Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα εκδηλώσεις

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

Εικόνα
Όποιος δεν έχει ζήσει την αγωνία και την προσμονή για ένα συμβάν στο οποίο συμμετέχει ενεργά, δεν θα καταλάβει ποτέ τον αγώνα που χρειάζεται για να πετύχει κάτι φαινομενικά απλό, όπως για παράδειγμα, ο καλοκαιρινός χορός του Συλλόγου. Που, για να είμαστε ειλικρινείς, για το χωριό είναι το γεγονός όλης της χρονιάς.  Είναι τότε που έρχονται οι δικοί τους άνθρωποι και ξαναγίνονται όλοι μέλη της ίδιας κοινότητας , έστω για λίγες μέρες.  Πολύς κόπος και μεγάλη προσπάθεια από πολλούς ανθρώπους μαζί.  Δεν υπάρχουν ούτε εικόνες, ούτε λόγια για να περιγράψουν την προετοιμασία που χρειάστηκε για κείνες τις έξι ώρες περίπου που κράτησε ο χορός.    Πόσες ώρες από τον προσωπικό χρόνο του καθενός δαπανήθηκαν, πόσα προβλήματα έπρεπε να ξεπεραστούν, πόσες λύσεις να δοθούν για να είναι όλα έτοιμα στην ώρα τους.  Δεν χαϊδεύω τα αυτιά κανενός (δεν είμαι πολιτευτής για να αποσκοπώ στην εύνοια οποιουδήποτε, ούτε έχω μαγαζί για να μαζέψω πελάτες) αλλά, έχω την εντύπωση πως ο

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΛΛΙΑ

Εικόνα
Με την Ευρώπη να διαλύεται από την μανία των γερμανών για εξουσία, με την ανικανότητα των πολιτικών να σταθούν μαζί απέναντι στο χάος που είναι ήδη εδώ, με το ξεπούλημα της χώρας στον οποιονδήποτε, με την ανασφάλεια στα υψηλότερα επίπεδα από την εποχή μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάθομαι και σκέφτομαι τι μέλλον περιμένει τα παιδιά που σήμερα είναι εκεί γύρω στα δώδεκα με δεκαπέντε, που αρχίζουν δηλαδή και διαμορφώνουν μια άποψη γύρω από τα πράγματα. https://www.facebook.com/groups/tinos.htes/?fref=nf Λέω πως αν δεν πάρουν αυτά την κατάσταση στα χέρια τους , αν δεν αισθανθούν αυτά πολίτες με υποχρέωση απέναντι στον τόπο του ο καθένας, πώς θα γίνει να συνεχίσουν να υπάρχουν;  Κι΄ όταν λέω απέναντι στον τόπο του ο καθένας, εννοώ τον τόπο που τα μεγαλώνει.  Μεγάλη σημασία έχει για την συνέχεια της ιδιαίτερης πατρίδας του καθενός, στην δική μας περίπτωση την Τήνο, τα παιδιά να κατανοήσουν την ιδιαιτερότητα και την σημαντικότητα του τόπου τους.  https://www.facebook.

ΣΤΗΣ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗΣ ΤΟΝ ΑΝΘΟ

Εικόνα
Ο πολιτισμός μέσα σε συνθήκες κρίσης.  Απλώς, δεν υπάρχει.  Ας μην εξωραΐζουμε τα πράγματα με τους γνωστούς αφορισμούς «άμα ψάξεις βρίσκεις» «ο πολιτισμός ξεκινάει απ΄το σπίτι» και λοιπές μπούρδες που λένε όσοι είναι έξω απ΄τον χορό.  Και ο χορός έχει διάφορα μαντηλάκια για να πιαστείς. Υπόθεση για μελέτη: έχω δύο παιδιά και επειδή θεωρώ ότι στο σχολείο δεν παίρνουν όσα θάπρεπε, θέλω να τα μορφώσω .  Να τα καλλιεργήσω δηλαδή, γιατί η μόρφωση ως αποθησαυρισμός γνώσεων, τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά ελάχιστη σχέση έχουν με την καλλιέργεια ενός ανθρώπου.   Μπορεί να συνεισφέρουν στην καλλιέργεια, σε καμμία όμως περίπτωση δεν την πιστοποιούν και δεν την εγγυώνται.  Υποπερίπτωση πρώτη: είμαι σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο, με αρκετά θέατρα, μουσεία, εκδηλώσεις, παραστάσεις, καλλιτεχνικά εργαστήρια κλπ. Στα γρήγορα θα πω ότι, οτιδήποτε απ΄αυτά όλα ΚΟΣΤΙΖΕΙ .  Θέλω λεφτά για να δημιουργήσω μια συνέχεια στην συνείδηση του παιδιού μου σχετικά με τον πολιτισμό. Δεν γίν

Άειντε μπαρμπα-γέρο πάμε σην κλεψιά...

Εικόνα
"Άειντε μπάρμπα-γέρο πάμε στην  κλεψιά πού 'χει φεγγαράκι και αστροφεγγιά Δε μπορώ ο καϋμένος γιατί εγέρασα τα ασημοκούμπαρά μου τα εκρέμασα... " Έτσι πάει το τηνιακό τραγουδάκι που έλεγε η μάνα μου στον γιό μου όταν ήταν πιό μικρός.  Θα πεις τί σχέση έχει το τραγουδάκι με το συγύρισμα στους Αγίους Αναργύρους..; Έχει, πώς δεν έχει...  Έχει, γιατί μετά από τόσους μήνες μέσα στο τσιμέντο ή για να το πω σωστά,  μετά από τόσα χρόνια μέσα στο τσιμέντο νιώθω τόσο γέρος, όσο και εκείνος του τραγουδιού...  Οπότε, από τη μιά τους βλέπω και ζηλεύω που δεν είμαι εκεί να χορτάσω Τήνο κι΄από την άλλη... ...λέω πως άμα ήμουνα δεν θ' άντεχα ούτε τη μισή από τη δουλειά που πατάνε... Κι΄αν βάζω όλα αυτά εδώ μέσα δεν είναι για να κολακέψω κανέναν,  ούτε να κάνω σε κάποιον τη χάρη να δει τον εαυτό του σε μια ανάρτηση ενός blog στα βάθη του ίντερνετ... Στο κάτω-κάτω, δεν είμαι πολιτικός για να θέλω να κάνω τον καλό σε συντοπίτες... 

"Το χωριό έχει λάθος χρώμα!"

Εικόνα
Όλα τα πράγματα έχουν κόπο.  Τουλάχιστον τα περισσότερα από όσα αξίζουν. Αξίζει να ζεις στο χωριό.  Όσοι πάμε για ελάχιστες μέρες τον χρόνο το καταλαβαίνουμε, τρώμε στη μάπα την τεράστια διαφορά στην ποιότητα στο περιβάλλον διαβίωσης, ξεμουδιάζουμε σα μόλις να βγήκαμε από κάποια στενάχωρη κοιλιά, κυττάμε γύρω σα χαζοί, ο τόπος είναι αδυσώπητος στο να θυμίζει διαρκώς τη λάθος επιλογή.  Αλλά, η πιό ωραία φάση είναι όταν καθόμαστε με το φραπεδάκι ή με το ρακί στο χέρι και κάνουμε κριτική στους ντόπιους!  Α, όλα κι΄όλα!  Εμείς οι αθηναίοι τα ξέρουμε όλα!  Πώς θα μπορούσαμε άλλωστε!  Η μεγαλούπολη σε κάνει πάνσοφο!  Έχει μια δύναμη το τσιμέντο που δεν την φαντάζεται κανείς! Και δεν λέω για τα πολιτικά, τα χρηματιστηριακά και όλα όσα περιγράφονται με νούμερα. Όοοοχι....  Μιλάω για τα θέματα του τόπου. Αφού μιλήσουμε λίγο με τους συγχωριανούς και ανταλλάξουμε δυό κουβέντες, αποφασίζουμε να πάρουμε εκείνο το ύφος το περισπούδαστο, που συνοδεύεται από εκείνη την παύση (που ε