάτι κοτρώνια και κάτι πέτρες με την δικαιολογία ότι είναι βαλμένες σε ωραίες (κατά τα γούστα σας...) σειρές και σχηματίζουν μάντρες και ξερολιθιές και "αποτυπώνουν τον μόχθο των απλών ανθρώπων που πέρασαν και έζησαν στο νησί με σεβασμό..." 

Κάπως έτσι δεν τα λέτε μεταξύ σας και ενθουσιάζεστε;

Ναι, Γιάννα μου και Γιάννη μου, ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΙ ΠΕΘΑΝΑΝ!

Και τώρα δεν είναι δω! 

Που σημαίνει ότι τώρα το νησί είναι αλλωνών και το κάνουν ότι θένε!

Θέλετε να πάμε στην ουσία; Ας πάμε: πόσοι είναι οι περιπατητές κάθε χρόνο και τι φραγκάκια αφήνουν στο νησί; Νάναι πενήντα; Νάναι εκατό; να σου πώ πεντακόσιοι; Πεντακόσιοι λοιπόν. 

Συγκρίνονται, αγαπητοί μου βλάκες, με τους εκατοντάδες που ξημεροβραδιάζονται στα μπιτσόμπαρα και ακουμπάνε πορτοφόλι σε ξαπλώστρες, καφέδες, ποτάρες, μπιρόνια, κλάμπ σάντουιτς, σαλάτες και τέτοια; Όχι πέστε αλήθεια; Συγκρίνονται; Να είμαστε ειλικρινείς. 

Το νησί έχει ανάγκη λεφτά! Και τα λεφτά δεν βγαίνουν περπατώντας και φωτογραφίζοντας γκρεμίδια!

 

Σε ένα νησί που δεν έχει παραγωγή (ή που έχει εξαιρετικά μειωμένη) τα λεφτάκια βγαίνουν χτίζοντας ενοικιαζόμενα, νοικιάζοντας τα υπάρχοντα σπίτια, νοικιάζοντας παραλίες, κουβαλώντας Αθηναίους μαγείρους και επενδυτές να στήσουν μαγαζιά γκουρμέ και δηθενιές.

Έτσι γίνεται.

Είπα χτισίματα και θυμήθηκα πως ένας σύλλογος πολιτικών μηχανικών (κάτι τέτοιο τέλος πάντων...) έκανε μια διαμαρτυρία για το πώς χτίζονται τα σπίτια και πως δεν πρέπει, λέει, να αλλοιωθεί η εικόνα του νησιού. 

Ακούστε κάτι: θα χτίζουμε όπως θέλουμε! 

Οι πελάτες θέλουν θέα στην θάλασσα; θέα στην θάλασσα θα πάρουν κι' ας ξηλώσω χιλιόμετρα ξερολιθιάς!

Θέλουν πισίνα; Πισίνα θα έχουν κι ας μην έχει το νησί νερό να πιεί! 

Θέλουν δρόμο στα κορφοβούνια; Δρόμο θα στρώσουμε!

Να μην λέμε πολλά, για να πάμε και στο ουσιαστικό, τι άλλο μας μένει Γιαννούλα μου και Γιάννη μου; εννοώ για αξιοποίηση απ' όπου μπορούμε να βγάλουμε φραγκάκια; 

Αυτά που πάτε και περπατάτε εσείς και οι άλλοι οι παλαβοί: τα κορφοβούνια! 

Εκεί θα βάλουμε της ανεμογεννήτριες λοιπόν γιατί κανείς δεν νοιάζεται για τα νερά που θα στεγνώσουν, για τα σκατοπούλια που περνάνε πέντε φορές τον χρόνο και θα γίνονται κιμάς στις προπέλες, για τα όμβρια ύδατα (μου μάθατε και τον επιστημονικό ορισμό, τρομάρα σας…) που με την πρώτη γερή βροχή θα πνίξουν το νησί και θα καταστρέψουν τις πεζούλες. 

Τραβάτε φάτε πεζούλες ρε βλάκες! 

Όταν πεινάσετε τραβάτε και φάτε πεζούλες!

Και σκάστε επιτέλους για το κακό που κάνουν οι ανεμογεννήτριες, λες και δεν ξέρουμε τι τόνους σκουπιδιών αφήνουμε στο κωλονησί σας επάνω. Το ξέρουμε και (μαντέψτε..;) δεν μας νοιάζει ρε βλάκες! 

Δεν είναι δικό μας κανένα από τα κωλονησιά σας, αλλού κάνουμε τις διακοπές μας, δεν τρώμε στην μάπα εμείς τα τέρατα που καρφώνουμε πάνω από τα χωριά σας, δεν απαξιώνονται οι δικές μας περιουσίες, δεν ακούμε εμείς τον βόμβο από τα πτερύγια, εμείς επενδύουμε, Ιωάννα μου και Γιάννη μου, καταλάβατε;

Και καθήστε εσείς και φωτογραφίστε την θειά του ενός και του άλλου που φτιάχνει παξιμάδια (η παράδοση!!!). Υπάρχουν άλλοι που ρίχνουν μπετά και μας ενδιαφέρουν περισσότερο. Άμα θέλουμε παξιμάδια πάμε στο σουπερμάρκετ κι' αγοράζουμε!

Μακρηγόρησα αγαπητοί μου βλάκες Γιάννα και Γιάννη, αλλά έτσι κι αλλιώς σας έχουμε χεσμένους όλους σας, αυτό που είναι να κάνουμε θα το κάνουμε. 

Άντε από κει χάμω με τον κάθε έναν άσχετο περί την ανάπτυξις…

ΥΓ: το παραπάνω κείμενο είναι ένα λογοτέχνημα που βασίζεται σε φανταστικούς τόπους, καταστάσεις και ανθρώπους, συμπτωματικά και μόνον χρησιμοποίησα φωτογραφίες από την Τήνο, για να μην κάθομαι να σκιτσάρω, που δεν τα καταφέρνω και καλά...

Ε, ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΚΑΠΟΥ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ...

Ας μείνει και κάτι όρθιο ρε παιδιά!

Όλα στους ομπρελάδες και στους μπιτσομπαράδες;;;

Καταλαβαίνει κανείς σας τον κατήφορο που παίρνει το νησί;;;

Πρόσφατα συνεδρίασε το Συμβούλιο της Κοινότητας Στενής του Δήμου Τήνου. Ανάμεσα στα θέματα της συνεδριάσεως ήταν και η αίτηση περί μη εκμίσθωσης της παραλίας της Λειβάδας και βελτίωσης της οδού που οδηγεί σε αυτή. 

Εισηγούμενος το παραπάνω θέμα ο πρόεδρος διάβασε τη με αρ. εισ. Πρωτ. 641/21- 01-2020 και εισερχ. Πρωτ. Κοινότητας Στενής 02/22-01-2020 την αίτηση “περί μη εκμισθώσεως της παραλίας της Λειβάδας Τήνου και βελτιώσεως του δρόμου που οδηγεί σε αυτήν” συνοδευόμενη από υπογραφές 1.170 προσώπων με πίνακα που περιέχει όνομα επώνυμο και πόλη και Χώρα προέλευσης.

Στην αίτηση αυτή διατυπώνεται η αντίθεση για την εκμίσθωση τη παραλίας με τη χρήση ομπρελών και ξαπλωστρών η οποία έλαβε χώρα για πρώτη φορά το 2019 και η προτροπή για τη βελτίωση τους οδού πρόσβασης προς αυτή καθώς στο μεγαλύτερο μέρος της αποτελείται από χωματόδρομο.

Στη συνέχεια και μετά από διαλογική συζήτηση ο πρόεδρος ανέφερε την ανάγκη προστασίας της παραλίας της Λειβάδας και όλης της περιοχής που την περιβάλει, καθώς αποτελεί την “καρδιά” της προστατευόμενης περιοχής NATURA στο νησί και διαθέτει ένα πολύ ιδιαίτερο οικοσύστημα το οποίο πρέπει να διατηρηθεί και να αναδειχθεί.

Ύστερα από υποδειξη των μελών του σώματος παρόμοια αντιμετώπιση πρότάθηκε και για την παραλία της Σάντα Μαργαρίτας καθώς και εκεί, η ύπαρξη οικονομικής εκμετάλλευσης μέσω της εκμίσθωσης της, θα αλλοιώσει το χαρακτήρα της παραλίας και σταδιακά θα φέρει την υποβάθμισή της.

Παράλληλα συμφώνησε με την ανάγκη βελτίωσης της πρόσβασης προς την παραλία τόσο μέσω της δημοτικής οδού, όσο και των ημιονικών οδών – μονοπατιών που καταλήγουν σε αυτή και γι’ αυτό το λόγο ανέφερε ότι θα πρέπει να διατηρούνται σε καλή κατάσταση.

Για τους παραπάνω λόγους εισηγείται τη μή εκμίσθωση της παραλίας της Λειβάδας και της Σάντα Μαργαρίτας. Επιπλέον την αποστολή της παρούσας απόφασης στο Τμήμα Τεχνικών Έργων Μεταφορών και Συγκοινωνιών για τις σχετικές ενέργειες βελτίωσης της δημοτικής οδού από Μυρσίνη προς Λειβάδα αλλά και των μονοπατιών που καταλήγουν σε αυτήν. 

Στη συνέχεια το Κοινοτικό Συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα και εισηγείται τη μή εκμίσθωση των παραλιών της Λειβάδας και της Σάντα Μαργαρίτας για λόγους προστασίας του ιδιαίτερου χαρακτήρα των παραλιών αυτών, της προστασίας του ευαίσθητου οικοσυστήματος που φιλοξενούν και για την αποφυγή της υποβάθμισή τους λόγω των συνεπειών που επιφέρει η οικονομική τους εκμετάλευση.

Αποστέλλει προς το Τμήμα Τεχνικών Έργων Μεταφορών και Συγκοινωνιών, την παρούσα απόφαση ώστε να προβεί στις σχετικές ενέργειες βελτίωσης της δημοτικής οδού από Μυρσίνη προς Λειβάδα αλλά και των ημιονικών οδών – μονοπατιών που καταλήγουν σε αυτήν.

https://tinostoday.gr/aitima-livada-margarita/?fbclid=IwAR32IC2yZYm6C9fgajtUfi2xmWSb5PLMXpfHufpcAUdnVqOVFJR6D8LIzRI#.XmC-TLmDZu4.facebook

ΠΑΡΕ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΟ ΚΩΛΟΠΑΙΔΟ...

Προσπαθώ να φανταστώ το παρασκήνιο πίσω από τον αγώνα που κάνει ο επενδυτής και η κυβέρνηση για να μπορέσουν επιτέλους να καταστρέψουν τα νησιά. 

Ή τον όποιο χώρο πρέπει να καταστραφεί με ανεμογεννήτριες ενώ υπάρχει αντίσταση από τον λαό.

Φαντάζομαι τηλεφωνήματα, πυρετώδεις διαβουλεύσεις, απειλές μηνύσεων, απειλές κομματικές, απειλές πολιτικής εξόντωσης.

«Δεν μπορεί ολόκληρο έργο να σταματάει για πέντε-δέκα παλαβούς!»

«Πάρε τηλέφωνο το κωλόπαιδο και πες του πως αν συνεχίσει έτσι να ξεχάσει και κόμμα και παράταξη και μέλλον! Ούτε δημοτικός σύμβουλος δεν θα ξαναβγεί! Τ' άκουσες;»

«Στείλε όσους μπορείς, σπάστε τους στο ξύλο, λακίσατε σαν τις κότες μπροστά στους χωριάτες!»

«Στείλε κι΄ άλλους, να πήξει ο τόπος στα κράνη, να χεστούν απάνω τους! Καθίσατε και συζητάγατε μαζί τους! σπάστε τους στο ξύλο σου λέω! Αυτοί που είναι πίσω μου, και πίστεψέ με είναι πραγματικά μεγάλοι αυτοί που είναι πίσω μου, ανυπομονούν, βλέπουν την ανικανότητά σας και ανυπομονούν. Μου λένε γιατί δεν τους αντικαθιστάς με άλλους πιο σκληρούς να γίνει η δουλειά μας όπως πρέπει!»

«Τι θα πει μοναδικής ομορφιάς τοπίο; Οι μηχανές θα μπουν είτε το θέλουν είτε όχι! Χέστηκα εγώ για το τοπίο! Έχω άδεια στα χέρια μου εγώ, έχω βάλει τα λεφτά μου, έχω επενδύσει στα κωλοβράχια σας!»

«Να φάνε τοπίο τότε! Να τους αφήσετε να ρημάξουν! Να τους κόβετε το ρεύμα ντάλα καλοκαίρι δέκα φορές τη μέρα να το χωνέψουν στο πετσί τους!»

Κάπως έτσι;

Χειρότερα μπορεί. 

Καλύτερα, όχι.

ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΟΙ ΟΧΤΡΟΙ...

...μόνον που δεν μπήκαν τώρα, εδώ και καιρό καραδοκούσαν και τώρα κάνανε το μεγάλο ντου. 

Ναι, ανεμογεννήτριες, ναι, στην Τήνο οι πρώτες τρεις-τέσσερεις για να ακολουθήσει η μεγάλη ερήμωση με την κατοστάδα τεράτων που θέλουν να φυτέψουν στο νησί.

Ναι, θα τις πληρώνουμε από την τσέπη μας, το κάνουμε ήδη αλλά περνάει στα ψιλά και εξυπηρετεί και την "οικολογική μας συνείδηση" αυτό το ποσό που χρόνο με τον χρόνο θα μεγαλώνει, γιατί τα τέρατα όταν δεν παράγουν ρεύμα πρέπει να ταΐζονται για να μην ψοφήσουνε.

Ναι, τα ματ, αυτοί με τα μπλε, οι ξένοι στον τόπο, θα σηκώσουν τα ρόπαλα για να δείρουν Τηνιακούς. 

Δεν τους κοστίζει και τίποτε εξάλλου, αυτή είναι η δουλειά τους, τι στα Εξάρχεια ή στη Μόρια, τί στην Τήνο.

Ναι, θα κάνουν ό,τι τους λένε οι αφέντες τους, που κάνουν ό,τι τους λέει η κυβέρνηση, που κάνει ό,τι της ζητάνε τα δικά της αφεντικά: οι "επενδυτές".

Ναι, χιλιάδες τόνοι τσιμέντου θα νεκρώσουν τον τόπο για να πακτωθούν στην θέση τους τα τέρατα.

Ναι, είναι όλοι εκεί για να σταματήσουν το έγκλημα, ΟΛΗ Η ΤΗΝΟΣ ΕΝΩΜΕΝΗ απέναντι στους ολετήρες. Μεγάλη τιμή για τους Τηνιακούς αυτή τους η στάση, μεγάλη η ψυχή τους, μεγάλη κι' η αγάπη τους για τον τόπο!

Ναι, θα καταστραφεί τοπίο μοναδικής ομορφιάς, θα υποβαθμιστεί η ενδοχώρα, ποιος ξέρει τί θα γίνει με τα νερά των βροχών που θα ρέουν ασταμάτητα πλέον αποψιλώνοντας και το υπόλοιπο του νησιού.

Ναι, θα βρωμίσουν τα μάτια μας από τα τέρατα, θα βρίζουμε πρωί βράδυ τον "επενδυτή", θα αναθεματίζουμε τις κυβερνήσεις και τις ντόπιες μαριονέτες.

Και τέλος, ναι, θα τους ξαναψηφίσουμε όταν έρθει η ώρα, θα κάνουμε σαν τρελοί να τους σφίξουμε το χέρι όταν θάρχονται στο χωριό μας, ελπίζοντας πως κάποτε μέσα σ' όλο αυτό το ταβατούρι θα τύχει και σε μας κάποιο ξεροκόμματο.

Λυπάμαι που δεν είμαι εκεί, δεν θα έκανα την διαφορά, και ξέρω πως δεν έχει καμιά αξία το να είμαι νοερά μαζί με τους συγχωριανούς μου αν δεν μπορώ να έχω ζήσει μαζί τους αυτές τις στιγμές. 

ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ

Απλό: δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί μπάτσοι.

Απλούστερο: αυτοί που είναι μπάτσοι δεν είναι αστυνομικοί.

Ο μπάτσος πριν απ όλα εχθρεύεται τον εαυτό του. 

Κι αφού δεν μπορεί να τον χτυπήσει, χτυπάει άλλους. 

Ποιους; 

Εκείνους που δεν του μοιάζουν, εκείνους που τον περιφρονούν, εκείνους που δεν καταλαβαίνει, άρα, εκείνους που φοβάται.

Θέλει να πιστεύει πως εκείνοι δεν πέρασαν αυτά που έχει περάσει αυτός. 

Το ξύλο στο σπίτι, ο πατέρας να δέρνει τη μάνα, τα αδέρφια, η περιθωριοποίηση στο σχολείο, όλα αυτά που αυτόν τον έκλεισαν στον εαυτό τους και τον έκαναν φασίστα, ενώ τους άλλους, τους "απέναντι", τους έκαναν να βρουν τρόπους να σπάσουν τα ατομικά τους δεσμά και να ζήσουν αλλιώς.

Είναι πλέον αργά. 

Διάλεξε να ζει κρυμμένος. 

Μέσα σε κράνος, πίσω από ασπίδα, τυλιγμένος στην ομοιομορφία της απρόσωπης στολής, στο χακί, στο μπλε, αναπνέοντας από την μάσκα αερίων, κρατώντας το υποκατάστατο των γεννητικών του οργάνων στο χέρι. Άμα δεν βλέπουν τα μούτρα σου δεν υπάρχει και ντροπή. 

Είναι πλέον αργά, όμως, πρώην αδερφέ... 

Δεν έχεις φίλους, δεν υπάρχουν φίλοι στις αγέλες των πρώην ανθρώπων. 
Όσο για τους τριγύρω σου; 
Ντρέπεσαι να πεις τι δουλειά κάνεις...

Ντρέπεσαι να πεις ότι χτυπάς τα παιδιά τους, τους γονείς τους, τους φίλους τους.

Ντρέπεσαι να τους πεις πως ΕΣΥ θα τους ξεσπιτώσεις όταν πάει η τράπεζα  να τους πάρει το σπίτι...

Είναι αργά, μάλλον πολύ αργά, δεν μπορείς να σκεφτείς καθόλου, όχι να σκεφτείς αλλιώς, αυτό πέθανε νωρίς, η γνώμη σου είναι η γνώμη των ανωτέρων. 

Εκείνοι σε ξέρουν καλά, βρίσκουν πάντα κάτι να σου πουν, σίγουροι πως θα το πιστέψεις, γνωρίζουν πως δεν έχεις κρίση.

Εύκολο. 

Να μην έχεις καμία ευθύνη, άβουλο, ανόητο όν, να κάνεις μόνον ό,τι σου είπαν...

...να μην ζητάς πολλά από τον εαυτό σου, να έχεις για προσωπική σου ικανοποίηση το ότι χτύπησες πιο δυνατά από τον διπλανό σου, ότι έβρισες κάποιον μεγαλύτερης ηλικίας από τον διπλανό σου, ότι ξεφτίλισες τον «πούστη» που πέρασε δίπλα σου.

Και μετά αρχίζουν τα δύσκολα. 

Γυρνάς σπίτι... 

Εκεί βγάζεις το προσωπείο και την πανοπλία, ακουμπάς όλα όσα σε έκαναν άντρα και διαπιστώνεις πόσο μικρούλης είσαι. 

Πόσο αδύναμος είσαι στ’ αλήθεια χωρίς το γκλομπ στο χέρι σου. 

Κουδουνάνε μέσα στο μυαλό σου οι φωνές των άλλων, των "απέναντι", ακούς την απαξίωση, την ταπείνωση, τον ουσιαστικό εξευτελισμό που είναι αποκλειστικά δικός σου για πάντα, έχει μπει μέσα στο μυαλό σου, σε δηλητηριάζει λεπτό το λεπτό, δεν ξεπερνιέται με τίποτε, είσαι αυτός που λένε, το ξέρεις πως έχουν δίκιο, μισείς τον εαυτό σου όσο μισείς και εκείνους. 

Ξυρίζεσαι χωρίς να κοιτάς τα μάτια σου στον καθρέφτη. 

Δεν τον χωνεύεις αυτόν εκεί, είναι κι’ αυτός ένας «απέναντι», ένα εχθρός, ο χειρότερος απ΄ όλους γιατί δεν μπορείς να τον δείρεις, να τον βρίσεις, να τον κυνηγήσεις.

Δεν μπορείς να κάνεις τίποτε, λυπάμαι, αυτή είναι η ζωή σου από δω και πέρα. 

Μπορείς μόνο να περιμένεις να έρθει η επόμενη υπηρεσία για να μπορέσεις να βγεις και να ξαναδείρεις, να ξαναγίνεις άντρας βρε αδερφέ! 

Για όσο κρατάει μια βάρδια. 

Έστω.