Όλα τα δρομάκια στα νησιά ίδια,
Το λεύκος και οι λείες σκιές,
Μάνταλα σε παληές πόρτες,
Αεράκι στις καμάρες από κάτω.
Βουνά απαρατήρητα
Με ξανθές κόμμες και μωβ ανταύγειες
Να μην αφήνουν να γυρίσεις.
Χωράφια ποτισμένα με αφρόν ανεπαίσθητο,
Σταχτιές συκιές στις μάντρες,
Δρόμοι με πλάκες στα πλευρά των βουνών,
Να μην θες να πας πουθενά
Να θες να ζεις τον δρόμο με τα μάτια.
Κόσμος να βγαίνει απ΄τα καράβια,
Να γνωρίζεις το πάνε-έλα και το κούτελο τού κάθε καραβιού,
Να χαιρετάς με μια φωνή σου τους γνωστούς,
Να βραδυάζει και να είσαι στην καρέκλα αφημένος
Μ΄ένα ρακί στο χέρι,
αφημένος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου