Η ταινία για τον Μωάμεθ και οι Δίδυμοι Πύργοι

Μη μου πείτε τώρα ότι είστε τόσο αφελείς που δεν βλέπετε τί ακριβώς συμβαίνει με την μερίδα των κατοίκων του πλανήτη που λέγονται μουσουλμάνοι. 

Μη μου πείτε πως δεν καταλαβαίνετε αυτά που βλέπετε και ακούτε. 

Εννοώ την αφόρητη πίεση, τον στραγγαλισμό, την θηλιά στον λαιμό, τον καταναγκασμό που υφίστανται για να αρχίσουν να βαράνε δεξιά κι’ αριστερά αδιακρίτως.

Τα πράγματα είναι απλά-απλά-απλούστατα, σαν την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων. 

Πιέζω εδώ και περιμένω να βγεί αλλού. 

Το πού ακριβώς θα βγεί, το ελέγχω με τις βαλβίδες που κλείνω και με ‘κείνες που αφήνω ανοικτές. Ανοικτή βαλβίδα είναι αυτή τη στιγμή η Ευρώπη. 

Η πάντα ενοχική Ευρώπη, που προσπαθεί να αποδεικνύει σχεδόν πάντα με έναν απολύτως Ζαν-Νταρκικό τρόπο ότι, αυτή φταίει για τα δεινά του κόσμου όλου, 

η δημοκρατική Ευρώπη, γιατί όπως και να το κάνουμε, δεν είναι ιδιαίτερα δημοκρατικά τα καθεστώτα των χωρών που πιέζονται να ξεσπάσουν και να τα κάνουν μαλλιά-κουβάρια, 

η ανοικτή σε επιρροές Ευρώπη, γιατί αυτή είναι και ήταν πάντα η φύση των ανθρώπων της.

Να λοιπόν, ένα έδαφος πρόσφορο για να πατήσει την ποδάρα της η Αμερική. 

Πιέζει λοιπόν τους μουσουλμάνους, τους οποίους είναι ξεκάθαρο ότι τους χρησιμοποιεί σαν όργανα των σκοπών της, και είναι σίγουρη πως σε λίγο καιρό θα σκάσει μια τρομοκρατική ενέργεια μέσα ‘δω για να τής δώσει την αφορμή να μας μπαστακωθεί. 

Δημιουργεί ατελείωτες ορδές μεταναστών μουσουλμάνων οι οποίες σε δημοκρατικές χώρες απαιτούν και παίρνουν δικαιώματα που ούτε στις χώρες τους θα διανοούνταν, δημιουργούν κλειστές, ουσιαστικά αυτοδιοικούμενες κοινότητες που αναπαράγονται με ταχύτατους ρυθμούς και απλώς, περιμένουν. 

Όμως και η Αμερική περιμένει, προσδοκά, επιθυμεί διακαώς μια μουσουλμανική Ευρώπη, κάνει τα πάντα για να συμβεί. Όταν θα γίνει αυτό, μα σε είκοσι, μα σε τριάντα, μα σε σαράντα χρόνια, θα βρεθούμε στην δυσάρεστη θέση να πρέπει να την καλέσουμε να μας απαλλάξει από αυτούς. 

Και τότε, θα έρθει με τους δικούς της όρους. 

Και μην αναρωτηθεί κανείς γιατί μπορεί να θέλει νάρθει... 

Πέραν όλων των άλλων λόγων, ενεργειακές πηγές, βόρειες θάλασσες κ.λπ. ο στόχος δεν έπαψε ποτέ να ειναι η Ρωσία. 

Η Ρωσία με μειωμένη ή και μηδενική επιρροή ειδικά σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ που τώρα ανήκουν στην Ε.Ε. και με πολλά αγκάθια στο Νότιο ζωνάρι της, θα εγκλωβιστεί ανάμεσα σε Αμερική και Κίνα. 

Γιατί η Ευρώπη δεν έπαψε ποτέ να είναι ο προφυλακτήρας της Ρωσίας προς την Αμερική και τότε, θα τα βρει πολύ σκούρα, εγκλωβισμένη ανάμεσα σε δύο χώρες από τις  οποίες η μία χρωστάει στην άλλη το 60% περίπου του εξωτερικού της χρέους. Εύκολες οι ανταλλαγές και οι συμψηφισμοί από ‘κει και πέρα.

Χρειάζεται, λοιπόν, η Αμερική το μουσουλμανικό τόξο στην Ευρώπη και προσπαθεί να επισπεύσει τις διαδικασίες, πρίν σκάσει το μεγάλο τίποτα στους κόλπους της και ζήσει δεύτερο εμφύλιο. 

Ανάβει λοιπόν περιμετρικά φωτιές για να αποσοβήσει την δική της. 

Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Αίγυπτος, Ιράν και ο κατάλογος θα μακραίνει. 

Αλλά, προσέξτε ότι, ο κατάλογος περιλαμβάνει χώρες όμορες και με φυσικές διεξόδους προς την Ευρώπη, που περνούν μάλιστα από τα εδάφη του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή. 

Πιέζουν, λοιπόν, με μέθοδο και υπομονή. Και κάθε φορά, έχοντας την εμπειρία των προηγούμενων χωρών, με πιό ολοκληρωμένο τρόπο. 

Στο Ιράκ ήταν εντελώς ατσούμπαλοι, στον Ιράν είναι μελετημένοι και εμπλέκουν χώρες και ομάδες ασύμβατων νοοτροπιών με σκοπό να δημιουργήσουν έναν κοινό παρονομαστή που θα λέγεται «Εχθρός του Ισλάμ». 

Ξαφνικά, τώρα που το Ισραήλ θέλει να επιτεθεί στο Ιράν, εκδηλώνει και το ενδιαφέρον του για την ΑΟΖ και κάνει τον κακό στην Τουρκία (η οποία παρεμπιπτόντως έπαιζε πάντα τον ρόλο της ήρεμης δύναμης που συγκρατούσε το μουσουλμανικό μένος) και εμείς, αφού είμαστε στην μεγαλύτερη ανάγκη από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, κάνουμε φίλους τους ανθρώπους που φίλοι δεν πιάνονται! 

Στην συνέχεια θα δούμε τα αποτελέσματα της λυκοφιλίας βέβαια, όταν θα βγούν τα πετρέλαια και θα τρέχουμε να δούμε πώς διάολο δεν μένει τίποτε για εμάς και καταλήγουν όλα σε ξένες τσέπες.

Για να μην κοροϊδευόμαστε, λοιπόν, η ταινία για τον Μωάμεθ, προσβλητική ή όχι (εξάλλου άνθρωποι που θεωρούν τον εαυτό τους αδικημένο προσβάλλονται με το παραμικρό), δεν βγήκε τυχαία στις αίθουσες τώρα. 

Βγήκε ακριβώς στην προετοιμασία της επίθεσης στο Ιράν. 

Βγήκε με σκοπό να εξωθήσει τους μουσουλμάνους σε ακραίες πράξεις, να γίνουν από μόνοι τους  αποκρουστικοί, πράγμα καθόλου δύσκολο, να τους απομονώσει έτσι ώστε, όχι μόνον να μην τους ακούει κανείς όταν αρχίσουν να διαμαρτύρονται για την επίθεση στο Ιράν, αλλά και να θεωρεί ότι καλώς παθαίνουν ό,τι παθαίνουν κι’ ευτυχώς που υπάρχει η Αμερική που καταφέρνει και τους κάνει ζάφτι και δεν μας έχουν φάει τα συκώτια. 

Ο σκηνοθέτης με τις γάζες στα μούτρα δεν υπάρχει, απλώς ξέθαψαν ένα μηδενικό και τον έβαλαν σαν υπεύθυνο καταστήματος, όπως κάνουν οι επιχειρηματίες της νύχτας στην χώρα μας. 

Η μουσουλμανική κοινότητα δεν είναι άμοιρη ευθυνών. 

Αντιθέτως. 

Ο φανατισμός της δεν την αφήνει να δει πόσο εύκολα γίνεται όργανο στα χέρια των πονηρών και χάνει τις συμμαχίες της, ακόμη και μιας χώρας παραδοσιακά φίλης προς αυτούς. 

Το ακαταλαβίστικο όμως, είναι η δημιουργία μιας ισλαμο-αριστεράς, η οποία στηρίζει φονταμενταλιστές για να βρουν το δίκιο τους, το οποίο είναι κατ’ ουσίαν αντίθετο σε όσα πρεσβεύει η αριστερά!!! 

Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουμε πως μπορεί να έχουμε τον ίδιο στόχο επί του παρόντος, αλλά, διαφέρουν οι σκοποί μας..;

Εκτός και αν δεν μπορούμε να διακρίνουμε την διαφορά μεταξύ στόχου και σκοπού, οπότε άστα να παν στο διάολο...

Δηλαδή, εσείς τι νομίζετε, πως η ενδυνάμωση της Χρυσής Αυγής κακοφαίνεται στην Αμερική; 

Μα ανέκαθεν η χωράκλα αυτή έδειχνε μια ιδιαίτερη λατρεία σε φασιστικά καθεστώτα, σε κόμματα τύπου Vigilante ή Private Security. 

Η Χρυσή Αυγή ανεβαίνει σε ποσοστά και, όσο και αν δεν το πιστεύετε, ναι, η Αμερική γελάει κάτω απ΄τα μουστάκια της, γιατί αν και δεν μπορεί πλέον να χειραγωγήσει τον Στρατό, μπορεί όμως να πάρει την εξουσία μιας κοινωνίας με άλλους τρόπους.

Η ταινία για τον Μωάμεθ είναι οι σημερινοί Δίδυμοι Πύργοι από την ανάποδη. Υπό κλίμακα, με άψογο κοντρόλ, με τέλειο χρονισμό. Καλή διασκέδαση!