Εν Γκούρα τας 18-3-48-

Μεταγράφω και σας παραθέτω ένα γράμμα Τηνιακού στρατιώτη από το μέτωπο του εμφυλίου.
Έχω κρατήσει την ορθογραφία γιατί αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της επιστολής.
Προσέξτε τρία σημεία. 
Πρώτον, ο στρατιώτης φοβάται μήπως η μητέρα του τον δεί αδύνατο στην φωτογραφία που τής εσωκλείει και ανησυχήσει και προσπαθεί να την πείσει, ότι όλα είναι καλά.
Δεύτερον, ο πόλεμος απουσιάζει εντελώς από το γράμμα.
Τρίτο και συγκινητικότερο, μετά το τέλος της επιστολής, προσθέτει πέμπτη σελίδα όπου ρωτάει για τα ζωντανά της οικογένειας, σαν να ρωτάει για μέλη της οικογένειας. Επίσης, είναι φανερή η περηφάνεια που νιώθει για ένα συγκεκριμένο ζώο που το φαντάζεται και το ζητάει στολισμένο.

Εν Γκούρα τας 18-3-48-

Σεβαστήν μου Μητέρα και αδελφέ Νικόλα Σας φιλώ εγώ το τέκνον σου Δ...... υγίαν έχω και ηγίαν επιθημό και δια εσάς να μανθάνο να χέρομαι (.) πρό δέκα ημερόν μητέρα εβγήκαμε φωτογραφίαν με το πατριώτη μου το Βίλα από τα μοναστήρια που έχει γυνέκα του δον ιάκοβου του πουσιτήλη την ανηψιά (.)
Μάθε μητέρα αυτός είναι στο 2ον Λόχο και εγώ στον 1ον αλά σε ένα τάγμα και τώρα μητέρα α(ν)ταμόνομε κάθε μέρα και περνάμε φίνα. αλά αυτός μητέρα ήταν τυχερός και έχει ιδικότητα στο Βαρί όλμο και τις πορίες που κάναμεν αυτός τα φορτόνανε όλα σε









μουλάρια και βάδιζεν αδιατός ενώ εγώ ο άτιχως τα σίκονα όλα και ήμουνα πολί κουραζμένος και τώρα ο Βίλας σχεδόν ένα και μησόο μίνα καθόταν στη Γκούρα φρουρά δεν ακολουθούσε μαζί μας ο Βαρής όλμος και έτσι μητέρα κάθετε και είναι ένα γούστο παχής ενώ εγώ το άτιχω δεν μα φίνουν η πορίες να παχίνω αλα τώρα και εμής μητέρα ήμαστε στη Γκούρα 10 ημέρες και έχομεν ξεκούρασην.
και τώρα μητέρα άρχησα πάλη να σιάνο πάχινα λιγάκη γιατί στη φοτογραφία εγώ ήμε αδίνατος αλά έχομεν βγή προ δέκα









ημερόν και της πέρνομεν σήμερα και σου την στέλνω να με δίτε να παριγορηθήτε λίγο που ήμε και με ένα πατριότη αλά εάν μητέρα ήξερα ότι θα καθήσομεν τόσες μέρες θα βγέναμε τώρα που ξεκοράστηκα λίγες μέρες και παρόλο που ήταν τόσες λίγες ημέρες έσιαξα πολί και εάν εβγέναμε τώρα θα έβγενα πιό παχής να εφχαρσιτηθής καλίτερα αλά και πάλη δεν πηράζη τώρα ήμε πιό σιαμένος (.)
Και τώρα ακόμα βρισκόμαστε στάσιμη στην Γκούρα και περνάμεν φίνα και να μην ανησηχάς μιτέρα











καθόλου και πρότα ο θεός ήμε πολί καλά αλά να μην νομίζης πως ήμε αδίνατος γιατί στη φοτογραφία με τράβιξεν αδίνατο ενώ δεν ήμε αδίνα(το)ς δεν ξέρο πώς με τράβιξεν τόσο αδίνατο ενώ μητέρα δεν ήμε αλά δεν πηράζη.
αυτά τα ολίγα σου γράφω.
Κάνο τέλος σας γλικοφιλό όλους σας γλικά γλικά.

Δ.......  Κ.........

δόσεν χερετιζμούς σε όλους τους σηγγηνής μου στους φίλους μου και στην γυτόνησάν μου φαμιλικός







                                                 

γράψε μου Μητέρα
η κατσίκες τί κάνουν γενήσανε και πώς πάνε
και η αγελάδα εάν γένησεν
ή όχοι και το δαμάλι τί
κάνη γράψε μου ο πούλαρος
τή κάνη πάντος τόρα μητέρα θα τον στρόσετε
και θα πηγένετε στα πανηγήρια
να του κάμετε ένα ωρέο καπήστερ
χρωματιστό με κόκινα κοπολόγια
και για τα πανηγήρια θα είναι εξερετικός
δόσεν χερετισμούς σε όλους και σας φιλό.