ΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ ΣΤΑ ΚΕΛΛΙΑ

Κι΄όπως το καλοκαιράκι είχε αρχίσει να κάνει τα χέρια χωνί και να ρωτάει από μακρυά «Πότε παίρνεις άδειαααααα;» μια εικόνα ήρθε στο μυαλό μου από πολύ παλιά.

Φτάνει το μεσημεριανό λεωφορείο στα Κελλιά, ναι, εκείνο με τη μηχανή δίπλα στον οδηγό που από τη μια μ΄άρεσε που μ΄έβαζε να καθομαι εκεί ο οδηγός κι΄από την άλλη άναβα ολόκληρος από τη ζέστη της μηχανής. 

Φτάνει το λεωφορείο, λοιπόν, μέσα στη σκόνη του χωματόδρομου απ΄τον Καρκάδο μέχρι το κάτω τέρμα των Κελλιών και η γιαγιά μου η Κατερίνα με κατεβάζει στο πρώτο μαγαζί που συναντούσε όποιος έφτανε στα Κελλιά, στη Μπύρα
Χοιρινό λεμονάτο με μια απίστευτη σάλτσα, με πατάτες στην κατσαρόλα κομμένες με εκείνο το πριονωτό μαχαίρι, που μέχρι σήμερα είμαι σίγουρος πως ήταν υπεύθυνο για την μοναδική τους νοστιμιά.

Η Μπύρα, λοιπόν, του Μπέη με την κυρα-Αντώνια στην κουζίνα, που κάθε Κυριακή απόγευμα στις γιορτές είχε "παιχνίδια". Τί ήταν τα παιχνίδια; Τα όργανα, η ορχήστρα που έπαιζε νησιώτικα και φοξ ανγκλέ, μπάλους και συρτά και κάθονταν τα παιδιά στο πεζουλάκι από πάνω κι ακούγανε.

Πάμε τώρα απ΄την Καρβαζή πιό πάνω, όχι απ΄το λιοτρίβι, απ΄την άλλη, τη μεγάλη ανηφόρα του Σχολείου.

Άλλο καφενείο εδώ, του Μωυσή και της Γιακουμίνας
Πόσα γλέντια με τον Αρκαδή και όταν ήταν ψηλά κι ανέβαινες σκάλες, αλλά, και αργότερα όταν κατέβηκε χαμηλά, με τις απίστευτες καλαμένιες δημιουργίες του Μωυσή, που διακοσμούσαν το χώρο (ελπίζω κάπου να τις έχει φυλαγμένες και κάποια στιγμή κάποιος να τον κυνηγήσει να κάνει μια μικρή έκθεση).

Τότε δεν υπήρχαν "κομπανίες" και CD και πάντα κάποιος (συνήθως ο συχωρεμένος ο Νίκος ο Αλαγκόνης) έγραφε σε κασέτα το πανηγύρι για να τόχουμε και να το ακούμε σε επόμενα γλέντια.
Αλήθεια, έχει κανείς καμμιά από εκείνες τις κασέτες;

Πάμε μετά μέχρι τον καφενέ της Ματίνας και του Αντώνη του Στεργιώτη (Ζαϊα).

"Δίπλα ήταν του κουνιάδου του, του Αβραάμ του Στεργιώτη το καφενείο.
 
Δυό στροφές πιό πάνω ήταν του Μάρκου ο καφενές (που τον είχε και το '49-'50 ο παππούς μου ο Ζάννες ο Αρμάος). 

Δίπλα στο καφενείο ήταν ένα δωμάτιο και τόχε μαγαζί ο Γιωσήφ  ο Φχάσας (φχάσες ήταν τα πρόσφορα, παραφθορά της ιταλικής focaccia), που πούλαγε πανιά και υφάσματα, είχε σκάλες και ανέβαινες επάνω. 
Η αυλή ήταν μεγάλη, μην την βλέπεις τώρα, βγαίναμε και χορεύαμε τότε. Ωραίο καφενείο, άμα καλοκαίριαζε και γλύκαινε ο καιρός τα βράδυα έβγαζε και τραπεζάκια έξω από της Αγίας Δωρεάς και μετά.


Απέναντι ακριβώς ήταν του Μαγιέ στην καμάρα και μαζευόταν οι ηλικιωμένοι επειδή ήταν ζεστό καφενείο με ξύλινο πάτωμα, με σανίδια. Άμα γύρισαν απ' την πόλη φέρανε και μια γεννήτρια για ρεύμα, που δούλευε με τον αέρα. Έναν θόρυβο που έκανε, άλλο πράγμα! (ακόμη και σήμερα έχει μείνει μάρτυρας του γεγονότος η βάση της γεννήτριας αυτής, όπου εκεί στηρίζεται πλέον η κεραία της τηλεόρασης).

Μετά που το πήρε ο Νίκος ο Μαγιές το αξιοποίησε, τόκανε μπακάλικο, έβαλε μπακαλιαράκια κι' ένα σωρό μεζεδάκια.

Δέκα βήματα πιό πάνω ήταν ο καφενές του Λάνη (Αντώνης Αρμάος) και της τσατσα-Αργυρώς. 
Είχε απ'όλα: καφενείο, μπακάλικο και μετέπειτα τηλεφωνικό κέντρο, το δεύτερο τηλέφωνο του χωριού (το πρώτο τηλέφωνο ήταν στο σπίτι του Νίκου του Ζαρμπάνη όταν ο παππουλής του ήταν γραμματέας). 
Θαμώνες του καφενείου ο μπάρμπα-Αντώνιος ο Κουκουλάς, ο Καραβανάς, ο γερο-Πετρής, ο Κώστας ο γανωτζής, ο μπαρμπα-Νικολάκης του μπάρμπα-Τζώρτζη ο μπαμπάς.

Προτελευταίο καφενείο του χωριού ήταν του Στούκα, που είχε πρόβλημα με τα πόδια του και περπάταγε με μπαστουνάκια, και πήγαινε όλη η νεολαία στο μαγαζί για να τον στηρίξει.

Αργότερα έκανε και η Μαριέττα η Κουλουρίδινα το Πανόραμα μα δεν το κράτησε πολύ.


Και το τελευταίο καφενείο ήταν του Ματαίου του Σίγκιρη, γιού του Μάρκου. Εκεί είχαν φέρει και το πρώτο ραδιόφωνο στο χωριό, ένα μεγάλο ραδιόφωνο και πήγαινε ο κόσμος ν΄ακούσει.

Αυτός έφυγε όταν φεύγανε για δουλειές στην Αθήνα και εκεί πέθανε σε φωτιά από μαγκαλάκι σε ένα μεγάλο κρύο..."


Τέλος της καταγραφής, χαίρεται.


Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Όλα καλά αλλά το χωριό μας λέγεται Καλλονή..ευχριστώ
Ο χρήστης Όφιος... είπε…
Αγαπητέ Ανώνυμε, ευχαριστώ για την επίσκεψη στο blog μου.

Η γνώμη μου, την οποία εκφράζω ανοικτά εδώ και καιρό και όχι μόνον σε αυτήν την ανάρτηση, είναι ότι, είναι λάθος να "αποκόβουμε" τα χωριά από τις ιστορικές τους ονομασίες χάριν μιας πιό "καλλωπισμένης" ονομασίας, που όμως θα είναι για πάντα ξένη προς τον τόπο και το ιστορικό του παρελθόν.

Αν ρίξεις μια προσεκτική ματιά θα δεις ότι, έχω και banner με τίτλο "Η ΚΑΛΛΟΝΗ ΣΤΗΝ ΛΕΣΒΟ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΛΛΙΑ ΣΤΗΝ ΤΗΝΟ" από ομώνυμη σελίδα στο facebook, που δεν είναι δική μου. Άρα, μην περιμένεις να αλλάξω τίτλους ή ονομασίες.

Παρ' όλ' αυτά, για να τηρούνται οι ισορροπίες, υπάρχει άλλο blog, το
http://kalloni-tinos.blogspot.gr/
που αναφέρεται στο χωριό με την επιθυμητή από εσένα ονομασία.

Τέλος, ακόμη κι΄αν είχες βάλει το όνομά σου και δεν παρέμενες ανώνυμος, πάλι φίλοι θα είμαστε.

Με εκτίμηση,

Όφιος
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Αγαπητέ Όφιε σέβομαι αυτά που λες αλλά δεν συμφωνώ μαζι σου.Το χωριό μου δεν μπορείς εσύ να το αλλάξεις "με το έτσι θέλω" ονομασία.Δεν μπορείς να γράφεις κάτι το οποίο μόνο εσύ το λες επειδή έτσι το θες δημιουργώντας χωρίς λόγο μια προπαγάνδα.. Καλο ειναι για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις μπορείς να το γράφεις ως "Καλλονή (Κελλιά)" για να σου φύγει και η κάψα.Εχει όνομα και καλό ειναι να σεβόμαστε τις αποφάσεις αυτών των πολιτών που το ψήφισαν και το διατηρούν ζωντανό.. Όσο για το όνομα μου δεν χρειάζεται,εξάλλου ως Όφιος αναγράφεσαι.
Με εκτίμηση Ανώνυμος
Ο χρήστης Όφιος... είπε…
Αγαπητέ ανώνυμε, δεν υπάρχει περίπτωση να είσαι από το χωριό και να μην ξέρεις ποιός είμαι. Άρα, τα περί αμοιβαίας ανωνυμίας δεν ισχύουν, ειδικά μάλιστα από την στιγμή που μπορείς να μπεις στο προφίλ μου και να δεις το e-mail μου.
Εγώ μπορώ μόνον να υποθέσω ποιός είσαι, αν και, το ξαναλέω, δεν θα άλλαζε τίποτε στην στάση μου απέναντί σου. Δεν έχω κανέναν απολύτως λογο να "κρατάω μούτρα" σε οποιονδήποτε συντοπίτη μου. Αντιθέτως, είναι πολύ περισσοτερα εκείνα που μας ενώνουν παρά εκείνα που μας χωρίζουν. Δεν θα άφηνα, λοιπόν, μια διαφωνία να χαλάσει την σχέση μου με οποιονδήποτε συγχωριανό.

Δεν "αλλάζω" κανένα όνομα, απλώς αναφέρομαι στο χωριό με το ιστορικό του όνομα για τους λογους που εξηγησα ήδη.

Επίσης, δεν γράφω κάτι ΜΟΝΟΝ εγώ, σε παρέπεμψα ήδη σε άλλες σελίδες με το ίδιο θέμα και ανάλογη τεκμηρίωση/επιχειρηματολογία.

Ναι, επειδή έχω "κάψα" για τον τόπο συλλέγω αυτά που συλλέγω, γράφω αυτά που γράφω, αλωνίζω όπου αλωνίζω και σώνω με τον φακό ό,τι προλαβαίνω, μιλάω με τους τελευταίους από την γενιά που φεύγει, διαβάζω οτιδήποτε αφορά το νησί και την ιστορία του και παραμένω αντίθετος σε οποιαδήποτε αλλοίωση της ιστορικής του εικόνας και πορείας (όχι μόνον στα Κελλιά, αλλά και στα άλλα χωριά της Τήνου που άλλαξαν όνομα). Αν δεν είχα την "κάψα" δεν θα είχα επτά χρόνια διαρκούς παρουσίας και τριακόσιες αναρτήσεις, που πίστεψέ με, θέλουν πολύ χρόνο και κόπο.
Αρα, δικαιούμαι άποψης, την οποία και καταθέτω, χωρίς καθόλου να με ενδιαφέρει το να την επιβάλλω. Γι΄αυτό και αφήνω ανοικτά ΟΛΑ τα σχόλια των αναγνωστών μου και ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΩ.

Όποιος θέλει, μπορεί να φτιάξει ένα άλλο blog και να το λέει KALLONI, νομίζω σε παρέπεμψα ήδη σε ένα τέτοιο, αν και είναι ανενεργό απο το 2013, γι΄αυτό όμως δεν ευθύνομαι εγώ. Ξαναείπα, ο κόπος για ένα blog ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΤΟΧΟ ΤΑ ΕΣΟΔΑ είναι μεγάλος.

Τέλος, να σου διαβάσω από την wikipedia ότι, "...σκοπός της προπαγάνδας είναι να αλλάξει δραστικά τις απόψεις των άλλων αντί απλώς να μεταδώσει γεγονότα...".
Εάν έκανα κάτι τέτοιο δεν θα έδινα βήμα σε κανέναν να εκφέρει ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΤΟ BLOG διαφορετικές απόψεις.

Παραλείπω εσκεμμένα την ανακρίβεια που αναφέρεις περί "ψήφου των πολιτών" σχετικά με την μετονομασία του χωριού.
Αντιθέτως, αν κάνεις τον κόπο να ανατρέξεις σε προηγούμενες πρόσφατες αναρτήσεις μου θα δεις ότι, τιμάω όποτε μπορώ και με κάθε τρόπο αυτούς που ΣΗΜΕΡΑ κρατάνε ζωντανο το χωριό.

Σε χαιρετώ, αν είσαι ακομη στο χωριό εύχομαι να περάσετε καλά στον χορό, εμένα δυστυχώς θα μου λείψει πολύ όλο αυτό το ωραίο μάζεμα. Τουλάχιστον, βοηθάει ο καιρός και μάλλον όλα θα πάνε καλά. Και παλι χαιρετώ.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΕΝΑ ΝΗΣΙ ΓΕΜΑΤΟ ΒΛΑΚΕΣ...

ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ...

Άγιος Πέτρος και Χαλακιά