Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2009
Εικόνα
Έβρεξε και ήρθαν κάτω τα αιώνια στου πολέμου τον κάμπο, γέμισε ο κόσμος βλήστρες, που δεν θα φτιαχτούν ποτέ... Σιγά-σιγά το νησί θα κατηφορίσει προς την θάλασσα, θα κυλίσει το χώμα προς τα ρέματα, θα γυμνωθούν οι βράχοι, θα στερέψουν από πράσινο οι πλαγιές και θα ξενητέψουν τα ζούδια, που φωλιάζαν στα σκιερά και στα σκεπά... Θάρθει το νερό να μπει στα σπίτια, μα δεν θα βρει κανέναν... Θα παρασύρει τότε, όλες τις μνήμες και τα ίχνη από επάλληλες γενιές και θα αφήσει άδειες κάμαρες, άδεια από αγάπη μάτια, άδειες από συνέχεια καρδιές... Κι΄ όταν δεν θάχει μείνει πιά αληθινή ψυχή, εξόν από τα περιφερόμενα ψέμματα ζωής και τα θύματά τους, το νησί θα κόψει τις άγκυρες και, σαν άλλη Άδηλος Αστερία, πριν βγεί να πλέψει στις θάλασσες, και να χτυπηθεί με τα κύματα θα γυρίσει να διακρίνει τα ανόητα δάκρυά μας από την απέναντι ακτή, που θα χάνεται από εμπρός του...

Στον σταύλο...

Εικόνα
Εγώ δούλευα από πριν εκεί μέσα. Μετά ήρθαν οι συνταγματαρχαίοι και τα τσιράκια τους και μας έκαμαν γραφιάδες να κρατάμε τα αρχεία και τους φακέλλους όσων ήσαντε στη μαύρη λίστα. Απορούσα πόσοι δούλευαν για να παρακολουθούν τους άλλους και στο τέλος ποιός τους έλεγχε όλους αυτούς...; όποιος ήθελε έβαζε μια φυτιλιά και έστελνε τον γείτονά του στο διάολο. Δηλώσεις νομιμοφροσύνης, αναφορές της ασφάλειας, μέχρι και του Μίκη ένας φάκελλος αναφοράς κίνησης από τις μέρες που πέρασε στη Ζάτουνα εξόριστος, είχε περάσει από τα χέρια μου. Και ονόματα, ονόματα, ονόματα !!! Νόμιζες πως όλη η Ελλάδα ήταν στην παρανομία και όπου νάναι θα έσκαγε το καζάνι να τους πνίξει όλους τους, μα μπά...τίποτε δε γινόταν. Κατάλαβα τότε πως απλώς φυλάγαμε τα έρημα και χτίζαμε και κάμποσο φόβο για να μην κοτάει κανείς να κουνηθεί. Έγραφα, αντέγραφα, τέλειωνα στίβες με καρμπόν, είχαμε τότε και κείνα τα μαύρα τα μανίκια που τα φοράγαμε εξωτερικά για να μην μας λερώνει το μελάνι