Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Απρίλιος, 2014

ΑΔΕΙΑ ΚΟΛΥΜΠΗΘΡΑ

Εικόνα
Περνάνε εικόνες μπροστά από τα μάτια μου. Η άδεια Κολυμπήθρα, σαν άλλη αυλή των θαυμάτων, ξεγυμνώνει τα κρυφά σημεία της, τα βγάζει ντροπαλά στον λιγοστό Απριλιάτικο Ήλιο μη ξέροντας πως εκεί τριγύρω στρέφει το πεινασμένο μάτι μιας φωτογραφικής μηχανής. Ησυχία. Μια μεγάλη απλωσιά χωρίς τίποτε, παρεκτός μερικά ξερά καλάμια μαζεμένα σε μια στίβα και δυό-τρία πλεούμενα. Βλέπεις τότε το ξύλινο γεφυράκι που, τραβώντας μιαν ανεξήγητη πινελιά, γεφυρώνει μιάν ανύπαρκτη κοίτη. Παίρνει το μάτι σου ένα πρόχειρο καθιστικό, φαντάζεσαι πως όταν πέφτει το σκοτάδι κάποια κουρασμένη απ΄το κολύμπι Νηρηίδα έρχεται και ξαπλώνεται ‘δω πέρα... ...και θρέφει με την ανάσα της το διπλανό λουλούδι. Σκύβεις κάτω από δυό καλάμια βαλμένα σαν καλύβι και αποζητάς τον Ήλιο που θάπρεπε να κρύβουν. Ανεβαίνεις στο σύδεντρο και βρίσκεις δυό ξεστρατισμένα πλεούμενα... ...αναρωτιέσαι ποιά κιβωτός να πήγε και να άραξε πάνω στα δέντρα της ακτής... ...απομονώνεις μια λέ

Για λίγο παύει η σιωπή...

Εικόνα
Για λίγο παύει η σιωπή σε τούτη ‘δω την άκρια του νησιού.  Για λίγο μόνον, ακούγονται φωνές και γέλια, παιδιά μαζεύονται στο περιαύλιο της εκκλησίας... ...το γλωσσίδι χτυπάει επίμονα το σιδερένιο καύκαλο της καμπάνας... ...τραγούδια τρέχουν ανάκατα με ευχές τριγύρω στα τραπέζια και για λίγο, για πολύ λίγο, ο χρόνος στέκει ακίνητος.  Είμαστε εμείς και ταυτόχρονα οι πρόγονοί μας, λέμε παμπάλαιες προσευχές... ...τσουγκράμε πανάρχαιο κρασί,  ...λουζόμαστε στον ίδιο όπως τότε Ήλιο,  τα χορτάρια σαλεύουν απ΄ τον ίδιο Άνεμο,   κι’ όλο αυτό είναι το τώρα που φτιάχνει το πάντα δίχως εμείς να το αντιλαμβανόμαστε. Άμα θά 'χουμε φύγει, θα πρέπει νά 'μαστε σίγουροι πως δώσαμε στους επόμενους έναν τουλάχιστον λόγο για να συνεχίζουν.  Μέσα σε όλο το χάος μιας πραγματικότητας ειδωμένης μέσα από οθόνες κινητών, θα πρέπει να θελήσουν να σηκώσουν τον εαυτό τους απέναντι στην αληθινή ζωή, στους αληθινούς φίλους. Έχει έρθει το τέλος αυτού που στεγνά

ΤΟ ΛΕΙΑΣΜΕΝΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ

Εικόνα
Χίλιες φορές καλύτερος είναι ο αγρότης που βάζει τα χέρια του και βγάζει απ΄το χώμα μια πατάτα ή αρμέγει ένα κιλό γάλα, απ΄όλους τους θεωρητικούς του κόσμου τούτου.   Μαζί και πρώτος απ΄όλους τους θεωρητικούς, ο εαυτός μου.  Ό,τι κι΄αν πώ, όσα κι΄αν γράψω, όσο κι΄αν μιλήσω, η δουλειά του αγρότη θάναι άξια λόγου και θα αποτελεί σημείο αναφοράς, την ώρα που όλες οι κουβέντες θάχουν σβήσει και θάχουν ξεχαστεί. Από τους θεωρητικούς όμως, υπάρχουν και εκείνοι που δεν τους φτάνει η γνώση στα χαρτιά , η πραγματικότητα τούς αναστατώνει, τους ταράζει, τους ξεσηκώνει απ΄τον καναπέ, τους τραβολογάει μέσα στα χωράφια και στις παραγγεριές, απαιτεί απ΄αυτούς να μιλήσουν τη φωνή τους, να μετρήσουν τη Γη πιθαμή την πιθαμή, να διαβάσουν τα ίχνη, να τα μεταφέρουν σε μικρά περίπλοκα μαυραδάκια απάνω στις σελίδες, να περάσουν την βαρειά σκυτάλη της παράδοσης στους επόμενους.  Εκεί γύρω στο ’70, λοιπόν, μια κοπελιά της Σχολής Αρχιτεκτόνων-Μηχανικών, παίρνει ένα διδακτορικό με θέμα: 

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ

Ένα πράγμα είμαστε εμείς και ένα άλλο πράγμα είναι η αγορά. Μέσα 'κει κινούμαστε, ζούμε, εργαζόμαστε, επιλέγουμε, συναλλασόμαστε. Η αγορά επηρρεάζει τον επαγγελματικό προσανατολισμό των παιδιών μας , διαμορφώνει το σύστημα παιδείας , σχηματοδοτεί την ζωή μας . Τί έρχεται, λοιπόν, στην αγορά , γιατί η ευρωπαϊκή κοινότητα νοιάζεται τόσο πολύ για το πού θα πουλιούνται τα φάρμακα και το ψωμί; Ας ρίξουμε μια ματιά στο πώς αντέδρασε "η αγορά" στο νέο πολυνομοσχέδιο (τα αποσιωπητικά αφορούν συντομεύσεις): " Το ενδεχόμενο λειτουργίας φαρμακείων μέσα στα καταστήματά της εξετάζει η αλυσίδα «Μαρινόπουλος»....που βλέπει θετικά τις κινήσεις... για την απελευθέρωση των αγορών ....μελετά ... τις δυνατότητες που πλέον παρέχει ο νόμος για το άνοιγμα φαρμακείων μέσα στα σούπερ μάρκετ. .. στην καλύτερη εξυπηρέτηση του κοινού ...αυξάνει τις επιλογές των καταναλωτών (με ποιά μέσα άραγε...). Άρα, το κράτος που συντηρεί το σύστημα της παραπαιδείας και σου έχει πάρει μια περιουσί

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ ΣΤΑ ΚΕΛΛΙΑ

Εικόνα
Μια μέρα που περνάει απαρατήρητη στην μεγάλη, τσιμεντένια πόλη... Στην ουρά για την Μεγάλη Παρασκευή και το Σαββατοκύριακο της Ανάστασης, η Μεγάλη Πέμπτη χάνει το βάρος της... Κι΄όμως, η κορύφωση του δράματος είναι αυτή την μέρα . Είναι η μέρα του Μυστικού Δείπνου , η αμφιλεγόμενη στιγμή της Προδοσίας ,  είναι η μέρα του φευγιού στο Όρος των Ελαιών ,  είναι η μέρα, που πρώτη φορά συναντάμε τον Ιησού να φοβάται , σαν οποιοσδήποτε μελλοθάνατος, για το φως που θα χάσει, άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους, θνητός έστω και για λίγο, έστω και συμβολικά.  Η μεγάλη εκκλησία του Αγίου Ζαχαρία γεμάτη κόσμο. Ο δρόμος του Σταυρού... ...η περιγραφή της φυγής... ...η αταξία ενός κόσμου δίχως θεό... Μετά, η απόλυτη μοναξιά στην αναμονή για την σύλληψη... Στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο.  Για λίγο, για όσο κρατάει η λειτουργία, τίποτα δεν μας χωρίζει , ούτε ομάδες, ούτε κόμματα, ούτε σύνορα, ούτε γλώσσα, ούτε συμφέροντα.  Ακουμπάμε ώμο με τον ώμο,

Ο "ΚΑΚΟΣ" του Tinos on the run

Με αφορμή ορισμένα πρόσφατα σχόλια σχετικά με το tinos on the run νιώθω την υποχρέωση να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα προς εκείνους που δεν παρακολουθούν τακτικά το blog (κανείς δεν οφείλει εξάλλου) και απλώς είδαν ή άκουσαν από τρίτους για κάποιο μεμονωμένο περιστατικό ή είδηση.  Με όλο τον σεβασμό για την γνώμη και την άποψή τους λοιπόν, και χωρίς να προσπαθώ να αλλοιώσω την γνώμη κανενός, γράφω τα παρακάτω.  Τί ΔΕΝ είναι το tinosontherun :   ΔΕΝ είναι ειδησεογραφικό blog .  Που σημαίνει ότι, δεν γράφει ειδήσεις είτε καλές είτε κακές.  Επειδή όμως, θέλει να ακούγονται ΌΛΕΣ οι φωνές , έχει στην δεξιά του στήλη ΟΛΑ τα Τηνιακά μέσα ενημέρωσης , για να μπορούν όσοι ενδιαφέρονται να πληροφορούνται τα θέματα του νησιού.  Στην αριστερή πλευρά υπάρχει ο χώρος για την φωνή των χωριών της Τήνου . Επίσης, σε ειδική θέση υπάρχουν ΌΛΕΣ οι ημερήσιες εφημερίδες, πάλι για τον ίδιο λόγο.  Εφ’ όσον το tinosontherun δεν γράφει ειδήσεις, όταν κάποτε έχει ασχοληθεί με ένα θέμα