Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα ΕΝΤΥΠΑ

ΦΟΡΟΙ, ΛΟΙΠΟΝ...

Εικόνα
Εξ' απ' ανέκαθεν πάντα και πάλαι ποτέ, που λέει και ένας φίλος, ΦΟΡΟΙ ... Κατ' αρχάς, λοιπόν, το κράτος  σε απογράφει, να ξέρει ποιός είσαι, πού μένεις, πού τέλος πάντων μπορεί να σε βρίσκει άμα έχει τις ανάγκες του, που απ' ό,τι φαίνεται, είναι πολλές..: Και μετά, το κράτος  αρχίζει να βάζει το χέρι στην πανταλόνα .  Την δικιά μας. " ΔΙΠΛΟΤΥΠΟΝ ΕΙΣΠΡΑΞΕΩΣ ", για " διατροφήν ζώων" με " προσαύξησιν " και " τόκους υπερημερίας" . Έτος 1952. Αν τύχει και σ' αφήσει καμμιά θειά ένα τοσοδά χωραφάκι, τότε...     " ΔΙΠΛΟΤΥΠΟΝ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟΝ ΕΙΣΠΡΑΞΕΩΣ ". Έτος 1926. Και μήπως η αφαίμαξη σταμάταγε στη μέση του πολέμου; Αντιθέτως. Και η γλώσσα των δημοσίων εγγράφων πάντα επιτακτική, στα όρια του προσβλητικού, σα να σου γίνεται μεγάλη χάρη που σου κατενεμήθει φόρος... Έτος 1942. Πάμε και στα αγρέλια; Τρύγησες ελίτσες; Έβγαλες λαδάκι;   Ε, τότε σου χρειάζεται ένα "ΔΙΠΛΟΤΥΠΟΝ ΕΙΣΠΡΑΞΕΩΣ ΦΟΡΟΥ ΓΕΩ

Ενδεικτικό ενός Κελλιανού, 1929.

Εικόνα
Τo 1929, την χρονιά τής μεγάλης παγκόσμιας κρίσης (γιατί ως γνωστόν, η ζωή μας κύκλους κάνει) ένας Κελλιανός προβιβάζεται από την Π έμπτη  στην  Έκτη τάξη του Δημοτικού Σχολείου.  Ο βαθμός του είναι Λίαν Καλώς (5) και η διαγωγή του κοσμιωτάτη. Η ηλικία του; Δεκατεσσάρων ετών...  Σε φυσιολογικές συνθήκες το παιδί αυτό θα έπρεπε να τελείωνε την Δευτέρα Γυμνασίου.   Τί έγινε λοιπόν, πώς καθυστέρησε το παιδί να περάσει την τάξη ή μάλλον, ΤΙΣ τάξεις;  Με τα σημερινά μάτια και την κατανόηση των πραγμάτων που διαθέτουμε από την ζεστασιά του καναπέ μας... ...και την άνεση των τριγύρω απλωμένων τηλεκοντρόλ,  ...θα συμπεραίναμε πως το παιδί «δεν τάπαιρνε τα γράμματα» , ήταν «στουρνάρι», όπως ευγενικά συνηθίζουμε να χαρακτηρίζουμε όσα παιδιά δεν προσαρμόζονται στο ανίκανο εκπαιδευτικό μας σύστημα.  Έλα μου ντε, που όσο προχωράμε στον χρόνο αφήνουμε πίσω τόσο μπουχό, που γίνεται δυσδιάκριτη ακόμη και η κοντινή μας πραγματικότητα, πόσο μάλλον εκείνη του 1929... Ένα π

ΕΝΑΣ ΚΕΛΛΙΑΝΟΣ ΣΤΟΝ ΧΗΜΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟ 1941..!

Εικόνα
Και όμως...  Ο Ελληνικός Στρατός το 1941 είχε χημικά όπλα. Όπλα που δεν χρησιμοποίησε ποτέ , προς τιμήν του. Ναι, πιστεύω πως παρά τα πρόσφατα υπαρξιακά μας, πρέπει να αποδίδουμε την αξία σε κάθε τί που μας έχει κουβαλήσει στην ράχη του μέχρις εδώ σήμερα. Χημικά όπλα, λοιπόν, που η χρήση τους ξεκίνησε τυπικά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρχικώς, δακρυγόνες ουσίες που σε μεγάλες δόσεις γίνονταν ασφυξιογόνες και μετά εξειδικευμένα χημικά που μπορούσαν να τυφλώσουν, να κάψουν, να σκοτώσουν τους αμυνόμενους σωρηδόν , κατά χιλιάδες...  Στην πραγματικότητα όμως, χημικά όπλα χρησιμοποιούσαν όλοι οι αρχαίοι στρατοί... Τοξικές ουσίες όπως ο μανδραγόρας , δηλητήρια διαφόρων φιδιών , κινναβαρίτης και ό,τι άλλο βάλει το μυαλό του ανθρώπου, χρησιμοποιήθηκαν για να καταστείλουν την άμυνα των παγιωμένων αντιπάλων. Η ίδια η λέξη μάλιστα, τοξικός , προέρχεται από την εμβάπτιση των αιχμών των βελών που εκτοξεύονταν με τόξα  σε δηλητήρια για να προκαλέσουν το θάνατο των εχθρών! Το βελη

ΕΝΑ ΠΡΟΙΚΟΣΥΜΦΩΝΟ ΤΟΥ 1859...

Εικόνα
Προίκα , λέει... Πφφφ.....  Σήμερα, λέει, έχει καταργηθεί ο θεσμός της προίκας, λέει... Παληά η γυναίκα αν δεν είχε προίκα, κλάφτηνα, λέει...  Ενώ τώρα μπορείς να αφήσεις το συναίσθημα να σε κυριεύσει, λέει...  Μάλιστα... Τρίβω τα χέρια μου και ξεκινώ κάνοντας μιάν υπόθεση, που οδηγεί σε μιαν ερώτηση, που καλύτερα είναι να μείνει αναπάντητη... Ας πούμε, ωρέ παλλικάρι, πως έχεις μια σχέση.  Κι’ ας πούμε τώρα πως μετά από κανένα πεντάμηνο, εννιάμηνο, χρόνο, δίχρονο, κι΄αφού περάσουν τα μέλια και η σχέση φτάσει να γίνει συνήθεια, καταλαβαίνεις πως με την κοπελιά με την οποία είσαι μαζί δεν πολυταιριάζεις. Γιατί, τελικώς, μόλις έφυγε το πολύ το πάθος δεν έμειναν και πολλά κοινά σημεία... Και ετοιμάζεσαι να πεις, «Δεν πάει άλλο ρε συ Μαρία, Ελένη, Δήμητρα, Γεωργία μου! Κουραστήκαμε πιά, καλό είναι να σταματήσουμε εδώ πριν σοβαρέψουν τα πράγματα» .   Και σε ερωτώ: με την ίδια ευκολία θα πεις « τέλος » αν η κοπέλλα έχει ένα δισέλιδο 'Εψιλον Εννέα, ή αν η κοπέλλα δεν έχει τίποτ

ΟΧΙ ΠΑΛΙ ΧΟΥΝΤΑ, ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ...

Εικόνα
Ώστε πάμε για εκλογές, λοιπόν... Και μας κάνει εντύπωση, που φέρονται σαν να μην έχει γίνει τίποτε και σαν να πρόκειται για τους παραστρατημένους σωτήρες, που μόλις τώρα θυμήθηκαν τον λαό και τρέχουν να τον σώσουν... Και μας κρεμάει το σαγόνι και χάσκουμε σαν χάνοι με το απύθμενο θράσος τους, που μας λένε πως ξανακάνανε λάθος που, και αυτό, εμείς πρέπει να πληρώσουμε... Μα και παληά γίνονταν εκλογές και κάποιοι άλλοι ζητάγανε την ψήφο μας.  Και λέω την ψήφο "μας", γιατί ο λαός δεν αλλάζει. Εμείς είμασταν και τότε και τώρα ο λαός .   Και η ψήφος τών τότε επηρρεάζει τον λαό, δηλαδή εμάς , σήμερα, αλλά και η ψήφος του λαού, δηλαδή η δική μας , ορίζεται από τις επιλογές εκείνων, όπως οι δικές μας επιλογές θα ορίσουν τις μελλοντικές επιλογές αυτών που έρχονται και απέναντι στους οποίους έχουμε χρέος και ευθύνη. Άρα, ο λαός είναι κάτι διαρκές, πέρα από στενά χρονικά και ατομικά όρια και μόνον αν δεχτούμε να κυττάξουμε τους εαυτούς μας με αυτόν τον τρόπο θα πράξουμε το σωσ

Πίσω στα Κελλιά, μέσα απ' τα χαρτιά...

Εικόνα
[ Όποιος θέλει, πριν ξεκινήσει το διάβασμα, μπορεί να πατήσει εδώ   για να ακούει παράλληλα με το κείμενο και μουσική μιας άλλης εποχής.] Λοιπόν, τα Κελλιά υπήρξαν ...  Δεν ήταν χωριό-φάντασμα, δεν ήταν ο ήχος μιας πόρτας που έκλεισε απότομα, δεν ήταν το φως μιας λάμπας πετρελαίου που έσβησε ανεπιστρεπτί, το Χωρίον Κελλιά υπήρξε... Και ο Πρόεδρος της Κοινότητας Νικόλαος Σκλάβος στις 4 Απριλίου 1921 εκδίδει ένα πιστοποιητικό, όπου αφήνει δύο ίχνη της σφραγίδας της Κοινότητας... ...εκ των οποίων το επάνω δεξιά είναι καλλιτέχνημα. Οι κάτοικοι των Κελλιών ανέβαιναν μέχρι το υποθηκοφυλακείο της Ξινάρας για να διευθετήσουν τις υποθέσεις τους.  Το παρακάτω έγγραφο έχει συνταχθεί το 1876.  Προσέξτε το ανάγλυφο χαρτόσημο επάνω αριστερά και την σφραγίδα του Βασιλείου της Ελλάδος. Στο χωριό υπήρχε πάντα μαραγκός, που έδινε μάλιστα και αναλυτική περιγραφή του κόστους της δυλειάς του: Αλλά, αναλυτικός λογαριασμός υπήρχε και για την τελευταία κατοικία: Οι ταξιδιώτες όταν γύριζαν με