ΣΤΗΣ ΜΥΛΩΝΟΥΣ ΤΟΝ ΠΙΣΙΝΟ...

Σήμερα λοιπόν ξεκινάνε οι πανελλαδικές. 
Πρώην πανελλήνιες. 
Πρώην εισαγωγικές. 
Που ουσιαστικά είναι η ασέλγεια του κράτους επάνω στην νεολαία μας και πίσω απ’ αυτήν την λέξη βάλτε εσείς την υποκρισία, την εκμετάλλευση, την εθελοτυφλία, την αδιαφορία, ένα κάποιο ενδόμυχο μίσος, την αλαζονεία, την αδιαφορία.

καλούπι κολώνας ηλεκτρικού που δεν αφαιρέθηκε ποτέ...

Θα κάνω λοιπόν κάποιες σκέψεις φωναχτά και θα τις μοιραστώ μαζί σας:
Κάποια παιδιά δίνουν εξετάσεις. Ορισμένα θα περάσουν και άλλα όχι. 
Το τι περιμένει εκείνα που θα περάσουν είναι άλλο θέμα και δεν θα το πιάσουμε τώρα. 
Όπως επίσης δεν θα πιάσουμε και εκείνα που θα περάσουν σε σχολές που δεν τα ενδιαφέρουν είτε γιατί εκεί κατέληξαν, είτε γιατί έτσι το θέλησαν οι γονείς και ο κοινωνικός περίγυρος.

κι΄άλλο καλούπι... αργεί το ρημάδι να πήξει...

Πάμε σε εκείνα που δεν θα περάσουν. Από αυτά πάλι θα διαλέξω εκείνα που διάβασαν μόνα τους και που (στην μεγάλη τους πλειοψηφία) ήταν εξ ορισμού χαμένα, ήξεραν δηλαδή πως δεν έχουν καμμιά ελπίδα χωρίς φροντιστήριο. 

Τα άλλα, εκείνα που πήγαν φροντιστήριο και δεν πέρασαν δηλαδή, την έχουν άσχημα και δεν τολμάω να αγγίξω το θέμα…

υπερκατασκευή που κάποια στιγμή θα ρθει κάτω...

(Προσοχή, ακολουθεί μπέρδεμα)
Που στο φροντιστήριο διδάσκουν κάποιοι, που πριν μερικά χρόνια κάθονταν στα ίδια θρανία διδασκόμενοι από κάποιους που επίσης δεν είχαν καταφέρει να διεισδύσουν στην Δημόσια εκπαίδευση και που τώρα διδάσκουν άλλους, ορισμένοι απ΄ τους οποίους ξέρουν πως κάποιο παρόμοιο επάγγελμα θα κάνουν στο μέλλον. 
Ή θα κάνουν ιδιαίτερα σε παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν ανθεκτική τσέπη. Και θα πληρώνονται με μαύρα λεφτά. Που σημαίνει χωρίς απόδειξη, χωρίς ασφάλιση, χωρίς αποδείξιμη προϋπηρεσία. Που όμως είναι μια λύση...

κομμάτι τσιμέντου από προηγούμενη τράκα...

Γιατί, όπως λένε τα στοιχεία και οι παντοδύναμοι αριθμοί 
«Στη χώρα μας λειτουργούν 2.300 φροντιστήρια (τα 750 στην Αθήνα), με 150.000 μαθητές κάθε χρόνο, 65 παιδιά ανά φροντιστήριο και περίπου 20.000 εκπαιδευτικούς».

καπάκι επάνω σε κενό φρεατίου

Τον πήρατε χαμπάρι τον αριθμό των απασχολούμενων εκπαιδευτικών στα φροντιστήρια; ΕΙΚΟΣΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ. Και βάλτε κι άλλους τόσους που κάνουν ιδιαίτερα μη σας πω και περισσότερους. Εδώ ήθελα να καταλήξω. Κοντά στις σαράντα χιλιάδες άτομα ζουν από το άρρωστο περιβάλλον της Παιδείας.

παραμορφωμένο κιγκλίδωμα σε μήκος περίπου 15 μέτρων

Ζουν, επειδή μεγάλωσαν και έμαθαν να σκέφτονται μέσα σ΄ αυτό το περιβάλλον, το άρρωστο, που από το Δημοτικό κιόλας τους τροφοδότησε με απερίγραπτα βιβλία και από την Έκτη Δημοτικού κιόλας τους ζήτησε να πάνε φροντιστήριο για να έχουν πιθανότητες επιτυχίας στα Πρότυπα και στα Πειραματικά. 
Που τα έσπρωξε με τη σέσουλα να ξεμπερδεύουν όπως-όπως με το Δημοτικό, και να περάσουν επιτέλους στο μεγάλο μανίκι που λέγεται Πρώτη Γυμνασίου μπας και αναγκαστούν να ξεκινήσουν το έρμο το φροντιστήριο που τόσο καιρό απέφυγαν.

Κλείνω με τον τελικό συλλογισμό:
Είμαι το κράτος κι΄ έχω δέκα πανεπιστήμια. 
Που έχουν κάποιες θέσεις κάθε χρόνο για νέους φοιτητές και φυσιολογικά θα έπρεπε αυτές οι θέσεις να βγαίνουν με το τί είδους ανάγκες έχω στην παραγωγή μου. Δεν γίνεται έτσι, μιας και οι θέσεις βγαίνουν με το πόσο κόσμο μπορεί να εξυπηρετήσει η κάθε σχολή, πόσους αντέχει ακόμα δηλαδή να μπαινοβγαίνουν στα αμφιθέατρα και να ταλαιπωρούν τους καθηγητές. 
Αριθμός που σχεδόν πάντα εξαρτάται από το πότε θα έχουμε εκλογές.

άτυχες κολώνες που έχασαν το σήμα τους...

Πάμε παρακάτω να δούμε τα κριτήρια επιλογής: 
αυτά θα πρεπε νάναι το να έχει αποκτήσει το παιδί ένα επίπεδο το οποίο είναι απαιτούμενο για να μπορεί να κατανοήσει τα σχετικά του μελλοντικού επαγγέλματός του χωρίς δυσκολία για να κάνει έτσι ένα ξεκίνημα στον επιστημονικό χώρο. 
Αυτά τα απαραίτητα θα έπρεπε να του τα έχω διδάξει εγώ το κράτος. 
Ούτε αυτό γίνεται. 

κι΄άλλο παραμορφωμένο κιγκλίδωμα...

Αντιθέτως, εγώ το κράτος διαλέγω όποιο κουτοπόνηρο, διφορούμενο, ακαταλαβίστικο, με πολλαπλές ερμηνείες θέμα και το στήνω απέναντι στο παιδί και περιμένω να γίνει της μουρλής. 
Γιατί το παιδί δεν το έχει διδαχτεί στην ετήσια ύλη και το έχουν κάνει μόνον όσοι πήγανε στα φροντιστήρια. 
Που αν έχουν πετύχει το θέμα στα διδαχθέντα κάνουν πάρτι και τρελαίνονται στην διαφήμιση.

υπόλοιπα από κάποια τράκα

Τα παιδάκια που δεν έχουν λεφτάκια για φροντιστήρια ας τα πάρει ο διάολος. 

Που «διάολος» είναι όλοι οι νταβατζήδες-εργοδότες-εγκληματίες που για μερικά ευρουδάκια, αφού τους δίνει το δικαίωμα ο νόμος, θα ξεπατώνουν το παιδί σας στην δουλειά, θα το εξευτελίζουν και θα το απειλούν ανά πάσα στιγμή. 
Που θα βγάζουν αρκετά λεφτά εκμεταλλευόμενοι το δικό σας παιδί για να στείλουν τα δικά τους στα φροντιστήρια ή σε ιδιωτικά πανεπιστήμια-κολλέγια-εκπαιδευτήρια (οι ορισμοί χωράνε κάθε ερμηνεία), ή στο εξωτερικό. 
Έτσι θα σιγουρευτούν ότι το παιδάκι τους δεν θα μοιάσει στο δικό σας.

ξερριζωμένο κιγκλίδωμα...

Ξεμπερδεύτηκε κάπως το πράγμα; 
Δεν μας νοιάζει βρε χαζοί αν σπουδάσει το παιδί σας ή όχι. 
Υπάρχει τόση προσφορά για τις θέσεις στα πανεπιστήμια που ειλικρινά δεν μας νοιάζει! 
Γιατί και αυτά που θα σπουδάσουν, φροντίσαμε να μην έχουν ούτε αυτά στον Ήλιο μοίρα και να περιμένουν το Άγιο Καλοκαιράκι με τον Όσιο Τουρίστα που θα τα ταΐσει για πέντε μήνες και φτάνει. 

Οι φωτογραφίες από την Εθνική Οδό είναι παντελώς άσχετες με το θέμα, αλλά είναι ό,τι πιο θλιβερό είχα για να συνοδέψω το θέμα. 

Γιατί ο εργάτης που κάνει ό,τι του λέει ο επιστάτης που κάνει ό,τι του λέει ο εργολάβος που κάνει ό,τι του λέει το αρμόδιο γραφείο που κάνει ό,τι του λέει ο υφυπουργός που κάνει ό,τι του λέει ο υπουργός που κάνει ό,τι του λέει ο εκάστοτε πρωθυπουργός, ε, αυτός ο εργάτης καποιανού παιδί είναι! 
Και παίρνει εντολές από τα παιδιά κάποιων άλλων. 
Που όλοι μαζί έχουν μεγαλώσει σε αυτό το σύστημα παιδείας.

Για να βγεί αληθινή η παροιμία που λέει 

«Στην Μυλωνούς τον πισινό ζητάς καλλιγραφίες!»

"Το χωριό έχει λάθος χρώμα!"

Όλα τα πράγματα έχουν κόπο. 
Τουλάχιστον τα περισσότερα από όσα αξίζουν.
Αξίζει να ζεις στο χωριό. 
Όσοι πάμε για ελάχιστες μέρες τον χρόνο το καταλαβαίνουμε, τρώμε στη μάπα την τεράστια διαφορά στην ποιότητα στο περιβάλλον διαβίωσης, ξεμουδιάζουμε σα μόλις να βγήκαμε από κάποια στενάχωρη κοιλιά, κυττάμε γύρω σα χαζοί, ο τόπος είναι αδυσώπητος στο να θυμίζει διαρκώς τη λάθος επιλογή. 

Αλλά, η πιό ωραία φάση είναι όταν καθόμαστε με το φραπεδάκι ή με το ρακί στο χέρι και κάνουμε κριτική στους ντόπιους! 
Α, όλα κι΄όλα! 
Εμείς οι αθηναίοι τα ξέρουμε όλα! 
Πώς θα μπορούσαμε άλλωστε! 
Η μεγαλούπολη σε κάνει πάνσοφο! 
Έχει μια δύναμη το τσιμέντο που δεν την φαντάζεται κανείς!

Και δεν λέω για τα πολιτικά, τα χρηματιστηριακά και όλα όσα περιγράφονται με νούμερα.
Όοοοχι.... 
Μιλάω για τα θέματα του τόπου.
Αφού μιλήσουμε λίγο με τους συγχωριανούς και ανταλλάξουμε δυό κουβέντες, αποφασίζουμε να πάρουμε εκείνο το ύφος το περισπούδαστο, που συνοδεύεται από εκείνη την παύση (που είναι απαραίτητη για να σε πάρουν στα σοβαρά) και να εκφέρουμε βαρύγδουπα την γνώμη μας:

"Το χωριό έχει ανάγκη από αυτό με λιγάκι από εκείνο!" 
"Το χωριό έχει λάθος χρώμα!"
"Το χωριό είναι ακάθαρτο!"
"Πρέπει να κάνετε κάτι για να μη ρίχνει τόσα φύλλα ο πλάτανος!"
"Πρέπει να σταματήσετε να παρκάρετε στην πλατεία!"
"Η πηγή της Κόπαινας θέλει φροντίδα!"
"Το υπόστεγο στο πάνω τέρμα είναι χάλια!"
"Ο Άγιος Ζαχαρίας έχει υγρασία!" 

Στο τέλος, έχουμε βέβαια και έτοιμη τη λύση. 
Για όλα. 
Ακόμη και για εκείνα που δεν είναι προβλήματα. 
Και η λύση συνήθως είναι απλή, απλούστατη, μόνο που τούτοι 'δω δεν την είχαν σκεφτεί! Τί χαζοί!
Καλά που ήρθαμε για πέντε μέρες το Πάσχα κι΄άλλες δέκα το καλοκαίρι και τους φωτίσαμε με την τεράστια εμπειρία μας!

Δε λέω, καλές είναι και οι συζητήσεις και οι γνώμες.
Καλές είναι και οι διαφωνίες και οι φωνές ακόμα, αλλιώς, άμα συμφωνούμε σε όλα δεν γίνεται βήμα.

Αλλά, καλύτερο είναι να σηκώνεις τα μανίκια, να βάζεις τα γάντια, να αρπάς το κλαδευτήρι και την τσάπα και να συνεφέρνεις όλο τούτο ΄δω.

Γιατί τ΄αγριόχορτο θα σου πνίξει το δέντρο και το ακλάδευτο δέντρο θα πάρει πολύ χρόνο για να συνέρθει και μετά θα θες να περάσεις τα καλώδια για τον καλοκαιρινό χορό και δεν θα μπορείς και θάχεις τους αθηναίους στην πλάτη σου να γκρινιάζουν... "Ααααχ... Πάει... Δεν νοιάζονται οι νέοι πιά..."

Γιατί αν δε στηρίξεις το δέντρο θα το πάρει ο αέρας και θα το πλαγιάσει ή θα το σπάσει και θάχεις (πάλι...) τους αθηναίους να κουνάνε το κεφάλι με απαξίωση: 
"Τόσα λεφτά πεταμένα... Χάθηκε να κάνουν ένα έτσι και να το μαζέψουν... Τς, τς, τς..."

Γιατί αν δε μαζέψεις τα χαρτιά και τα πλαστικά που κουβάλησε ως εδώ ο αέρας θάχεις (πάλι...) τους αθηναίους στη ράχη σου να μουρμουράνε:  
"Μα δε μπορούν να το πιάσουν από κάτω και να το πετάξουν στο καλαθάκι..."

Γιατί άμα είσαι ασφαλής στα τσιμέντα της πόλης κι΄έχεις μάθει η μόνη σου φροντίδα για τον τόπο που ζεις να είναι, μήπως σου πάρει ο αέρας το πιάτο της δορυφορικής και σκοτώσει κανέναν περαστικό ή αν στάζουν τα βρακιά τής αποπάνως στα σεντόνια της αποκάτως, τότε όλα είναι εύκολα. 

Έκλεψα φωτογραφίες απ΄το διαδίκτυο και τις έβαλα εδώ μέσα, εξ΄άλλου η αφορμή για την ανάρτηση ήταν αυτές ακριβώς οι φωτογραφίες, με μόνο σκοπό να πω ένα ευχαριστώ σε όλους εκείνους που νιώθουν τα ίδια με εμένα για τον τόπο, μόνο που εκείνοι τα κάνουν πράξη.

Με πολλούς από αυτούς δεν έχουμε άλλο πέρα από μια καλημέρα και μια καλησπέρα.
Αυτό όμως, δεν λέει τίποτε, ούτε μια καλημέρα κάνει τον άνθρωπο ούτε και τον χαλάει.
Πέρα από συμπάθειες και αντιπάθειες, υπάρχει το χρέος για τον κοινό τόπο, το χωριό, που τόχουμε χάσει όσοι είμαστε μακρυά και κατά βάθος φοβόμαστε να ξεβολευτούμε τώρα πιά και να πάμε να ζήσουμε εκεί.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσοι βοήθησαν να συντηρηθεί το χωριό μου.

ΜΙΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ...

Αν μου ζήταγε κανείς να ιεραρχήσω τους μεγαλύτερους κινδύνους για τα παιδιά μας, θα έβαζα στην πρώτη θέση τους γονείς.

Εμείς, οι γονείς, είμαστε ο πρώτος στην σειρά κίνδυνος για τα παιδιά μας.

Πάω παρακάτω αντιγράφοντας άρθρο ιντερνετικής φίλης εκπαιδευτικού στο www.osarena.com  και θα εξηγηθώ στην συνέχεια της τεράστιας ανάρτησης (για όποιον αντέξει να φτάσει στο τέλος της...)

Δεν νομίζω πως θα ήταν υπερβολή να πω πως στην ελλάδα (ΟΧΙ, δεν είναι ορθογραφικό λάθος) μπορούμε να καυχηθούμε ότι… οδηγήσαμε την Παιδεία στην ώρα μηδέν, στο έσχατο δηλαδή σημείο. 
Και όμως, η Παιδεία είναι ο βασικός παράγοντας διαμόρφωσης της υγιούς ανθρώπινης σκέψης. 
Χωρίς Παιδεία δεν μπορούμε να έχουμε απολύτως τίποτα. Ούτε γιατρούς ούτε γνώση ούτε καν υγιή σκέψη (.........)

 Η κυβέρνηση είχε αποφασίσει να ξεκινήσει αυτήν την επανεκκίνηση με κάποιες… ριζικές αλλαγές. Μία εκ των οποίων ήταν τα σχολεία να ανοίγουν πλέον την 8η Σεπτεμβρίου, αντί για την 11η που άνοιγαν μέχρι τώρα. Πριν λίγο, λοιπόν, με ενημέρωσαν πως ο υπουργός Παιδείας, Ανδρέας Λοβέρδος, ανακοίνωσε σε τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων: «Τα σχολεία δεν θα ανοίξουν την 8η Σεπτεμβρίου γιατί δεν θα είμαστε έτοιμοι. Θα ανοίξουν την 11η Σεπτεμβρίου.»

Και φυσικά, μην σκεφτείτε ότι φταίνε «αυτοί». Όοοοχι, απλά δεν θα υπάρχουν ακόμα δάσκαλοι/καθηγητές στα σχολεία.   
Ο λόγος για τους εκπαιδευτικούς που, με μία βαλίτσα ανά χείρας, περιμένουν πότε και ΕΑΝ- θα φιλοτιμηθεί το υπουργείο να τους ενημερώσει σε ποιο μέρος θα ταξιδέψουν για να διδάξουν τους μαθητές, οι οποίοι παρεμπιπτόντως για δασκάλους ακούνε και δασκάλους δεν βλέπουν.

Έτσι, λοιπόν, ο κύριος υπουργός μας ανακοίνωσε πως δεν θα είναι έτοιμοι την 8η Σεπτεμβρίου. Αλλάαααα…, την 11η Σεπτεμβρίου, θα είναι πανέτοιμοι. Για όποιον δεν το κατάλαβε, τι μας είπε ο υπουργός παιδείας;

 Ότι, μέσα σε 3 μέρες [ε ναι, εκείνες ειδικά τις 3 μέρες, τι ζόρι τραβάτε εσείς;], θα έχουν καλέσει όλους τους εκπαιδευτικούς, δεν θα μείνει ούτε ένα κενό σε κανένα σχολείο και από την 1η μέρα τα σχολεία θα λειτουργούνε ρολόι!!!

ΣΧΟΛΙΟ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗ:

Στέκομαι στην απαξίωση της παιδείας. Έχετε δει βιβλία δημοτικού; 
Τα περισσότερα μοιάζουν να απευθύνονται σε βλαμμένους. Και μάλιστα, βλαμμένους ενήλικους, γιατί τα παιδιά από την φύση τους δεν είναι βλαμμένα, εμείς τα αντιμετωπίζουμε έτσι και τα κάνουμε σκατά. 

Είδατε ή ακούσατε ποτέ εκπαιδευτικό να απεργεί για το χάλι των βιβλίων; Ποτέ. Και δεν λέω πως δεν τους ενοχλεί το θέμα, σίγουρα τους ενοχλεί γιατί τους δυσκολεύει στην δουλειά τους. Απλώς, δεν τους νοιάζει να το αλλάξουν. Μετά την πρώτη άντε την δεύτερη χρονιά σ ένα σχολείο, που πέφτουν με τα μούτρα να "αλλάξουν τον κόσμο", τρώνε στη μάπα την γραικική πραγματικότητα και τα παρατάνε.

Ξέρετε ότι, στα περισσότερα δημοτικά σχολεία η διεύθυνση παρακαλεί/ζητιανεύει/απαιτεί από κάθε μαθητή ένα πακέτο φωτοτυπικό χαρτί στην αρχή της χρονιάς; Έκπληξη, ε;;; Τί το θέλουν τόσο χαρτί;

 Απλό. Το μάθημα, το καλό μέρος του μαθήματος, δηλαδή όλα όσα λείπουν από τα μπαζοβιβλία, διδάσκονται σε φωτοτυπίες.

Φωτοτυπίες βιβλίων μεγάλων εκδοτικών οίκων που βγάζουν συμπληρώματα για όσους μπορούν να πληρώσουν για να μάθει κάτι παραπάνω το παιδί τους!!! 
Δηλαδή ο δάσκαλος ή η δασκάλα, αναγνωρίζοντας την τρύπα της παιδείας, χρησιμοποιεί παράνομα υλικό εκδοτικών οίκων για να καλύψει το κενό!!!!

Οι πιό υποψιασμένοι από αυτούς μάλιστα, κάθονται και αντιγράφουν λέξη προς λέξη τις ασκήσεις για να μην υπάρχει το λογότυπο του εκδοτικού οίκου και βρουν κανέναν μπελά!!!

 Κλείνω λέγοντας ότι, το κράτος έχει πετύχει κάτι σημαντικά μεγάλο: έχει χωρίσει, έχει διασπάσει τον λαό σε πολλές μικρές ομάδες με ετερόκλητα μεταξύ τους συμφέροντα, που είναι αδύνατον να ομονοήσουν για να απαιτήσουν τα αυτονόητα δικαιώματά τους.

 Κατ΄επέκταση η παιδεία γίνεται όλο και πιό ταξική, τα παιδιά σπρώχνονται στα φροντιστήρια, τα τεχνικά λύκεια και οι τεχνικές σχολές έχουν έξυπνα αφεθεί να παρακμάσουν, μια νέα αγράμματη τάξη εργατών γαλεροειδών επιχειρήσεων τύπου τζάμπο, χόντος, μωλ, ληρόυ, πράκτικερ και σκατασταμούτραμας έχει αρχίσει να δομείται.

ΣΧΟΛΙΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ:

Ως εκπαιδευτικός, τα ξέρω από μέσα αυτά τα πράγματα. Και πονάνε. Τι πονάνε δηλαδή, που καίνε˙ γιατί απλό τσουρούφλισμα δεν το λες.

 Όσον αφορά την ερώτησή σου, για το αν κάνουμε καμιά φορά απεργία για τα βιβλία που διδάσκονται, ναι, πολλές φορές συμπεριλαμβάνονται στα αιτήματά μας. Μα μήπως μας ακούει κανείς; Δες εδώ http://osarena.net/opinions/to-sxolio-einai-fylaki.html, τι λέω σε κάποιο σημείο:

Για παράδειγμα, όταν έγραψε ο όποιος το βιβλίο που μου δίνεται ως syllabus (= ύλη), το δίδαξε πρώτα στο δικό του το παιδί ή δεν τον νοιάζει, αφού το δικό του το παιδί θα πάει στο ιδιωτικό σχολείο;

 Αυτός που έγραψε το εν λόγω βιβλίο, με ρώτησε; Γιατί να τον ρωτήσω, λοιπόν, εγώ όταν θα διδάξω στα παιδιά το λεξιλόγιο και την γραμματική, μέσα από το παιχνίδι, την συζήτηση, την έρευνα, τα projects;

 ΚΑΙ σίγουρα όχι μέσα από τα συμβατικά βιβλία;!

Και υπ’ όψιν˙ ό,τι έξτρα τους κάνω, πρέπει να κόψω και τον λαιμό μου (για να μην πω τίποτε άλλο) για να βγάλω και την περιβόητη διδακτέα ύλη.

 (....)  Πού θα βρω τον χρόνο; Ε, μόνον αν κόψω τον λαιμό μου, όπως προείπα. Για πες μου τώρα, πόσοι και ποιοι εκπαιδευτικοί -πλέον, έτσι που κατάντησαν το σχολείο, γιατί παιδεία δεν το λες αυτό που συμβαίνει στην πράξη- έχουν την όρεξη να καταβάλλουν μία τέτοια προσπάθεια; Και άντε και εγώ σου λέω πως είναι όλοι μέσα στην καλή χαρά και την όρεξη. Με τόσα παιδιά μέσα στην τάξη, πόσο χρόνο έχεις να ασχοληθείς με το κάθε παιδί χωριστά και να παραδόσεις την -και καλά- ύλη την οποία είσαι υποχρεωμένος να βγάλεις;

 25 περίπου παιδιά μέσα στην τάξη, στα 45 λεπτά της διδακτικής ώρας, αντιστοιχεί λιγότερα από 2 λεπτά για κάθε μαθητή.

 Για να δεις τι κατάλαβε, να εξηγήσεις ή να προβλέψεις τις απορίες του και…., αμάααααν, έχεις και την παράδοση του μαθήματος (....)

Κοινώς, το «σύστημα» δεν το νοιάζει το αν το παιδί θα μάθει και δη αυτά που θα του χρησιμεύσουν (που, όπως είπες και εσύ, δεν θα τα μάθει μέσα από τα συμβατικά βιβλία). Το θέμα είναι να βγει η ύλη.

 Το ξέρεις πως από τα αιτήματά μας παρουσιάζονται στα κανάλια και στις τηλεοράσεις αυτά που, «αυτοί», θέλουν να παρουσιάσουν; Για παράδειγμα, πέρυσι με τον χαμό που έγινε και με την επίταξή μας (εδώ τα λέω όλα: http://forum.osarena.net/threads/Η-ιστορία-της-παράδοσης-μιας-επίταξης-σε-τρομοκαθηγήτρια.2424/#post-9692), άκουσες πουθενά ότι στα πρώτα μας αιτήματα ήταν να μην ισχύσει αυτό που θέλει να περάσει το υπουργείο παιδείας; Ποιο; Θέλουν να προσθέσουν άλλη μία χρονιά μετά την Γ΄ Λυκείου (κάτι σαν «εξειδίκευση», λέμε τώρα). 

 Το ήξερες αυτό που προσπαθεί να περάσει το υπουργείο και από πέρυσι παλεύουμε για να μην ισχύσει;

 Όχι βέβαια. Προβλήθηκαν όσα τα ΜΜΕ ήθελαν να βγουν προς τα έξω (ρίξε μια ματιά και εδώ http://osarena.net/opinions/o-golgo...-pezonte-is-varos-ton-pedion-mas-elegcho.html, θα καταλάβεις πολλά για το τι «παίζει»). 

 Έχουν συνειδητοποιήσει άραγε οι γονείς πως, ελλείψει καθηγητών, εν γνώσει τους θα στέλνουν τα παιδιά τους σε “παιδοφυλακτήρια”; !

 Με αυτά που αναφέρω, δεν θέλω σε καμία περίπτωση να υπερασπιστώ τον κλάδο μας. Μα για σκέψου˙ πώς και πόσοι καθηγητές θα έχουν ακόμα το κουράγιο να παλέψουν;(....)

 ΥΓ1: Το ξέρεις πως φέτος στους Φούρνους Ικαρίας, για παράδειγμα, τα παιδιά δεν είχαν το δικαίωμα να δώσουν πανελλαδικές; Από τα μέσα Φεβρουαρίου -σύλλογοι, καθηγητές, γονείς- εκλιπαρούσαν και προειδοποιούσαν ότι από την στιγμή που δεν υπάρχουν καθηγητές, δεν θα καλυφθεί η ύλη και, ως εκ τούτου, τα παιδιά δεν θα μπορέσουν να δώσουν πανελλαδικές. Και στα τέλη Μαΐου ανακοινώθηκε η μεγαλύτερη ξεφτίλα όλων των εποχών. Τα παιδιά, τα αιώνια θύματα, δεν θα δώσουν πανελλαδικές, λόγω έλλειψης καθηγητών.

Και μέσα σε όλο αυτό το χάλι, εμείς μόλις το παιδί μας έρθει στον κόσμο, σπεύδουμε να το βάψουμε στα χρώματα της φυλής....

...τρέχουμε να το εντάξουμε στην ράτσα...

 

...μην τύχει και χαθεί η συνέχεια του δογματισμού και του ανεγκεφαλισμού, μην τύχει και χάσει ο Στρατηγός Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός ή ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και οποιοσδήποτε άλλος, το στρατιωτάκι στο οποίο θα επιβάλλει τί θα ψηφίσει για να εξασφαλίσει η "ομάδα του" μακροβιότητα.

Στο ίδιο χάλι μέσα θα συνεχίσουν να ξεφυτρώνουν εστίες παραγωγής και διαχείρισης ανεγκέφαλων ....με την «πολιτεία» να παρακολουθεί απαθής με ένα ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη χειρονομίες σαν αυτήν...

....και προτροπές σαν αυτήν... 

...που απευθύνονται στα εύπλαστα μυαλά των νέων με σκοπό να τους χειραγωγήσουν μελλοντικά.

Να τους εντάξουν από νωρίς σε αντίπαλα στρατόπεδα... 

...που θα ανταλάσσουν ύβρεις...

...όπου κρίνουν πως θα ακουστούν περισσότερο.

Η κατασκευή υπηκόοων είναι τελικώς ευκολότερη υπόθεση απ΄όσο νομίζαμε αρχικώς...

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 7/10/14
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΏΝ:

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από το φετινό καλοκαίρι όταν ο υπουργός Παιδείας, με τις δηλώσεις του από κανάλι σε κανάλι, έδινε την αίσθηση ότι η νέα σχολική χρονιά θα κυλούσε με τα λιγότερα προβλήματα.

Και αλήθεια, είχε καταφέρει ο Ανδρέας Λοβέρδος, σε μια ξέφρενη πορεία υποδειγματικών επικοινωνιακών σλάλομ, να πείσει ένα μέρος της κοινής γνώμης ότι το «success story» μπορεί να μην αφορούσε την οικονομία αλλά σίγουρα, επιτέλους, αγκαλιάζει τη σχολική εκπαίδευση, τους μαθητές, τους γονείς τους και τους εκπαιδευτικούς, που τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια έλιωσαν στη μνημονιακή καταιγίδα των περικοπών και των διαθεσιμοτήτων.

Ωστόσο, το «καλοκαίρι» των δηλώσεων και των θεατρικών «υποσχετικών» και διακηρύξεων πέρασε και ήρθε ο «χειμώνας» μιας πραγματικότητας ολότελα διαφορετικής. Διακόσιες χιλιάδες χαμένες ώρες διδασκαλίας από την Α' μικρή του Δημοτικού μέχρι την τελευταία τάξη του Λυκείου, στοίβαγμα μαθητών (σχολείο με 40 μαθητές σε τμήμα!), εγκατάλειψη της Ειδικής Εκπαίδευσης, μεταφορά ολόκληρων τμημάτων από σχολείο σε σχολείο, μετατροπή του ολοήμερου σχολείου σε παιδοφυλακτήριο, εκπαιδευτικοί Γαλλικών και Γερμανικών διδάσκουν στα σχολεία μουσική, θεατρική αγωγή, ευέλικτη ζώνη, ακόμα και μαθηματικά, και ουκ έσται τέλος…

Και όλα αυτά, όταν έχει σπάσει κάθε ρεκόρ ανεργίας στους δασκάλους και τους νηπιαγωγούς, αφού 16.722 «σαπίζουν» στην ανεργία των καταλόγων του υπουργείου Παιδείας, ενώ αν μιλήσουμε για την αντίστοιχη ανεργία των καθηγητών θα πρέπει να πολλαπλασιάσουμε τον παραπάνω αριθμό τουλάχιστον επί πέντε.

* Aναλυτικά η έρευνα του Χρήστου Κάτσικα, στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί σήμερα, Τρίτη 7 Οκτωβρίου.