Είχαμε μόλις αφήσει πίσω μας την Σύρο και πηγαίναμε προς το τέλος των διακοπών μας.
Στ΄αριστερά μας ξεπρόβαλε ένα νησί, έσκυψα να δω καλύτερα, παραξενεύτηκε ένας επιβάτης, γύρισε, κύτταξε κι΄αυτός και με ρώτησε:
Εσείς γελάστε αν θέλετε με την προσφώνηση, εγώ όμως, κόλλησα.
Μπουμπούνισα μια τρανταχτή κοτσάνα με θριαμβευτικό ύφος:
"Η Κύθνος!"
"Αααα! Μάλιστα" έκανε ο άλλος κι΄έσκυψε στην συντροφιά του να τους μορφώσει κατά τα λεγόμενά μου.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από εκείνη του να κατέχεις κάτι που για τον άλλον είναι άγνωστο.
Μα έναν δρόμο, ένα όνομα, ένα μαγαζί, κάτι τέλος πάντων που να σε βάζει σε θέση ισχύος απέναντι στον άλλον, έστω και στιγμιαία.
Γύρισα, ο περήφανος αιγαιοπελαγίτης, στο κάθισμά μου και αφού σκέφτηκα καμπόσο...
...σηκώθηκα και πήγα πίσω στον τόπο του εγκλήματος:
"Λάθος... Η Γυάρος είναι, αδερφέ..."
Αμέσως μετά συνειδητοποίησα κάτι που για χρόνια πέρναγε κάτω από τα μάτια μου και δεν έδινα σημασία:
Έχουν όποιου είδους πινακίδα τους υποχρεώνει ο νόμος να έχουν, όλες αυτές που σας έβαλα παραπάνω κι΄άλλες τόσες ακόμα, εκτός από έναν χάρτη της Ελλάδας!!!
Θυμάστε σίγουρα οι παληότεροι πως, μα ίσια μα στραβά ένας χάρτης της Ελλάδας κάπου κρεμόταν σε κάποιο σημείο του καραβιού, συνήθως δίπλα στην ρεσεψιόν.
Κάνω λάθος; Μπορεί να ήταν χάρτης μόνον του Αιγαίου, αλλά χάρτης υπήρχε.
Δεν καταλαβαίνω γιατί ο τουρίστας, έλληνας ή ξένος, δεν θα πρέπει να ξέρει σε ποιό σημείο βρίσκεται και ποιός είναι ο ξερόβραχος που αντικρύζει.
Λόγοι στρατηγικού σχεδιασμού, κάποιος αόρατος εχθρός μας παραφυλάει, γιατί ο ορατός εχθρός μας δεν έχει πρόβλημα, ξέρει πολύ καλά πού είναι το κάθε βραχάκι και περνάει με άνεση δίπλα του για να φτάσει στ΄ανοιχτά του Σουνίου ή δίπλα στην Τζιά.
Ντρέπεστε;
Φοβάστε;
Είστε συνεσταλμένοι και μετριοπαθείς;
Ή απλώς το ξεχάσατε γιατί δεν το θεωρήσατε κάτι σημαντικό;
Ή η μαμά-εταιρεία δεν αφήνει;
Ειλικρινά, πολύ θάθελα να μάθω τον λόγο αυτής της "παράλειψης"...
Στ΄αριστερά μας ξεπρόβαλε ένα νησί, έσκυψα να δω καλύτερα, παραξενεύτηκε ένας επιβάτης, γύρισε, κύτταξε κι΄αυτός και με ρώτησε:
"Ποιό νησί είναι, πατριώτη;"
Εσείς γελάστε αν θέλετε με την προσφώνηση, εγώ όμως, κόλλησα.
Ποιό νησί ήταν, άραγε, πατριώτη..;
Μπουμπούνισα μια τρανταχτή κοτσάνα με θριαμβευτικό ύφος:
"Η Κύθνος!"
"Αααα! Μάλιστα" έκανε ο άλλος κι΄έσκυψε στην συντροφιά του να τους μορφώσει κατά τα λεγόμενά μου.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από εκείνη του να κατέχεις κάτι που για τον άλλον είναι άγνωστο.
Μα έναν δρόμο, ένα όνομα, ένα μαγαζί, κάτι τέλος πάντων που να σε βάζει σε θέση ισχύος απέναντι στον άλλον, έστω και στιγμιαία.
Γύρισα, ο περήφανος αιγαιοπελαγίτης, στο κάθισμά μου και αφού σκέφτηκα καμπόσο...
...σηκώθηκα και πήγα πίσω στον τόπο του εγκλήματος:
"Λάθος... Η Γυάρος είναι, αδερφέ..."
Αμέσως μετά συνειδητοποίησα κάτι που για χρόνια πέρναγε κάτω από τα μάτια μου και δεν έδινα σημασία:
Τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ καράβια ΔΕΝ έχουν σε κανένα σημείο αναρτημένο ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!
Έχουν όποιου είδους πινακίδα τους υποχρεώνει ο νόμος να έχουν, όλες αυτές που σας έβαλα παραπάνω κι΄άλλες τόσες ακόμα, εκτός από έναν χάρτη της Ελλάδας!!!
Θυμάστε σίγουρα οι παληότεροι πως, μα ίσια μα στραβά ένας χάρτης της Ελλάδας κάπου κρεμόταν σε κάποιο σημείο του καραβιού, συνήθως δίπλα στην ρεσεψιόν.
Κάνω λάθος; Μπορεί να ήταν χάρτης μόνον του Αιγαίου, αλλά χάρτης υπήρχε.
Και κάποια στιγμή ο χάρτης έπαψε να υπάρχει.
Δεν καταλαβαίνω γιατί ο τουρίστας, έλληνας ή ξένος, δεν θα πρέπει να ξέρει σε ποιό σημείο βρίσκεται και ποιός είναι ο ξερόβραχος που αντικρύζει.
Λόγοι στρατηγικού σχεδιασμού, κάποιος αόρατος εχθρός μας παραφυλάει, γιατί ο ορατός εχθρός μας δεν έχει πρόβλημα, ξέρει πολύ καλά πού είναι το κάθε βραχάκι και περνάει με άνεση δίπλα του για να φτάσει στ΄ανοιχτά του Σουνίου ή δίπλα στην Τζιά.
Γιατί, ωρέ καπεταναίοι, δεν έχετε στα καράβια σας έναν χάρτη της Ελλάδας;
Ντρέπεστε;
Φοβάστε;
Είστε συνεσταλμένοι και μετριοπαθείς;
Ή απλώς το ξεχάσατε γιατί δεν το θεωρήσατε κάτι σημαντικό;
Ή η μαμά-εταιρεία δεν αφήνει;
Ειλικρινά, πολύ θάθελα να μάθω τον λόγο αυτής της "παράλειψης"...
