Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αλληγορίες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αλληγορίες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Μεγάλη επιτυχία της αστυνομίας!

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ 'ΤΟ ΚΛΑΠΑΤΣΙΜΠΑΝΟ':

"Μεγάλη επιτυχία της αστυνομίας!



Εντοπίστηκε γιάφκα ακροδεξιού ναζιστή με αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία!

Πιο συγκεκριμένα, συνελήφθη ο δεκάχρονος Μιχαλάκης Μαρλαγκούτσος, που είχε στην κατοχή του μικρογραφίες γερμανών στρατιωτών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και μικρογραφίες αεροσκαφών και αρμάτων μάχης του γερμανικού κατοχικού στρατού! 


Ο ίδιος στην απολογία του, περιέγραψε τα συγκεκριμένα αντικείμενα σαν «στρατιωτάκια», «αεροπλανάκια» και 




«τανξάκια» με τα οποία έπαιζε πόλεμο με άλλα, που αναπαριστούσαν συμμαχικές δυνάμεις. 



Σε ερώτηση των δημοσιογράφων για το ποιά πλευρά επικρατούσε σε αυτά τα παιχνίδια, 



...απάντησε πως έβαζε τους Άγγλους να νικάνε στο τέλος, η δικαιολογία όμως αυτή δεν έγινε δεκτή εφ΄όσον είναι προφανές πως πρόκειται για υπεκφυγή που σκοπό έχει να εκτρέψει την έρευνα από την πορεία της. 



Τα κλάμματα του δεκάχρονου ναζιστή δεν στάθηκαν ικανά να συγκινήσουν τον ανακριτή ο οποίος διέταξε έρευνα και στα σπίτια φίλων και συγγενών του. 

Σύντομα αναμένονται ειδήσεις σχετικές με την εξάρθρωση του ναζιστικού αυτού θύλακα.

«Η Δημοκρατία μας δεν θα ανεχτεί τέτοιου είδους απειλές και δεν θα υποθάλψει σε καμμία περίπτωση ναζιστές σε οποιαδήποτε ηλικία και αν είναι αυτοί!» δήλωσε με έμφαση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Με αφορμή αυτό το περιστατικό η εισαγγελία εξέδωσε εντολή να εξεταστεί με ανάλογο τρόπο και η περίπτωση των ΠΛΕΫΜΟΜΠΙΛ και πιό συγκεκριμένα, ομάδων που αναπαριστούν Ρωμαίους στρατιώτες και Ρωμαϊκή αρένα, που μοιάζει με το Κολοσσαίο. 


Ερευνάται η περίπτωση οι Ρωμαίοι στρατιώτες να συνδέονται αναπαραστατικά με εκείνους που σταύρωσαν τον Χριστό και η αρένα να αναπαριστά τον τόπο μαρτυρίου χιλιάδων χριστιανών!

Επίσης, ελλείψει άλλων κλιμακίων με κατάλληλη επάνδρωση, εκταμιεύτηκε το ποσόν των 740.000 ΕΥΡΩ προς την Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Χαρωπαταδυομουχεριαταχτυπώ», για την σε βάθος έρευνα της περίπτωσης ΠΛΕΫΜΟΜΠΙΛ που αναπαριστούν Αιγυπτίους στρατιώτες, με Φαραώ και Ιερέα που κρατάει ειδωλολατρικό σκήπτρο!

Ελέγχεται εάν ο εν λόγω αναπαριστάμενος Φαραώ σχετίζεται με την Έξοδο των Ιουδαίων υπό τον Μωυσή. 

Επερώτηση κατετέθη στη Βουλή για τον λόγο (συγκαλυμμένος αντισημιτισμός ίσως...) που η γκάμα των παιχνιδιών της συγκεκριμένης εταιρείας δεν περιλαμβάνει και τον Μωυσή με το ανάλογο πλήθος Ιουδαίων."
...................................................................... Ας είναι αυτό το σχόλιό μου επάνω στο θέατρο που παίζεται εμπρός στα χαυνωμένα από την απογοήτευση μάτια μας τις τελευταίες μέρες. 

Η Χρυσή Αυγή και οι «Μαχόμενες Επαναστατικές Λαϊκές Ομάδες» είναι ο αντιπερισπασμός από την κορύφωση του δράματος που ζούμε τα τελευταία χρόνια! Τίποτε άλλο.

Και όσο βαστάνε οι διαπραγματεύσεις, να περιμένετε ακόμη χειρότερα.




Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΝΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ;;;

Σήμερα θα παίξουμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι. 
Στα σβέλτα, λοιπόν, ανοίγω το ταμπλώ και μοιράζω κάρτες. 
Ένας από εμάς θα κάνει τον πρόεδρο του κράτους...
...και οι υπόλοιποι θα κατέχουμε διάφορα αξιώματα: υπουργός εσωτερικών, υπουργός στρατιωτικών, υπουργός εσωτερικής ασφαλείας κ.λπ.
Ο πρόεδρος του κράτους, λοιπόν, παίρνει στην αρχή του παιχνιδιού μια οικονομική βοήθεια...
...από την οποία κρατάει για πάρτη του ένα ποσό και την υπόλοιπη την διανέμει στους άλλους παίκτες, αναλόγως της δύναμης που έχει ο καθένας στα χέρια του! (Όχι, ο εκδότης του παιχνιδιού, δεν είναι το ελληνικό κράτος. Παραδόξως είναι η West End Games)
Η όλη διαδικασία είναι απολύτως ξεδιάντροπη και γίνεται χωρίς κανένα πρόσχημα.  
"Σου δίνω λεφτά για να με στηρίζεις!" (βρε, τί μου θυμίζει...) 
Ξέχασα να σας πω, ότι τα χρήματα του παιχνιδιού ο κάθε παίκτης τα βάζει στην τσέπη του κυριολεκτικά, δεδομένου ότι, η τσέπη αντιστοιχεί σε τράπεζες του εξωτερικού και θεωρούνται χρήματα που ο παίκτης δεν μπορεί πλέον να χάσει, ακόμη και αν βγει από το παιχνίδι! (βρε τί μου θυμίζει, τί μου θυμίζει...)
Στην συνέχεια, κάθε παίκτης προσπαθεί να εξοντώσει όποιον από τους υπολοίπους του στέκεται εμπόδιο! (Ε, άει στην ευχή! Αυτό σίγουρα κάτι μου θυμίζει...) 

Όταν ο πρόεδρος σταματήσει να δίνει στους παίκτες τα ποσά που απαιτούν, αυτοί κινούνται για να τον ανατρέψουν. Αυτονόητο. Έλα μου όμως, που μερικοί παίκτες χειρίζονται πιόνια εργατών...(!!!)
και πιόνια εξαγριωμένων φοιτητών...
...και ομάδες ατόμων που κάνουν διαδηλώσεις σε στήριξη των απεργών...
 






 ...οπότε, αναγκαστικά επεμβαίνει η αστυνομία και ανοίγει μερικά κεφάλια...
Οι κινήσεις αυτές βέβαια, έχουν σαν αποτέλεσμα την ανταμοιβή των πανεπιστημιακών με απαραίτητες ψήφους για την διατήρηση των θέσεών τους....
...αλλά και την ισχυροποίηση της επιρροής αυτωνών που χειρίζονται τα εργατικά συνδικάτα! (λοιπόν, τώρα κάπου αρχινάει και πάει το μυαλό μου...)

 Η αντιπολίτευση από την άλλη, έχει στα χέρια της ορισμένους επαγγελματίες επαναστάτες...
...για να ανταπεξέλθει στις κινήσεις των άλλων (Σώωωωπα!)
Αλλά, και οι αναρχικοί και οι τρομοκρατικές ενέργειες, δεν είναι ανεξέλεγκτες, αλλά...
...βρίσκονται στα χέρια κάποιου παίκτη κι' εκείνος, τις χρησιμοποιεί όποτε νομίζει για να γυρίσει το παιχνίδι (Ε. άει στην ευχή για δεύτερη φορά! Πού το σκέφτηκαν αυτό...). 
Πολλές τρομοκρατικές ενέργειες τις χρησιμοποιεί ο ίδιος ο παίκτης ενάντια του οποίου στρέφεται η ενέργεια που κάνει, και αυτό γίνεται με σκοπό να ξεκινήσουν φασαρίες! (Πρόστυχοι σχεδιαστές παιχνιδιών! Τί πάνε και σκέφτονται...)
Ο Μάρτης όμως δεν μπορεί να λείπει από την Σαρακοστή. Νάσου, λοιπόν και οι τραπεζίτες...
 ...που και αυτοί ελέγχονται και με την σειρά τους επηρρεάζουν. το παιχνίδι γίνεται όλο αυτό και μη κάνετε παραλληλισμούς...) Και όταν τα χρήματα δεν φτάνουν για όλους, τσούπ! σκάνε στη μέση και οι μαυραγορίτες! (σαν τώρα που το λέμε, να πήρε το μάτι μου κάτι μαγαζάκια που γράφουν απ' όξω "ΑΓΟΡΑ ΧΡΥΣΟΥ"...)
Για να μην απορείτε, ναι, στο παιχνίδι υπάρχει και το ανάλογο μιάς Χρυσής Αυγής...
Ο κυνισμός του παιχνιδιού ξεκινάει από τους κανόνες:
 «Ο ευκολότερος τρόπος να μάθετε να παίζετε το παιχνίδι, είναι να σας τους μάθει κάποιος που το παίζει από καιρό!» (βρε, αυτό δεν είναι που λέμε οικογενειοκρατία...)

Δεν θα πιστέψετε τί όνομα έχει το παιχνίδι...
.................................................................
ΧΟΥΝΤΑ..!!!
 
ΣΗΜΕΊΩΣΗ 1: η ανάρτηση δεν έχει σκοπό να διαφημίσει ή να παροτρύνει σε αγορά του παιχνιδιού, το οποίο, αν δεν κάνω λάθος, έχει εξαντληθεί και δεν πουλιέται πλέον στην χώρα μας. Απλώς, αποσκοπεί στο να δείξει πόσο προβλέψιμοι είμαστε, πόσο εύκολα μας χρησιμοποιούν οι ταγοί μας για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους και πόσο απλά είναι, τελικώς, τα πράγματα. Εδώ και πολλά, μα πάρα πολλά χρόνια...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2: ο πωλητής που μου είχε προτείνει το παιχνίδι με είχε προειδοποιήσει πως, αν παίξω με φίλους, θα πρέπει να είμαι έτοιμος για μεγάλους καβγάδες. Δεν τον πήρα στα σοβαρά. Κι’ έκανα τρείς εβδομάδες να μιλήσω με τον κολλητό μου...

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

ΜΕΣ' ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΤΑ ΝΗΣΙΑ...

Eκεί πίσω στον Χρόνο, εκατομμύρια χρόνια πριν, η Γη σκεπάζεται από θάλασσα. μια θάλασσα ξένη, διαφορετική από αυτήν που πλέουμε και κολυμπάμε τώρα. Χωρίς κανένα  ζωντανό οργανισμό, γεμάτη από τα δηλητήρια του Σύμπαντος,  


σε διαρκή αναταραχή, ψηλαφίζει τις στεριές και τρυπώνει όπου βρίσκει κενό, γεμίζει τους χώρους, φτιάχνει οροπέδια, λίμνες και κόλπους, που διαρκούν για λίγο και μετά καταποντίζονται για να ξαναγεννηθούν με άλλο σχήμα και μορφή... 


Ο Χρόνος, άμετρος αφού δεν είναι κανείς εκεί για να παρατηρήσει τα φαινόμενα, δένεται με τον Χώρο άρρητα.


Και ‘κει γύρω στα εκατόν σαράντα εκατομμύρια χρόνια πριν, σ’ αυτό που σήμερα λέμε ΚΡΗΤΙΔΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ, ενώ τότε ήταν μόλις το υλοποιούμενο Χάος, η Γη αντιδρά. 


Οι στοιβάδες της κινούνται μέσα στα σπλάχνα της σαν αγέννητα μωρά η μια δίπλα στην άλλη, κάνουν τον φλοιό να τρέμει και να ρυτιδώνεται από γιγάντια χάσματα. 


Σε ένα τέτοιο γιγάντιο τίναγμα σηκώνεται ψηλά η ΠΕΛΑΓΟΝΙΚΗ ΟΡΟΣΕΙΡΑ, δηλαδή οι κυριολεκτικές ρίζες της Ανατολικής Μακεδονίας, του Ολύμπου, της Ανατολικής Θεσσαλίας («Θέσις άλατος» ή «Θέσις Αλός») και της Βόρειας Εύβοιας. 


Η ουρά αυτού του αγριεμένου, πέτρινου δράκου είναι η λεγόμενη ΑΤΤΙΚΟΚΥΚΛΑΔΙΚΗ ΜΑΖΑ, που περιλαμβάνει την Αττική, την Νότια Εύβοια και την καρδιά των  περισσότερων νησιών των Κυκλάδων


Τα χρόνια περνάνε και δεν υπάρχει νους, που να μπορεί να χωρέσει πόσα είναι τα εκατομμύρια χρόνια που μεσολαβούν μέχρι νάρθει η περίοδος που σήμερα καλείται ΜΕΙΟΚΑΙΝΟΣ , οπότε μια τεκτονική αναστάτωση, πτυχώνει και ανορθώνει τον βυθό για να φτιάξει έτσι την Δυτική Ελλάδα. 

Με τον τρόπο αυτόν σχηματίζεται η Αιγαιΐς ή Αιγηΐς, σαν μια ενιαία, αδιαίρετη μάζα ξηράς που καλύπτει τον Ελληνικό χώρο, από το Ιόνιο μέχρι την Μικρά Ασία και τα Νότια της Κρήτης, που στην ενδοχώρα της περιλαμβάνει πολλές λίμνες σχηματισμένες από το εγκλωβισμένο νερό που δεν βρήκε διέξοδο να φύγει. 

Τότε, λειώνει ένα μέρος των πάγων με αποτέλεσμα την ορμητική είσοδο της Μεσογείου στον χώρο της Αιγηΐδος, που κατακερματίζεται και χάνει κάτω απ΄τα νερά ένα μεγάλο μέρος των εδαφών της.


Έξι εκατομμύρια χρόνια κρατάει αυτή η διαδικασία, οπότε και φτάνουμε στο τέλος της ΠΛΕΙΟΚΑΙΝΟΥ. 


Η Μεσόγειος, που δεν σταμάτησε ποτέ να έρχεται ως τα τείχη της Αιγηΐδος, απλώνει μια γιγαντιαία αγκαλιά με έναν τεράστιο βραχίονα που φτάνει από την Ανατολική Κρήτη έως την Προποντίδα κι΄άλλον ένα ανάμεσα Κρήτη και Πελοπόννησο που φτάνει μέχρι την Αττική, την Εύβοια και μέχρι ακόμα τον Θερμαϊκό.

Αυτό είναι το πρώτο Αιγαίο Πέλαγος, που εμφανίζεται στις αρχές του ΠΛΕΙΣΤΟΚΑΙΝΟΥ. 

 Η θάλασσα εξακολουθεί να πολιορκεί τις στεριές, να χάνει και να κερδίζει έδαφος διαρκώς και τότε, θερμές εποχές αρχίζουν να διαδέχονται κρύες. 


Η  Γή μπαίνει στην εποχή των παγετώνων...


Η θάλασσα χώνεται στα ρήγματα Κρήτης-Δωδεκανήσου και Καφηρέως-Ανδρου και φτιάχνει την Βόρεια και την Νότια λεκάνη του Αιγαίου, που στη μέση του ακριβώς κοιμάται μια υποθαλάσσια οροσειρά, που δεν αργεί να σηκωθεί μέχρι να βγει έξω απ΄το νερό σαν ένα γιγαντιαίο οροπέδιο τριγυρισμένο από ψηλές, πέτρινες μάζες. 


Μα τώρα πιά ο φλοιός δεν έχει την προηγούμενη ρευστότητά του και οι στοιβάδες που κινούνται από κάτω του και η πυρωμένη καρδιά της Γης δεν βρίσκουν διέξοδο και σπρώχνουν, πιέζουν, μετατοπίζουν ηπείρους ολόκληρες για να ξεσπάσουν την δύναμή τους, εκτονώνονται μέσα από βαλβίδες που απόμειναν στον στερεοποιούμενο φλοιό: 
τα Ηφαίστεια.  

Ένα τέτοιο ηφαίστειο, του οποίου τα υπολλείματα είναι στην γειτονιά μας, καταβυθίζει το ασταθές κέντρο του οροπεδίου αφήνοντας απομεινάρια τις τριγύρω κορφές: τις Κυκλάδες.

Παρακαλώ, αυτούς που κατασκευάζουν αυτό το ξενοδοχείο σε μια από τις πιό ευαίσθητες και χαρακτηριστικές περιοχές της Τήνου,

 


πρώτον, να σεβαστούν οι ίδιοι τα αποτυπώματα των φαινομένων και τα ίχνη όλων αυτών των εποχών, που βρίσκονται πολύ κοντά στα τουριστικά καταλύμματα που ετοιμάζουν και δεύτερον και κυριώτερο,να μάθουν τους πελάτες τους να σέβονται τον πολύτιμο αυτό χώρο και να τον αντιμετωπίζουν με δέος για την πορεία και την διάρκειά του μέσα στον Χωροχρόνο. 

Έτσι κι’ αλλιώς, ό,τι κι΄αν συμβεί, εμείς θα φύγουμε και ο Τόπος θα μείνει για πάρα πολύ ακόμη, μέχρι τη μέρα που η Γη θ’αποφασίσει να τινάξει από πάνω της αυτόν τον Ιό που ονομάστηκε άνθρωπος...







ΥΓ. οι φωτογραφίες είναι σε μεγάλη ανάλυση. Κάντε κλικ επάνω τους για να δείτε τις απίστευτες λεπτομέρειες.



Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

ΔΗΛΩΣΗ ΝΟΜΙΜΟΦΡΟΣΥΝΗΣ

 Για να δούμε τί στην ευχή ήταν αυτή η δήλωση νομιμοφροσύνης, που έπρεπε κάποιος να υπογράψει στους καιρούς εκείνους έτσι ώστε το καθεστώς να μπορέσει να συνεχίσει ασφαλές την δράση του ή να νομίζει πως το πετυχαίνει ή απλώς να θέλει μια γραφειοκρατική  επιβεβαίωση πως, όσο κι' αν ήτανε χαζό αυτό που έκανε και δεν θα είχε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, τουλάχιστον προσπάθησε να κάνει κάτι για να μη κατηγορηθεί εκ των έσω πως αδράνησε έναντι του κινδύνου. 
Ειδικά, όταν το συμπιεσμένο ελατήριο θα πεταγόταν με ορμή από τα κουρασμένα δάχτυλα εκείνου που προσπαθούσε βλακωδώς να το κρατήσει πατημένο για ένας θεός ξέρει πόσο νόμισε πως θα άντεχε...
Ρίξτε μια ματιά στα δύο φύλλα. 
Διαβάστε προσεκτικά τί ζητούν, τί ρωτούν, τι θέλουν. 
Διαβάστε με πόση αφέλεια (με σημερινά μάτια) είναι διατυπωμένες οι ερωτήσεις. 
Ούτε σε επτάχρονο παιδί δεν κάνει κανείς τέτοιες ερωτήσεις διεκδικώντας λογικές, αληθείς απαντήσεις. 

Και όμως, για αυτό το πολυγραφημένο χαρτί με τις ηλίθιες ερωτήσεις, που κόσμος και κοσμάκης αρνήθηκε να υπογράψει, χωρίστηκαν οικογένειες, στιγματίστηκαν ζωές, έμειναν άνθρωποι στην εξορία για ολόκληρες ζωές ή έφυγαν από την πατρίδα τους για πάντα, άλλες ζωές έσβησαν πίσω από τα συρματοπλέγματα κάτω από υποκόπανους όπλων που μέχρι πριν από λίγους μήνες πολεμούσαν τους Γερμανούς, ψυχές τσακίστηκαν με ξύλα και με ρόπαλα και ένα ολόκληρο έθνος δεν έχει μέχρι σήμερα καταφέρει ακόμη να βγάλει νόημα απ΄όλο αυτό, να κάνει αυτό το ρημάδι το ένα βήμα παραπέρα, να ξεκολλήσει από τη λάσπη του εμφυλίου...


Συνηθισμένοι από πάντα, τα φορτώνουν οι μεν στους δε, ξεχνώντας πως, για να υπάρξει καυγάς πρέπει και οι δύο να σηκώσουν χέρι, αλλιώς, λέγεται χειροδικία...

Για στάσου μια στιγμή να προσπαθήσω να καταλάβω λιγάκι ο μωρός....
Εκεινών των κομμουνιστών είναι απόγονοι οι σημερινοί;
Εκείνων είναι η γλώσσα, που μασουλάνε οι σημερινοί κομματοσκυλαίοι, που από το δεκαπενταμελές ακόμη αφήνονται να γίνουν πιόνια στα χέρια του κάθε λογοπλάνου, προσβλέποντας σε κάποια θέση γραμματεΐσκου της τοπικής οργάνωσης ή όπως διάολο ονομάζονται τα κατά τόπους φίλτρα και φίμωτρα της γνώμης μας..; 

Δεν νομίζω...

Γιατί, παλλικάρια μου, αν, για παράδειγμα, έκανα την θητεία μου στο τιμημένο πυροβολικό και κορδώνομαι γι' αυτό, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάω πως την τιμή του το πυροβολικό δεν την απέκτησε επί των ημερών μου, αλλά την φέρει με δέος και σέβας από αλλωνών τις θυσίες και το αίμα... Και κυρίως πως, αν θέλω να φέρω μερίδιο της τιμής θα πρέπει να είμαι σε θέση να το αποδείξω με πράξεις...


Και για να πάω παρακάτω και να δοκιμάσω να καταλάβω δηλαδή: όταν σήμερα λέμε πως το Μνημόνιο μεταξύ άλλων απαιτεί απο τους πολιτικούς μας να υπογράψουν "δήλωση νομιμοφροσύνης" εννοούμε πως, μπαίνουν στο ίδιο σακκί με όλους αυτούς τους αρνητές της ηθικής ταπείνωσης, του ψυχικού εξευτελισμού, με τους αγωνιστές του εαυτού τους και κανενός κόμματος, με τα αμούστακα λεβεντάκια που βρέθηκαν πίσω απ΄τα κάγκελα χωρίς να έχουν κανενός είδους κομματική συνείδηση, απλώς γιατί ήθελαν, με την ευκαιρία του τέλους της Κατοχής να ξημερώσει μια άλλη μέρα, διαφορετική, με ίσα δικαιώματα για όλους..... 

Είναι σαν να λέμε, καλλιτέχνης η Γιούλη Τσίρου και ο Πάνος Κιάμος, καλλιτέχνες και η Φλέρυ Νταντωνάκη και ο Μπιθικώτσης, κάπως έτσι προσπαθείτε να το πάτε..; 


Ίσα κι' όμοια τα πλαστικά καλαμάκια που κρατάνε τις κομματικές σας σημαίες, με τις σιδερένιες κάννες του εκτελεστικού αποσπάσματος..;

Λοιπόν, πειναλέοι λιγδιάρηδες: 
Δεν θα τολμούσα ποτέ, μα ποτέ, να βάλω ούτε τον τελευταίο τρομαγμένο, φοβιτσιάρη, αναποφάσιστο και δυστυχισμένο κακομοίρη κάτω στα μπουντρούμια της ασφάλειας που τελικώς, αρνήθηκε  (πιθανότατα κάτω από τις πιέσεις των συγκρατούμενών του) να υπογράψει αυτό το βρωμερό χαρτί, απέναντι σε όλους σας μαζί τους ραγιάδες πολιτικούς, που δεν ντραπήκατε όχι να βάλετε την υπογραφή σας, αλλά, τό χειρότερο: 
να κάτσετε και να ψάξετε και να σκαρφιστείτε δικαιολογίες για τον λόγο που άπλώσατε το τρυφερό, MONT BLANC χεράκι σας για να ζητήσετε από άλλους να θυσιαστούν για τα δικές σας βρωμιές...
(αλήθεια, στα παιδιά σας λέτε τα ίδια ή τάχετε κάνει σαν τα μούτρα σας και δεν νιώθουν τάλαρο..;)

Ωχριούν, τρέμουν και σβήνουν οι βίοι ολωνών σας, που δεν έχετε να υποστείτε καμμία συνέπεια της υπογραφής που βάζουν, απέναντι σε 'κείνους που αρνιόντουσαν να υπογράψουν και ήξεραν πως έχαναν τα πάντα....


Αμέτε, το λοιπόν, στην ευχή του διαβόλου και στην κατάρα του θεού, πολιτικάντηδες της συμφοράς που θέλετε να διεκδικήσετε και την τιμή του διλήμματος μιας δήλωσης νομιμοφροσύνης..!

Αμέτε, γιατί αν είσασταν εσείς στην θέση εκείνων που τους τέθηκε το δίλημμα, απ' την τρομάρα σας ακόμη θα γλιστράγατε επάνω στα σκατά και στα κάτουρά σας...


Αμέτε στο γεροδιάολο...


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: το έντυπο που βλέπετε είναι αυθεντικό και το μάζεψα απο ένα συρτάρι κάποιου εργαστηρίου της Γεωπονικής Σχολής Αθηνών, όταν κάναμε ένα ξεκαθάρισμα για να φτιάξουμε χώρο για τα στοιχεία των πτυχιακών μας.


Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Ο κυρ-Θύμιος ο μπακάλης (μέρος 2ο και τελευταίο)


Ο κυρ Θύμιος ο μπακάλης, λοιπόν, με τον καιρό ανακάλυψε πως και σε άλλα χωριά υπήρχαν κι' άλλοι μεγαλέμποροι, που είχαν φέρει με παρόμοιους τρόπους το χωριό στα μέτρα τους και διαφεντεύανε τις τύχες ολωνών των υποταχτικών τους.


Και ο κυρ-Θύμιος στο μεταξύ, είχε αρχίσει να ψάχνεται, γιατί οι χωρικοί είχαν σταματήσει πιά να καταναλώνουν τα αγαθά του, τα χρήσιμα δηλαδή, γιατί τα άλλα, μόνον αγαθά δεν ήτανε... 
 

Μαζεύει λοιπόν, ο Θύμιος τους εμπόρους του δίπλα χωριού και τους λέει:
«Τί θα λέγατε να τους δανείζαμε εμείς λεφτά για να συνεχίσουν νάχουν και να χαλάνε;» 
 

«Ναι» απάντησαν οι άλλοι, «Μα πώς να τους δανείσουμε άμα δεν έχουν τίποτα πια στην κατοχή τους για να πάρουμε, εξόν απ΄τα λεφτά που κρατούν στα χέρια τους;»


«Α! απλό...», είπε ο κυρ-Θύμιος. «Θα αγοράζουν όσα θένε και θα μας τα πληρώνουν σε βάθος χρόνου, με το αζημίωτο φυσικά. Κάνει η αξίνα δέκα δραχμές; Πάρε τη και κάμε τη δουλειά σου και μου την πληρώνεις μια δραχμή το μήνα, αλλά, όχι για δέκα μήνες μα για δεκατρείς. 
Ποιός θα πει όχι...
Και άμα χρειάζονται κι΄άλλα λεφτά, τότες, έρχομαι εγώ στο δικό σας το χωριό να κάμω τον καλό και ‘σεις στο δικό μου για να τους δώσουμε λεφτά νάχουν να χαλάνε. Θα βρεθούμε το λοιπό, νάχω εγώ λεφτά δανεισμένα στο δικό σας το χωριό και ‘σεις στο δικό μου. Μεταξύ μας, άμα θέλουμε, θα μπορούμε να ανταλλάσουμε τα χρέη και νάχει ο καθένας του χωριού του στα χέρια του, χωρίς όμως να το γνωρίζουν οι χωριάτες. Πρέπει όμως να δανείζουμε εσείς κι΄εγώ τα ίδια περίπου ποσά στα χωριά μας.» 
 

«Να , αυτό είναι το δύσκολο» είπαν οι άλλοι, «πώς θα τους πείσουμε να ζητήσουν λεφτά, δεν θα θέλουν.» 
 

«Θα θελήσουν. Θα τους κάμωμε εμείς να θελήσουν», είπε ο Θύμιος. 
«Κοιτάτε τί θα κάμω εγώ. Θα δώσω σ’ όσους δουλεύουν για μένα μεγαλύτερους μισθούς για νάχουν διαθέσιμα και να ξανοιχτούν και κάθε λίγο θα δίνω και κατιτίς σα δώρο να πούμε, να νιώθουν ασφάλεια. Τότε λοιπόν, θα ξοδεύουν όσα με τον τρόπο μας θα τους λέμε. Αυτοί, να δείτε τότε, θα ξανοιχτούν και θ΄αρχίσουν ν’ αγοράζουν, με δανεικά βέβαια, όσα χωράφια έχουμε και κάθονται ακαλλιέργητα και χωρίς αξία στα δικά σας τα μέρη, να τα χτίζουν και να τα μεγαλώνουν, όλα βέβαια με δανεικά. Το ίδιο και οι δικοί σας στο δικό μου το χωριό.»


«Μα άμα θ΄αρχίσουν νάχουν λεφτά δε θάρχονται πιά για το καθημερινό το μεροκάματο, για τις χοντροδουλειές», αντιγυρίσαν οι άλλοι εμπόροι.


«Όσο γι’ αυτό, μη φοβάστε. Άμα κάνουν πως λιγοστεύουν τα χέρια, έχει κάτι πεινασμένους από τα παραδίπλα, τα ήδη φτωχά χωριά και κάνουν ό,τι τους πούμε για ένα κομμάτι ψωμί. 


Και πάλι θα πουλάμε όσα παράγουν αυτοί για ’μάς στους δικούς μας, σε όποια τιμή θα θέλουμε μεις. Και ποιός θα νοιάζεται για τις τιμές άμα έχει και χαλάει... Και μετά, άμα τελειώσουν τα χωράφια πούχαμε όλοι μας και κάθονταν άχρηστα και ετοιμάστηκαν για πούλημα, σταματάμε τους μεγάλους μισθούς και τα δώρα και λέμε τους:   

Πληρώστε τώρα 'τά που χρωστάτε!

Μα δε θα μπορούν να πληρώσουν αφού τους μισθούς τους τούς κανονίζουμε εμείς, το πόσα θα παίρνουν και αν θα τα παίρνουν κιόλας.

Και σιγά-σιγά, αν είχαν βάλει και καμιά δεκάρα στην μπάντα με όλα όσα πέρασαν απ΄τα χέρια τους, θα τους τα πάρουμε κι΄αυτά και θα γυρίσουν στην προηγούμενη κατάσταση κι΄ακόμη χειρότερα.
Κι΄όταν πάρετε εσείς στα χέρια σας τα χωράφια του δικού μου χωριού και ‘γω του δικού σας, και μάλιστα αξιοποιημένα και έτοιμα για εκμετάλλευση ή για πώληση σε αληθινούς λεφτάδες, κάνουμε μια σκάντζα και αλλάζουμε τα χωράφια και βρισκόμαστε, με την περιουσία μας φτιαγμένη όπως δεν είχαμε ποτές φανταστεί, ο καθένας βασιλιάς στον τόπο του!!! 
 
Κι’ από πάνω, με όλους τους χωριάτες χωμένους ως τον λαιμό στα χρέη να τους μεταχειριστεί ο καθείς όπως θέλει, να μπορεί πλέον να απλώσει χέρι και σε όσα δεν είναι δικά του, μα δημόσια, χωρίς κανείς να μπορεί να μιλήσει ή να απαιτήσει το δίκιο του. 
Γιατί άμα είναι κανείς εξαθλιωμένος τί θα τονε νοιάξει, η φτώχεια του ή τό τι θα κάμω εγώ με τα νταμάρια, τα δέντρα και το νερό..; 
   
Αυτά είχα να σας ειπώ και να μου συχωράτε την ταλαιπωρία, να σας κουβαλάω βραδιάτικο και μεσ' το κρύο, μακρυά απ΄τα σπιτικά σας....»


Συλλογισμένοι τον ακούγαν οι άλλοι, όμως το χαμόγελο, ίσως και μοχθηρό, μα δε πολυφαινόταν μέσα στο μισοσκόταδο του υποφωτισμένου μπακάλικου, είχε αρχίσει να πλαταίνει στα πρόσωπά τους και μόνον ο εγωισμός τους το περιόριζε σ’ ένα αχνό μειδίαμα... 
 

Μετά από πολύ σιωπή, η πόρτα άνοιξε κι΄έκλεισε πολλές φορές και μουρμουριστές καληνύχτες ακούστηκαν, μέχρι που ο κυρ-Θύμιος έμεινε μόνος του ξανά. 

Έρριξε μια ματιά στον μεγάλο καθρέφτη της σάλας, που μαζί με τα εμπορεύματα αντανακλούσε και το γεμάτο ανυπομονησία πρόσωπό του με τα γυαλιστερά, μοχθηρά μάτια. 
 

«Υπομονή Θύμιο», είπε στον εαυτό του, «το καλό πράμα αργεί να γίνει...»
Μια σκέψη σαν αστραπή πέρασε απ΄το μυαλό του σαν έστρεψε να βγει απ' το μαγαζί:
«Βρε, εγώ αν είχα τρόπο θα πούλαγα και την Ελλάδα ούλη...». 

Γέλασε άγρια με την αναίδεια του και βγήκε στο σκοτάδι, που τον αγκάλιασε μέσα του πριν πεις κιχ...


Το παραπάνω χειρόγραφο, που έχει τίτλο «ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡ-ΘΥΜΙΟΥ ΤΟΥ ΜΠΑΚΑΛΗ» είναι σκισμένο από ‘δω και κάτω και δεν διαβάζεται καλά και ως εκ τούτου, δεν μπορώ να σας πω την συνέχεια και θα πρέπει, πρώτα να σας ζητήσω τη συγγνώμη και μετά, να σας βάλω στην δυσχερή θέση να πρέπει να την φανταστείτε μόνοι σας...

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕ ΤΟ ΔΟΛΛΑΡΙΟ !

Αγαπητοί τουρίστες, Αρχικώς, καλώς ήρθατε στο νησί μας!  Που σε λίγα χρόνια, αν όλα πάνε καλά, θα είναι ολόϊδιο με όλα τα άλλα νησιά των Κυκ...