ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Αγαπητέ φίλε Γιάννη,

Το καλοκαίρι,  τελικώς, είναι ανελέητο. Κυρίως γιατί φεύγει απροειδοποίητα. Σκέφτηκα, λοιπόν, να σε προετοιμάσω. Να σου δώσω ορισμένες οδηγίες για να είσαι έτοιμος για το τέλος του καλοκαιριού. Πού να μην κυττάς, τι να μην σκέφτεσαι, πώς να ανασαίνεις με τις μεγάλες ζέστες ή στον πολύν αέρα, πώς να σωπαίνεις όταν οι άλλοι περιμένουν να λαλήσεις και τέλος, πώς να φεύγεις εσύ πριν φύγει εκείνο.

Το καλοκαίρι –αρχίζω- δεν είναι εκείνο που βλέπουμε στις καρτ ποστάλ. Εκείνο είναι ένας μεθυσμένος ξάδερφός του, που κάποιοι το επιλέγουν σαν το αυθεντικό καλοκαίρι, ακριβώς επειδή επιτηδευμένα αγνοεί τις πληγές, τις απώλειες, τις προσωρινές λύσεις, τις απέλπιδες παρατάσεις ζωής.

Το κανονικό καλοκαίρι θα το ξεχωρίσεις κυρίως από το λευκό χρώμα. 

Το λευκό τού κανονικού καλοκαιριού έχει μαλακούς γκρίζους ίσκιους, ντροπαλούς και σαφείς την ίδια στιγμή, χώνονται ο ένας μέσα στον άλλον, αλληλοδιαδέχονται ο ένας τον άλλον κι' ενώ θάπρεπε να βλέπεις δυό αποχρώσεις, φτάνεις να χάνεις το μέτρημα. Στο γκρί είναι το μυστικό, που είναι μαύρο κι΄άσπρο μαζί, ναι και όχι ταυτόχρονα, φώς και όχι φως την ίδια στιγμή, απτή χαρμολύπη σα να λέμε.

Θα το καταλάβεις από συνεσταλμένα παράθυρα που κρύβονται πίσω από φυλλώματα...

...κι’ από λουλούδια σε τενεκεδένιες γλάστρες, που θα μοιάζουν να ρουφούν το νερό κατ' ευθείαν από τη Γή. Δεν θα είναι κανένας τριγύρω να τις φροντίζει.

Κράτα τα μάτια σου κοντά και ψηλά. Μην κυττάς πέρα.
Κάποια στιγμή το πέρα γίνεται το εδώ και έχεις χάσει τα πάντα.
Τίποτε δεν είναι δεδομένο, ειδικά τώρα, που οι μορφές και οι σκοποί εμπεριέχουν ο ένας τον άλλον, μοιάζουν ακατανόητοι και ανόητοι και πρέπει να αλλάξεις σημείο θέασης για να καταλάβεις.

Κάνω μια ελάχιστη παρένθεση για να σου δείξω τα λουλούδια γύρω απ΄την βρύση που κατεβάζει το νερό απ΄την πηγή...

...το ξινάρι, που τό' γδυσαν και φάνηκε η ομορφιά του...

...τις δράφες ψηλά στο βουνό, που φέτος θεριέψαν απ΄τα πολλά νερά...

...μερικές μπάλες, όπως παληά, μόνο που αυτές είναι φερμένες από μακρυά μιας και κανείς δεν "αλωνέβγει" πιά στα μέρη μας, είναι όμως κι΄αυτές έτσι ξανθές κι' ανάερες και μυρωμένες, που λες κι΄είναι φτιαγμένες από Ήλιο δεμένο και ταγμένο σε ένα ταπεινό γεωμετρικό σχήμα μέσα.

Μιάς και ξέφυγα κι΄ήρθα ως εδώ, άσε να σου δείξω και μιάν εληά που δεν της είχα δώσει σημασία, μέχρι που μου' δειξε ο Νικόλας τη ρίζα της να αναβλύζει μέσα απ΄τον βράχο.

Κάποιος δάσκαλος της ασπρόμαυρης εποχής μπορεί νάβαζε έναν μαθητή να βγάλει το ηθικό δίδαγμα της εικόνας αυτής, κάτι για την θέληση και το πείσμα για το θάρρος, αλλά, ξέρουμε όλοι καλά πως η Γη δεν διαθέτει καμμιά από αυτές τις "ηθικές αρχές" και πως, το μόνο που ξέρει να κάνει καλά η Γη είναι, να φτιάχνει μιαν αγελάδα ίδιο χρώμα με την πέτρα του νησιού και μετά να τα βάζει και τα δυό δίπλα σ΄ένα αγκάθι, τα κυττάς εσύ και σταματάς πλέον να ψάχνεις θεούς και ουρανούς και κόλαση. 

Έχω και δυό φωτογραφίες με λάμπες. 
Σπάω εδώ και μέρες το κεφάλι μου να βρω μια καλή λεζάντα, ξέρεις, να ταιριάζει με την εποχή που διανύουμε, αλλά, δεν τα καταφέρνω. 
Πάρε, το λοιπόν, δυό λάμπες και κάμε τα κουμάντα σου, κράτα και τα συμπεράσματα για ελόγου σου γιατί έτσι και μου δώσεις ερμηνεία για τις λάμπες...

...θα πρέπει να μου πείς και τί στην ευχή κάνει μια καριόλα καβάλα σ΄έναν τοίχο...

...και τί περιμένει και δεν βγαίνει έξω ο Διογένης του χωριού μας.

Δεν απαντάς, ε; 
Τι να πεις κι΄εσύ...
Ακαταλαβίστικο το χωριό σου...
Μεταλλικά ντετζερέδια βρίσκουν ασφάλεια πίσω από ξύλινα κάγκελα...

...ΦΥΤΙΝΕΣ χαζογελάνε στους περαστικούς...

...της καμπάνας το όνομα είναι Ροζάρια...

...και υπάρχει και ένα όριο που δεν καταλαβαίνω τί αφορά:

Τελειώνω όπου νάναι, στερεύουν οι φωτογραφίες και 'γω δίχως φωτογραφίες δεν ξέρω να μιλάω.

Δες, λοιπόν, αυτό το ακροπύργιο και πες με ειλικρίνεια αν τόχες παρατηρήσει ποτέ, έτσι που καμπυλώνει κι΄ακολουθεί τον δρόμο.

 
Παρατήρησε ένα καλώδιο μπλεγμένο μέσα στο υπέρθυρο...

...δες στο χτίσιμο στον τοίχο, αυτό το "φάγωμα" που κάνανε στις απότομες και στενές στροφές για να προστατεύσουν σπίτια και χτ'νά και που κάπως θα λέγεται μα δεν το ξέρω...

 ...δες κι΄έναν κάπασο που μοιάζει με Σφίγγα της Αιγύπτου.

Ρίξε μια ματιά ψηλά και δες εκείνο το κιρκινέζι που ζυγιάζεται πάνω απ΄το χωριό...

...σε κούρασα, τελειώνω, δες και μια σκυταλοδρομία...

...δες και το φως να προβάλει μέσα απ΄το γκντού-γκντού, να είναι πανταχού παρόν, ντάλα μεσημέρι, κατακαλόκαιρο, ψυχή να μην τριγυρνάει στους δρόμους...

...και 'μένα μόλις να καταλαβαίνω πως, έφαγα όλον τον διαθέσιμο χρόνο και δεν πρόλαβα να σου δώσω τις οδηγίες που ήθελα για να περάσεις ανώδυνα το τέλος του καλοκαιριού.
 

Κάμε όπως σε φωτίσει ο θεός, καλή τύχη!