Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2011

Στου Μπερνίτσα το ζαχαροπλαστείο...

«....Λέει ο Θωμάς, ν ανέβεις στην Αθήνα, όλο και κάποια δουλειά θάβρεις. Δέκα ώρες Τήνο-Αθήνα έκανε το καράβι τότε. Κατάστρωμα, βροχή, δεν άντεχα την κλεισούρα του αμπαριού, μαθημένος απ΄το έξω. Φτάνω στον Πειραιά, κόσμος κακό , φασαρία, σάστισα, μούρθε να ξαναμπώ στο καράβι τα μπρος πίσω για το νησί. Με τα πολλά κατέβηκα, πάτησα πόδι στην προκυμαία, βρήκα ένα κάρρο με πήγε ως το σαπουνάδικο που ήταν στην Πειραιώς, από ΄κει τόκοψα με τα πόδια, έφτασα στου Φρατζέσκου τον καφενέ στην Κουμουνδούρου.  Τι χαμπέρια μου λέει, δουλειά του λέω δεν έχω και δεν θέλω να φύγω για πέρα, γιατί τότε όλοι φεύγαν για την Πόλη ή για τη  Σμύρνη να πα΄ να δουλέψουνε σε σπίτια μαγέροι και καμαριέρες. Δεν άντεχα να φύγω, έβλεπα διαβατήριο και μ΄έπιανε τρέμουλο, να θέλω σφραγίδα για ναρθω πίσω, ν΄ακούω βιολί νησώτικο και να τρέχουν ποτάμι τα μάτια μου, δεν ήθελα.  Είπα πάω στην Αθήνα κι΄ας κάμω ό,τι βρω, θα σούρνομαι, μα στα ξένα δεν πάω. Ο Φρατζέσκος είχε γνωριμίες, μου λέει άσε τον μπόγο κει στη γωνία, μ
Χειρόγραφο παληό, φθαρμένο, από το Μέγα Κάστρο μαζεμένο a.d. 1543 TO T ΡΑΠΕΖΙ ΣΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ Για ένα τραπέζι στην ταβέρνα εχτές το βράδυ στήθηκε καυγάς. Σε ποιόν ανήκε τέλος πάντων το τραπέζι στην γωνιά σιμά στο παραθύρι… Ο ένας είπε ‘πρώτος τόδα’ ο άλλος ‘ πρώτος ήρθα’ ο τρίτος ‘ πρώτος ήμουν.’ Ακούνητο εκείνο τους εκύτταε -κυττάνε τα τραπέζια..;- λερό τραπεζομάντηλο ντυμένο π’ απάνω χέρι θυμωμένο ο εκάστοτε ομιλητής εκτύπαε. Χορόν αστείο τα ποτήρια, τα μαχαίρια, τα λοιπά των παγεμένων τώρα δα εστιασθέντων είχαν αρχίσει με ρυθμό των διεκδικούντων το θυμό. Κουδούναγαν σαν φόντο στις φωνές, που, ποιόνα λόγον είχαν, λές..; Τίνος θα ήταν τελικά το τραπεζάκι στην γωνιά… Για ένα τραπέζι λέω, στην ταβέρνα οπου στήθηκε καυγάς... Βάλε κρασί κόκκινο, κέρνα, να σου τελειώσω, να σου πω. Θα τόχεις δει το καπηλειό στον πάνω δρόμο της πέρα γειτονιάς. Κάθεται ο ένας σαν πασάς και παραγγέλνει

Αφήγηση Νικολάου Ζαρμπάνη (μέρος 1ο)

Το παρακάτω κείμενο, όπως και οι συνέχειές του, προέρχεται από απομαγνητοφώνηση συνομιλίας με τον κύριο Νίκο Ζαρμπάνη, κάτοικο Κελλίων (Καλλονής) Τήνου. Είναι μέρος μιας ελάχιστης προσπάθειας να διασωθεί ό,τι είναι δυνατόν, τόσο από την ιστορία του τόπου, όσο και από το γλωσσικό ιδίωμα τής περιοχής, που θεωρώ σημαντικότερο απ΄οποιοδήποτε λεξικό. Θεωρώ ότι, η γλώσσα των Κάτω Μερών είναι πολύμορφη, πλούσια και ποιητική στην εκφορά της. Δυστυχώς, ο γραπτός λόγος δεν είναι σε θέση να αποδώσει την ροή της ομιλίας. Να σ'πω τα μέρ΄που λεγόντι διαφορετ΄κά, γιά να σ΄πω το Πάσχα, που περνούσαμε με κρ΄θαρένια αλεύρια, αλωνεύγαμε, γυρνούσαμι τους μύλους ν΄αλέσουμε το κριθάρ΄για νάρθει η Παρασκιβγή να ζ΄μώσ΄η μάνα μας... Τριγυρίζαμε απ΄τον ένα μύλο στον άλλο. Είχε μύλο εδώ σ' Μύλ΄, είχιν πολλοί μύλ΄. Ήταν τ΄ σχωρεμέν τ΄ Καραμελά, ο άλλος τ΄ σχωρεμέν τ΄ Μπινιντέ κι΄ ο άλλος τ΄ σχωρεμέν΄ τ΄ Μπάρμπα Ζαχαριά τ΄ Μάρκα.. Τ΄καραμελά κι΄απάνω σ΄ν Ασσούντα πόνε. Ο άλλος ήταν τ΄ Μπαλαρή, άλλος

Το playstation που σκότωσε τον Βασιλιά...

Θυμάστε το παραμύθι «Τα Καινούργια Ρούχα του Αυτοκράτορα»;  Όπου δύο επιτήδειοι εκμεταλλεύονται την μανία ενός άρχοντα για όμορφα ρούχα και τον αφήνουν ξεβράκωτο να παρελαύνει εμπρός στους υπηκόους του, χωρίς κανείς να παραδέχεται ή να τολμάει να αναφωνήσει την αλήθεια, ότι, δηλαδή, ο βασιλιάς είναι γυμνός, εκτός από ένα μικρό παιδί που βρίσκεται στην παρέλαση..;  Οι υπόλοιποι είναι όλοι πεπεισμένοι πως, τα ανύπαρκτα στην πραγματικότητα, ρούχα δεν μπορεί να τα δεί όποιος δεν είναι έξυπνος... Και αφού όλοι θέλουν να λογίζονται με τους έξυπνους, δεν βγάζουν τσιμουδιά... (Για όποιον θέλει να θυμηθεί το παραμύθι : http://www.paramithia.net/and3.html ) Σας θυμίζει κάτι..; Υπήρξε σ΄αυτήν την χώρα που έχουμε την τύχη να ζούμε, παρόμοια περίσταση ; Μάλλον, και κράτησε καμμιά εικοσιπενταριά χρόνια... Θέλετε να πάμε τώρα και σε μια παραλλαγή του παραμυθιού; Αυτήν την φορά, το παιδάκι είναι απασχολημένο να παίζει playstation κι΄έτσι δεν βρίσκεται κανείς να φωνάξει «Ο βασιλιάς είναι γυμνός

Για όλους εκείνους που έφυγαν...

Εικόνα
Για όλους εκείνους που έφυγαν και δεν φαντάστηκαν ποτέ πως οι επόμενοι θα παραδώσουν με τόσην άνεση στα δόντια των εκσκαφέων τον κόπο τους, τον ξενητεμό και τον πόνο τους, ανεβάζω τις παρακάτω φωτογραφίες. Πρόκειται για το διαβατήριο ενός Κελλιανού (ακόμη και το όνομα του χωριού σαρώθηκε στην συνέχεια...) που ξενιτεύτηκε με την γυναίκα του για να μπορέσει να ζήσει και να στείλει πίσω στο χωριό κάτι, να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του τόσο η οικογένειά του, όσο και ο τόπος του. Για λόγους διακριτικότητας έσβησα το επώνυμο, αλλά, άφησα τα πρόσωπα, γιατί φαίνονται μέσα τους ξεκάθαρα ο πόνος, η αγωνία, η κουρασμένη ελπίδα και όλα όσα τα δικά μας πρόσωπα, των καλοταϊσμένων και πολυχορτασμένων, δεν θα μπορέσουν να αντανακλάσουν ποτέ... Η πρώτη στάση είναι στην Σμύρνη και ακολουθούν τα υπόλοιπα ταξίδια. Όλοι οι άνθρωποι της γενιάς αυτής που γύρισαν, έφεραν μαζί τους όχι μόνον χρηματική και υλική περιουσία, μα και πολιτισμό, για τον οποίο εμείς οι υπόλοιποι δικαιούμαστε να είμαστε πε

Πανοραμικές φωτογραφίες, Απρίλιος 2011

Εικόνα
  Μια πανοραμική από Της Κόρης Τον Πύργο...    Άλλη μια από τα Κελλιά, με την αντάρα να έχει σκεπάσει την Αγία Υπακοή... Και τέλος, μία από το λαγκάδι του Μαραγκού, στης Κόρης τον Πύργο....