ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;;;

Ας πούμε πως θέλουμε να βάλουμε ένα χεράκι να φυλάξουμε το νησί από τις επιβουλές των τρελών. 

Γιατί ούτως ή άλλως περί τρελών πρόκειται. 

Ο μεν ένας από τον Θεό, ο δε άλλος από την μανία για χρήμα και εξουσία. Φιλοσοφικό το θέμα, το σταματάω εδώ.

Ό,τι είναι να γίνει, πρέπει να γίνει σε συνεργασία πάντα με τις αρμόδιες υπηρεσίες. 

Στην παρούσα φάση δεν γίνεται να συσταθεί σώμα εθελοντών πυροσβεστών, δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος. 

Η εισβολή έγινε και πρέπει να τρέξουμε με ό,τι διαθέτει και μπορεί ο καθένας.

Άρα, το μόνο που μένει είναι να βαδίσουμε στα χνάρια των προγόνων, των προ-προ-προ-παππούδων μας που ήρθαν στο νησί πριν από πάρα πολλά χρόνια. Εκείνοι, βέβαια, είχαν να προστατέψουν το νησί από ξένους εισβολείς, τώρα που εξελιχθήκαμε δεν έχουμε ανάγκη βαρβάρων, παίζουμε εμείς τον ρόλο τους.

Τι έκαναν οι πρόγονοι λοιπόν; 

Απλώς είχαν τα μάτια τους και τα αυτιά τους ανοικτά εκεί και όπου έπρεπε. 

Έστηναν φυλάκια και καραούλια, είχαν πεζοπόρα τμήματα περιπολιών και δεν άφηναν τίποτε να περάσει απαρατήρητο. 

Βλέπετε, το διακύβευμα τότε ήταν οι ζωές τους και η ελευθερία τους, οπότε δεν έμεναν απλοί παρατηρητές, βρίσκονταν σε εγρήγορση κάθε στιγμή.

Κοστίζει σε προσωπικό και διαθέσιμο χρόνο, κοστίζει σε κούραση, κοστίζει σε βενζίνες και μεταφορικά μέσα το να τρέχει κανείς μέσα στην νύχτα να κάνει βόλτες όπου λάχει. 

Γιατί περί αυτού πρόκειται. Αποδείχτηκε ότι χτυπάνε από παραγγεριές μέχρι χωριά. 

Άρα, καβαλάω την μηχανή ή το αυτοκίνητο ή την γουρούνα και πάω όπου καταλαβαίνω; 

Σε συνεννόηση πάντα με κάποια διοικούσα αρχή, ειδάλλως θα συναντιέμαι με άλλους εθελοντές που θα έπρεπε να είναι κάπου αλλού μοιρασμένοι.

Κάπου διάβασα ότι σε καμμιά δεκαριά εθελοντές που εκδήλωσαν ενδιαφέρον αμέσως αποδόθηκαν ιδιοτελείς σκοποί. 

Ένα μεγάλο μπράβο στους επικριτές που συνεχίζουν την μακρά παράδοση που μας θέλει σε δύσκολους καιρούς να φοράμε τα κομματικά γυαλιά μας και πίσω από αυτά να κοιτάμε και να ερμηνεύουμε τον κόσμο.

Αν δεν γίνεται κάτι με τους εθελοντές, τότε το μόνο που μένει είναι ο καθένας να πάρει ένα ζευγάρι κυάλια και να ρίχνει καμμιά ματιά τριγύρω. 

Και όσοι κυκλοφορούν στο νησί να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά και ό,τι επικίνδυνο δουν να το αναφέρουν αμέσως. Περάστε αυτά τα τηλέφωνα στα κινητά σας για κάθε ενδεχόμενο. Σε αυτήν την φάση είναι το πρώτο και καλύτερο βήμα που μπορεί κανείς να κάνει.

ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ: 22830-22100,22830-22255

ΛΙΜΕΝΑΡΧΕΙΟ THNOY: 22830-22348, 22830-22220

ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ: 22830-23199

ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΠΥΡΓΟΥ: 22830-31371

Θυμηθείτε ότι, οι μέρες με αέρα είναι εκείνες κατά τις οποίες θα εκδηλωθούν οι επόμενες φωτιές.

Εκείνες τις μέρες ειδικά τα μάτια σας τέσσερα.

Λυπάμαι που δεν είμαι στο νησί για να μπορέσω να κάνω έστω τις βόλτες και τους περιπάτους μου πιό χρήσιμους.

ΟΙ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ Ή Ο ΤΡΕΛΟΣ...

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ο υπότιτλος του ιστολογίου αποδεικνύεται προφητικός. 
Φαίνεται πως όλοι μας κάνουμε περιπάτους στο νησί που καταστρέφεται μέρα με τη μέρα χωρίς κανείς να είναι σε θέση να αντιδράσει.

Θυμάστε τις φωτιές που ξεκίνησαν πριν δυό καλοκαίρια στο νησί; 

Τις ΤΡΕΙΣ φορές που είχε θεριέψει φωτιά στον δρόμο Καλλονής-Αγίας Μαρίνας τις θυμάστε;
Την φωτιά πάνω απ΄τα Ιστέρνια την θυμάστε;

Μάλλον ΤΩΡΑ τις θυμάστε.
Ο εμπρηστής ή οι εμπρηστές (γιατί θα πρέπει να είμαστε ηλίθιοι αν δεχόμαστε πλέον άλλη εκδοχή) τότε απλώς δοκίμαζαν, έκαναν πρόβα για την τελική, μεγάλη επίθεση.

Αντιγράφω από το site της πυροσβεστικής (όσα είναι με κίτρινο μπορεί να αφορούν το νησί):

"Οι αιτίες των δασικών πυρκαγιών 
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, 9 στις 10 δασικές πυρκαγιές προκαλούνται από διάφορες ανθρώπινες δραστηριότητες. 
Οι κυριότερες αιτίες δασικών πυρκαγιών είναι:
o Οι διάφορες γεωργικές δραστηριότητες και κυρίως το καψάλισμα της αποκαλάμης και το κάψιμο ξηρών χόρτων.
o Η απόρριψη αναμμένων τσιγάρων και σπίρτων.
o Το άναμμα φωτιάς σε μη επιτρεπόμενους χώρους.
o Tο κάψιμο σκουπιδιών σε μη οργανωμένους σκυβαλοτόπους.
o Οι στρατιωτικές ασκήσεις.
o Οι δραστηριότητες κυνηγών κυρίως κατά τους θερινούς μήνες.
o Οι διάφορες δραστηριότητες σε εξοχικές κατοικίες όπως η χρήση ηλεκτρικών εργαλείων και το κάψιμο σκυβάλων.
o Οι κακόβουλες ενέργειες (εμπρησμοί).
o Βραχυκύκλωμα ηλεκτροφόρων καλωδίων.
o Οι κεραυνοί."

Συνεχίζω με άρθρο δικηγόρου:

http://old.kynigesia.gr/article.asp?AID=111

"Εμπρησμοί από πρόθεση: 
Το αίτιο αυτό είναι το πλέον καταστροφικό και προκαλεί το 30% περίπου των δασικών πυρκαγιών. 
Συνήθως οι εμπρηστές λαμβάνουν μέτρα και επιλέγουν τις κατάλληλες ημέρες που ευνοούν τη γρήγορη και μεγάλη εξάπλωση. 

φωτογραφία από το tinos today

Ο εμπρησμός από πρόθεση με πολλούς τρόπους και επινοήσεις, γίνεται για την δημιουργία βοσκοτόπων, για οικοπεδοποίηση, για λόγους αντεκδίκησης, για βλάβη του τουρισμού ή της ασφάλειας της χώρας, κ.λ.π. "

φωτογραφία από το tinos today

Οι ερευνητές-ανακριτές κάνουν πάντα μια απλή ερώτηση:

ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΠΟΙΟΥ; (qui bono est?)

Για οικοπεδοποίηση; Μα ποιός θέλει οικόπεδα και δεν βρίσκει στην Τήνο και μάλιστα σε περιοχές χωρίς κανένα οικοδομικό ενδιαφέρον; 

Για βλάβη του τουρισμού; Όσο κι' αν ανέβει ο τουρισμός στην Τήνο, ΠΟΤΕ δεν θα φτάσει να την κάνει στόχο ξένων πρακτόρων και δολιοφθορέων. 

Για βλάβη της ασφάλειας της χώρας; Δεν υπάρχουν στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην Τήνο, ούτε πυκνή βλάστηση που να μπορεί να τις κρύψει.

Για λόγους αντεκδίκησης; 
Εδώ έχει βάθος απύθμενο που δεν τολμάω να πιάσω. 

φωτογραφία από το tinos today

Τέλος, η απλή λογική λέει τα παρακάτω και θέτει και ορισμένα ερωτήματα:

1. δεν είναι ένας, αλλά, αρκετοί για να κινούνται με ασφάλεια και να μην υπάρχει κίνδυνος να συναντάται το ίδιο πρόσωπο στις εστίες πυρκαγιάς.
2. παίρνουν εντολές από κάποιον/κάποιους, που τους "μισθοδοτεί" για να κάνουν αυτό που κάνουν.
3. αν καταστραφεί το νησί σε ποιανού τα χέρια μένει έρμαιο;
4. ποιός ωφελείται με αυτή την καταστροφή;
5. τί κοινό έχουν οι εμπρησμοί στην Τήνο με άλλα νησιά των Κυκλάδων που καταστρέφονται με τον ίδιο τρόπο (Άνδρος, Σύρος);
6. υπάρχει πιθανότητα κάποιοι να ξέρουν και να φοβούνται να μιλήσουν;
7. οι φωτιές που απείλησαν τα Ιστέρνια είχαν σκοπό να δείξουν το πόσο αδίστακτοι είναι και πόσο δεν φοβούνται οι εμπρηστές να θυσιάσουν ανθρώπινες ζωές; (μπορεί απλώς τα Ιστέρνια να ατύχησαν επειδή είχαν πλούσια βλάστηση...)

Αν ισχύει το ότι η φωτιά που απείλησε ζωές είχε αυτόν τον στόχο, τότε το θέμα παίρνει τεράστιες διαστάσεις και πολύ  φοβάμαι πως η συνέχεια, όχι μόνον του καλοκαιριού αλλά των ζωών όλων μας, θα είναι κυριολεκτικά μαύρη, εφ' όσον μπλέξαμε με την χειρότερη μαφία...

Αυτά.

Α! Ξέχασα! Υπάρχει και η ρομαντική εκδοχή του τρελού που βάζει τις φωτιές για κάποιους δικούς του, ανεξήγητους λόγους! 

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!!!

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΛΛΙΑ

Με την Ευρώπη να διαλύεται από την μανία των γερμανών για εξουσία, με την ανικανότητα των πολιτικών να σταθούν μαζί απέναντι στο χάος που είναι ήδη εδώ, με το ξεπούλημα της χώρας στον οποιονδήποτε, με την ανασφάλεια στα υψηλότερα επίπεδα από την εποχή μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάθομαι και σκέφτομαι τι μέλλον περιμένει τα παιδιά που σήμερα είναι εκεί γύρω στα δώδεκα με δεκαπέντε, που αρχίζουν δηλαδή και διαμορφώνουν μια άποψη γύρω από τα πράγματα.

https://www.facebook.com/groups/tinos.htes/?fref=nf

Λέω πως αν δεν πάρουν αυτά την κατάσταση στα χέρια τους, αν δεν αισθανθούν αυτά πολίτες με υποχρέωση απέναντι στον τόπο του ο καθένας, πώς θα γίνει να συνεχίσουν να υπάρχουν; 

Κι΄ όταν λέω απέναντι στον τόπο του ο καθένας, εννοώ τον τόπο που τα μεγαλώνει. 

Μεγάλη σημασία έχει για την συνέχεια της ιδιαίτερης πατρίδας του καθενός, στην δική μας περίπτωση την Τήνο, τα παιδιά να κατανοήσουν την ιδιαιτερότητα και την σημαντικότητα του τόπου τους. 

https://www.facebook.com/groups/tinos.htes/?fref=nf

Αυτό τώρα μέσα στο μυαλό μου είναι άρρηκτα δεμένο με το ότι ο Γιώργος από τα Κελλιά ανέβηκε στο βάθρο των νικητών στο Tinos Running Experience, έναν από τους αγώνες δρόμου που διοργανώνεται στο νησί τα τελευταία χρόνια.

Έχει καμμιά ιδιαίτερη σημασία ότι στη μέση του Αιγαίου, σε ένα απ΄όλα τα νησιά, σε μια τοπική εκδήλωση, ανάμεσα στους νικητές είναι ένα παλλικάρι από το χωριό μου;

Έχει. Και για μένα και για όλους έχει. Γιατί σημαίνει πως ακόμη κάποιοι νοιάζονται. 

Και πρώτα απ΄ όλα νοιάζεται εκείνος που πήγε κι΄ έτρεξε, ο Γιώργος. 

Γιατί είναι σημαντικό να μπαίνεις στην προσπάθεια να στηρίξεις με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τις υγιείς προσπάθειες ανάδειξης του τόπου σου.  

Ο Γιώργος εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο την φυσική του τάση για κίνηση, και μακάρι στο μέλλον αυτή η νίκη του να είναι αφορμή για να βρει τον δικό του δρόμο, πράγμα όχι εύκολο, με την "γοητευτική" πρωτεύουσα να περιμένει πώς και πώς να καταπιεί ακόμη ένα παιδί της επαρχίας.

Σε αυτό μπορούν να βοηθήσουν περισσότερο απ΄όλους οι γονείς. 

Κακά τα ψέματα, η γνώση του σχολείου κείτεται μακριά από την γνώση που έχει ανάγκη το παιδί όχι για να μάθει, αλλά, για να καταλάβει, να νιώσει μέσα του τον τόπο του. 

Κι΄ αυτό γιατί οι γονείς στις μικρές κοινωνίες έχουν την βαρύτατη ευθύνη να πρέπει να δίνουν το παράδειγμα με την συμπεριφορά τους και με τη συμμετοχή τους στα κοινά του τόπου.

Η ευχή είναι όλο και περισσότερα παιδιά να έρχονται σε επαφή με τα δρώμενα στο νησί. 

Από αυτά θα βγουν οι αυριανοί δήμαρχοι και σύμβουλοι και τοπικοί άρχοντες, και μόνο αν έχουν το νησί στην καρδιά τους, δεν θα θελήσουν με τίποτα να κάνουν κάτι που θα το έβλαφτε.

Πού έγινε το λάθος;

Πού έγινε το λάθος; 
Κι από κει που θέλαμε να είμαστε μια παρέα ξαφνικά νοσταλγήσαμε το σπίτι μου σπιτάκι μου; 
Το λάθος έγινε όταν αφήσαμε να μπουν στο παρεάκι τα γνωστά κωλόπαιδα. 
Δηλαδή όλοι όσοι δηλώνουν ότι εξεπλάγησαν τι νόμιζαν; 

Πως τα πράγματα πάνε καλά και με μια μπυρίτσα κι΄ένα μεζεδάκι στο τραπέζι θα είναι όλα καλά στον αιώνα τον άπαντα;

Και καλά, εμείς είπαμε όχι και μας βάλανε να το φάμε. Για να σας δω εδώ τώρα ρε συντρόφια ευρωπαίοι! 
Αυτοί που φεύγουν έχουν λεφτάκια, και τα λεφτάκια είναι που σας νοιάζουν. 

Γιατί ο πολιτισμός δεν κοστολογείται, μόνον αποτιμάται και ως εκ τούτου θα συνεχίσει να ανταλλάσσεται και να μπολιάζει συνειδήσεις. 

Τα λεφτάκια όμως; 
Ο δείκτης ΝΙΚΕΙ και οι παγκόσμιες αγορές; 
Δεν τους τρομάξατε αρκετά παλλικάρια! Δεν σας έφτασε ούτε η θυσία της κοπελιάς που την πήρατε και την κάνατε σημαία. 

Πιέσατε τόσο πολύ προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση που φέρατε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Όπως ακριβώς και εδώ. 
Μόνον που εδώ οι αναγκεμένοι την έφαγαν κανονικά. Ενώ εκεί, πήγατε να παίξετε τους άγριους σε νησιωτική χώρα που έτσι κι΄αλλιώς αισθάνεται ξεκομμένη από την ευρωγριά, λυπάμαι, χαίρεται…

Να πω και κάτι άλλο; Αν αύριο γίνει δημοψήφισμα στο Ελλαδιστάν τι αποτελέσματα προβλέπετε ρε μάγοι των στατιστικών; 

Κλείνω με το χειρότερο που είναι η ψυχρή εκμετάλλευση του αποτελέσματος από τους φασίστες όλης της Ευρώπης. 

Της Ευρώπης των λαών δηλαδή, γιατί η ευρώπη των τραπεζών το ήξερε το περίμενε και την εξυπηρετεί αφάνταστα το αποτέλεσμα και μην κάθεστε σαν τους χαζοχαρούμενους να χαίρεστε που "έφαγε σφαλιάρα η Μέρκελ και ο μισητός Σόιμπλε"...

Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων...

Τι είναι αυτό που θέλουμε να δούμε πραγματικά; Τι μας γοητεύει, ποιο θέαμα θα άξιζε τόσο που θα το ανταλλάσσαμε με άρτο; 
Θα ήταν κωμωδία; 
Δράμα; Κάτι ενδιάμεσο που θα μας έκανε να γελάμε να κλαίμε και να φοβόμαστε την ίδια στιγμή; 
Ένα θρίλερ, ίσως;

Γιατί για κάτι τέτοιο πετάμε την σκούφια μας απ΄ ό,τι φαίνεται. Έχουμε στηθεί και περιμένουμε τη στιγμή που κάποιος θα δώσει μια κλωτσιά ανάμεσα στα σκέλια της Ευρώπης και θα την γονατίσει. 
Θα είναι Άγγλος; 
Ισπανός, ίσως; 
Πορτογάλος; 
Ιταλός; 
Κάποιος τέλος πάντων που οι πράξεις του έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τις δικές μας, κάποιος που τον θέλουν για παρέα και εκείνος τους γράφει στα παληά του τα παπούτσια και κάνει το δικό του.

Όλοι οι «ευρωπαίοι» περιμένουν να δουν τον σαματά, κακά τα ψέματα. 

Όλοι βαρέθηκαν να ακούν τη φωνή της προτεσταντικής γερμανικής «συνείδησης» και θέλουν να απαλλαγούν με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο!

Γιατί μην πει κανείς πως ανησυχεί ή φοβάται το ενδεχόμενο της εξόδου της Βρετανίας από την Ευρώπη! 
Όλοι έχουμε μια άγρια χαρά να δούμε κάποιον να στέκεται απέναντι στη Γερμανία, να δει τα εβδομήντα κιλά καθαρής μισαλλοδοξίας του Σόιμπλε να ζαρώνουν στην πολυθρόνα του ή τις ρυτίδες της Μέρκελ να βαθαίνουν με οποιοδήποτε κόστος. 

Κι ας πέσουν οι κολώνες του ναού να πλακώσουν κι εμένα και αυτούς!

Δεδομένου μάλιστα πως σε αυτόν τον πόλεμο ο θείος Σαμ δεν θα τρέξει σώσει την «φιλειρηνική» (στην ουσία ανίκανη να βοηθήσει τον εαυτό της) Ευρώπη. 

Η Ευρώπη ήξερε πάντα να στήνει μακελειά έξω από το σπίτι της και όποτε αυτά συνέβαιναν μέσα της φώναζε τα αμερικανάκια να την σώσουν. Ε, αυτό δεν γίνεται τώρα.

Και όσο κι αν μας φοβίζουνε με αρνητικά επιχειρήματα του τί θα συμβεί έξω απ΄το μαντρί, εμείς φαίνεται πως θέλουμε να την κάνουμε. 

Και στο «εμείς» βάζω όλους τους λαούς που «άλλο τους έδειξαν κι΄ άλλο τους έβαλαν» (συγχωρήστε μου την παροιμία όσοι την ξέρετε). 

Όλοι λέμε να πάμε να ρίξουμε μια ματιά εκεί έξω στο δάσος, κι ας έχει και λύκους και αρκούδες και φίδια. Δεν είναι λοιπόν που μας πήρε η έννοια για την Βρετανία. Χεστήκαμε. Μας νοιάζει να βρεθεί ένας τρόπος να σπάσει έστω ένα κομμάτι από το θερμοκήπιο να μπει λίγος κανονικός Ήλιος.

ΣΤΗΣ ΜΥΛΩΝΟΥΣ ΤΟΝ ΠΙΣΙΝΟ...

Σήμερα λοιπόν ξεκινάνε οι πανελλαδικές. 
Πρώην πανελλήνιες. 
Πρώην εισαγωγικές. 
Που ουσιαστικά είναι η ασέλγεια του κράτους επάνω στην νεολαία μας και πίσω απ’ αυτήν την λέξη βάλτε εσείς την υποκρισία, την εκμετάλλευση, την εθελοτυφλία, την αδιαφορία, ένα κάποιο ενδόμυχο μίσος, την αλαζονεία, την αδιαφορία.

καλούπι κολώνας ηλεκτρικού που δεν αφαιρέθηκε ποτέ...

Θα κάνω λοιπόν κάποιες σκέψεις φωναχτά και θα τις μοιραστώ μαζί σας:
Κάποια παιδιά δίνουν εξετάσεις. Ορισμένα θα περάσουν και άλλα όχι. 
Το τι περιμένει εκείνα που θα περάσουν είναι άλλο θέμα και δεν θα το πιάσουμε τώρα. 
Όπως επίσης δεν θα πιάσουμε και εκείνα που θα περάσουν σε σχολές που δεν τα ενδιαφέρουν είτε γιατί εκεί κατέληξαν, είτε γιατί έτσι το θέλησαν οι γονείς και ο κοινωνικός περίγυρος.

κι΄άλλο καλούπι... αργεί το ρημάδι να πήξει...

Πάμε σε εκείνα που δεν θα περάσουν. Από αυτά πάλι θα διαλέξω εκείνα που διάβασαν μόνα τους και που (στην μεγάλη τους πλειοψηφία) ήταν εξ ορισμού χαμένα, ήξεραν δηλαδή πως δεν έχουν καμμιά ελπίδα χωρίς φροντιστήριο. 

Τα άλλα, εκείνα που πήγαν φροντιστήριο και δεν πέρασαν δηλαδή, την έχουν άσχημα και δεν τολμάω να αγγίξω το θέμα…

υπερκατασκευή που κάποια στιγμή θα ρθει κάτω...

(Προσοχή, ακολουθεί μπέρδεμα)
Που στο φροντιστήριο διδάσκουν κάποιοι, που πριν μερικά χρόνια κάθονταν στα ίδια θρανία διδασκόμενοι από κάποιους που επίσης δεν είχαν καταφέρει να διεισδύσουν στην Δημόσια εκπαίδευση και που τώρα διδάσκουν άλλους, ορισμένοι απ΄ τους οποίους ξέρουν πως κάποιο παρόμοιο επάγγελμα θα κάνουν στο μέλλον. 
Ή θα κάνουν ιδιαίτερα σε παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν ανθεκτική τσέπη. Και θα πληρώνονται με μαύρα λεφτά. Που σημαίνει χωρίς απόδειξη, χωρίς ασφάλιση, χωρίς αποδείξιμη προϋπηρεσία. Που όμως είναι μια λύση...

κομμάτι τσιμέντου από προηγούμενη τράκα...

Γιατί, όπως λένε τα στοιχεία και οι παντοδύναμοι αριθμοί 
«Στη χώρα μας λειτουργούν 2.300 φροντιστήρια (τα 750 στην Αθήνα), με 150.000 μαθητές κάθε χρόνο, 65 παιδιά ανά φροντιστήριο και περίπου 20.000 εκπαιδευτικούς».

καπάκι επάνω σε κενό φρεατίου

Τον πήρατε χαμπάρι τον αριθμό των απασχολούμενων εκπαιδευτικών στα φροντιστήρια; ΕΙΚΟΣΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ. Και βάλτε κι άλλους τόσους που κάνουν ιδιαίτερα μη σας πω και περισσότερους. Εδώ ήθελα να καταλήξω. Κοντά στις σαράντα χιλιάδες άτομα ζουν από το άρρωστο περιβάλλον της Παιδείας.

παραμορφωμένο κιγκλίδωμα σε μήκος περίπου 15 μέτρων

Ζουν, επειδή μεγάλωσαν και έμαθαν να σκέφτονται μέσα σ΄ αυτό το περιβάλλον, το άρρωστο, που από το Δημοτικό κιόλας τους τροφοδότησε με απερίγραπτα βιβλία και από την Έκτη Δημοτικού κιόλας τους ζήτησε να πάνε φροντιστήριο για να έχουν πιθανότητες επιτυχίας στα Πρότυπα και στα Πειραματικά. 
Που τα έσπρωξε με τη σέσουλα να ξεμπερδεύουν όπως-όπως με το Δημοτικό, και να περάσουν επιτέλους στο μεγάλο μανίκι που λέγεται Πρώτη Γυμνασίου μπας και αναγκαστούν να ξεκινήσουν το έρμο το φροντιστήριο που τόσο καιρό απέφυγαν.

Κλείνω με τον τελικό συλλογισμό:
Είμαι το κράτος κι΄ έχω δέκα πανεπιστήμια. 
Που έχουν κάποιες θέσεις κάθε χρόνο για νέους φοιτητές και φυσιολογικά θα έπρεπε αυτές οι θέσεις να βγαίνουν με το τί είδους ανάγκες έχω στην παραγωγή μου. Δεν γίνεται έτσι, μιας και οι θέσεις βγαίνουν με το πόσο κόσμο μπορεί να εξυπηρετήσει η κάθε σχολή, πόσους αντέχει ακόμα δηλαδή να μπαινοβγαίνουν στα αμφιθέατρα και να ταλαιπωρούν τους καθηγητές. 
Αριθμός που σχεδόν πάντα εξαρτάται από το πότε θα έχουμε εκλογές.

άτυχες κολώνες που έχασαν το σήμα τους...

Πάμε παρακάτω να δούμε τα κριτήρια επιλογής: 
αυτά θα πρεπε νάναι το να έχει αποκτήσει το παιδί ένα επίπεδο το οποίο είναι απαιτούμενο για να μπορεί να κατανοήσει τα σχετικά του μελλοντικού επαγγέλματός του χωρίς δυσκολία για να κάνει έτσι ένα ξεκίνημα στον επιστημονικό χώρο. 
Αυτά τα απαραίτητα θα έπρεπε να του τα έχω διδάξει εγώ το κράτος. 
Ούτε αυτό γίνεται. 

κι΄άλλο παραμορφωμένο κιγκλίδωμα...

Αντιθέτως, εγώ το κράτος διαλέγω όποιο κουτοπόνηρο, διφορούμενο, ακαταλαβίστικο, με πολλαπλές ερμηνείες θέμα και το στήνω απέναντι στο παιδί και περιμένω να γίνει της μουρλής. 
Γιατί το παιδί δεν το έχει διδαχτεί στην ετήσια ύλη και το έχουν κάνει μόνον όσοι πήγανε στα φροντιστήρια. 
Που αν έχουν πετύχει το θέμα στα διδαχθέντα κάνουν πάρτι και τρελαίνονται στην διαφήμιση.

υπόλοιπα από κάποια τράκα

Τα παιδάκια που δεν έχουν λεφτάκια για φροντιστήρια ας τα πάρει ο διάολος. 

Που «διάολος» είναι όλοι οι νταβατζήδες-εργοδότες-εγκληματίες που για μερικά ευρουδάκια, αφού τους δίνει το δικαίωμα ο νόμος, θα ξεπατώνουν το παιδί σας στην δουλειά, θα το εξευτελίζουν και θα το απειλούν ανά πάσα στιγμή. 
Που θα βγάζουν αρκετά λεφτά εκμεταλλευόμενοι το δικό σας παιδί για να στείλουν τα δικά τους στα φροντιστήρια ή σε ιδιωτικά πανεπιστήμια-κολλέγια-εκπαιδευτήρια (οι ορισμοί χωράνε κάθε ερμηνεία), ή στο εξωτερικό. 
Έτσι θα σιγουρευτούν ότι το παιδάκι τους δεν θα μοιάσει στο δικό σας.

ξερριζωμένο κιγκλίδωμα...

Ξεμπερδεύτηκε κάπως το πράγμα; 
Δεν μας νοιάζει βρε χαζοί αν σπουδάσει το παιδί σας ή όχι. 
Υπάρχει τόση προσφορά για τις θέσεις στα πανεπιστήμια που ειλικρινά δεν μας νοιάζει! 
Γιατί και αυτά που θα σπουδάσουν, φροντίσαμε να μην έχουν ούτε αυτά στον Ήλιο μοίρα και να περιμένουν το Άγιο Καλοκαιράκι με τον Όσιο Τουρίστα που θα τα ταΐσει για πέντε μήνες και φτάνει. 

Οι φωτογραφίες από την Εθνική Οδό είναι παντελώς άσχετες με το θέμα, αλλά είναι ό,τι πιο θλιβερό είχα για να συνοδέψω το θέμα. 

Γιατί ο εργάτης που κάνει ό,τι του λέει ο επιστάτης που κάνει ό,τι του λέει ο εργολάβος που κάνει ό,τι του λέει το αρμόδιο γραφείο που κάνει ό,τι του λέει ο υφυπουργός που κάνει ό,τι του λέει ο υπουργός που κάνει ό,τι του λέει ο εκάστοτε πρωθυπουργός, ε, αυτός ο εργάτης καποιανού παιδί είναι! 
Και παίρνει εντολές από τα παιδιά κάποιων άλλων. 
Που όλοι μαζί έχουν μεγαλώσει σε αυτό το σύστημα παιδείας.

Για να βγεί αληθινή η παροιμία που λέει 

«Στην Μυλωνούς τον πισινό ζητάς καλλιγραφίες!»

ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΟΥΡΑΕΙ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ...

«Όποιος κατουράει στη θάλασσα, το βρίσκει στο αλάτι», έλεγε ένας φίλος.

 Τον θυμήθηκα πρόσφατα και εξηγώ το γιατί:

Ας υποθέσουμε πως έχω ένα ξενοδοχείο σε ένα νησί, ας πούμε στην Ίφκινθο και στο πρωινό μου σερβίρω ντόπιο τυράκι, ντόπια αλλαντικά, ντόπια φρούτα και λαχανικά, όλα άριστης ποιότητας, μιας και ο στόχος μου είναι αυτός, να έχω δηλαδή το καλύτερο ντόπιο προϊόν, να αναγνωρίζομαι και να χαρακτηρίζομαι απ΄αυτό.

φωτογραφία από το ΤΗΝΟΣ FOOD PATHS

Κοστολογώ τις παροχές μου και δίνω τιμή ας πούμε 100 ΕΥΡΩ την βραδιά. 

Μέσα κει είναι το κέρδος μου για να συνεχίσω να παρέχω τις υπηρεσίες μου και να μπορώ να τροφοδοτώ την ντόπια αγορά με το απαραίτητο χρήμα και για να τα βγάζω πέρα.

Και μια ωραία ημέρα, γίνονται αυξήσεις στα πάγιά μου: ρεύμα, τηλέφωνο, ασφάλιση, φόροι. 

Τα 100 ΕΥΡΩ δεν με φτάνουν πλέον για να επιβιώσω σε μια αγορά ανταγωνιστική, δεν μένει κέρδος για μένα.

Από την άλλη, τα 100 ΕΥΡΩ είναι το ταβάνι μου, δεν μπορώ να αυξήσω τις τιμές γιατί θα χάσω πελάτες.

Σουμάρω λοιπόν τα έξοδα κι΄ αρχίζω και κόβω από κει που μπορώ.

Τα φώτα δεν μπορώ να μην τα ανάψω, το νεράκι δεν μπορεί να σταματήσει να τρέχει, το τηλέφωνο δεν μπορεί να κλείσει, η ασφάλιση να μην πληρωθεί (θεωρητικό αυτό το τελευταίο…). 

Άρα, τα πάγια δεν γίνεται να μειωθούν.

Πάω λοιπόν σε κείνα που μπορώ να μειώσω. 

Βρίσκω τυράκι τύπου τάδε και τύπου δείνα από το σουπερμάρκετ, αλλαντικό με 10% κρέας πατημένο στο συντηρητικό, λεμόνια και λαχανικά εισαγωγής, το ίδιο και τα φρούτα. 

Η γεύση είναι ελαφρώς ουδέτερη έως αδιάφορη, το παριζάκι και το τυράκι ίδιο με αυτά που θα έτρωγε ο πελάτης σε οποιοδήποτε ξενοδοχείο, σε οποιαδήποτε πόλη, σε οποιαδήποτε χώρα.

Παράλληλα, σταματώ να αγοράζω από την ντόπια αγορά τα τυριά και τα σαλάμια, τα φρούτα και τα λαχανικά κι΄αυτοί που ήσαν παραγωγοί πάνε υπάλληλοι σε επιχειρήσεις αλλωνών. 

Να σημειώσουμε εδώ πως οι επιχειρήσεις στις οποίες θα απασχοληθεί ο άνεργος ντόπιος ΕΜΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ προϊόντα ή υπηρεσίες, δεν είναι δηλαδή ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ.

Τελική ερώτηση για να μην μακρυγορώ και σας κουράζω μέρες που είναι: τα σκατά που θα σερβίρω στο πρωινό ποιος θα τα τρώει;

Απάντηση: ο τουρίστας που έρχεται από τις χώρες που επέβαλλαν τις συνθήκες αυτές. 

Δεύτερη ερώτηση: ποιος βγαίνει χαμένος και ποιοι βγαίνουν κερδισμένοι; 

Απάντηση: δώστε την μόνοι σας.

Τελικώς, όποιος κατουράει στη θάλασσα το βρίσκει στο αλάτι, αλλά το κακό είναι πως μαζί μ΄αυτόν το βρίσκουν κι΄άλλοι στο δικό τους το αλάτι…

Καλή Ανάσταση!