ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΑΜΕ...

Συνεχίζω να γκρινιάζω.

Για κείνο το νησί εκεί πέρα στην άκρη του πελάγους, την Ίφκινθο. 

Μακριά από εμάς, ευτυχώς, δεν μοιάζουμε σε τίποτε με κείνο το νησί, αλλά, κουβέντα να γίνεται.

Αυτή την φορά γκρινιάζω με αφορμή μια παρατήρηση φίλης ότι πορτιέρηδες μπιτσόμπαρου (εκεί στην Ίφκινθο) παρκάρουν τα αυτοκίνητα των πελατών μέχρι μέσα στην άμμο. 

Όπως πιθανότατα συνέβαινε και πέρυσι, πρόπερσι και παραπρόπερσι και φέτος το πήρανε χαμπάρι, μιας και τέτοια φαινόμενα θεριεύουν αργά-αργά για να μην τα αντιλαμβανόμαστε και αντιδρούμε.

Αλλά επειδή στην Ίφκινθο δεν έχω πάει, βάζω δυό φωτογραφίες από το Pergole της Σικελίας, που και εκεί σιγά σιγά ξεκίνησε το κακό και έφτασε εκεί που βλέπετε.

Ε, φέτος προσέλαβαν και άτομα εκεί στην Ίφκινθο για να κάνουν την δουλειά, τους φόρεσαν και κίτρινα γιλέκα για να ξεχωρίζουν...

...να είναι άμεσα αντιληπτή η παρουσία τους και αδιαμφισβήτητη η εξουσία τους.

Ντόπιοι κι’ αυτοί. 

"Θέσεις εργασίας, ρε μεγάλε!", ακούω μια φωνή από εκεί πίσω...

Συμφωνώ. 
Αλλά πρόκειται για θέσεις εργασίας από εκείνες που ζητήσαμε, ονειρευτήκαμε, παρακαλούσαμε ή από εκείνες που προέκυψαν όταν ανοίξαμε τις πόρτες μας στην ευκαιριακή επιχειρηματικότητα;

Στο μεταξύ, όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι των εισαγόμενων επιχειρηματιών αρχίζουν και συγκροτούν σιγά σιγά μια μάζα, ενοποιούνται εν αγνοία τους σε ένα σύνολο με κοινά συμφέροντα.

Και η μάζα αυτή αρχίζει και μεγαλώνει. 

Οι μπαρίστες, οι σερβιτόρες, οι λαντζέρηδες, οι παρκαδόροι, οι τσεκαδόροι, έστω και οι μπράβοι (που όταν σκουρύνουν τα πράγματα θα χρησιμοποιηθούν ενάντια στους άλλους εργαζόμενους...). 

Μια ετερογενής ομάδα που με τα ψιχουλάκια από το τραπέζι του επιχειρηματία μπορεί και τα βγάζει πέρα μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη κάθε χρόνο, άντε μέχρι μέσα Οκτώβρη, οπότε άντε πάλι να περιμένουμε το επόμενο καλοκαίρι.

«Όλες οι εξουσίες στηρίζονται στη συγκρότηση και την αύξηση της μάζας.»

Ο Κανέτι το λέει αυτό, όχι εγώ.

Δημιουργείται λοιπόν μια μάζα ντόπιων εργαζομένων που, χωρίς να το ξέρει, προγραμματίζεται για να έχει (μακροπρόθεσμα) αντίθετα συμφέροντα με την μάζα των υπολοίπων ντόπιων. 

Αλλά, αυτό είναι ξεκάθαρα προς όφελος των επιχειρηματιών, που έχουν σαν ρητό στο μυαλό τους το «Διαίρει και βασίλευε…»

Γιατί όταν θα έρθουν αντιμέτωπα τα συμφέροντα του επιχειρηματία με τα συμφέροντα κάποιου ντόπιου (π.χ. καταπάτηση κάποιου χωραφιού για άνοιγμα δρόμου ή χρήση σαν πάρκινγκ), ποιόν λέτε εσείς πως θα υποστηρίξει ο ντόπιος παρκαδόρος εκεί στην Ίφκινθο; 
Μα ασφαλώς, εκείνον που τον ταΐζει.

Ή τουλάχιστον, δεν θα μπορεί να μιλήσει για να μην χάσει την δουλειά του.

Ποδοσφαιροποίηση του εργασιακού βίου δηλαδή, οπαδοποίηση, διαχωρισμός σε υποστηρικτές και μη, σε δικούς μας και στους "άλλους".

Θα πείτε, "Μα καλοκαιριάτικα τέτοιες σκέψεις, καημένε..;"

Λυπάμαι, αλλά θα τα βρείτε μπροστά σας όσοι πάτε στην Ίφκινθο. 

Θα με θυμηθείτε όταν κάνετε δέκα λεπτά να φτάσετε στην παραλία και μια ώρα για να παρκάρετε, ή δεν θα παρκάρετε και θα φύγετε μπρος πίσω.

Ή όταν θα φτάσετε στην παραλία και θα έχει όλα αυτά που δεν παραγγείλατε και μάλιστα, θα σας έχουν επιβληθεί στο όνομα της "ανάπτυξης"...