Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2014

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΚΑΕΛ ΣΤΟΝ ΓΚΝΤΑ

Εικόνα
«Φύγε, φύγε! Πέτα το πινέλο στο νέφτι και φύγε γρήγορα, πριν πέσει ο Ήλιος! Δε θα προλάβεις το Φώς!» «Παράτα με κάτω! Λες εγώ δε θέλω να πάω; Μα δε προλαβαίνω... Την άλλη φορά...» «Δεν υπάρχει άλλη φορά! Την άλλη φορά ο Ήλιος θα γέρνει απ΄αλλού. Και στο κάτω-κάτω την άλλη φορά κάμε αλλού τη βόλτα σου!» «Σταμάτα να μιλάς! Θα στεγνώσει η μπογιά, θα πάρει ο αέρας τα χαρτόνια, θα μυρίσει νέφτι ο κόσμος όλος... Κι΄ύστερα, δεν έχω φτιάξει ούτε σακκίδιο, ούτε παπούτσια έφερα κατάλληλα, ούτε η μηχανή δεν θα βγάλει καλές φωτογραφίες τέτοια ώρα!  Κι΄έπειτα, τί να τους δείξω δηλαδή..; Περνάνε κάθε μέρα από εκεί για την Αγία Μαρίνα, δεν τα βλέπουν; Μπορεί κάπου να χάνεται η λεπτομέρεια απ το κρυμμένο κατ'κιό με τ΄αγρέλι ακουμπιστά, μα δεν ξέρω... Έχει νόημα τώρα πιά..; Ή λίγους μοναχά νοιάζει το πατητήρι με το αποδωχάρι...  ... και το πέτρινο τραπέζι.. ...με τις θυρίδες παραδίπλα και την καρβ’νοστιά..; Τί να τους

ΜΑΣ ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΤΑ ΖΑΡΙΑ, ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ...

Εικόνα
Κάποιος με πολλά, πραγματικά πολλά λεφτά φτιάχνει μια εταιρεία στοιχημάτων , με σκο πό να κάνει τα λεφτά του απείρως περισσότερα. Κάπως σαν τα κοράκια του " ΧΡΥΣΟ, ΚΟΣΜ ΗΜΑΤΑ, ΣΕΡΒΙΤΣΙΑ ΑΓΟΡΑΖΩ". Πείθει κάποιους πως το να στοιχηματίζεις είναι το να παίζεις. Γι΄αυτό και όλοι οι εθισμένοι λένε «πάω να παίξω ένα τζόκερ, λόττο κ.λπ.» και όχι "πάω να στοιχηματίσω σε πέντε συν έναν αριθμούς"  Η ψευδαίσθηση της συμμετοχής στην διαμόρφωση του αποτελέσματος, λέγεται αυτό, αλλά, δεν θα ψυαχαναλυθούμε εδώ μέσα...  Και μετά, μια εταιρεία στοιχημά των,η πιό αποθρασυμένη, αποφασίζει να στοιχηματίσει σε κάτι για πρώτη φορά: ΣΤΟ ΑΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΨΗ ΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ!!!  Δηλαδή, έχω τους μελλοθάνατους από κάτω και τους βάζω να με ακούν την ώρα που συζητάω ποιός τρόπος είναι ο καλύτερος για να τους θανατώσω.  Δηλαδή, για να καταλάβω, κάποιος θα πάει και θα στοιχηματίσει με στόχο "ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ" πως, ναι η κυβέρνηση-ανδρείκε λο θα συνεχ

Να σου δείξω τ' όνειρό μου..;

Εικόνα
Είμαι, λέει, στην Τήνο... Κι' αυτό είναι παράξενο από μόνο του.  Δεν βλέπω σχεδόν ποτέ την Τήνο στον ύπνο μου...  Μα τώρα είμαι εκεί και είναι σαν το Ξώμποργο, λέει, νά είναι ένα Ηφαίστειο και δεν βγάζει λάβα απόμέσα του, αλλά σύννεφα...  ...τα σύννεφα που στέκουν από πάνω του, τα βγάζει το ίδιο το βουνό! Και εγώ να στέκω κι' όλο να προσπαθώ να θυμηθώ πώς βρέθηκα εδώ... Είμαι παιδί, λέει, σα να 'δωσα μιά και να πήδηξα όλα αυτά τα χρόνια από τώρα μέχρι τα έντεκά μου και βαδίζω σ΄ένα χώμα, που δεν κατασταλάζει στιγμή η σκόνη του και μπατσίζω τον αέρα μ΄ένα λιανοκάλαμο... Και λέω, "Δεν γίνεται να χαθήκαν όλοι οι ανθρώποι από δω πέρα.... Δε μπορεί να βρέθηκα από μονάχος μου εδώ..." Κι΄ ύστερα θυμάμαι πως ήρθα για καλοκαίρι και πως το καλοκαίρι ήταν ψεύτικο σαν εκείνα της διαφήμισης, στεγνό κι΄άοσμο και θέλησα, λέει, να φύγω απ΄αυτό. Και βρέθηκα, λέει, μετά απ΄έξω από μια εκκλησιά και κόσμος αναδευόταν στις καμάρες της.