ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΟΥΡΑΕΙ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ...

«Όποιος κατουράει στη θάλασσα, το βρίσκει στο αλάτι», έλεγε ένας φίλος.

 Τον θυμήθηκα πρόσφατα και εξηγώ το γιατί:

Ας υποθέσουμε πως έχω ένα ξενοδοχείο σε ένα νησί, ας πούμε στην Ίφκινθο και στο πρωινό μου σερβίρω ντόπιο τυράκι, ντόπια αλλαντικά, ντόπια φρούτα και λαχανικά, όλα άριστης ποιότητας, μιας και ο στόχος μου είναι αυτός, να έχω δηλαδή το καλύτερο ντόπιο προϊόν, να αναγνωρίζομαι και να χαρακτηρίζομαι απ΄αυτό.

φωτογραφία από το ΤΗΝΟΣ FOOD PATHS

Κοστολογώ τις παροχές μου και δίνω τιμή ας πούμε 100 ΕΥΡΩ την βραδιά. 

Μέσα κει είναι το κέρδος μου για να συνεχίσω να παρέχω τις υπηρεσίες μου και να μπορώ να τροφοδοτώ την ντόπια αγορά με το απαραίτητο χρήμα και για να τα βγάζω πέρα.

Και μια ωραία ημέρα, γίνονται αυξήσεις στα πάγιά μου: ρεύμα, τηλέφωνο, ασφάλιση, φόροι. 

Τα 100 ΕΥΡΩ δεν με φτάνουν πλέον για να επιβιώσω σε μια αγορά ανταγωνιστική, δεν μένει κέρδος για μένα.

Από την άλλη, τα 100 ΕΥΡΩ είναι το ταβάνι μου, δεν μπορώ να αυξήσω τις τιμές γιατί θα χάσω πελάτες.

Σουμάρω λοιπόν τα έξοδα κι΄ αρχίζω και κόβω από κει που μπορώ.

Τα φώτα δεν μπορώ να μην τα ανάψω, το νεράκι δεν μπορεί να σταματήσει να τρέχει, το τηλέφωνο δεν μπορεί να κλείσει, η ασφάλιση να μην πληρωθεί (θεωρητικό αυτό το τελευταίο…). 

Άρα, τα πάγια δεν γίνεται να μειωθούν.

Πάω λοιπόν σε κείνα που μπορώ να μειώσω. 

Βρίσκω τυράκι τύπου τάδε και τύπου δείνα από το σουπερμάρκετ, αλλαντικό με 10% κρέας πατημένο στο συντηρητικό, λεμόνια και λαχανικά εισαγωγής, το ίδιο και τα φρούτα. 

Η γεύση είναι ελαφρώς ουδέτερη έως αδιάφορη, το παριζάκι και το τυράκι ίδιο με αυτά που θα έτρωγε ο πελάτης σε οποιοδήποτε ξενοδοχείο, σε οποιαδήποτε πόλη, σε οποιαδήποτε χώρα.

Παράλληλα, σταματώ να αγοράζω από την ντόπια αγορά τα τυριά και τα σαλάμια, τα φρούτα και τα λαχανικά κι΄αυτοί που ήσαν παραγωγοί πάνε υπάλληλοι σε επιχειρήσεις αλλωνών. 

Να σημειώσουμε εδώ πως οι επιχειρήσεις στις οποίες θα απασχοληθεί ο άνεργος ντόπιος ΕΜΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ προϊόντα ή υπηρεσίες, δεν είναι δηλαδή ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ.

Τελική ερώτηση για να μην μακρυγορώ και σας κουράζω μέρες που είναι: τα σκατά που θα σερβίρω στο πρωινό ποιος θα τα τρώει;

Απάντηση: ο τουρίστας που έρχεται από τις χώρες που επέβαλλαν τις συνθήκες αυτές. 

Δεύτερη ερώτηση: ποιος βγαίνει χαμένος και ποιοι βγαίνουν κερδισμένοι; 

Απάντηση: δώστε την μόνοι σας.

Τελικώς, όποιος κατουράει στη θάλασσα το βρίσκει στο αλάτι, αλλά το κακό είναι πως μαζί μ΄αυτόν το βρίσκουν κι΄άλλοι στο δικό τους το αλάτι…

Καλή Ανάσταση!