Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

ΑΥΤΗΝ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΛΑΨΕΙ;;;

Όσοι παρακολουθείτε το blog μου, θα θυμάστε πώς περίπου "ούρλιαζα" για το χάλι που επικρατεί στα ξενοδοχεία με την υπερεκμετάλλευση του προσωπικού και με τους (ουσιαστικά) μετανάστες εργαζόμενους που ξεζουμίζονται κυριολεκτικά από τις "επιχειρήσεις".


Δεν θα μπω στην διαδικασία να αναφέρω εδώ τις συγκεκριμένες αναρτήσεις. 

Θα πω όμως, πως τελικώς, είχαμε έναν ΘΑΝΑΤΟ εργαζόμενης!!!
ΑΣΦΑΛΩΣ ο ΘΑΝΑΤΟΣ θα συγκαλυφθεί για να συνεχίσει να αναπτύσσεται το βρωμερό τουριστικό μας προϊόν αυτής της κατηγορίας.

Σταματάω εδώ και μεταφέρω αυτούσια την ανάρτηση από το ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ.


Διαβάστε το για να αισθανθείτε περήφανοι για τρια πράγματα:
1. για τις προσταγές της ευρωπαϊκής κοινότητας
2. για αυτούς που υπεγραψαν τέτοιες συμβάσεις και τώρα βγάζουν αγωνιστικά μανιφέστα
3. για τα καμάρια μας, τους μεγαλοξενοδόχους.


Συνδικάτο Τουρισμού Αττικής: Ο θάνατος "μαθητευόμενης" σε ξενοδοχείο της Ζακύνθου οφείλεται σε εξάντληση από τα συνεχή 12ωρα χωρίς ρεπό

Του Μαρίνου Γκασιάμη

Σε εξάντληση από τα συνεχή 12ωρα χωρίς ρεπό αποδίδουν το θάνατο «μαθητευόμενης» εργαζόμενης σε ξενοδοχείο της Ζακύνθου συνδικαλιστές του τουριστικού κλάδου.

Η ιατροδικαστική γνωμάτευση για τα παθολογικά αίτια του θανάτου θα καθυστερήσουν καθώς σύμφωνα με πληροφορίες υπάρχει έλλειψη αντιδραστηρίων στα εργαστήρια.
Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε στο koutipandoras.gr ο πρόεδρος του συνδικάτου επισιτισμού τουρισμού Ζακύνθου, Θοδωρής Σαρακίνης,
υπήρξε και λιποθυμικό περιστατικό άλλου εργαζόμενου.

Όπως μας δήλωσαν συνδικαλιστικές πηγές το κλάδου η κοπέλα ήταν "μαθητευόμενη" από την Ουκρανία και εργαζοταν στο ξενοδοχείο από την αρχή της σεζόν. 

Υπάρχουν δε αναφορές συναδέλφων της που λένε ότι ενώ έπασχε από άσθμα και η κύρια δουλειά της ήταν στην ρεσεψιόν, λάμβανε εντολές να καθαρίσει και δωμάτια.

Στο πλαίσιο της συμπαράστασης το συνδικάτο επισιτισμού τουρισμού Αττικής εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία τονίζει μεταξύ άλλων τα εξής:
«Ο θάνατος της εκπαιδευόμενης και η λιποθυμία άλλου εργαζόμενου σε ξενοδοχείο της ίδιας αλυσίδας δεν έχουν την αιτία τους σε παθολογικά αίτια. Η αιτία τους βρίσκεται στις συνθήκες γαλέρας που επιβάλλονται στους χώρους εργασίας για να αυγαταίνουν τα κέρδη της εργοδοσίας.

Οι καραβιές των νοικιασμένων μαθητών-εργαζόμενων από χώρες του εξωτερικού που γεμίζουν τα ξενοδοχεία κάθε χρόνο καθ’ υπόδειξη των οδηγιών και αποφάσεων της ΕΕ, είναι εργαζόμενοι το ίδιο και περισσότερο εκμεταλλευόμενοι με τους έλληνες εργαζόμενους. Η εκμετάλλευση και η εντατικοποίηση είναι ίδια για όλους. Τα 12ωρα δουλειάς, η πολυαπασχόληση, οι ατελείωτες μέρες δουλειάς χωρίς ρεπό είναι ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση».

Στην ανακοίνωση τονίζονται επίσης οι ευθύνες της ομοσπονδίας «που από πέρσι υπέγραψε κλαδική ΣΣΕ με 10ωρα δουλειάς προσφέροντας τζάμπα εργασία στους μεγαλοξενοδόχους».

Επισημαίνεται τέλος πως:

 «Τώρα που για άλλη μια χρονιά, παρά τα όσα λέγονται, ο τουρισμός αποδεικνύεται η «ατμομηχανή» της οικονομίας τους, είναι ώρα οι εργαζόμενοι να μην σκύψουμε το κεφάλι, να μην δεχτούμε τη σύγχρονη σκλαβιά των ελαστικών σχέσεων εργασίας και των voucher, την απλήρωτη δουλειά.
Τώρα είναι ώρα να παλέψουμε για μέτρα ασφαλείας στους χώρους δουλειάς, να διεκδικήσουμε Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις».

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

ΠΟΥ’ ΣΑΙ ΚΥΡΑ-ΛΩΞΑΝΤΡΑ !!!

Ευτυχώς, δεν γίναμε ευρωπαίοι, τζιέρι μου!

Όσο κι΄αν πασχίσαμε μεταπολεμικώς (όχι μετά από κάποιον συγκεκριμένο πόλεμο…) να γίνουμε ευρωπαίοι, δεν το πετύχαμε, χρυσαητέ μου!


Δεν έδενε η συνταγή, βρε λεβέντη μου! Τι να σε πω! τόσο το λάδι, τόσο τ’ αλεύρι, τόση η μαγιά, μόλις το βάζαμε στον φούρνο μας έβγαινε βαλκάνιος

Ρε τι του αφαιρέσαμε τα ανατολίτικα μπαχαρικά, τι το βάλαμε να κάνει ώρες κλασσικό μπαλέτο και να παίζει τένις… 

Εκείνο το κατσομουτσούλικο μόλις έβρισκε κεμπάπ έγλειφε τα δάχτυλά του, μόλις άκουγε συρτό και τσάμικο το τρώγανε οι πατούσες του και μόλις έβλεπε αλάνα και αλάνια το χάναμε για ώρες

Τι είπες, φιλτάτη Ντόρις μου; Εσένα κάθεται και διαβάζει με τις ώρες; Ειδικα όταν βρέχει έξω; (πάντα δηλαδή…) 

Αμ πού να το μαντρώσω, κυρα Ντόρις μου, το δικό μου, που με το που μπαίνει Μάρτης και βάζει η μέρα κομματάκι Ήλιο παραπάνω δεν το βαστάει το σπίτι! 

Αλλά θα μου πεις, σάμπως καθόμαστε εμείς… 
Πού πάμε; 
Βόλτα! (άκου πού πάμε…
Πώς το λέτε στα ευρωπαϊκά το «βόλτα»; (άσε, δεν θα το θυμάμαι και να μου το πεις…
Γιατί γράφω το Ήλιος με κεφαλαίο; 
Έτσι, από μόνο του μού ’ρχεται, δεν ξέρω γιατί…

Ναι, που λες με το κακορίζικο! 

Αμάν και πως κάνω να πάει ο Ιούνιος είκοσι να το στείλω στο χωριό να λυσσάξει να μ΄αφήσει να κάνω και καμμιά δουλειά να ηρεμήσει και λίγο το κεφάλι μου. 
Τι είναι το χωριό
Το χωριό, κυρά Σούζαν μου, είναι εκεί που είναι η καταγωγή μου! 

Ναι, από εκεί είναι η μάνα μου κι΄ο πατέρας μου και ο συχωρεμένος ο πάππος μου, που σκοτώθηκε το ’40 να σας πολεμάει. 

Όοοοχι εσάς, όχι κυρα Μπετίνα μου, όοοχι! Τους άλλους, τους κακούς! Εσείς δεν ξέρατε τίποτε για τα εγκλήματα, είμαι σίγουρη!

Δεν αφήνει αλάνα για αλάνα το παλιόπαιδο, που λες, κυρα Κάθριν μου! Σκαρφαλώνουν και τα κάγκελα, ποια Άνγκελα; 
Κάγκελα, είπα, Κάγκελα, τι πήγες κι΄άκουσες, βρε Γουίτνι μου! 

Εμένα έπρεπε να τρομάζει αυτό το όνομα και συ τρέμεις; (αμ, εγώ την έχω χεσμένη και έχω και τον τρόπο να της το μηνύσω σιγά-σιγά…).

Καβαλάνε τα κάγκελα που λες και μπαίνουν στο σχολείο και παίζουν μπάλα μέχρι τις δυό τα ξημερώματα! 

Αν φοβούνται τους μετανάστες; 

Μα βρε συ Ροζμαρύ μου, στην παρέα του έχει μετανάστες! 
Ξέρεις, εδώ δεν πολυνοιαζόμαστε αν κάνει παρέα με τους «άλλους»! 
Τι; 

Τους είδες στην τηλεόραση τους μετανάστες που βγαίνουν στα νησιά μας και τρόμαξες; 

Αμ δεν υπήρξες ποτέ διωγμένη κυρά Τζόαν μου για να καταλάβεις… 

Εμείς όχι μόνο δεν τρομάζουμε αλλά βρίσκουμε και τρόπο να μην πάνε χαμένα τα καημένα τ΄ανθρωπάκια. Ένα φαγάκι ο ένας, ένα ρουχαλάκι ο άλλος, ένα παιχνίδι ο τρίτος, κάπως τους μαντάρουμε τον πόνο τους…

Εκείνο που με προβληματίζει βρε μάτια μου Κλαρίς, είναι που ακόμη και ‘κείνο το Μέγαρο Μουσικής που φτιάξαμε όλο μπουζούκια παίζει… 

Νάσου Ξαρχάκος και πάρε και Χατζιδάκη και δώσε και Μαρκόπουλο και χτύπα κι΄ένα Θοδωράκη
Ποιόν Σταύρο; Όχι βρε Σαρλότ μου! 

Αυτός ο Θοδωράκης που λες εσύ έχει «Μπομπολάκης» για κανονικό του επώνυμο! 

Ναι, σου λέω άλλος είναι, άλλος… 

Γιατι δεν διαμαρτυρόμεθα αγαπητή μου Ελιζαμπεθ περί της παρακμής ταύτης του Μεγάρου μας; 

Να σου πω. 
Όλοι τούτοι που σου είπα οι συνθέτες έχουν μελοποιήσει Έλληνες ποιητές! 
Α, μου διέφυγε και πώς μου διέφυγε, Βαλερί μου! 
Οι Έλληνες είναι ο μόνος λαός που έχει μελοποιήσει ΟΛΟΥΣ τους ποιητές του! 

Γιατί με μπουζούκι; Γιατί αγαπητή μου Ηλέιν, το μπουζούκι είναι όργανο που έρχεται από τους αρχαίους χρόνους, πανδούρα το λέγανε τότε και ταμπουρά αργότερα, γιατί σε προβληματίζει το μπουζούκι; Αααα… Δεν έχει ευρωπαϊκό ήχο και σε ξενίζει, μάααστα, μάαααστα….. 

Και τα ρεμπέτικα σε κάνουν και φοβάσαι; 

Αγαπημένη μου Βανέσα, είναι λογικό, έχουν να κάνουν με τον πόνο του λαού (τώρα θα ρωτήσεις τι είναι λαός και θα γίνουμε μπουκλάκια…), πώς να το καταλάβεις; 
Νόμιζες είναι τούρκικο και θάπρεπε να το μισούμε; 
Μα και τούρκικο νάτανε όχι δεν θα λέγαμε σε κάτι καλό! 

Σταυροδρόμι ήταν πάντα ο τόπος μας κυρά Κέρστιν μου, και γι΄αυτό μείναμε ανοιχτά μυαλά και θέλαμε να τους ακούμε όλους και έτσι γεννήσαμε τη Δημοκρατία
Δεν μπορεί, ακουστά θα την έχεις τη Δημοκρατία! Την έκανες στην τετάρτη δημοτικού (και μετά χαθήκατε…ξέρω…), μπράβο, μπράβο! 

Όχι, δεν λέω για το πολίτευμα κυρά Μαργκό μου, για την ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ λέω! 

Τι άλλο να σου ‘μολογήσω, κυρά Λιζαμπέτα μου, για να δω... 
Να! Άμα διαβάζει για εκείνα τα δικά σας στις Αφρικές με τις γενοκτονίες και την αποικιοκρατία και τα ματωμένα διαμάντια και τα Αλγέρια και τα Μαρόκα και τις Ινδίες και τους Ολλανδούς Μπόερς και το Απαρτχάιντ, όλο βρίζει! Ναι κυρά Νταϊάν μου, βρίζει! 

Κάτι λέει για τράπεζες και υποκρισία και πως ο μεγαλύτερος εγκληματίας της υφηλίου ήταν πάντα η Ευρώπη και ‘γω δεν ξέρω τι να του πώ! 
Τι να απαντήσω που μου δείχνει κάτι φωτογραφίες να σε πιάνει η ψυχή σου κυρά Ντέμπι μου! 

Αααααχ, τι να πω η δόλια που δεν θα μου γίνει ποτές ευρωπαίος! 

Τι πόνο θαχω εγώ να με τυρρανάει την έρμη τη μάνα σα δεν αξιωθώ να το δω ευρωπαίο σωστό με τα ούλα του!

Μ΄αυτόν τον πόνο θα ξεψυχήσω κυρά Μάρτζορύ μου, μαζί μου θα τον επάρω τον πόνο! 

Που θέλησα να το κάνω ευρωπαίο και ΄κεινού δεν του ταίριαζε και μου τόλεγε σε κάθε ευκαιρία και ΄γω δεν τ’ άκουγα! 

Μ΄αυτόν τον πόνο θα με θάψουν, που τόβαλα να κοιτάζει στην ευρώπη και ‘κείνο το δύστυχο ήθελε να χαίρεται τον τόπο του! 

Έτσι θα φύγω! 

Απολογούμενη σε όλες εσάς τις ευρωπαίες που σας πίστεψα καλύτερές μου και είσασταν ένας φόβος όλος κι΄όλος
Ένα συφέρο πάντα πάνω απ΄τους λαούς σας! 
Ένας διχασμός να θρέφει τ΄αφεντικά σας
Και ‘γω να σας γροικάω καλύτερές μου! 
Άκαπνες!


Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΩΙ, ΦΙΛΗ ΕΥΡΩΠΗ…



Δευτέρα πρωί, μέσα σ΄έναν ήλιο από εκείνον που δεν φαντάζεσαι ούτε στα πιο όμορφα όνειρά σου, φίλη Ευρώπη, πάμε στις δουλειές μας. 

Θά νόμιζες με τα μούτρα κάτω; 
Έξω θάπεφτες… 

Βλέπεις, ό,τι κι΄αν κάνατε εσείς, εμείς περάσαμε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο. 
Στα σπίτια, στους πεζόδρομους, σε περιπάτους, σε φτηνά καφενεία. 
Α! Λεπτομέρεια: ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ! 

Ναι , είμασταν όλοι όσοι πριν δύο σαββατοκύριακα σφαχτήκαμε και είπαμε πως δεν θέλουμε να ξαναδούμε ποτέ πιά ο ένας τον άλλον, μαζί! 

Βλέπεις, φίλη Ευρώπη, ΦΙΛΟΣ για εμάς είναι κάτι διαφορετικό απ΄ ό,τι για εσένα. 
Δεν στο εξηγώ. Δεν γίνεται.

Και τώρα που σου μιλάω νιώθουμε όλοι πιο ενωμένοι από ποτέ! 
Μπράβο, φίλη Ευρώπη! 

Κατάφερες όσα δεν καταφέραμε μεταπολεμικά όλοι οι έλληνες!
 Μας ένωσες! 

Με λίγο περίπλοκο τρόπο, είναι αλήθεια, αλλά, μας έδειξες πως έχεις πρόβλημα με την ελευθερία επιλογής κυβέρνησης (στην συγκεκριμένη περίπτωση) και καταλάβαμε πως το πρόβλημα δεν είναι τα λεφτά. 

Είναι πως, το κακομαθημένο παιδάκι, που έχει μεγαλώσει μαθαίνοντας να λέει την γνώμη του δεν το συμπαθείς! 

Σου ξεσηκώνει τα υπόλοιπα παιδάκια που και ΄κείνα αρχίζουν και θυμούνται πως κάποτε είχαν δικαίωμα στην γνώμη! 
Και αυτά τα παιδάκια είναι εκείνα που βρέχουν τα ποδαράκια τους στην Μεσόγειο
Ναι, σ΄εκείνη την θάλασσα, που δεν έχεις διέξοδο και σε πιάνει απελπισία!

Φίλη Ευρώπη, ξεφτιλίστηκες. 
Τελείωσες με το θέμα που λέγεται αξιοπρέπεια

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα ξεχάστηκες και μας απέδειξες πόσο χαμηλών και καθόλου «ευρωπαϊκών» προδιαγραφών είσαι. 
Μας έκανες  να αισθανόμαστε πιο δυνατοί από ποτέ δείχνοντάς μας πόσο ανίκανη είσαι, τελικώς.

Ξέρεις, φίλη Ευρώπη, τις μέρες που δεν είχα λεφτά, δεν σταμάτησα να δίνω το κατιτίς στον ταλαίπωρο μετανάστη που επιβιώνει πλένοντας τζάμια αυτοκινήτων στην χώρα μου. 
Και όταν δεν μου περίσσεψε ούτε αυτό, του άφηνα το ένα μήλο από τα δύο που παίρνω μαζί μου στην δουλειά. 
Ξέρω πως είναι λάθος για την προτεσταντική σου λογική, θα έπρεπε να τιμωρείται για διάφορους λόγους που ενδημούν στο δικό σου αιτιολόγιο, αλλά, εδώ δεν γίνεται αυτό. 

Να σου ψιθυρίσω κάτι; 
Περίπου δύο εκατομμυρια μετανάστες ζουν στην φτωχή Ελλάδα με αυτόν τον τρόπο. 

Ξέρω πως μου τους φορτώνεις για να μην τους έχεις μέσα στα πόδια σου, αλλά, η Ελλάδα λεφτά δεν έχει. 

ΦΙΛΟΤΙΜΟ όμως, έχει. 

Αυτό τώρα πάλι, πώς να στο εξηγήσω… 
Το ΦΙΛΟΤΙΜΟ είναι ΜΟΝΟΝ ελληνική λέξη που παραμένει ηθελημένα αμετάφραστη στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές!

Σε γράφω με κεφαλαίο, φίλη Ευρώπη, όχι γι΄αυτό που κατάντησες, αλλά για να τιμήσω τον πολιτισμό που έφτιαξε την κόρη του βασιλιά Αγήνορα και της Τηλέφασσας τόσο όμορφη, που ο ίδιος ο Δίας έγινε ταύρος για να ζευγαρώσει μαζί της.  
Εκείνη την Ευρώπη γράφω με κεφαλαίο, όχι εσένα.

Καληνύχτα, παληά μου φίλη Ευρώπη. 
Λυπάμαι τους τουρίστες που μας στέλνεις να κάνουν διακοπές και που στην πρώτη ευκαιρία απολογούνται για τα πεπραγμένα σου. 
Βλέπεις, οι άνθρωποι που συγκροτούν τους λαούς, ελάχιστη σχέση έχουν πλέον με σένα…


Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015

ΑΝΟΙΧΤΕ ΤΗ ΡΗΜΑΔΑ ΤΗ ΜΟΝΟΠΟΛΥ! ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ!!!

Καταλαβαίνουμε τώρα τουλάχιστον πόσο κακό κάναμε όταν «παύσαμε» την γεωργία και την κτηνοτροφία μας και παραδώσαμε την ζωή μας ολόκληρη σε κερδοσκόπους που ακόμη και τώρα φέρνουν πατάτες απ΄το Βέλγιο, λεμόνια απ΄την Αργεντινή, σταφύλια από την Ισπανία και ντομάτες από το Ισραήλ;

Γάλα; Ελληνικό γάλα προς 1,58 ΕΥΡΩ στο ράφι και παραδίπλα το UHT εισαγωγής με 0,85 ΕΥΡΩ! 
Απλό: η σύντροφος Ευρώπη έχει τεράστια αποθέματα γάλακτος και κάποιοι πρέπει να τα καταναλώσουν!

Καταλαβαίνουμε πως, όλη μας η χαρά από τις επιδοτήσεις σάπιων, ακατάλληλων γεωργικών προϊόντων που κατέληγαν να γίνουν βίλες και αυτοκίνητα ήταν ανούσια; 
Μας επιδοτούσαν για να χάσουμε σταδιακά το ενδιαφέρον μας για την γεωργία.

Και τι πήγαμε και γίναμε εμείς; Από τον πρώην μεγαλομπακάλη μέχρι και τον βαμβακοπαραγωγό της Λάρισας; Με τι διαλέξαμε να ασχοληθούμε; 
Με ΟΙΚΟΔΟΜΕΣ! Γίναμε ΟΛΟΙ κατασκευαστές!

Έφυγα λοιπόν από τις παραγωγικές ασχολίες και πέρασα σε μη παραγωγικές, απ΄ το φαΐ στο τσιμέντο, σαν να λέμε έβαλα τα χέρια μου κι΄ έβγαλα τα μάτια μου.

Τόχω ξαναπεί: κάντε ένα πείραμα και παίξτε ΜΟΝΟΠΟΛΥ με διαφορετικό τρόπο. 
Διπλασιάστε τις τιμές σε όλο το παιχνίδι και όταν κάποιος παίκτης χάσει όλα του τα λεφτά, τότε κόψτε χαρτάκια με τα ποσά που χρειάζεται και αφήστε τον να συνεχίσει να παίζει. 

Μόλις η περιουσία του αυξηθεί ξανά (γιατί θα αυξηθεί εφ΄ όσον κάποιος άλλος θα χάνει, δεν μπορεί όλοι οι παίκτες να κερδίζουν) ζητήστε του να σας δώσει ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ τα ποσά που είναι γραμμένα σε χαρτάκια. 

Τι θα κάνει; Έλα μου ντε...

Απλό: θα καταρρεύσει με πάταγο έχοντας παράλληλα παρασύρει στην κατάρρευση και άλλους παίκτες οι οποίοι τον πλήρωσαν ή πληρώθηκαν απ΄αυτόν ή που τέλος πάντων, είχαν μαζί του αναγκαστικές συναλλαγές (στο παιχνίδι δεν υπάρχει επιλογή μη συναλλαγής με άλλον παίκτη).


Κλείνω, καλημέρα σας.

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΚΥΛΑΔΙΚΟΥ



Ερχόμενος στην δουλειά συνηθίζω να ακούω ραδιόφωνο. Μουσική όμως. 
Αποφεύγω μετά μανίας φωνές αυτοχρισμένων δημοσιογράφων, που άλλο δεν είναι από ντουντούκες που μόνο στόχο έχουν να πάψει να ακούγεται η φωνή του διπλανού. Και αν η φωνή του διπλανού δεν λέει να πάψει, τότε πάντα βρίσκεται τρόπος να την πάψουμε… 

Προσπαθούσα εδώ και καιρό να καταλάβω με ποιο σκεπτικό στερηθήκαμε (ενώ συνεχίσαμε να την πληρώνουμε) την ΕΡΤ, τόσο σαν ραδιόφωνο όσο και σαν τηλεόραση, μια λογική (και όχι λογικοφανή) εξήγηση δεν κατάφερνα να βρω.

Ξαναγύρισα λοιπόν το ραδιόφωνό μου στο ΔΕΥΤΕΡΟ, στο ΤΡΙΤΟ, στο ΚΟΣΜΟΣ. 
Ξανάκουσα εκπομπές που δεν τις άκουγα για την μουσική τους μόνον, αλλά και για τα σχόλια του εκφωνητή, για τις επεξηγήσεις του, τις παρεμβάσεις του, την εικόνα με την οποία πλαισίωνε το κάθε κομμάτι. 

Διαπίστωσα, λοιπόν, ότι αυτό που είχα στερηθεί τόσον καιρό, όπως και όλοι οι φίλοι της κρατικής ραδιοφωνίας (ναι, το «κρατικός» μπορεί να έχει και θετική χροιά) ήταν η ποιότητα
Που σαν ποιότητα μέσα στο μυαλό μου είναι ο πολιτισμός, η τεκμηριωμένη άποψη, η διαφορετικότητα, η συμφιλίωση με τις θέσεις του άλλου, η αμφισβήτηση πρώτα του εαυτού μας και μετά του τριγύρω κόσμου.

Και χωρίς να το καταλάβω, χωρίς να είναι καν ο σκοπός μου αυτός, μαλάκωσα, ηρέμησα. 
Έβγαλα την οργισμένη μάσκα απ΄το πρόσωπό μου, έτσι, όπως άκουγα τους Χειμερινούς Κολυμβητές να τραγουδάνε και άκουγα από τον εκφωνητή την συνέντευξη του Βακιρτζή, έτσι, όπως άκουγα την Γιώτα Νέγκα να απαγγέλει Γκόνη και την Λένα Πλάτωνος να τραγουδάει το ’62 του Χατζιδάκη, βρήκα το μέσα μου να έχει ηρεμήσει, να φοβάται λιγότερο, να έχει λίγο πιο ξεκάθαρη σκέψη. 

Κι΄έγινε έτσι ξεκάθαρος κι’ ο λόγος που στερήθηκα τον ελάχιστο πολιτισμό που μου είχε απομείνει: ο πολιτισμός δεν συνάδει με την εξουσιολαγνεία.  
Ο πολιτισμός και η εξουσία δεν πάνε μαζί, κι άμα περπατήσουν παρέα θα είναι για πολύ λίγο: ο ένας θέλει να τρέξει κι΄ο άλλος να στοχαστεί, ο ένας θέλει να κερδίσει κι΄ο άλλος να νικηθεί. 

Και να νικηθείς σημαίνει, κάθε μέρα να δέχεσαι πως όλα όσα σε περιβάλλουν σε ξεπερνάνε και πρέπει να αγωνίζεσαι για να ερμηνέψεις όλο αυτό το καθημερινό που είναι η πραγματική ζωή κι΄όχι οι κλάψες για το παρελθόν και οι φόβοι για το μέλλον. 
Ο πολιτισμός θέλει πολίτες, όχι υπηκόους. 
Ο πολιτισμός έχει απαιτήσεις!

Δεν αναλύω άλλο, εξ΄άλλου δεν είμαι ούτε φιλόσοφος, ούτε διανοητής για να αρχίσω παραλληλισμούς και σχετικολογίες.

Ένα λέω: ο πολιτισμός του σκυλάδικου, κυρίαρχος πλέον εδώ και χρόνια στην κομματική ζωή του τόπου (πόσο είχαμε θυμώσει με τον μακαρίτη τον Γιαννόπουλο που τόχε παραδεχτεί δημόσια..!) είναι ο πολιτισμός που επιθυμεί το κάθε κέντρο εξουσίας να έχουμε. 

Η κουλτούρα του σκυλάδικου είναι που θέλει τον κομματικό αρχηγό να ραίνεται με λουλούδια σε κάθε του εμφάνιση, να του ζητιέται να πει το αγαπημένο μας ρεφρέν:  
"Πες τό ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!" 
"Πες τό ΧΡΟΝΟΝΤΟΥΛΑΠΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ! 
"Πες τό ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΕΤΥΧΑΜΕ ΠΟΛΛΑ!" 
"Πες τό ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ!" 

Κι ο τραγουδιστάκος των τραπεζών, μας κάνει κρυφογελώντας το χατήρι, χαιρέκακος που ξέρει πως αυτούς που τώρα τον ζητάνε στην σκηνή, αυτούς τους ίδιους αύριο θα τσακίζει.



Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ...

Όλοι αυτοί, λοιπόν, οι κατεργαραίοι των δύο προηγούμενων αναρτήσεων κάπως θα πρέπει να κινούνται για να μπορούν να τσακώνονται αναμεταξύ τους.

Πάρτε μια πρώτη γεύση απ΄τον χάρτη του παιχνιδιού, στον οποίο σήμερα μπαίνουν τα χωριά, οι διαδρομές, τα καράβια και διάφορα άλλα καλούδια. 




Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΤΗΝΟΥ

Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά.
Που σημαίνει πως, όπου υπάρχει ψωμάκι για φάγωμα, εκεί πέφτουν σαν τα κοράκια (εκτός από τους ληστές και το Δ.Ν.Τ.) και κάθε λογής τυχοδιώκτες...

Ποιοί πέρασαν, λοιπόν, απ΄το νησί ψάχνοντας την τύχη τους στα κοφτερά βράχια και στα αγκαθερά φρύγανα;

Με δυσκολία εντοπίσαμε στα αρχεία μας στοιχεία για έξι μόνον από αυτούς, τα οποία και σας παρουσιάζουμε:

SAVERIO FANNUCCI:
Γόνος ευγενούς οικογενείας από την Νάπολη, εγκατέλειψε την ζεστασιά της οικογενειακής εστίας για να ακολουθήσει τον δρόμο της κλοπής και της ατιμίας. Έχει μεγάλη αδυναμία στις αγκινάρες και στα σαλιγκάρια με σάλτσα ντομάτας. Διάλεγε πάντα ρούχα σε κόκκινες αποχρώσεις για να μην φαίνονται οι λεκέδες από τις σάλτσες. 

MATEO FIORE:
Άστατος τύπος, κανένας δεν έμαθε ποτέ από πού κράταγε η σκούφια του, που δεν την έβγαζε ούτε στον ύπνο του. Ζωχάδας γενικώς, έμπλεκε σε καυγάδες όπου βρισκόταν, γιατί ζήταγε πάντα να τρώει μικρές μερίδες και να λερώνει μεγάλο πιάτο. 

MILVA:
Από την συντοφιά δεν θα μπορούσε να λείπει μία κυρία, η οποία όμως, αυτοβούλως πέταξε διαμάντια και στολίδια, φόρεσε την πανοπλία του ξαδέρφου της, από την οποία δεν κατάφερε ποτέ να βγεί, και πήρε τους δρόμους για να φτιάξει μόνη της την προίκα της. Μεγάλο της παράπονο, η έλλειψη μανικιουρίστας στο νησί.

MARCO PIRAS:
Ιταλός με ισπανική καταγωγή, οπότε είχε μαζεμένα πάνω του όλα τα κουσούρια και των δύο φυλών. Δυσκολευόταν να πιστέψει πως στο νησί δεν γίνονταν ταυρομαχίες και πως υπήρχε πιτσαρία στα Κάτω Μέρη με καλύτερη πίτσα από της πατρίδας του.

CARLO RIZZO:
Βλάκας. Δεν έχω λόγια να περιγράψω τον άνθρωπο, που ήρθε στο νησί εξοπλισμένος με ορειβατικό εξοπλισμό! Στην συνέχεια ασχολήθηκε με καταδύσεις και ανακαινίσεις σταύλων. Χάθηκε στον Τσικνιά ψάχνοντας να βρει την τρύπα τού από χρόνια σβησμένου Ηφαιστείου.
JOSE CALOGERO:
Στα νιάτα του τον έλεγες και όμορφο. Μετά όμως από έναν καυγά όπου και τραυματίστηκε στο πρόσωπο, δεν τον αφήνανε να περνάει από χωριά που υπήρχαν έγκυες. Αυτοεξορίστηκε στο Δρακονήσι όπου και έβαλε μελίσσια με αποτέλεσμα να τυφλωθεί από το ζάχαρο, αφού δεν έβρισκε κανέναν να αγοράσει το μέλι του και το' τρωγε όλο μόνος του.



 Α! Ξέχασα!
Τα παραπάνω πρόσωπα δεν πέρασαν ποτέ απ΄το νησί στην πραγματικότητα!

Είναι οι χαρακτήρες που αναγκαστικά θα χρησιμοποιούν οι παίκτες του επιτραπέζιου παιχνιδιού που διαδραματίζεται στην Μεσαιωνική Τήνο και που έρχεται σύντομα...



ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕ ΤΟ ΔΟΛΛΑΡΙΟ !

Αγαπητοί τουρίστες, Αρχικώς, καλώς ήρθατε στο νησί μας!  Που σε λίγα χρόνια, αν όλα πάνε καλά, θα είναι ολόϊδιο με όλα τα άλλα νησιά των Κυκ...