ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΤΗΝΟΥ

Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά.

Που σημαίνει πως, όπου υπάρχει ψωμάκι για φάγωμα, εκεί πέφτουν σαν τα κοράκια (εκτός από τους ληστές και το Δ.Ν.Τ.) και κάθε λογής τυχοδιώκτες...

Ποιοί πέρασαν, λοιπόν, απ΄το νησί ψάχνοντας την τύχη τους στα κοφτερά βράχια και στα αγκαθερά φρύγανα;

Με δυσκολία εντοπίσαμε στα αρχεία μας στοιχεία για έξι μόνον από αυτούς, τα οποία και σας παρουσιάζουμε:

SAVERIO FANNUCCI:

Γόνος ευγενούς οικογενείας από την Νάπολη, εγκατέλειψε την ζεστασιά της οικογενειακής εστίας για να ακολουθήσει τον δρόμο της κλοπής και της ατιμίας. Έχει μεγάλη αδυναμία στις αγκινάρες και στα σαλιγκάρια με σάλτσα ντομάτας. Διάλεγε πάντα ρούχα σε κόκκινες αποχρώσεις για να μην φαίνονται οι λεκέδες από τις σάλτσες. 

MATEO FIORE:

Άστατος τύπος, κανένας δεν έμαθε ποτέ από πού κράταγε η σκούφια του, που δεν την έβγαζε ούτε στον ύπνο του. Ζωχάδας γενικώς, έμπλεκε σε καυγάδες όπου βρισκόταν, γιατί ζήταγε πάντα να τρώει μικρές μερίδες και να λερώνει μεγάλο πιάτο. 

MILVA:

Από την συντοφιά δεν θα μπορούσε να λείπει μία κυρία, η οποία όμως, αυτοβούλως πέταξε διαμάντια και στολίδια, φόρεσε την πανοπλία του ξαδέρφου της, από την οποία δεν κατάφερε ποτέ να βγεί, και πήρε τους δρόμους για να φτιάξει μόνη της την προίκα της. Μεγάλο της παράπονο, η έλλειψη μανικιουρίστας στο νησί.

MARCO PIRAS:

Ιταλός με ισπανική καταγωγή, οπότε είχε μαζεμένα πάνω του όλα τα κουσούρια και των δύο φυλών. Δυσκολευόταν να πιστέψει πως στο νησί δεν γίνονταν ταυρομαχίες και πως υπήρχε πιτσαρία στα Κάτω Μέρη με καλύτερη πίτσα από της πατρίδας του.

CARLO RIZZO:

Βλάκας. Δεν έχω λόγια να περιγράψω τον άνθρωπο, που ήρθε στο νησί εξοπλισμένος με ορειβατικό εξοπλισμό! Στην συνέχεια ασχολήθηκε με καταδύσεις και ανακαινίσεις σταύλων. Χάθηκε στον Τσικνιά ψάχνοντας να βρει την τρύπα τού από χρόνια σβησμένου Ηφαιστείου.

JOSE CALOGERO:

Στα νιάτα του τον έλεγες και όμορφο. Μετά όμως από έναν καυγά όπου και τραυματίστηκε στο πρόσωπο, δεν τον αφήνανε να περνάει από χωριά που υπήρχαν έγκυες. Αυτοεξορίστηκε στο Δρακονήσι όπου και έβαλε μελίσσια με αποτέλεσμα να τυφλωθεί από το ζάχαρο, αφού δεν έβρισκε κανέναν να αγοράσει το μέλι του και το' τρωγε όλο μόνος του.

 Α! Ξέχασα!
Τα παραπάνω πρόσωπα δεν πέρασαν ποτέ απ΄το νησί στην πραγματικότητα!

Είναι οι χαρακτήρες που αναγκαστικά θα χρησιμοποιούν οι παίκτες του επιτραπέζιου παιχνιδιού που διαδραματίζεται στην Μεσαιωνική Τήνο και που έρχεται σύντομα...

ΔΙΑΒΟΗΤΟΙ ΛΗΣΤΕΣ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΤΗΝΟΥ...

Όσο κι΄αν σας φαίνεται παράξενο, σας πληροφορώ πως, ναι, στην Τήνο υπήρξαν ληστές!
Ορισμένοι από αυτούς άκακοι, άλλοι πάλι πιό επιθετικοί, όλοι όμως αξιοσημείωτοι για την δράση τους εκεί γύρω στο 1600 μ.Χ.

Όσο κι΄αν η παρουσία των Ενετών ήταν έντονη, όσος στρατός κι΄αν αλώνιζε κυριολεκτικά το νησί, οι ληστές δεν άφηναν καμμία ευκαιρία να τους ξεφύγει και άρπαζαν ό,τι έβρισκαν.

Ακολουθεί μια σύντομη περιγραφή μερικών από αυτούς: 

LORENZO ARMATO: φιλικός ληστής, έμενε στα Κελλιά και καλλιεργούσε γλυκοπατάτες. 

MARCO DELINQUE: συμπαθητικό παλληκάρι, κατά καιρούς πούλαγε λιαστές ντομάτες στην Παλλάδα. 

 

SIGISMUNDO CANAGLIA: δούλεψε λαντζέρης για πέντε χρόνια σε μαγέρικο στη Χώρα και κατέληξε παλιοχαρακτήρας. 

DON PASQUALE IL RINNEGATO: παπάς στο παρελθόν, και στην συνέχεια κλέφτης. 

Α! Ξέχασα! 

Όλοι οι παραπάνω απειλητικοί τύποι δεν υπήρξαν στ΄αλήθεια! Όοοοοοχι...

Αποτελούν μέρος των χαρακτήρων ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού που εξελίσσεται στην Μεσαιωνική Τήνο και που θα κάνει την εμφάνισή του τις επόμενες ημέρες...

Οπότε, κανένας φόβος, συνεχίστε να κυκλοφορείτε ελεύθερα!

 

 

ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΩΝ

Ποιοί είναι τελικώς αυτοί οι δανειστές, που στις προσταγές τους τρέμουν πολιτικοί, κράτη ολόκληρα και τελικώς, ακόμη και εμπορικά υβρίδια κρατών όπως η ευρωπαϊκη ένωση;

Ποιοι είναι πίσω από τον όρο αυτόν, "δανειστές";

Οι τράπεζες; Μα οι τράπεζες δεν έχουν πρόσωπο… 

Κάποιος βάζει τα λεφτά του και γίνεται μια τράπεζα.

Και κάποιος που έχει πολλά χρήματα δίνει στο ΔΝΤ για να δανείζει χώρες ολόκληρες.

Πού βρίσκει κάποιος πολλά χρήματα; 

Απλό: εκεί που έβρισκε πάντα. Δηλαδή; 

Ποιοι είναι οι παραγωγικοί τομείς της διεθνούς οικονομίας; 

Μήπως ο κλάδος των τροφίμων; 

Μήπως ο τομέας της ιστορίας και των πολιτισμών; 

Μήπως οι τέχνες; 

Μπαααα…..

Χρήματα βγάζουν οι εξής κλάδοι: 

ο ΠΟΛΕΜΟΣ, 

η ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ και 

οι ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ.

Να το κάνω ψιλά; Χρήματα τόσα πολλά που να μπορείς να δανείζεις σε κράτη βγάζουν μόνον τα ΌΠΛΑ, τα ΦΑΡΜΑΚΑ και τα ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ.

Τα ΟΠΛΑ πουλιούνται στους πολέμους που δημιουργούν οι έμποροι όπλων. Μην ξεχνάτε ότι, στον μεγάλο Δεύτερο Παγκοσμιο Πόλεμο ο Χίτλερ αγόραζε ανταλλακτικά από την αμερικάνικη FORD. 

Θυμηθείτε ότι η KRUPP που φτιάχνει τους ηλεκτρικούς σιδηροδρόμους έφτιαχνε τότε και τώρα κανόνια κι΄έτσι γιγαντώθηκε. Και έτσι πολλές άλλες που φτιάχτηκαν στα πεδία των μαχών και μας κουμαντάρουν σήμερα από το σίδερο του σιδερώματος έως και τα λάδωμα των κομμάτων μας, δηλαδή SIEMENS.

Τα ΦΑΡΜΑΚΑ πουλιούνται σε ασθενείς. Όσο πιο πολλές οι ανίατες αρρώστειες, τόσο περισσότερες οι ποσότητες φαρμάκων. Αν δεν υπάρχουν αρρώστειες, τις φτιάχνουμε. Κάπως σαν τις εταιρείες που φτιάχνουν ANTIVIRUS για τους υπολογιστές και είναι εκείνες που κατασκευάζουν τους ιούς για να παραμείνουν απαραίτητες.

Τέλος, τα ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ τα διάλεξα σαν το πιο τρανταχτό παράδειγμα από τις εξαρτήσεις και δεν λέω άλλο.

Αυτοί λοιπόν που ανακατεύονται με τέτοια πράγματα έχουν και τις τρομακτικές ποσότητες χρημάτων για να διοικούν τον Σόιμπλε, την Μέρκελ , την γερμανία την ίδια και τέλος, την Ευρώπη.

Αυτό που θέλω να πω είναι, πως αυτό το είδος αρπακτικού είναι μαθημένο στο να σκορπάει το χάος για να κερδίζει από αυτό. 

Άρα, εμείς τι περιμένουμε; Αφού πριν από κάθε συνάντηση των απανταχού Σόιμπλε πέφτει από βραδίς τηλέφωνο για το τι θα πεί και τι θα κάνει, τι περιμένουμε; Να πάει η ελληνική αντιπροσωπεία και να της στρώσουνε χαλί;

Αδέρφια, μια κουβέντα και τελειώνω: τα χρήματα των ανά των κόσμο δανείων είναι κυριολεκτικά βαμμένα με αίμα και δυστυχία, είναι το απόσταγμα του ανθρώπινου πόνου. 

Εμείς, σαν αργυραμοιβοί της ανθρώπινης δυστυχίας κάποιων άλλων λαών, πάμε να σωθούμε με αυτά τα χρήματα. 

Γίνεται; 

Αφήνουν τα αρπακτικά να σωθεί κάποιος που εύκολα μπορεί να γίνει το επόμενο θύμα και να φέρει κι΄άλλο χρήμα στις τσέπες τους; 

Ε; εσείς τι λέτε; 

Από την Ελλάδα, λοιπόν, ξεκινάει το μεγάλο πείραμα της υποταγής ολόκληρων κρατών στην Ευρώπη, γιατί μέχρι τώρα γινόταν σε τριτοκοσμικές χώρες μόνον. 

Τώρα απλώς θέλουν να πειραματιστούν στο ποιά είναι τα σωστά βήματα για να το επαναλάβουν και αλλού. 

Όποιος τους καθυστερεί θα την πληρώσει κι ας λέγεται όπως θέλει.

Είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας...

Έχω καιρό να γράψω, αλλά, ετοιμάζω κάτι διαφορετικό θα το δείτε σύντομα, ελπίζω.

Δεν μπόρεσα όμως. 

Δεν βαστάω να βλέπω το ευρωπαϊκό έκτρωμα που έφτιαξαν οι τράπεζες να περιφέρει τα πλαδαρά του διπλοσάγονα πάνω από έναν πρόωρα κουρασμένο λαό, που καλείται να συνδράμει τους έχοντες και κατέχοντες για να μην τους μοιάσει!

Όλοι αυτοί οι παρατρεχάμενοι των τραπεζιτών, γιατί κράτη πλέον δεν υπάρχουν στην Ευρώπη, είτε λέγονται Σόιμπλε, Ντάσελμπλουμ, Γιουνκέρ, Τόμσεν, καταφέρνουν να μας αποσπούν την προσοχή και να δημιουργούν μια διαρκή , ψευδή πολυφωνία εναντίον μας.

Απλώς τσακώνονται για το ποιος θα μπει πρώτος στο μαγαζί να δημεύσει για πάρτη του ό,τι προλάβει. 
Και άμα κλωτσήσουν σε κάποιο σημείο ή διαφωνήσουν με τα αφεντικά, τους τυλίγουν οι τράπεζες σε μια κόλλα χαρτί ή στον κvλο μιας πόρνης και τους καθαρίζουν σαν αυγά!

Και στη βρωμιά τους αυτή έχουν τσιράκια όλους τους γλείφτες της Ευρώπης, προέδρους και υπουργίσκους κρατών που μόλις έπεσαν στα χέρια του ευρωπαϊκού τέρατος και θα κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν την καρέκλα τους για όσο γίνεται περισσότερο. Γιατί για τους λαούς τους χεστήκανε κανονικά. 

«Είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας, ποιος ειν’ αυτός που δε λαχτάρησε να πιεί…»

Ξέρετε το όραμά τους για την χώρα μας; 

Έχετε δει ποτέ σταυροδρόμι; 

Χώμα άγονο, πατημένο, ξεραΐλα και κακομοιριά, δεν στέκεσαι ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω απ΄όσο χρειάζεται. Κάτι τέτοιο. 

Και κοντά στην φτώχεια μας να πρέπει να μπορούμε να στηρίζουμε κι΄όλης της γής τους πονεμένους. 

«Θα δεχτούν οι ευρωπαίοι στις χώρες τους 15.000 μετανάστες».

Όσους δηλαδή μπαίνουν στην χώρα μας σε δέκα μήνες!!!

Τους άλλους κόφτε το λαιμό σας, ταΐστε τους, περιθάλψτε τους, στεγάστε τους. 

Και θα σας κάνουμε και παρατηρήσεις εμείς που δεν τους θέλουμε ούτε ζωγραφιστούς, για το αν το κάνετε σωστά ή όχι!

(Ανανέωση 16:15) 
Σα να μην  φτάνουν όλα τ' άλλα, μας χαλάνε το καλοκαίρι, τις διακοπές, δεν μπορούμε να τους βλέπουμε ούτε στην χώρα σας, πόσο μάλλον στις δικές μας!!!
 

Ο ρατσισμός δεν έχει να κάνει με το "πόσα έγχρωμα παιδάκια πάνε στο σχολείο της κόρης τους και όσο περισσότερα τόσο λιγότερο ρατσιστές είμαστε!" 

Τους καλούμε μάλιστα και σε κανένα παιδικό πάρτυ για να πουλήσουμε μοντερνισμό στους κολλητούς ή γιατί «είναι τόσο χαριτωμένο το μαυράκι...!»

Ρατσισμός είναι να μην θες να δεχτείς ότι υπάρχουν και άλλες γνώμες εκτός από την δική σου και ακούγοντάς τες γίνεσαι νέος άνθρωπος κάθε μέρα. 

Ρατσισμός είναι εσύ να έχεις και να δέχεσαι ότι υπάρχει κάποιος που δεν έχει. Είναι να επιμένεις να κυττάς νούμερα όταν γύρω σου ρημάζει ο κόσμος!

Αηδία. 

Σκέτη αηδία. 

Μόνο που σκέφτομαι το όραμα του Ρήγα για τα ενωμένα Βαλκάνια και καταλαβαίνω γιατί τον σταματήσανε νωρίς κάποιοι άσχετοι με τα σημερινά παράσιτα και πόσο μεγάλη χάρη τους κάνανε…

ΛΑΜΠΡΙΑΤΙΚΟΣ ΨΑΛΤΗΣ...

Λοιπόν, τώρα που έρχεται Μεγαλοβδομάδα, θα σε πάω Τήνο και θα σε κατεβάσω σε μιά παραλία, άλλο  πράγμα!

Θα πάρουμε μαζί και μαγιουδάκι κι΄ αν θέλουμε βουτάμε κιόλας! 

Έχει και ένα ταβερνάκι πάνω στα βράχια, θα αράξουμε εκεί στην ηρεμία και στην ησυχία να τσιμπήσουμε μεζεδάκια και να πιούμε κανένα ρακάκι χαζεύοντας τη θάλασσα και μαζεύοντας ήλιο!

Αέρας; Τί αέρας; Σώπα βρε αδερφέ πας και ακούς τί λένε για την Τήνο... 

Όσο φυσάει αλλού φυσάει και στην Τήνο, ούτε παραπάνω ούτε παρακάτω!

Μην ανησυχείς, και να πιάσει κανενα αεράκι δεν έγινε και τίποτε...

Μεγάλη Πέμπτη πόσον αέρα να βάλει πιά!

Άντε να πεις θα μας δροσίσει λίγο, να πάρει από πάνω μας το καυσαέριο άλλο που δεν θέλουμε...

Θα κατέβουμε μετά και μιά βόλτα στην άμμο να μαζέψουμε κανένα ξυλαράκι από 'κείνα που βγάζει η θάλασσα νάχεις να θυμάσαι...

Ναι, βέβαια, είναι πλατειά παραλία έχει να περπατήσεις, να τρέξεις, να παίξεις ρακέτες, ό,τι θες κάνεις.

Βρε σου λέω, κάθε Πάσχα Τήνο πάμε, δεν ξέρω εγώ τί καιρό θα κάνει... Τί σε ψέλνω τόσο καιρό, πάμε και δε θα το μετανιώσεις...

Σημείωση: οι υπέροχες φωτογραφίες είναι από τον γνωστό φίλο, που θέλει να παραμένει ανώνυμος. 
Τον ευχαριστώ που πάντα με θυμάται...

Ένας φιλαράκος που αργοσβήνει...

Φαίνεται πως από κάποιο σημείο και μετά καταλήγουμε να συναντάμε γύρω-τριγύρω παλιά φιλαράκια που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο μας αφήνουν γειά.

Σάββατο απόγευμα, λοιπόν, στο λιμάνι του Πειραιά για δουλίτσα και πέφτω πάνω σε ένα από τα πιό αγαπημένα καράβια της γραμμής.

Η ιστορία θυμίζει εκείνην του ΠΗΝΕΛΟΠΗ με το οποίο σταυροφιληθήκαμε εδώ και κάτι μήνες.

Σειρά παίρνει τώρα το ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ. 

Κι΄επειδή δεν θέλω να γράφω νεκρολογίες, μεταφέρω εδώ τους συνδέσμους που περιγράφουν το πρόβλημα.
Επίσχεση εργασίας στο επιβατηγό οχηματαγωγό πλοίο «Παναγία Τήνου»  

 Μετα απο 20 χρονια το ιδιο εργο με πρωταγωνιστες το ιδιο βαπορι & εταιρεια

 Σε καθεστώς προστασίας οι ναυτικοί του «Παναγία Τήνου»

Απλώς, νιώθω άσχημα να βλέπω τέτοια κατάντια και τέτοια κατάληξη και να σκέφτομαι τους πολυτελείς αντικαταστάτες των ξεπεσμένων φίλων μας σε παρόμοια θέση...

Τα νεώτερα αδερφάκια όμως, απ΄ό,τι φαίνεται, τα πουλάνε πριν προλάβουν να φτάσουν στο στάδιο της απαξίωσης...

Άειντε μπαρμπα-γέρο πάμε σην κλεψιά...

"Άειντε μπάρμπα-γέρο πάμε στην  κλεψιά

πού 'χει φεγγαράκι και αστροφεγγιά

Δε μπορώ ο καϋμένος γιατί εγέρασα

τα ασημοκούμπαρά μου τα εκρέμασα..."

Έτσι πάει το τηνιακό τραγουδάκι που έλεγε η μάνα μου στον γιό μου όταν ήταν πιό μικρός. 

Θα πεις τί σχέση έχει το τραγουδάκι με το συγύρισμα στους Αγίους Αναργύρους..;

Έχει, πώς δεν έχει...

 Έχει, γιατί μετά από τόσους μήνες μέσα στο τσιμέντο ή για να το πω σωστά, 

μετά από τόσα χρόνια μέσα στο τσιμέντο νιώθω τόσο γέρος, όσο και εκείνος του τραγουδιού...

 Οπότε, από τη μιά τους βλέπω και ζηλεύω που δεν είμαι εκεί να χορτάσω Τήνο κι΄από την άλλη...

...λέω πως άμα ήμουνα δεν θ' άντεχα ούτε τη μισή από τη δουλειά που πατάνε...

Κι΄αν βάζω όλα αυτά εδώ μέσα δεν είναι για να κολακέψω κανέναν, 

ούτε να κάνω σε κάποιον τη χάρη να δει τον εαυτό του σε μια ανάρτηση ενός blog στα βάθη του ίντερνετ...

Στο κάτω-κάτω, δεν είμαι πολιτικός για να θέλω να κάνω τον καλό σε συντοπίτες... 

Επιπλέον, το Tinos On The Run δεν έχει διαφημίσεις, άρα, δεν βγάζει ούτε σέντς από τις επισκέψεις των φίλων και γνωστών. 

Βάζω τις φωτογραφίες αυτές όπως θα έβαζα και οποιαδήποτε φωτογραφία έπεφτε στα χέρια μου από τα χρονικά του χωριού, όπως κάθε κειμήλιο που πρέπει να διασωθεί.

Και πρέπει να διασωθεί όχι για να πέφτουμε σε νοσταλγία, να το βλέπουμε και να λέμε τί καλά που ήμασταν τότε καί πόσο χάλια είμαστε τώρα.

Πρέπει να διασωθεί γιατί αυτή είναι η τρέχουσα ιστορία του τόπου.

Αυτοί είναι οι άνθρωποί του, αυτή είναι η ομάδα, αυτό είναι το αύριο του τόπου...

...που δεν μου κακοφαίνεται καθόλου σε σχέση με όσα έχω δει στο πρόσφατο παρελθόν...

Και πάλι ένα μεγάλο μπράβο σε όλη την ομάδα!