Λοιπόν, Ιούλιος...


Ακόμη και λίγο μετά τα μισά του, παραμένει ο κυρίαρχος του καλοκαιριού. 

Με τον δροσερό, μισο-ανοιξιάτικο Ιούνιο νά σβήνει εδώ παραδίπλα και τον αβέβαιο μετεωρολογικά Αύγουστο, ο Ιούλιος πατάει γερά στα δύο Γιώτα του, που αναμεταξύ τους έχουν ένα μεγαλειώδες Λάμδα

ΙούΛιος. 
Λάμδα, όπως, Λειώνω από τη ζέστη, όπως Λιμπίζομαι μια ποικιλία δίπλα σε μια παραΛία, λάμδα όπως Λαχτάρα για ανάπαυΛα, όπως Λείπω από το μέσα του εαυτού μου τού ίδιου, τόσο χαμένος, που δυσκολεύομαι να με εντοπίσω κι'εγώ ο ίδιος...


Η πόλη άδεια...

 ...απερίγραπτα ζεστή...

...ανεξήγητα ποιητική...
 
...εκεί που δεν το περιμένεις, 

...παρ' όλ' αυτά αβάσταχτα πόλη...


Στο μεταξύ κάποιες πέτρες ανάβουν κάτω από τον ανελέητο Ήλιο, 
 
...κάποιες δραφούλες καμαρώνουν χωρίς θεατές, 


...κάποιες βοκαμβίλιες πιτσιλίζουν με χρώμα μια στροφή του δρόμου...
 
...τα αρμιρίκια φιλτράρουν τον Ήλιο...

...και η ελληνική επαρχία βάζει τα καλά της για να κρύψει απο τους επισκέπτες την ορφάνια της...




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΕΝΑ ΝΗΣΙ ΓΕΜΑΤΟ ΒΛΑΚΕΣ...

ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ...

Άγιος Πέτρος και Χαλακιά