χεστα...

Πολλά πράγματα τριγύρω μας μοιάζουν πλέον μ΄ένα μεγάλο επιτραπέζιο παιχνίδι στρατηγικής.  

Ξεκινάω έτσι για να έλαφρύνω ένα βαρύ θέμα και γιατί δεν είμαι πολιτικός αναλυτής.

Πάμε πίσω στο 2008, την χρονιά δηλαδή, που ο συριζα πιάνει ποσοστό 17,5%. Θυμάται κανείς ένα μικρούλι, τοσοδούλι γεγονός; 

Ο ομπαμα καλει τον τσιπρα σε συνάντηση. Τόχατε ξεχάσει, παραδεχτείτε το. Από τότε λοιπόν, η αμερική έχει διακρίνει (ή επιλέξει, όπως θέλετε πείτε το) τον μελλοντικό πρωθυπουργό και τον καλεί επειγόντως για να τον νουθετήσει. 

Από κοντά και η εθνική μας αγγελοπούλου που περιμένει πότε θα πάρει την σκυτάλη απ΄το μπομπολέικο.

Τα χρόνια περνάνε και κάποια στιγμή ο κακός νοικάρης γερμανία στο σπίτι που λέγεται ευρώπη και που ανήκει δικαιωματικά στις ΗΠΑ, αρχίζει και κάνει του κεφαλιού του.

Να διευκρινίσω ότι, η ευρώπη από την στιγμή που απελευθερώθηκε από τον ναζισμό με την βοήθεια των αμερικάνων, γιατί στρατό αξιόμαχο είχε να δει από την εποχή του ναπολέοντα, έγινε κτήμα τους.  

Εξάλλου ας μην ξεχνάμε πως οι αμερικάνικες εταιρείες ήταν που πούλαγαν ανταλλακτικά και στις δύο εμπλεκόμενες πλευρές. 

Στην ευρώπη λοιπόν όπου έχουν επενδύσει, έβαλαν αφεντικο τον φασίστα τον οποίο προηγουμένως υπέταξαν, ακριβώς επειδή είναι φασίστας. 

Κάπως όπως μετά τον εμφύλιο τον δικό μας και την χούντα μας, που οι πρώην δοσίλογοι και βασανιστές χρησιμοποιήθηκαν σαν συστατικά του κράτους που έφτιαξαν αυτοί που τους υπέταξαν προηγουμένως.

Ο κακός δραγουμάνος γερμανία λοιπόν σε κάποιο σημείο άρχισε να γίνεται πιο αφεντικό από το αφεντικό της.  

Κάπως έπρεπε να σταματήσει αυτό γιατί η δημιουργία του ευρω και η ισοτιμια του με το δολλάριο ήταν που ξαναέκανε την παραπαίουσα αμερική να επιστρέψει στις αγορές.  

Απ ΄την στιγμή που οι κινήσεις της γερμανίας έθεσαν σε κίνδυνο το ευρω, το alter ego του δολλαρίου δηλαδή, το πράγμα έπρεπε να τελειώνει.

Η γερμανόφιλη κυβέρνηση της ελλάδας, σαμαράς και βενιζέλος έπρεπε να μπουν στο περιθώριο. Βάλτε κοντά σ΄αυτούς και το σιγανό ποταμάκι, κι αυτό δημιούργημα της γερμανίας και μέγα στρατηγικό της σφάλμα. 

Ο τσιπρας λοιπόν όχι μόνον καταβαραθρώνει τα ποσοστά των γερμανόφιλων, αλλά και με μια κίνηση ματ (λέμε τώρα, άνωθεν εντολές είναι αυτές…) ξεκαθαρίζει το κυβερνόν κόμμα του από τους wannabe-KKEδες του (βλέπε λαφαζανοειδή και λοιπά θύματα) και φτιάχνει ένα παπανδρεΐζον κόμμα ικανό πλέον για όλα.

Την ίδια στιγμή, εντελώς τυχαία, η αμερική ανακαλυπτει ένα σκάνδαλο που αφορά γερμανική εταιρεία! 

Όχι μια εταιρεία που φτιάχνει υποβρύχια και άρματα, πόσους θα ενδιέφερε κάτι τέτοιο, )η κοινή γνώμη αντιδρά μόνον με θέματα που αγγίζουν τον εαυτούλη της) αλλά μια εταιρεία με παγκόσμια εμβέλεια, σύμβολο της γερμανικής αξιοπιστίας! 

Το πρώτο τράβηγμα στο αυτάκι, λοιπόν. Μικρό, αλλά θαυματουργό. Πόσα χρόνια υπομονή, νάχεις στα χέρια σου τέτοιο χαρτί και να περιμένεις, να περιμένεις, να περιμένεις...

Παράλληλα, αυτός που τραβάει το αυτάκι στην γερμανία, καταλαβαίνει πως χάνει το παιχνίδι των αγωγών πετρελαίου από το cool ρωσσάκι (συμμετέχει ήδη σε πολλά μέτωπα παγκοσμίως και δεν αντέχει να ανοίξει κι΄άλλο ένα στην συρία μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει τους αγωγούς των ισραηλινών που στο κάτω-κάτω μπορούν να περιμένουν) και απλώς κάνει πίσω για την ώρα.

 Στρέφει λοιπόν εξ ολοκλήρου την προσοχή του στο επόμενο διαχειρίσιμο θέμα, την χωροφύλαξη της ευρώπης που θα πρέπει να περάσει όχι σε άλλα χέρια αλλά ΚΑΙ σε άλλα χέρια. 

Και ο γαλλος προεδρος επισκέπτεται την ελλάδα, όπου το μεσημέρι θα μιλήσει στην βουλή για να μας ανακοινώσει τις «δικές» του σκέψεις για το χρέος και να αποδώσει ευθύνες δημοσίως στην κακή γερμανία, μπλα-μπλα-μπλα.

Η οποία γερμανίτσα, έχοντας πάρει το μήνυμα και με αφορμή το μεταναστευτικό (βλέπετε, κάθε πιόνι έχει πολλούς ρόλους), παίζει το χαρτί που θα εκνευρίσει περισσότερο την αμερική, και στέλνει την μέρκελ να κάνει επίσκεψη στο άλλο εγωπαθές ανόητο πιόνι της περιοχής, τον κουμπάρο (να μην το ξεχνάμε) ερντογάν.

Αυτά. Δυστυχούμε να ζούμε σε καιρούς εξαιρετικά ενδιαφέροντες.

Σημειωση: τα κύρια ονόματα τα έγραψα όλα με μικρά γράμματα σαν εκδήλωση συμπαράστασης στον πρωθυπουργό που επέλεξε να σταθεί με ανοιχτά πόδια και σταυρωμένα χέρια εμπρός στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, μισο-αριστερός, μισο-θρησκευόμενος, μισο-νεοπατριώτης, εκφράζοντας άθελά του την πραγματική, διαχρονική σύγχιση που μας κατατρέχει αιώνες τώρα.

ΠΕΡΙ ΜΕΓΕΘΩΝ ΤΩΝ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ...

Παίρνοντας αφορμή από μια πολύτιμη φωτογραφία που απεικονίζει τα πραγματικά μεγέθη ενός πάρκου πέντε ΜΟΝΟΝ ανεμογεννητριών σε άλλη περιοχή της πατρίδας, μακρυά απ΄τα χωράφια τα δικά μας, δίπλα ακριβώς σε κάποιο χωριό που λέγεται Άρδακτος, 38 χιλιόμετρα έξω απ το Ρέθυμνο, σε υψόμετρο 900 μέτρων....

...είπα να κόψω και να ράψω το ίδιο πάρκο και να το βάλω στα δικά μας τα χωριά, στα δικά μας τα σπίτια δίπλα, να δούμε τέλος πάντων, πόσο χώρο πιάνουν πέντε ΜΟΝΟΝ ανεμογεννητριες, πόσο μεγάλη θα είναι η ζημιά, βρε αδερφέ...
Η κλίμακα του χάρτη είναι ακριβώς η ίδια.
Πάμε, λοιπόν.

Το πάρκο δίπλα στα Κελλιά θα έχει το μήκος και την έκταση όλου του χωριού, η κάθε βάση ανεμογεννήτριας θα πιάνει τόπο ίσαμε είκοσι σπίτια περίπου και θα μοιάζει κάπως έτσι:

Το πάρκο μεταξύ Αετοφωλιάς και Κάτω Κλείσματος θα ξεπερνάει σε εμβαδό και τα δύο χωριά μαζί και θα μοιάζει κάπως έτσι:

Το πάρκο στην Κώμη, να μην την αφήσουμε χωρίς συγκριτικά μεγέθη την μεγάλη αδελφή, θα είναι τόσο περίπου:

Το πάρκο στο Λειβάδι που έχει μπόλικο χώρο και θα χωρέσει τουλάχιστον τρεις πεντάδες (έτσι κι΄αλλιώς καλλιεργείται στην καλύτερη εκτίμηση μονον το 20%, άλλο ένα 30% είναι οι κάλαμοι και τα βάτα, ένα 10% είναι δρόμοι και ο ποταμός, και το υπόλοιπο 40% είναι ακαλλιέργητο) θα καταλαμβάνει όλο τον κεντρικό χώρο και θα είναι κάπως έτσι:

Και τέλος, αφού πρόκειται για τουριστικό αξιοθέατο σύμφωνα με το φυλλάδιο της ΕΛΙΚΑ Α.Ε. , έβαλα κι΄ένα παρκάκι στην Κολυμπήθρα:

Δε φαίνεται και τόσο άσχημο, ειδικά αν λάβεις υπ΄όψιν σου ότι, θα συνεχίσεις να πληρώνεις 200 ΕΥΡΩ περίπου τον χρόνο στους λογαριασμούς της ΔΕΗ για αποζημίωση των ανεμογεννητριών, θα έχεις χαρά όταν θα φυσάει (αλλά τα λεφτά του "αέρα" θα μπαίνουν σε αλλουνού τσέπη..), θα μπορείς να κάνεις λιτανείες σε συνεργασία με την εκκλησία για να φυσήξει ακόμη περισσότερο, θα βρουν δουλειά καμμια σαρανταριά ντόπιοι (ποσοστό 0,45% του ντόπιου πληθυσμού) για 2 χρόνια και θα πήξει ο τόπος στον τουρίστα που θάρχεται στο νησί για να θαυμάσει το Μεγάλο Θαύμα της Αειφόρου Ανάπτυξης!!!
Λίγο τόχεις;;;

ΔΙΧΟΝΟΙΑ...

Η Διχόνοια που βαστάει 

ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει, 

"πάρ' το", λέγοντας, "και συ".

Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει 

έχει αλήθεια ωραία θωριά·
μην το πιάστε, γιατί ρίχνει

 εισέ δάκρυα θλιβερά.

Από στόμα οπού φθονάει, 

παλληκάρια, ας μην 'πωθεί,
πως το χέρι σας κτυπάει 

του αδελφού την κεφαλή.

Μην ειπούν στο στοχασμό τους 

τα ξένη έθνη αληθινά:
"Εάν μισούνται ανάμεσό τους

δεν τους πρέπει ελευθεριά".

ΤΑ ΜΑΝΤΕΜΙΑ ΣΤΙΣ ΑΓΙΕΣ και κάτι άξαχες παραδίπλα...

"Ο χυτοσίδηρος (κοινώς μαντέμι) είναι κράμα σιδήρου με άνθρακα σε περιεκτικότητα μεγαλύτερη από 2,1% κατά βάρος. Οι χυτοσίδηροι είναι εύθραυστοι σε σύγκριση με τον χάλυβα, αλλά παρουσιάζουν πιο καλή αντίσταση στην τριβή και την διάβρωση."

Αυτά γράφει η μεγάλη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια για το μαντέμι και τί στην ευχή έχει να κάνει το μαντέμι, θα σκεφτείτε εσείς, σε ένα blog που αφορά την Τήνο...
Είχε η Τήνος ποτέ χαλυβουργία;  
Όχι, βέβαια...
Έχει όμως μια περιοχή εκεί στις Αγιές, που παληά λεγόταν "Στα μαντέμια"...

Και ο Νικόλας ο Ζαρμπάνης, Κελλιανός απ΄τους παληούς, δεν σταματάει να θυμάται με απίστευτη ακρίβεια ονόματα, τοποθεσίες, επαγγέλματα, διαδρομές και ό,τι βάλει ο νους σου, αρκεί να κάνεις την κατάλληλη ερώτηση.

Ένα ζεστό πρωινό λοιπόν, ξεκινήσαμε να κάνουμε αυτήν την πολύ μικρή διαδρομή από τους Μύλους μέχρι τις Αγιές...
 

...που δεν παύουν να είναι ήμερες και καλοφυτεμένες, μια ανέλπιστη λωρίδα όασης εκεί πάνω από τα Ρέντια.

Εκεί, λοιπόν, κάπου γύρω στο 1940 με 1955 ίσως και πιό μετά, βγάζανε μαντεμόπετρες. 

Και μιάς και το μαντέμι δεν εξορύσσεται, αλλά, συντίθεται βιομηχανικά, προφανώς, βγάζανε πέτρες πλούσιες σε σίδηρο. 

Μα θα έχω περάσει από 'κείνο το σημείο δεκάδες φορές και είχα απορήσει για την διαφορά στο χρώμα που είχαν μερικές στοίβες από πέτρες, χωρίς να έχω όμως και κάποια εξήγηση για το πώς βρέθηκαν εκεί.

 Υπήρχαν, λοιπόν, τρία "πηγάδια" εξόρυξης τα οποία κανείς δεν θυμάται με ακρίβεια για πόσον καιρό δούλεψαν.

Σήμερα ότι έχει απομείνει από την δραστηριότητα αυτήν...

 ...είναι δύο τρύπες παραγεμισμένες με μπάζα...

...και μια τρίτη λίγο χαμηλότερα, που αν είναι κάποιος λίγο παρατηρητικός, θα απορήσει για το πώς γίνεται να έρχεται η κορυφή μιας μεγάλης συκιάς ίσα με το χωράφι!

 Όσο για υπολείμματα της εξόρυξης, είναι γεμάτος ο τόπος από πέτρες με ίχνη σιδήρου και εντελώς διαφορετική κοψιά από τις άλλες τριγύρω (και άλλον ήχο για όποιον κάνει τον κόπο να τις χτυπήσει μεταξύ τους).

Ο Νίκος ο Μαγές, που μας κέρασε μετά ένα πρωινό τονωτικό ρακάκι, θυμήθηκε ότι, στις αρχές της εξόρυξης είχαν βρεθεί και ελάχιστα ίχνη χρυσού, ασύμφορα όμως σε σχέση με τον κόπο. Πιθανόν, όμως, αυτό να είναι και κάποιος τοπικός μύθος. 
Κανένας, όμως, δεν θυμάται το όνομα της εταιρείας που εκμεταλλευόταν τα πετρώματα, εκτός από την λεπτομέρεια ότι ανάμεσα στους "διευθυντές" ήταν κι΄ ένας Γάλλος.

Η μια κουβέντα φέρνει την άλλη κι' απ΄ τα μαντέμια πάμε στους άξαχες...

...που δεν υπάρχει γωνιά της Τήνου χωρίς αυτές τις ολόφωτες φεγγαρόπετρες...

 ...που τις μάζευαν και τις πούλαγαν στην Αθήνα, στην μεγάλη μάνα που όλα τα κατασπάραξε και όλους μας τάισε, για τί πράγμα ακριβώς λέτε;

Πάμε στην μεγάλη εγκυκλοπαίδεια πάλι για να επαληθεύσουμε

τα λεγόμενα του κυρίου Ζαρμπάνη:

"Το κοινό γυαλί παρασκευάζεται με σύντηξη χαλαζιακής άμμου, ανθρακικού νατρίου, οξειδίου του καλίου και ανθρακικού ασβεστίου (κοινώς ασβεστόλιθου), ανθρακικού μαγνησίου και οξειδίου του αργιλίου"

Οι άξαχες, λοιπόν είναι πολύ πλούσιοι σε ασβεστόλιθο (ασβεστίτη) και τους αγόραζαν οι υαλοβιομηχανίες!

Για το τέλος άφησα μερικούς άξαχες με φόντο πέρα στο βάθος την περιοχή «στις Κολώνες» απ΄όπου βγήκαν, τι άλλο, οι κολώνες του Ναού του Αγίου Ζαχαρία και που την μία μάλιστα, «Κύλα-κύλα την ήφεραν οι γυναίκες ως τα Κελλιά!»

Κλείνω λέγοντας πως, μετά από αυτήν μου την "ανακάλυψη" έτυχε να μιλήσω για τα μαντέμια με αρκετούς άλλους Κελλιανούς. Λοιπόν, ΟΛΟΙ ήξεραν για τα μαντέμια και κανένας δεν θεωρούσε πως ήταν ένα σημαντικό κομμάτι της τοπικής ιστορίας!

Δεν έχω τον τρόπο ούτε και τον χρόνο που χρειάζεται μια τέτοια έρευνα, λέω όμως πως αν ξέρετε κάτι ή έχετε κάποιον που γνωρίζει και θυμάται τέτοιου είδους πληροφορίες, βάλτε τον να σας τα πεί, καταγράψτε τα ή ακόμη καλύτερα, ηχογραφείστε τα γιατί, κακά τα ψέματα, σε λίγο καιρό και αυτή ακόμη η ντοπιολαλιά μας, με όλη αυτήν την μουσικότητα και το μοναδικό ηχόχρωμα θα έχει χαθεί.