Εκλογές.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Χαίρομαι, ειλικρινά χαίρομαι που βλέπω γνωστούς, φίλους και συγγενείς να θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά.
Καλό είναι για το κάθε χωριό, την κάθε περιοχή να
υπάρχουν άτομα που να θέλουν να προσφέρουν, να γίνουν η φωνή του τόπου.
Γιατί, για να είμαστε ειλικρινείς, αυτοί που εκλέγονται βάζουν έναν μπελά στο κεφάλι τους.
Ή μάλλον, βάζουν δύο μπελάδες στο κεφάλι τους...
Ο ένας μπελάς είναι η διαχείριση των προβλημάτων του τόπου.
Αλλά αυτόν τον μπελά τον ξέρουν από πριν, γι' αυτό εξάλλου και βάζουν υποψηφιότητα, για να βοηθήσουν να λυθούν αυτά τα προβλήματα.
Ο άλλος όμως;
Ο άλλος είναι ο πιό ύπουλος μπελάς, που έρχεται σε δόξα και τιμή μετά τις εκλογές να απαιτήσει τα δικαιώματά του στον τόπο μας:
Τα ΚΟΜΜΑΤΑ...
Τα κόμματα μέσα από τα οποία θα πρέπει να περάσει κάποιος για να αφισσοκοληθεί το προσωπάκι του στην πόλη.
Τα κόμματα μέσα από τα οποία θα λογοκριθεί η φωνή του υποψηφίου, θα περάσει από "διυλιστήριο άποψης" για να ταιριάξει η φωνή του με την κομματική γραμμή.
Που η κομματική γραμμή κουβαλάει πάνω της και όλο το παρελθόν της παράταξης που εκπροσωπεί, για το οποίο παρελθόν (συνήθως βρώμικο) ο υποψήφιος καθίσταται αυτομάτως και απολογητής, ασχέτως αν διαφωνεί με αυτό!
Γιατί μη μου πείτε ότι στην πρώτη αντιπαράθεση δεν θα εγκαλέσει ο ένας τον άλλον με γνώμονα αυτά που το κόμμα του άλλου έπραξε σε παρόμοια περίπτωση στο παρελθόν!
Ειλικρινά, ρε αδέρφια, δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται νέοι άνθρωποι με ζωή μέσα τους, με ορμή και θέληση να δέχονται να μπαίνουν με το έτσι θέλω μέσα στις κομματικές φυλακές.
Δεν το βάζει το μυαλό μου, συγχωρήστε με όσοι είστε υποψήφιοι και δεν συμφωνείτε, αλλά δεν βάζει το μυαλό μου να σκύψω το κεφάλι και να βάλω το κομματικό συμφέρον πάνω από το τοπικό.
Δεν βάζει το μυαλό μου, νέους ανθρώπους να πηγαίνουν με την θέλησή τους να στέκονται κάτω από τα σημαιάκια των κομμάτων, να δέχονται να έχουν έναν "επόπτη γνώμης" διαρκώς πάνω από το κεφάλι τους.
Τι θα κάνει ο Σωτήρης, ας πούμε Σωτήρη έναν δημοτικό σύμβουλο από το Ισμαήλ (πιάνω το Ισμαήλ για να μην παρεξηγηθούμε...), που θα πρέπει να εξυπηρετήσει το συμφέρον του τόπου του το οποίο όμως είναι αντίθετο στην κομματική γραμμή;
Αν το κόμμα πει "Ανεμογεννήτριες στο Ισμαήλ" τότε με τι τσαγανό θα σταθεί ο Σωτήρης που έχει αντίρρηση στο θέμα αυτό απέναντι στο κόμμα του;
Γίνεται;
Αμ, δε γίνεται...
Πώς θα πει όχι σε μια γραμμή με την οποία δεν συμφωνεί όταν φοβάται ότι στις επόμενες εκλογές δεν θα βρει παράταξη να σταθεί;
Μήπως, ρε αδέρφια, φτάνει αυτό το "θέλω να προσφέρω στον τόπο αλλά πρέπει καλά και σώνει να συνταχθώ με παρατάξεις, κόμματα, καταστάσεις, παρελθόντα που δεν με αγγίζουν;"
ΥΓ: οι φωτογραφίες είναι άσχετες με το θέμα, αλλά θα σιχαινόμουνα τον εαυτό μου αν έβαζα φωτογραφίες σχετικές με τις εκλογές...
Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Χαίρομαι, ειλικρινά χαίρομαι που βλέπω γνωστούς, φίλους και συγγενείς να θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά.
Γιατί, για να είμαστε ειλικρινείς, αυτοί που εκλέγονται βάζουν έναν μπελά στο κεφάλι τους.
Ή μάλλον, βάζουν δύο μπελάδες στο κεφάλι τους...
Ο ένας μπελάς είναι η διαχείριση των προβλημάτων του τόπου.
Αλλά αυτόν τον μπελά τον ξέρουν από πριν, γι' αυτό εξάλλου και βάζουν υποψηφιότητα, για να βοηθήσουν να λυθούν αυτά τα προβλήματα.
Ο άλλος όμως;
Ο άλλος είναι ο πιό ύπουλος μπελάς, που έρχεται σε δόξα και τιμή μετά τις εκλογές να απαιτήσει τα δικαιώματά του στον τόπο μας:
Τα ΚΟΜΜΑΤΑ...
Τα κόμματα μέσα από τα οποία θα πρέπει να περάσει κάποιος για να αφισσοκοληθεί το προσωπάκι του στην πόλη.
Τα κόμματα μέσα από τα οποία θα λογοκριθεί η φωνή του υποψηφίου, θα περάσει από "διυλιστήριο άποψης" για να ταιριάξει η φωνή του με την κομματική γραμμή.
Γιατί μη μου πείτε ότι στην πρώτη αντιπαράθεση δεν θα εγκαλέσει ο ένας τον άλλον με γνώμονα αυτά που το κόμμα του άλλου έπραξε σε παρόμοια περίπτωση στο παρελθόν!
Ειλικρινά, ρε αδέρφια, δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται νέοι άνθρωποι με ζωή μέσα τους, με ορμή και θέληση να δέχονται να μπαίνουν με το έτσι θέλω μέσα στις κομματικές φυλακές.
Δεν το βάζει το μυαλό μου, συγχωρήστε με όσοι είστε υποψήφιοι και δεν συμφωνείτε, αλλά δεν βάζει το μυαλό μου να σκύψω το κεφάλι και να βάλω το κομματικό συμφέρον πάνω από το τοπικό.
Δεν βάζει το μυαλό μου, νέους ανθρώπους να πηγαίνουν με την θέλησή τους να στέκονται κάτω από τα σημαιάκια των κομμάτων, να δέχονται να έχουν έναν "επόπτη γνώμης" διαρκώς πάνω από το κεφάλι τους.
Τι θα κάνει ο Σωτήρης, ας πούμε Σωτήρη έναν δημοτικό σύμβουλο από το Ισμαήλ (πιάνω το Ισμαήλ για να μην παρεξηγηθούμε...), που θα πρέπει να εξυπηρετήσει το συμφέρον του τόπου του το οποίο όμως είναι αντίθετο στην κομματική γραμμή;
Αν το κόμμα πει "Ανεμογεννήτριες στο Ισμαήλ" τότε με τι τσαγανό θα σταθεί ο Σωτήρης που έχει αντίρρηση στο θέμα αυτό απέναντι στο κόμμα του;
Γίνεται;
Αμ, δε γίνεται...
Τολμάει κάποιος σύμβουλος να πεί κάτι που είναι αντίθετο στην κομματική γραμμή;
Ρητά και κατηγορηματικά, ΟΧΙ.
Ρητά και κατηγορηματικά, ΟΧΙ.
Πώς θα πει όχι σε μια γραμμή με την οποία δεν συμφωνεί όταν φοβάται ότι στις επόμενες εκλογές δεν θα βρει παράταξη να σταθεί;
Μήπως, ρε αδέρφια, φτάνει αυτό το "θέλω να προσφέρω στον τόπο αλλά πρέπει καλά και σώνει να συνταχθώ με παρατάξεις, κόμματα, καταστάσεις, παρελθόντα που δεν με αγγίζουν;"
Δεν θα κάτσω εδώ να αναφέρω τα προβλήματα του τόπου, αυτοί
που τα τρώνε στην μάπα (για να το πω άκομψα) τα ξέρουν.
Και ξέρουν ότι περνάνε χρόνια, κι’ άλλα χρόνια, κι’ ύστερα άλλα χρόνια για να καταλήξει κάποιος να ασχοληθεί όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι.
Και όταν γίνει τελικώς κάποιο έργο, μάς το παρουσιάζουν σαν δώρο ή σαν παραχώρηση και όχι σαν δικαίωμα των πολιτών που τελικά ικανοποιήθηκε.
Όπως δεν θα κάτσω να αναφέρω τις ευθύνες που πάνε μπαλάκι από τον έναν στον άλλον εδώ και χρόνια.
Ένα γηπεδάκι τόσο δα ο τόπος, μια ομάδα από δω, μια από κει και στη μέση μπάλα ο Δήμος...
Αντί για αυτό, θα κλείσω με λαϊκά τσιτάτα που περιγράφουν την κατάσταση που πάει να δημιουργηθεί ξανά:
Και ξέρουν ότι περνάνε χρόνια, κι’ άλλα χρόνια, κι’ ύστερα άλλα χρόνια για να καταλήξει κάποιος να ασχοληθεί όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι.
Και όταν γίνει τελικώς κάποιο έργο, μάς το παρουσιάζουν σαν δώρο ή σαν παραχώρηση και όχι σαν δικαίωμα των πολιτών που τελικά ικανοποιήθηκε.
Όπως δεν θα κάτσω να αναφέρω τις ευθύνες που πάνε μπαλάκι από τον έναν στον άλλον εδώ και χρόνια.
Ένα γηπεδάκι τόσο δα ο τόπος, μια ομάδα από δω, μια από κει και στη μέση μπάλα ο Δήμος...
Αντί για αυτό, θα κλείσω με λαϊκά τσιτάτα που περιγράφουν την κατάσταση που πάει να δημιουργηθεί ξανά:
"Υπηρέτης δύο αφεντάδων δεν γίνεται".
"Ή παπάς παπάς, ή ζευγάς
ζευγάς".
"Δυό καρπούζια σε μια μασχάλη δεν χωράνε".
"Στο λαγό "φύγε" και στον σκύλο "πιάστονα!"
