Τα Κελλιά είναι ένα από τα πολύ παλιά χωριά της Τήνου.
Διοικητικά ανήκε στον Δήμο Περαίας και τοπογραφικά εντοπίζεται στα Κάτω Μέρη.
Στους σύγχρονους χάρτες της Τήνου θα το βρείτε σαν «Καλλονή».
Αγνοήστε τα αχρείαστα κοπλιμέντα και πείτε τό χωριό με το κανονικό όνομά του:
Αυτοί που έμειναν όμως, εξακολουθούν να αγαπάνε το χωριό τους, να το προσέχουν, να το φροντίζουν.
Βλέπετε, τα Κελλιά ειναι ένα χωριό γεμάτο μαστόρους και τεχνίτες, που συνεχίζουν μια παράδοση που είναι στο αίμα τους.
Παράλληλα, δεν ξέχασαν ποτέ τους την παραδοσιακή ασχολία των παππούδων τους και εξακολουθούν να καλλιεργούν τη Γη τους.
Κι΄έτσι, το μεράκι, το δέσιμο με την Γη, μαζί και η έμφυτη καλαισθησία των Τηνιακών, γεμίζουν το χωριό με λουλούδια.
Τα Κελλιά είναι γεμάτα λουλούδια. Χρωματίζουν κάθε γωνιά, κάθε στροφή, κάθε δρομαράκι .
Διοικητικά ανήκε στον Δήμο Περαίας και τοπογραφικά εντοπίζεται στα Κάτω Μέρη.
Στους σύγχρονους χάρτες της Τήνου θα το βρείτε σαν «Καλλονή».
Αγνοήστε τα αχρείαστα κοπλιμέντα και πείτε τό χωριό με το κανονικό όνομά του:
ΚΕΛΛΙΑ.
Μεγάλο χωριό με πληθυσμό κυμαινόμενο κοντά στις 300-360
ψυχές. Αυτό βέβαια, στις περιόδους ακμής που πέρασε, όπως και όλη η ελληνική
επαρχία εξ’ άλλου. Σήμερα, αριθμεί πολύ λιγώτερους κατοίκους . Αυτοί που έμειναν όμως, εξακολουθούν να αγαπάνε το χωριό τους, να το προσέχουν, να το φροντίζουν.
Βλέπετε, τα Κελλιά ειναι ένα χωριό γεμάτο μαστόρους και τεχνίτες, που συνεχίζουν μια παράδοση που είναι στο αίμα τους.
Παράλληλα, δεν ξέχασαν ποτέ τους την παραδοσιακή ασχολία των παππούδων τους και εξακολουθούν να καλλιεργούν τη Γη τους.
Κι΄έτσι, το μεράκι, το δέσιμο με την Γη, μαζί και η έμφυτη καλαισθησία των Τηνιακών, γεμίζουν το χωριό με λουλούδια.
Τα Κελλιά είναι γεμάτα λουλούδια. Χρωματίζουν κάθε γωνιά, κάθε στροφή, κάθε δρομαράκι .
απαλού πράσινου,
απρόσμενων κληματαριών,
που συνδυάζονται με το καταπράσινο περιβάλλον, που μέσα του είναι αρχοντικά ξαπλωμένα τα Κελλιά.
Για τους παληότερους από εμάς, ορισμένες πρασινάδες είναι στο σημείο που τις βλέπουμε και σήμερα, από πάντα, κάνουν μιάν εφήμερη οικειότητα να μοιάζει παντοτινή.
Η βοκαμβίλια στου Μωυσή,
Η βοκαμβίλια στου Μωυσή,
Αν σας φέρει ποτέ ο δρόμος στα Κελλιά περπατήστε στο χωριό.
Ίσως δεν συναντήσετε πολλά δείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, οι περισσότεροι έχουν ανακαινίσει τα σπίτια και πολλές φορές η διατήρηση της παλαιάς μορφής ήταν δύσκολη.
Μην ξεχνάτε όμως ότι εδώ, όπως και σε όλο το νησί, μένουν άνθρωποι που, όταν οι υπόλοιποι από εμάς, που μεσ' το κατακαλόκαιρο γινόμαστε αυστηροί κριτές των "λαθών" που εντοπίζουμε, γυρίζουμε στην σιγουριά της μεγαλούπολης,
αυτοί καλούνται να αντιμετωπίσουν τον καιρό, το κρύο, τον αέρα, τις βροχές, την έλλειψη ιατρικής περίθαλψης, τις διακοπές της θαλάσσιας συγκοινωνίας, τις διακοπές ρεύματος, τους δύσκολους χειμερινούς μήνες που υπάρχουν ελάχιστες επιλογές για διασκέδαση ή ψυχαγωγία.
Περπατήστε, γυρίστε, ψάξτε και πού ξέρετε...
Ίσως σε κάποιο πεζούλι βρείτε να σας περιμένουν τρία-τέσσερα ολοζώντανα ροδάκινα ...
2 σχόλια:
Με τυραννάς με αυτές τις αναρτήσεις σου!
Έτσι, μπράβο, να λέμε τα Κελλιά Κελλιά και τους ....Κελλιανούς Κελλιανούς.
Δημοσίευση σχολίου