Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Σεπτέμβριος, 2011

Κελλιά - Καρδιανή

Εικόνα
Πηγαίνοντας από τα Κελλιά προς τον Πύργο από την γνωστή, πανέμορφη διαδρομή από Αγία Μαρίνα, μου γεννιόταν πάντα μια περιέργεια για το πώς να είναι όλο αυτό το βουνό από πάνω.  Πώς να είναι η διαδρομή από την ενδοχώρα, το ομορφότερο και το πιό αυθεντικό κομμάτι του νησιού. Ένα ωραίο απόγευμα λοιπόν, με μόνον επτά μποφόρ, είπα να ξεκινήσω κατά τις πέντε, πράγμα που αποδείχτηκε λάθος γιατί θάπρεπε να έφευγα στις τέσσερεις τουλάχιστον, για νάχω αρκετό ήλιο μπροστά μου. Σκέφτηκα την προσφιλή μου διαδρομή προς Αγία Υπακοή κι΄από ‘κει προς Μεσοβούνι και μετά, βλέποντας και κάνοντας. Πάλι λάθος, γιατί έπρεπε να έχω διαλέξει την Καστέλλα απ' όπου πήγαινε και το παλιό μονοπάτι, αλλά μου φάνηκε απότομο το ανέβασμα... Είπα λοιπόν να ακολουθήσω όλους τους κανόνες μιας οργανωμένης, σόλο πεζοπορίας και έτσι, ντύθηκα με το πιό λεπτό μπλουζάκι που είχα, πήρα το πιό φαρδύ και μακρύ μέχρι τα γόνατα μπουφάν με κουμπιά, έβαλα άλλο ένα μπλουζάκι στο σακκίδιο, το δεύτερο λεπτότερο που είχα, έρριξ

ΒΡΥΣΙ, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Εικόνα
ΚΕΙΜΕΝΟ & ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ (εκτός από την τελευταία) : Γιάννης Παπαδόπουλος (7μιση ετών) Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, γιορτάστηκε στο Βρυσί η γιορτή τής Παναγίας.  Ήτανε πολύ καλός ο καιρός και μ' άρεσε πολύ αυτή η γιορταστική μέρα. Στη λειτουργία ήταν ο παλιός παπάς της Καλλονής, ο πατήρ-Αντώνης, που ξαναγύρισε στο χωριό μας. Τα δύο παπαδάκια που βοήθησαν στην λειτουργία, έμοιαζαν σαν αδελφάκια και φόραγαν λευκά ράσα. Μετά ξεκίνησε η περιφορά και ακολούθησε ο κόσμος που ήταν πολύς. Μου άρεσαν τα ρούχα που φόραγε ο Επίσκοπος και πρόλαβα και τον έβγαλα φωτογραφία. Μετά το τέλος αυτής της λειτουργίας πέρναγε ο επίσκοπος και με είδε να βγάζω φωτογραφίες.  Μου είπε να τον βγάλω κι' αυτόν μαζί με την οικογένειά μου, με τον θείο μου και την θεία μου, που και ο θείος μου βοηθάει στην εκκλησία του χωριού.  Μέσα στην εκκλησία είδα τα κεράκια στην σειρά και είπα να τα βγάλω φωτογραφία.    Όπως προχώραγα στον διάδρομο είδα το άγαλμα της Παναγίας με τον Χριστούλη.   Πήγαμε γι

Ο αφρός τής θάλασσας

Εικόνα
ΜΟΥ ΠΗΡΕΣ: Λεφτά , γιατί αυτά μετράνε για σένα και τελικώς φαίνεται πως, αφού εγώ μπορώ και δίνω ακόμη, ενώ εσύ δεν έχεις στερηθεί τίποτε από την περιρρέουσα χλιδή σου, άρα, μάλλον έχω περισσότερη αξιοπρέπεια από το σκοτεινό τομάρι που αποκαλείς εαυτό σου. Την ελπίδα , για το ότι αύριο η πατρίδα μου θα είναι ένας καλύτερος τόπος για να ζήσει το παιδί μου, αλλά, αφού δεν έχω σκύψει ακόμα, πάει να πει πως έχω μεγαλύτερη ψυχή απ' όσο χωράει ο οχετός που θεωρείς μυαλό σου. Το δέος για την ιστορία και τους προγόνους μου, που τους ευτελίζεις στα σχολικά βιβλία σαν νάναι ο Τζων Γουέην και η Τζέην Μάνσφιλντ, αλλά, εξακολουθώ να αισθάνομαι ντροπή όταν αντικρύζω κάθε αρχαίο γκρεμίδι γιατί τότε νιώθω το έλειμμα του πραγματικού εαυτού μέσα μου και 'κείνη την στιγμή, δεν φταίς εσύ, αλλά εγώ που σε άφησα να γίνεις αυτό που είσαι. Τον σεβασμό για το δίκαιο και την διακιοσύνη, που φρόντισες να σκουπίσεις πάνω της τα λαδωμένα, στρουμπουλά, με τον πιό σιχαμερό τρόπο απαλά, τρυφηλά δάχτυ