ΕΝΑ ΝΗΣΙ ΓΕΜΑΤΟ ΒΛΑΚΕΣ...

Γεμάτο δεν το λες, αλλά δεν έχει και λίγους...

Και μπαίνουν ανάμεσά μας και μας χαλάνε τις δουλειές!

Ή τις καθυστερούν σημαντικά!

Δεν φοβάμαι να αναφερθώ και ονομαστικά σε δύο βλάκες που γνωρίζω προσωπικά:

Ιωάννα και Γιάννη, είστε βλάκες!

Πάντα ήσασταν δηλαδή, αλλά τελευταία παραγίνατε. Και σας το λέω σαν φίλος, τι διάολο… 

Άκουσα πάτε και τρέχετε σε κάτι βουνοκορφές κει στο νησί, καθαρίζετε με κάτι άλλους μονοπάτια, χαρτογραφείτε λέει διαδρομές για περιπατητικό τουρισμό και τέτοιες βλακείες. 

Και ένας άλλος, από σας πάλι, τους και καλά ονειροπόλους τους "ρομαντικούς" που αγαπάνε το νησί και ξέρω 'γω τι άλλο παράσημο έχετε δώσει στον εαυτό σας, πήγε και κατέγραψε όλους τους περιστεριώνες!

Γελάω μέχρι δακρύων με την ηλιθιότητά σας... 

Γελάω γιατί σας βλέπω σαν να παίζετε σε μια παράσταση με κανέναν θεατή και αυτό από μόνο του μου φέρνει γέλια. 

Και έχω ακούσει (όλα μαθαίνονται...) πως και κει στο χωριό σου και στο παραδίπλα και στο παραπάνω και στο εγκαταλειμμένο πάτε και "καταγράφετε την ιστορία..." και "διασώζετε την παράδοση για να μην χαθεί..." και ξέρω γω τι άλλο θα βρείτε να περνάτε την ώρα σας αντί να κάνετε κάτι δημιουργικό.

Ιωάννα και Γιάννη είσαστε βλάκες!

ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΤΕ ΕΧΕΙ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ!

Το πήραν τα μπιτσόμπαρα, τα μοδάτα φαγάδικα, οι παραλιολάτρες, το air bnb προσφάτως. 

Εσείς αγαπάτε κάτι κοτρώνια και κάτι πέτρες με την δικαιολογία ότι είναι βαλμένες σε ωραίες (κατά τα γούστα σας...) σειρές και σχηματίζουν μάντρες και ξερολιθιές και "αποτυπώνουν τον μόχθο των απλών ανθρώπων που πέρασαν και έζησαν στο νησί με σεβασμό..." 

Κάπως έτσι δεν τα λέτε μεταξύ σας και ενθουσιάζεστε;

Ναι, Γιάννα μου και Γιάννη μου, ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΙ ΠΕΘΑΝΑΝ!

Και τώρα δεν είναι δω! 

Που σημαίνει ότι τώρα το νησί είναι αλλωνών και το κάνουν ότι θένε!

Θέλετε να πάμε στην ουσία; Ας πάμε: πόσοι είναι οι περιπατητές κάθε χρόνο και τι φραγκάκια αφήνουν στο νησί; Νάναι πενήντα; Νάναι εκατό; να σου πώ πεντακόσιοι; Πεντακόσιοι λοιπόν. 

Συγκρίνονται, αγαπητοί μου βλάκες, με τους εκατοντάδες που ξημεροβραδιάζονται στα μπιτσόμπαρα και ακουμπάνε πορτοφόλι σε ξαπλώστρες, καφέδες, ποτάρες, μπιρόνια, κλάμπ σάντουιτς, σαλάτες και τέτοια; Όχι πέστε αλήθεια; Συγκρίνονται; Να είμαστε ειλικρινείς. 

Το νησί έχει ανάγκη λεφτά! Και τα λεφτά δεν βγαίνουν περπατώντας και φωτογραφίζοντας γκρεμίδια!

 

Σε ένα νησί που δεν έχει παραγωγή (ή που έχει εξαιρετικά μειωμένη) τα λεφτάκια βγαίνουν χτίζοντας ενοικιαζόμενα, νοικιάζοντας τα υπάρχοντα σπίτια, νοικιάζοντας παραλίες, κουβαλώντας Αθηναίους μαγείρους και επενδυτές να στήσουν μαγαζιά γκουρμέ και δηθενιές.

Έτσι γίνεται.

Είπα χτισίματα και θυμήθηκα πως ένας σύλλογος πολιτικών μηχανικών (κάτι τέτοιο τέλος πάντων...) έκανε μια διαμαρτυρία για το πώς χτίζονται τα σπίτια και πως δεν πρέπει, λέει, να αλλοιωθεί η εικόνα του νησιού. 

Ακούστε κάτι: θα χτίζουμε όπως θέλουμε! 

Οι πελάτες θέλουν θέα στην θάλασσα; θέα στην θάλασσα θα πάρουν κι' ας ξηλώσω χιλιόμετρα ξερολιθιάς!

Θέλουν πισίνα; Πισίνα θα έχουν κι ας μην έχει το νησί νερό να πιεί! 

Θέλουν δρόμο στα κορφοβούνια; Δρόμο θα στρώσουμε!

Να μην λέμε πολλά, για να πάμε και στο ουσιαστικό, τι άλλο μας μένει Γιαννούλα μου και Γιάννη μου; εννοώ για αξιοποίηση απ' όπου μπορούμε να βγάλουμε φραγκάκια; 

Αυτά που πάτε και περπατάτε εσείς και οι άλλοι οι παλαβοί: τα κορφοβούνια! 

Εκεί θα βάλουμε της ανεμογεννήτριες λοιπόν γιατί κανείς δεν νοιάζεται για τα νερά που θα στεγνώσουν, για τα σκατοπούλια που περνάνε πέντε φορές τον χρόνο και θα γίνονται κιμάς στις προπέλες, για τα όμβρια ύδατα (μου μάθατε και τον επιστημονικό ορισμό, τρομάρα σας…) που με την πρώτη γερή βροχή θα πνίξουν το νησί και θα καταστρέψουν τις πεζούλες. 

Τραβάτε φάτε πεζούλες ρε βλάκες! 

Όταν πεινάσετε τραβάτε και φάτε πεζούλες!

Και σκάστε επιτέλους για το κακό που κάνουν οι ανεμογεννήτριες, λες και δεν ξέρουμε τι τόνους σκουπιδιών αφήνουμε στο κωλονησί σας επάνω. Το ξέρουμε και (μαντέψτε..;) δεν μας νοιάζει ρε βλάκες! 

Δεν είναι δικό μας κανένα από τα κωλονησιά σας, αλλού κάνουμε τις διακοπές μας, δεν τρώμε στην μάπα εμείς τα τέρατα που καρφώνουμε πάνω από τα χωριά σας, δεν απαξιώνονται οι δικές μας περιουσίες, δεν ακούμε εμείς τον βόμβο από τα πτερύγια, εμείς επενδύουμε, Ιωάννα μου και Γιάννη μου, καταλάβατε;

Και καθήστε εσείς και φωτογραφίστε την θειά του ενός και του άλλου που φτιάχνει παξιμάδια (η παράδοση!!!). Υπάρχουν άλλοι που ρίχνουν μπετά και μας ενδιαφέρουν περισσότερο. Άμα θέλουμε παξιμάδια πάμε στο σουπερμάρκετ κι' αγοράζουμε!

Μακρηγόρησα αγαπητοί μου βλάκες Γιάννα και Γιάννη, αλλά έτσι κι αλλιώς σας έχουμε χεσμένους όλους σας, αυτό που είναι να κάνουμε θα το κάνουμε. 

Άντε από κει χάμω με τον κάθε έναν άσχετο περί την ανάπτυξις…

ΥΓ: το παραπάνω κείμενο είναι ένα λογοτέχνημα που βασίζεται σε φανταστικούς τόπους, καταστάσεις και ανθρώπους, συμπτωματικά και μόνον χρησιμοποίησα φωτογραφίες από την Τήνο, για να μην κάθομαι να σκιτσάρω, που δεν τα καταφέρνω και καλά...