Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων...

Τι είναι αυτό που θέλουμε να δούμε πραγματικά; Τι μας γοητεύει, ποιο θέαμα θα άξιζε τόσο που θα το ανταλλάσσαμε με άρτο; 
Θα ήταν κωμωδία; 
Δράμα; Κάτι ενδιάμεσο που θα μας έκανε να γελάμε να κλαίμε και να φοβόμαστε την ίδια στιγμή; 
Ένα θρίλερ, ίσως;

Γιατί για κάτι τέτοιο πετάμε την σκούφια μας απ΄ ό,τι φαίνεται. Έχουμε στηθεί και περιμένουμε τη στιγμή που κάποιος θα δώσει μια κλωτσιά ανάμεσα στα σκέλια της Ευρώπης και θα την γονατίσει. 
Θα είναι Άγγλος; 
Ισπανός, ίσως; 
Πορτογάλος; 
Ιταλός; 
Κάποιος τέλος πάντων που οι πράξεις του έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τις δικές μας, κάποιος που τον θέλουν για παρέα και εκείνος τους γράφει στα παληά του τα παπούτσια και κάνει το δικό του.

Όλοι οι «ευρωπαίοι» περιμένουν να δουν τον σαματά, κακά τα ψέματα. 

Όλοι βαρέθηκαν να ακούν τη φωνή της προτεσταντικής γερμανικής «συνείδησης» και θέλουν να απαλλαγούν με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο!

Γιατί μην πει κανείς πως ανησυχεί ή φοβάται το ενδεχόμενο της εξόδου της Βρετανίας από την Ευρώπη! 
Όλοι έχουμε μια άγρια χαρά να δούμε κάποιον να στέκεται απέναντι στη Γερμανία, να δει τα εβδομήντα κιλά καθαρής μισαλλοδοξίας του Σόιμπλε να ζαρώνουν στην πολυθρόνα του ή τις ρυτίδες της Μέρκελ να βαθαίνουν με οποιοδήποτε κόστος. 

Κι ας πέσουν οι κολώνες του ναού να πλακώσουν κι εμένα και αυτούς!

Δεδομένου μάλιστα πως σε αυτόν τον πόλεμο ο θείος Σαμ δεν θα τρέξει σώσει την «φιλειρηνική» (στην ουσία ανίκανη να βοηθήσει τον εαυτό της) Ευρώπη. 

Η Ευρώπη ήξερε πάντα να στήνει μακελειά έξω από το σπίτι της και όποτε αυτά συνέβαιναν μέσα της φώναζε τα αμερικανάκια να την σώσουν. Ε, αυτό δεν γίνεται τώρα.

Και όσο κι αν μας φοβίζουνε με αρνητικά επιχειρήματα του τί θα συμβεί έξω απ΄το μαντρί, εμείς φαίνεται πως θέλουμε να την κάνουμε. 

Και στο «εμείς» βάζω όλους τους λαούς που «άλλο τους έδειξαν κι΄ άλλο τους έβαλαν» (συγχωρήστε μου την παροιμία όσοι την ξέρετε). 

Όλοι λέμε να πάμε να ρίξουμε μια ματιά εκεί έξω στο δάσος, κι ας έχει και λύκους και αρκούδες και φίδια. Δεν είναι λοιπόν που μας πήρε η έννοια για την Βρετανία. Χεστήκαμε. Μας νοιάζει να βρεθεί ένας τρόπος να σπάσει έστω ένα κομμάτι από το θερμοκήπιο να μπει λίγος κανονικός Ήλιος.

ΣΤΗΣ ΜΥΛΩΝΟΥΣ ΤΟΝ ΠΙΣΙΝΟ...

Σήμερα λοιπόν ξεκινάνε οι πανελλαδικές. 
Πρώην πανελλήνιες. 
Πρώην εισαγωγικές. 
Που ουσιαστικά είναι η ασέλγεια του κράτους επάνω στην νεολαία μας και πίσω απ’ αυτήν την λέξη βάλτε εσείς την υποκρισία, την εκμετάλλευση, την εθελοτυφλία, την αδιαφορία, ένα κάποιο ενδόμυχο μίσος, την αλαζονεία, την αδιαφορία.

καλούπι κολώνας ηλεκτρικού που δεν αφαιρέθηκε ποτέ...

Θα κάνω λοιπόν κάποιες σκέψεις φωναχτά και θα τις μοιραστώ μαζί σας:
Κάποια παιδιά δίνουν εξετάσεις. Ορισμένα θα περάσουν και άλλα όχι. 
Το τι περιμένει εκείνα που θα περάσουν είναι άλλο θέμα και δεν θα το πιάσουμε τώρα. 
Όπως επίσης δεν θα πιάσουμε και εκείνα που θα περάσουν σε σχολές που δεν τα ενδιαφέρουν είτε γιατί εκεί κατέληξαν, είτε γιατί έτσι το θέλησαν οι γονείς και ο κοινωνικός περίγυρος.

κι΄άλλο καλούπι... αργεί το ρημάδι να πήξει...

Πάμε σε εκείνα που δεν θα περάσουν. Από αυτά πάλι θα διαλέξω εκείνα που διάβασαν μόνα τους και που (στην μεγάλη τους πλειοψηφία) ήταν εξ ορισμού χαμένα, ήξεραν δηλαδή πως δεν έχουν καμμιά ελπίδα χωρίς φροντιστήριο. 

Τα άλλα, εκείνα που πήγαν φροντιστήριο και δεν πέρασαν δηλαδή, την έχουν άσχημα και δεν τολμάω να αγγίξω το θέμα…

υπερκατασκευή που κάποια στιγμή θα ρθει κάτω...

(Προσοχή, ακολουθεί μπέρδεμα)
Που στο φροντιστήριο διδάσκουν κάποιοι, που πριν μερικά χρόνια κάθονταν στα ίδια θρανία διδασκόμενοι από κάποιους που επίσης δεν είχαν καταφέρει να διεισδύσουν στην Δημόσια εκπαίδευση και που τώρα διδάσκουν άλλους, ορισμένοι απ΄ τους οποίους ξέρουν πως κάποιο παρόμοιο επάγγελμα θα κάνουν στο μέλλον. 
Ή θα κάνουν ιδιαίτερα σε παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν ανθεκτική τσέπη. Και θα πληρώνονται με μαύρα λεφτά. Που σημαίνει χωρίς απόδειξη, χωρίς ασφάλιση, χωρίς αποδείξιμη προϋπηρεσία. Που όμως είναι μια λύση...

κομμάτι τσιμέντου από προηγούμενη τράκα...

Γιατί, όπως λένε τα στοιχεία και οι παντοδύναμοι αριθμοί 
«Στη χώρα μας λειτουργούν 2.300 φροντιστήρια (τα 750 στην Αθήνα), με 150.000 μαθητές κάθε χρόνο, 65 παιδιά ανά φροντιστήριο και περίπου 20.000 εκπαιδευτικούς».

καπάκι επάνω σε κενό φρεατίου

Τον πήρατε χαμπάρι τον αριθμό των απασχολούμενων εκπαιδευτικών στα φροντιστήρια; ΕΙΚΟΣΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ. Και βάλτε κι άλλους τόσους που κάνουν ιδιαίτερα μη σας πω και περισσότερους. Εδώ ήθελα να καταλήξω. Κοντά στις σαράντα χιλιάδες άτομα ζουν από το άρρωστο περιβάλλον της Παιδείας.

παραμορφωμένο κιγκλίδωμα σε μήκος περίπου 15 μέτρων

Ζουν, επειδή μεγάλωσαν και έμαθαν να σκέφτονται μέσα σ΄ αυτό το περιβάλλον, το άρρωστο, που από το Δημοτικό κιόλας τους τροφοδότησε με απερίγραπτα βιβλία και από την Έκτη Δημοτικού κιόλας τους ζήτησε να πάνε φροντιστήριο για να έχουν πιθανότητες επιτυχίας στα Πρότυπα και στα Πειραματικά. 
Που τα έσπρωξε με τη σέσουλα να ξεμπερδεύουν όπως-όπως με το Δημοτικό, και να περάσουν επιτέλους στο μεγάλο μανίκι που λέγεται Πρώτη Γυμνασίου μπας και αναγκαστούν να ξεκινήσουν το έρμο το φροντιστήριο που τόσο καιρό απέφυγαν.

Κλείνω με τον τελικό συλλογισμό:
Είμαι το κράτος κι΄ έχω δέκα πανεπιστήμια. 
Που έχουν κάποιες θέσεις κάθε χρόνο για νέους φοιτητές και φυσιολογικά θα έπρεπε αυτές οι θέσεις να βγαίνουν με το τί είδους ανάγκες έχω στην παραγωγή μου. Δεν γίνεται έτσι, μιας και οι θέσεις βγαίνουν με το πόσο κόσμο μπορεί να εξυπηρετήσει η κάθε σχολή, πόσους αντέχει ακόμα δηλαδή να μπαινοβγαίνουν στα αμφιθέατρα και να ταλαιπωρούν τους καθηγητές. 
Αριθμός που σχεδόν πάντα εξαρτάται από το πότε θα έχουμε εκλογές.

άτυχες κολώνες που έχασαν το σήμα τους...

Πάμε παρακάτω να δούμε τα κριτήρια επιλογής: 
αυτά θα πρεπε νάναι το να έχει αποκτήσει το παιδί ένα επίπεδο το οποίο είναι απαιτούμενο για να μπορεί να κατανοήσει τα σχετικά του μελλοντικού επαγγέλματός του χωρίς δυσκολία για να κάνει έτσι ένα ξεκίνημα στον επιστημονικό χώρο. 
Αυτά τα απαραίτητα θα έπρεπε να του τα έχω διδάξει εγώ το κράτος. 
Ούτε αυτό γίνεται. 

κι΄άλλο παραμορφωμένο κιγκλίδωμα...

Αντιθέτως, εγώ το κράτος διαλέγω όποιο κουτοπόνηρο, διφορούμενο, ακαταλαβίστικο, με πολλαπλές ερμηνείες θέμα και το στήνω απέναντι στο παιδί και περιμένω να γίνει της μουρλής. 
Γιατί το παιδί δεν το έχει διδαχτεί στην ετήσια ύλη και το έχουν κάνει μόνον όσοι πήγανε στα φροντιστήρια. 
Που αν έχουν πετύχει το θέμα στα διδαχθέντα κάνουν πάρτι και τρελαίνονται στην διαφήμιση.

υπόλοιπα από κάποια τράκα

Τα παιδάκια που δεν έχουν λεφτάκια για φροντιστήρια ας τα πάρει ο διάολος. 

Που «διάολος» είναι όλοι οι νταβατζήδες-εργοδότες-εγκληματίες που για μερικά ευρουδάκια, αφού τους δίνει το δικαίωμα ο νόμος, θα ξεπατώνουν το παιδί σας στην δουλειά, θα το εξευτελίζουν και θα το απειλούν ανά πάσα στιγμή. 
Που θα βγάζουν αρκετά λεφτά εκμεταλλευόμενοι το δικό σας παιδί για να στείλουν τα δικά τους στα φροντιστήρια ή σε ιδιωτικά πανεπιστήμια-κολλέγια-εκπαιδευτήρια (οι ορισμοί χωράνε κάθε ερμηνεία), ή στο εξωτερικό. 
Έτσι θα σιγουρευτούν ότι το παιδάκι τους δεν θα μοιάσει στο δικό σας.

ξερριζωμένο κιγκλίδωμα...

Ξεμπερδεύτηκε κάπως το πράγμα; 
Δεν μας νοιάζει βρε χαζοί αν σπουδάσει το παιδί σας ή όχι. 
Υπάρχει τόση προσφορά για τις θέσεις στα πανεπιστήμια που ειλικρινά δεν μας νοιάζει! 
Γιατί και αυτά που θα σπουδάσουν, φροντίσαμε να μην έχουν ούτε αυτά στον Ήλιο μοίρα και να περιμένουν το Άγιο Καλοκαιράκι με τον Όσιο Τουρίστα που θα τα ταΐσει για πέντε μήνες και φτάνει. 

Οι φωτογραφίες από την Εθνική Οδό είναι παντελώς άσχετες με το θέμα, αλλά είναι ό,τι πιο θλιβερό είχα για να συνοδέψω το θέμα. 

Γιατί ο εργάτης που κάνει ό,τι του λέει ο επιστάτης που κάνει ό,τι του λέει ο εργολάβος που κάνει ό,τι του λέει το αρμόδιο γραφείο που κάνει ό,τι του λέει ο υφυπουργός που κάνει ό,τι του λέει ο υπουργός που κάνει ό,τι του λέει ο εκάστοτε πρωθυπουργός, ε, αυτός ο εργάτης καποιανού παιδί είναι! 
Και παίρνει εντολές από τα παιδιά κάποιων άλλων. 
Που όλοι μαζί έχουν μεγαλώσει σε αυτό το σύστημα παιδείας.

Για να βγεί αληθινή η παροιμία που λέει 

«Στην Μυλωνούς τον πισινό ζητάς καλλιγραφίες!»

ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΟΥΡΑΕΙ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ...

«Όποιος κατουράει στη θάλασσα, το βρίσκει στο αλάτι», έλεγε ένας φίλος.

 Τον θυμήθηκα πρόσφατα και εξηγώ το γιατί:

Ας υποθέσουμε πως έχω ένα ξενοδοχείο σε ένα νησί, ας πούμε στην Ίφκινθο και στο πρωινό μου σερβίρω ντόπιο τυράκι, ντόπια αλλαντικά, ντόπια φρούτα και λαχανικά, όλα άριστης ποιότητας, μιας και ο στόχος μου είναι αυτός, να έχω δηλαδή το καλύτερο ντόπιο προϊόν, να αναγνωρίζομαι και να χαρακτηρίζομαι απ΄αυτό.

φωτογραφία από το ΤΗΝΟΣ FOOD PATHS

Κοστολογώ τις παροχές μου και δίνω τιμή ας πούμε 100 ΕΥΡΩ την βραδιά. 

Μέσα κει είναι το κέρδος μου για να συνεχίσω να παρέχω τις υπηρεσίες μου και να μπορώ να τροφοδοτώ την ντόπια αγορά με το απαραίτητο χρήμα και για να τα βγάζω πέρα.

Και μια ωραία ημέρα, γίνονται αυξήσεις στα πάγιά μου: ρεύμα, τηλέφωνο, ασφάλιση, φόροι. 

Τα 100 ΕΥΡΩ δεν με φτάνουν πλέον για να επιβιώσω σε μια αγορά ανταγωνιστική, δεν μένει κέρδος για μένα.

Από την άλλη, τα 100 ΕΥΡΩ είναι το ταβάνι μου, δεν μπορώ να αυξήσω τις τιμές γιατί θα χάσω πελάτες.

Σουμάρω λοιπόν τα έξοδα κι΄ αρχίζω και κόβω από κει που μπορώ.

Τα φώτα δεν μπορώ να μην τα ανάψω, το νεράκι δεν μπορεί να σταματήσει να τρέχει, το τηλέφωνο δεν μπορεί να κλείσει, η ασφάλιση να μην πληρωθεί (θεωρητικό αυτό το τελευταίο…). 

Άρα, τα πάγια δεν γίνεται να μειωθούν.

Πάω λοιπόν σε κείνα που μπορώ να μειώσω. 

Βρίσκω τυράκι τύπου τάδε και τύπου δείνα από το σουπερμάρκετ, αλλαντικό με 10% κρέας πατημένο στο συντηρητικό, λεμόνια και λαχανικά εισαγωγής, το ίδιο και τα φρούτα. 

Η γεύση είναι ελαφρώς ουδέτερη έως αδιάφορη, το παριζάκι και το τυράκι ίδιο με αυτά που θα έτρωγε ο πελάτης σε οποιοδήποτε ξενοδοχείο, σε οποιαδήποτε πόλη, σε οποιαδήποτε χώρα.

Παράλληλα, σταματώ να αγοράζω από την ντόπια αγορά τα τυριά και τα σαλάμια, τα φρούτα και τα λαχανικά κι΄αυτοί που ήσαν παραγωγοί πάνε υπάλληλοι σε επιχειρήσεις αλλωνών. 

Να σημειώσουμε εδώ πως οι επιχειρήσεις στις οποίες θα απασχοληθεί ο άνεργος ντόπιος ΕΜΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ προϊόντα ή υπηρεσίες, δεν είναι δηλαδή ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ.

Τελική ερώτηση για να μην μακρυγορώ και σας κουράζω μέρες που είναι: τα σκατά που θα σερβίρω στο πρωινό ποιος θα τα τρώει;

Απάντηση: ο τουρίστας που έρχεται από τις χώρες που επέβαλλαν τις συνθήκες αυτές. 

Δεύτερη ερώτηση: ποιος βγαίνει χαμένος και ποιοι βγαίνουν κερδισμένοι; 

Απάντηση: δώστε την μόνοι σας.

Τελικώς, όποιος κατουράει στη θάλασσα το βρίσκει στο αλάτι, αλλά το κακό είναι πως μαζί μ΄αυτόν το βρίσκουν κι΄άλλοι στο δικό τους το αλάτι…

Καλή Ανάσταση!

THE QUEST: ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΤΗΝΟ

"Βρισκόμαστε γύρω στο 1600 μ. Χ. και η Τήνος βρίσκεται κάτω από την διοίκηση του Bartolomeo Ghisi, που ήταν λαμπρός νέος στα νιάτα του. Όμως, τώρα στα γεράματα έχει αποκτήσει μια ιδιαίτερη αδυναμία στα ραδίκια, για τα οποία τον τελευταίο καιρό δείχνει μια προδιάθεση να δει και ανάποδα.

    Πριν απ’ αυτό όμως, έχει ένα σωρό αποστολές να αναθέσει (με το αζημίωτο φυσικά…) σε οποιονδήποτε έχει κέφι να γδάρει τα ποδαράκια του στις παραγγεριές και στα φρύγανα της Νήσου.

Οι τρεις γιοί του, έχουν ρέψει στις βουτιές στην Κολυμπήθρα και δεν προκάμνουν, οπότε ο κλήρος πέφτει σε κάτι τυχοδιώκτες σαν και του λόγου σας να εκτελέσουν τα θελήματα του χούφταλου και να καρπωθούν όσα προλάβουν πριν τον βρει το μοιραίο."

Κάπως έτσι ξεκινάνε οι κανόνες του επιτραπέζιου "THE QUEST".

Πώς ξεκίνησε όμως η ιδέα;

Από καιρό είχα δει αυτόν τον πανέμορφο χάρτη σε κάποια ανάρτηση...

Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ GIACOMO FRANCO (1597μ.Χ.)

...και μου είχε μπεί η ιδέα να φτιάξω ένα επιτραπέζιο παιχνίδι πάνω σ΄αυτόν.Βέβαια, αυτό έγινε πριν ένα χρόνο περίπου, που σημαίνει ότι καθυστέρησα αρκετά.

Με πολλές αλλαγές, προσθήκες και βελτιώσεις στο αρχικό σχέδιο μπορώ να πω ότι, το παιχνίδι είναι ενδιαφέρον, είναι ευκολότερο από την πασίγνωστη ΜΟΝΟΠΟΛΥ και προπαντός, είναι ΔΩΡΕΑΝ.

Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Οι κανόνες μπορεί να φανούν πολλοί, όμως δεν είναι. 
Απλώς, υπάρχουν κανόνες για το βασικό παιχνίδι και πρόσθετοι κανόνες για την προχωρημένη παραλλαγή. 
Και υπάρχουν και αρκετές "διακοσμητικές" πληροφορίες που γεμίζουν μερικές σελίδες. 

ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ

Πρόκειται, λοιπόν, για ένα παιχνίδι περιπλάνησης όπου προσπαθείτε να μαζέψετε περισσότερα χρήματα από τους συμπαίκτες σας, πριν όμως πεθάνει ο άρχοντας του νησιού. 

ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Στον δρόμο σας θα συναντήσετε ληστές και θα μπορέσετε να επιτεθείτε στους άλλους παίκτες για να λεηλατήσετε τα κέρδη τους.

ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ ΣΕ ΠΑΡΑΤΑΞΗ

Αν ακολουθήσετε τις οδηγίες βήμα-βήμα, το παιχνίδι είναι πανεύκολο και μπορεί να παιχτεί από παιδιά 10 ετών και άνω (με τους βασικούς κανόνες). 
Για τους ενήλικες δεν γίνεται συζήτηση, το παιχνίδι σηκώνει όσες προσθήκες θέλετε από τους προαιρετικούς κανόνες.

ΠΙΟΝΙΑ ΣΕ ΜΑΧΗ

Εξάλλου, υπάρχουν κενές κάρτες ληστών και χωριών για να φέρει ο καθένας το παιχνίδι στα μέτρα του, ίσως, τραβώντας και κάποιες άλλες διαδρομές στον χάρτη.

Προτείνω αρχικά να το τυπώσετε σε απλές κόλλες Α4 και να το δοκιμάσετε. 

ΟΙ ΚΑΡΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Αν σας αρέσει, ακολουθήστε τις οδηγίες που περιγράφονται στο βιβλιαράκι των κανόνων για να το φέρετε σε πιό μόνιμη μορφή π.χ. να το βάλετε σε κουτί για το οποίο δίνω και εικόνες εξωφύλλου.

Ό,τι χρειάζεστε για το παιχνίδι βρίσκεται στους παρακάτω συνδέσμους. Ανοίγετε τον κάθε σύνδεσμο, αποθηκεύετε την σελίδα και στην συνέχεια την τυπώνετε. Αν σώσετε όλες τις σελίδες σε έναν φάκελο, θα έχετε άμεσα πρόσβαση στο παιχνίδι.

ΧΑΡΤΗΣ Α' μέρος

ΧΑΡΤΗΣ Β' μέρος

ΧΑΡΤΗΣ Γ' μέρος

ΧΑΡΤΗΣ Δ' μέρος

ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

ΠΛΑΤΕΣ ΚΑΡΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ & ΧΩΡΙΚΟΙ Νο1

ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ & ΧΩΡΙΚΟΙ Νο2

ΠΙΟΝΙΑ ΠΑΙΚΤΩΝ

ΠΟΙΝΕΣ ΠΑΙΚΤΩΝ

ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ   
ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

ΧΩΡΙΑ

ΚΑΡΤΕΣ ΛΗΣΤΩΝ Νο1

ΚΑΡΤΕΣ ΛΗΣΤΩΝ Νο2

ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΚΟΥΤΙΟΥ & ΠΛΑΪΝΑ

Το παιχνίδι είναι ΔΩΡΕΑΝ. 

Παρακαλώ λοιπόν, μην το χρησιμοποιήσετε για κανέναν εμπορικό σκοπό.
Διαβάστε προσεκτικά στις οδηγίες τους περιορισμούς χρήσης, που λένε το απλούστατο: 

ΜΗΝ κάνετε κανένα στοιχείο το παιχνιδιού εμπορεύσιμο! 

Τυπώστε το όσες φορές θέλετε, χαρίστε το, μοιράστε το, αλλά, ΜΗΝ το εμπορευτείτε!

Φτιάχτηκε εξ' ολοκλήρου με δωρεάν υλικό, χρησιμοποιώντας δωρεάν λογισμικό, σε υπολογιστή που "τρέχει" με δωρεάν λειτουργικό. Ο σκοπός, λοιπόν, είναι να διανέμεται ΔΩΡΕΑΝ.

Εάν κάποιος θέλει τα ψηφιακά αρχεία του παιχνιδιού ή τα πρότυπα (templates) για να συμπληρώσει κάτι, τα ζητάει και τα παίρνει, τόσο απλό.
Αν νομίζετε πως έχετε μια ιδέα ή πρόταση που μπορεί να ενσωματωθεί στο παιχνίδι, πείτε το.


Καλό καλοκαίρι,

Όφιος



Το έργο με τίτλο TINOS ON THE RUN: THE QUEST από τον δημιουργόOFIOS διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές .
Βασισμένο σε έργο στο http://tinosontherun.blogspot.gr/2016/03/the-quest.html.

(ΑΝΑΝΕΩΣΗ) ΑΡΧΕΙΟ ΑΓΙΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ ΚΕΛΛΙΩΝ

Ξεκινάω σήμερα μια ανάρτηση που αφορά την μεταφορά σε αναγνώσιμη μορφή των αρχείων του Αγίου Ζαχαρία των Κελλιών από τον πατέρα Αντώνη Φόνσο.

Όσα κι'αν πούμε για τον άνθρωπο αυτό θα είναι λίγα. Κρατείστε λοιπόν στο μυαλό σας πως ό,τι διαβάσετε εδώ μέσα είναι μια μικρή προσπάθεια να έρθει στο φως ένα μικρό μόνον μέρος της αγάπης του για τον τόπο και ταυτόχρονα, να γνωρίσουμε την πορεία των Κελλιών μέσα στα χρόνια.

Εννοείται πως κατά την μεταφορά των κειμένων κρατήθηκε η πρωτότυπη γραφή. Είναι μοναδικό αντικείμενο μελέτης, ένας ήχος από το παρελθόν.

Η ανάρτηση θα εμπλουτίζεται συχνά, και μεταξύ των προσθηκών θα υπάρχει αύξων αριθμός, οπότε αν κάποιος θέλει να συνεχίσει την ανάγνωση μπορεί να το κάνει από το σημείο που έχει μείνει.

Οι φωτογραφίες είναι από το νησί, όχι σχετικές με το σημείο που είναι ένθετες, απλώς, για να ελαφραίνει λίγο το κείμενο.

Νο 1:

“1778 δεκεβριου 13” “απου εμενα μαστρο γιανουλι εις του λογουσου αφεντι παπα...”

“Σμιρνι 1795 μαρτιου 18 Ε.Ν. Αγοραδες απο του ντομενικου Βασαλου”...”...πουλο εγο Ντομενέγος Βασαλος του Γιοργι αρμαγου π. μαρκου του κοσινι τα πραγματα που εβρισκοντανε στο νισι τις Τενος”

   
“1807 Φλιβαριου 10” Διαθικι του Γιακουμου Αρμαο Κατανις” “εστοντας παντα στιν ξενιτια”. Τοποθεσίες: δρακουσπλιά, αξαχιάρκι, αμιδια στο λιβαδι, στου Λουβαρ, στα λιγοδακια, στου κουσουλαϊν, κάτω μαντρα, στου Κουβιού στον αγιο γιοργι, Πατελα.

1808 Μαρτίου 17 Έτος Νέον. “Διαθικι της Κιρα Ανέζας αιδονι” “κόρι του μακαριτι γιώργι Ριμοντο Αιδόνι “...ακομη αξεδιαλιζι οτι εινε γραμενι στιν αδελφοσινι της παναγίας του καρμελου λιπον θελι και αφινι δεκα γροσια εξο από τα απανοθεν εκετο, να τις γινοντε η εφτα λιτουριες στο ξομποργο στο Αλταριο της παναγιας του καρμίλου”

“Εις τες διο Μαρτίου 1817”...”αγορα στου Καναβα του γιακουμου Μαλταμπέ”, “...το αγοραζουσι ι επιτροπικι τις Εκλισιας τον Κελιον ο ιακουμις Πεμπος...”

“Εις Περα της Κωνσταντινουπόλεως 18 Μαρτιου 1817” “Τα γρόσια οπου εδοσαν ι Κιλιανι του Αντονιο Κουζινι”

“Κελια 1819 Γιουλιου προτι” ... “διαθικι του Γγιουζε Αρμαο Φαγρι” , τοποθεσίες: Αλονίδες, απασιανό, χαρκοβουνι, Καλικα.

Διαθηκη του Μπατίστα του Πέρο αρμαου “από το νισι τις Τινου , ή χοριο Κελια”. Μάγειρας “εις το αρχοντικό τις Μαδαμας Φοντον”, “εβρικα αροστο εις το κρεβατι”

Διαθήκη της Μαρίας Σκανταλογιόρινας. Εις χοριο Κελια 1822, Αγοστο 11.

1823 μαγιου 11. προικοχάρτι από τον Γιαννουλάκη Αρμάο και την γυναίκα του Μαργετα “μονογνουμι” προς το παιδι τους “Γιοργις και φοτιεσμενος απε τον Παντοδιναμον Θεον και απο τη δεσπινα μαρια να ανγαλλιασι καινα ενπι ις το στασιμο το εκλισιαστικο”

ΑΝΑΝΕΩΣΗ (15/2/2016):
"εις τες 10 γιναριού 1830 δάνειο της καθέντρας του χοριό μας Κελίον" σε άτομα του χωριού.

"Σμίρνι 1830 μαγιου προτι. ξόφλισι του Πατέστο ντονάδενας δια τα γρόσσα ποεδοκι".

"Εις τις 11 Μαγιού 1832." Συμφωνία για τα κληρονομικά της καλόγριας Μαρούλας και του Λάμπρου παιδί της κιρά Μαριέττα του ποτε γιαννι αρμαο.

"Εις τες 30 Αυγούστου 1832 Κελια. Διαθικι του Λογήζου Αρμαο".

"Εις τες 22 Γιουλήου 1833. Διαθικι της Νικολέτας Κελια Καλοζαδο, χηρα του αποθανον Μάρκου Αρμαο".

24 Ιανουαρίου 1837 (χορήγηση λυσιποίνων;)

Γράμμα από την Σμύρνη όπου ειδοποιούν ότι στέλνει την Καμπάνα "μαστρονικόλας Ταμπούρις". Το γράμμα το γράφει ο "Ζόρζις του ποτε γιανι παθραφτι ογιος 1840 νοεμβρίου 5".

"Τη 15 9βριου 1841, Χοριο Κιλια του Δημο Περέας." Διαθήκη του Μάρκο Περπινιανι, όπου κληρονομεί στην εκκλησία κτήμα στο "Βορλοπό".

"Cuzzunara 7-8bre-1844", χορήγηση άδειας τέλεσης γάμου του Νικηφόρου Λ. Αρμάο από το Καρκάδο με Άννα Ι. Αρμάο από τα Κελλιά.

Κελλιά 2 Φεβρουαρίου 1845. Αιτηση τέλεσης γάμου με του Νικόλα Σκλάβο του Λορέντζου με τη Λουκία Φλιτζάνε (Fligiana) του Γεωργίου.

"Celia 15 Giunio 1845." Γάμος Ιωάννου Αρμάο του Μάρκου με την Ελένη Αρμάο του Ιακώβου.

5 Φεβρουαρίου 1847. Casus Summi Pontefici reservati in Bulla Caenae.

11 Αυγούστου 1847. Υπόθεση " χρυσού φορέματος (τούλι) διαφιλονικούμενου εκατέρωθεν από τα δυό χωριά" (Κελλιά και Κάτω Κλείσμα) 

14 Αυγούστου 1849. Διάφορες οδηγίες και αποφάσεις γραμμένες στα φραγκοχιώτικα από τον επίσκοπο Ζαλώνη

"Πολυτήριον, την 10 7βρίου 1849". "Στρομεντο του χωραφιού εις του Στεριότι από την Ανέζα ποτέ Ιακ. Αρμάου Αρφανού." Αγοραστής η εκκλησία των Κελλιών.

Κελλιά , 2 Ιανουαρίου 1853, αίτηση άδειας τέλεσης γάμου του Ιωάννη Κορίνθιο του Δανιήλ από το Κάτω Κλείσμα με την Κατερίνα Αρμάο του Νικολάου από τα Κελλιά.

Κελλιά, 1 Φεβρουαρίου 1853. Αίτηση για ευλογία γάμου του Ιωάννη Αρμάο του Γιαννούλη από το Κάτω Κλείσμα με την Ανέζα Στεριώτη του Γεωργίου απ΄τα Κελλιά.

Κελλιά, 6 Φεβρουαρίου 1853. Αίτηση άδειας τέλεσης γάμου του Γιαννουλάκη Αρμάο του Ζανή με την Ράμελλα Αρμάο του Στέφανου.

Οκτώβριος 1854. Κάβος Αγίων Αναργύρων.

Κελλιά, 1 9βρίου 1854 αίτηση άδειας τέλεσης γάμου του Γεωργίου Νικ. Σκλάβο από το Καρκάδο με την Μαρία Ι. Φώσκολο από τα Κελλιά.

1854. Κληρονομικά του Μάρκο Περπινιά.

7 Νοεμβριου 1855-10 Νοεμβρίου 1857. Προσφορές (έσοδα) και έξοδα για την εκκλησία των Κελλιών. Αγορά κτήματος στο Misonisi.

1856, 10 Αυγούστου, ημέρα Παρασκευή πμ Συμβολαιογράφος Αντώνιος Αρμάος, στη Κώμη. "δωροδηλόσεως" της Ανέζας "χήρα του ποτέ Γεωργίου Σκληρέ" κτήμα στο Καρκάδο προς την "θηγατέρα των Ερινούλα σύζιγος Δομένικο Αβραάμ".

"Αντιγραφο της Διαθίκις της Αγοστίνας απε Κελιά". 9 Ιουλίου 1859. Κόρη Στεφάνου Αρμάο. Κληρονομεί στην εκκλησία του Αγίου Ζαχαρία κτήμα με υποχρέωση μιας λειτουργίας.

12 Σεπτεμβρίου 1862. Αποτέλεσμα από την ποιμαντορική επίσκεψη.

ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ..;

Να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου, χρονιάρες μέρες;
Ρίξτε μια ματιά στην φωτογραφία (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) και πείτε μου αν σας φαίνεται παράλογο το ότι:

Η ΠΟΛΩΝΙΑ, που έφαγε πίεση από δύο διαφορετικών ειδών φασισμούς, έχει το ψηλότερο ποσοστό ακροδεξιάς.

Η ΕΛΒΕΤΙΑ, που είναι το πλυντήριο της Ευρώπης όλης, που δεν έχει συμμετάσχει σε πόλεμο, δεν έχει υποφέρει όσα οι υπόλοιπες χώρες, έχει το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό ακροδεξιάς.

Την ΓΑΛΛΙΑ μπορώ και να την καταλάβω, την ΑΓΓΛΙΑ επίσης μιας και τα ποσοστά της ακροδεξιάς δεν διαφέρουν από εκείνα των χιτλερικών πριν τον πόλεμο.

Τίς χώρες τής Σκανδιναβίας όμως, ποιός τις απειλεί και συσπειρώνονται έτσι γύρω από τέτοιες ιδεολογίες;


Τέλος, αφήνω τους "χειρότερους όλων" όπως μας αρέσει να αυτοχαρακτηριζόμαστε, τους Έλληνες.

Που δεν υπάρχει ένας γείτονάς μας που να μην αμφισβητεί κυριαρχικά μας δικαιώματα, που μέσα σ΄όλη την φτώχεια μας δεχόμαστε όπως μπορούμε τους πρόσφυγες, που με 22,5% του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες έχουμε τους ευρωπαίους να μας κουνάνε το δάχτυλο για την φύλαξη των συνόρων μας και πάλι, έχουμε το χαμηλότερο ποσοστό ακροδεξιάς!

Να καυχιόμαστε; Όχι βέβαια, αλλά, από τα ευρωσκατά παραμένουμε εκείνο που βρωμάει λιγότερο. 

Καλό θα είναι να σταματήσουμε να αναπαράγουμε όσα οι άλλοι λένε για εμάς και να δούμε τί πραγματικά μπορούμε και πετυχαίνουμε και μέσα σε ποιές συνθήκες.

Καλό θα είναι να σταματήσουμε να αναπαράγουμε ατάκες εφημερίδων, εκφωνητών, πολιτικών που μόνο στόχο έχουν να μας προβατοποιήσουν ακόμη περισσότερο.

Περισσότερη ψυχραιμία και σκέψη και μετά λόγος και δράση.

Αυτή είναι η ευχή μου για το 2016.

ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΕΛΗΕΣ..;

Απ΄ότι βλέπω το ελαιοτριβείο πάει καλά, πράγμα που με χαροποιεί ιδιαίτερα, να μην πηγαίνει δηλαδή χαμένος κόπος και τόπος. 
Εληές δεν περισσέψανε καθόλου; Εσείς που μαζέψατε εληές τις πήγατε όλες για λάδι; Γιατί έλεγα πως αν σας είχαν περισσέψει εληές να τις φτιάχνατε επιτραπέζιες. Ξέρετε, από ‘κείνες που συνοδεύουν το κρασί και το ρακί με τον καλύτερο τρόπο. Άντε, κόψτε και μια φέτα τυράκι κι’ άλλη μια φέτα λούζα για να συμπληρώσετε, εληά όμως δεν μπορεί να λείπει. 
Για εμάς που μένουμε στην τσιμεντούπολη υπάρχει η λαϊκή αγορά όπου οι τιμές των «άφτιαχτων» εληών δεν περνάνε τα 2 € το κιλό. 

Προτιμήστε εληές Αμφίσσης ή Καλαμών. Θα χρειαστείτε και καμπόσο χοντρό αλάτι και λίγο λάδι για το τέλος.

Πάμε λοιπόν. πρώτα ξεπλένουμε τις εληές καλά, να φύγουν χώματα, φύλλα και άλλα υπολείμματα.

Στην συνέχεια τις βάζουμε σε μια μεγάλη λεκάνη και τις αλατίζουμε καλά-καλά με χοντρό αλάτι. 

Ο σκοπός είναι να πάει παντού το αλάτι και να τραβήξει τα υγρά από τις εληές μαζί με όλες τις ουσίες που πικρίζουν την εληά. Ουσιαστικά αυτό που λέμε ότι το αλάτι τις «ψήνει» είναι σωστό, μιάς και το αλάτι αφυδατώνει την εληά όπως συμβαίνει όταν ψήνουμε ένα τρόφιμο. 

Αφού λοιπόν σιγουρευτούμε ότι αλατιστήκανε καλά, τις κλείνουμε σε μια πλαστική σακκούλα (εδώ λαμβάνει χώρα και μια μικρή ζύμωση) και τις πετρώνουμε με μια μεγάλη πέτρα ή με κάτι τόσο βαρύ, ώστε να πιέσει τις εληές να βγάλουν τα υγρά τους.

Αφήνουμε τις εληές να συνέλθουν απ΄την ταλαιπωρία για πέντε με έξη μέρες, μετά τις ξεπετρώνουμε, τις τινάζουμε καλά-καλά να φύγει το πολύ αλάτι και τις λαδώνουμε, δεν είναι ανάγκη να είναι πλημμυρισμένες στο λάδι.

Έτοιμες.

Η διαδικασία μπορεί να γίνει και με άλλα είδη εληών, αλλά, αν η εληά έχει σκληρή σάρκα θα χρειαστεί χαράκωμα. 
Διόλου δύσκολη διαδικασία, λίγο βαρετή, θα μαυρίσουν και λίγο τα δάχτυλα κι’ αυτό είναι όλο.

Ξέχασα τη ρίγανη, μπόλικη, μπόλικη με όλες τις ευεργετικές της ιδιότητες που έχει ωμή.