Κλείνει μάτι ο Αύγουστος...

Κλείνει μάτι ο Αύγουστος με μιά δεύτερη πανσέληνο ακριβώς στο τέλος του, που γίνεται έτσι μεγαλοπρεπές και θεατρικό.

Κλείνει μάτι ο Αύγουστος και το κάτω χείλι μας σπρώχνει τ' απάνω σε μια γκριμάτσα γεμάτη λύπη, που λέει "Τί να κάνουμε, όλα κάποτε τελειώνουν..."

 

Τί να κάνουμε, τελειώνουν οι μέρες της άδειας, μικραίνουν οι μέρες, όλο αυτό που περιμένεις όλον τον χρόνο εξαερώνεται λίγο-λίγο, στιγμή τη στιγμή, αρπάζεται απ' το μελτέμι και φεύγει γι' αλλού.

Γύρω στις έντεκα πετάγεται από τη μύτη το ΠΗΝΕΛΟΠΗ, περνάει ξυστά στο νησί, πιό κοντά από κάθε άλλο, 

οι πιό βιαστικοί επιβάτες θα μπορούσαν να πηδήξουν στη θάλασσα και να κολυμπήσουν τα λίγα μέτρα ως τις παραλίες, ορισμένες ξεπατωμένες απ' το τσιμέντο, αλλά και πάλι καλύτερες από 'κει που έρχονται όλοι τούτοι.

Μετά, πίσω του τρέχουν το ΣΟΥΠΕΡ ΦΕΡΡΥ και το ΙΘΑΚΗ, τα παιδιά περιμένουν τα απόνερα, το κύμα τους, να πηδήξουν πάνω του, να του ξεφύγουν, να τραμπαλιστούν.

Οι υπόλοιποι κυττάμε το κύμα στο γύρισμά του, βλέπουμε για λίγα μόλις δευτερόλεπτα τον καθρέφτη που δείχνει τα σπλάχνα της θάλασσας, μαγευόμαστε απ' την απλότητα της ευτυχίας, κλαίμε τον χαμένο χρόνο, καταπίνουμε το γνωστό χάπι "έτσι ειν η ζωή" και γυρνάμε στο αδυσώπητο τώρα, σε μιά ζωή που όσο όμορφη κι' αν είναι, δεν παύει όμως να είναι ένα όμορφο καθρέφτισμα, χωρίς αληθινή υπόσταση...

Ο Αύγουστος τάχει όλα. Ζωή και θάνατο μαζί σε μια μέρα μέσα...

Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΤΑ ΚΕΛΛΙΑ

Όχι, δεν πρόκειται για περιγραφή της επίσκεψης κάποιου πολιτικού στο χωριό μας, λυπάμαι που σας απογοητεύω και ντροπή μου που έβαλα τόσο γενικόλογο τίτλο...
Δυστυχώς, απ' ό,τι φαίνεται, οι πολιτικοί μας διακοπίστηκαν αλλού κι' έτσι χάσαμε την μοναδική ευκαιρία να απολαύσουμε τις γεμάτες ενδιαφέρον για την πορεία του τόπου μας φάτσες τους...

Πίσω στο κυρίως θέμα μας και γρήγορα και να μην ξαναπιάσω τέτοια κατηγορία αντικειμένων στο στόμα μου...

Ο Καραγκιόζης, ο κανονικός και αξιοπρεπέστατος δηλαδή,  ήρθε στα Κελλιά για μια παράσταση στο θεατράκι του χωριού, που ο Σύλλογος Κοινότητας Καλλονής έχει αρχίσει και αξιοποιεί με τον καταλληλότερο τρόπο.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι, ο κόσμος, ειδικά μόλις αφήσει τις τσιμεντένιες φυλακές του, θέλει να μαζεύεται με οποιαδήποτε αφορμή και να περνάει κάποιες ώρες ο ένας στην έστω αόριστη συντροφιά των άλλων.

Το θεατράκι, λοιπόν, γέμισε πάλι από κόσμο, που ήρθε να παρακολουθήσει το "Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο Σκιών Κωνσταντίνου Βαμβακάρη"

 Ο Καραγκιόζης δεν έπαψε ποτέ να είναι μια διαχρονική φιγούρα, που, όπως οι παληές ελληνικές ταινίες, εξακολουθεί να μας γοητεύει.

Όποιος σύγχρονος ηθοποιός, σκηνοθέτης ή καλλιτέχνης στον χώρο του θεάματος δεν μπορέσει να αποκρυπτογραφήσει το γιατί συμβαίνει αυτό και να διδαχτεί απ' αυτό, πολύ γρήγορα θα πάει στην στοίβα με τους άλλους που πέρασαν για δύο-τρεις σεζόν από τα μάτια μας και χάθηκαν.
Με τον Καραγκιόζη, ακόμη κι' όταν ξέρεις τί πρόκειται να πεί ή τι πρόκειται να κάνει, αντιδράς σα να το βλέπεις για πρώτη φορά.

Η μεγάλη έκπληξη της παράστασης ήταν η ηλικία του καραγκιζοπαίκτη, που ήταν 17 ετών!
Ο Κωνσταντίνος, για τον οποίο ο λόγος, έχοντας γοητευτεί από μια παράσταση που παρακολούθησε όταν ήταν μόλις τριών χρονών, έστησε σιγά-σιγά με υπομονή, αγάπη και μεράκι τον δικό του μπερντέ και ασχολείται με το χόμπυ του πολύ σοβαρά.

Οι φιγούρες είναι σχεδιασμένες, χρωματισμένες και κομμένες από τον ίδιο, όπως και όλα τα σκηνικά της παράστασης, που ήταν ιδιαίτερα απαιτητική αφού ο Καραγκιόζης κατέβαινε με όλη την ακολουθία του στον βυθό για να μας περάσει ένα μήνυμα για την μόλυνση των θαλασσών.

Για τα πιτσιρίκια που βρέθηκαν στα Κελλιά απλώθηκε μια μεγάλη τέντα εμπρός ακριβώς από την σκηνή και αυτό έκανε την διαφορά. Τα μικρά γέλαγαν, συνομιλούσαν με τον Καραγκιόζη, χόρευαν και έδιναν στην παράσταση την ουσία της, που είναι η αυθόρμητη συμμετοχή και το αγνό, καθαρό γέλιο των παιδιών.

Κλείνω την αναφορά σ' αυτήν την παράσταση και εύχομαι σε όλα τα παιδιά που παρακολούθησαν την παράσταση, να πετύχουν να βρουν κάτι που θα εκφράζει αυτά τα ίδια, τον εντελώς δικό τους εαυτό και όχι τα θέλω και τα πρέπει των γονιών τους. 
Κι' όταν το βρούν κι' όποτε το βρουν, να το ακολουθήσουν με την καρδιά τους και να το φτάσουν όσο πιό μακρυά γίνεται.

Σε εμάς τους μεγαλύτερους εύχομαι, όταν κάποτε διαπιστώσουμε πως τα παιδιά μας βρήκαν και κάνουν αυτό που τα εκφράζει, να έχουμε το σθένος να παραμερίσουμε τα πρέπει και τον εαυτό μας και να σταθούμε και να στηρίξουμε τα παιδιά μας όπως ακριβώς στηρίζουν οι γονείς του Κωνσταντίνου το παιδί τους στην μεγάλη προσπάθεια που κάνει να είναι ο εαυτός του.

Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΑ ΚΕΛΛΙΑ, 5 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2012

Οι φωτογραφίες μιλάνε μόνες τους.

Ο κόσμος ήρθε στον καλοκαιρινό χορό, χόρεψε και γλέντησε μέχρι το πρωί, στον όμορφο χώρο του υπαίθριου θεάτρου των Κελλιών.

Η αρχική αμηχανία και οι φόβοι των διοργανωτών ξεπεράστηκαν μόλις τα τραπέζια άρχισαν να γεμίζουν γρήγορα.

Επειδή όμως, τίποτα δεν γίνεται χωρίς κόπο, συνήθως των λίγων προς τους πολλούς, ορίστε και οι φωτογραφίες από την πολύωρη προετοιμασία της προηγούμενης ημέρας, αλλά και λίγες ώρες πριν την έναρξη.

 Η ανταμοιβή των μελών του συλλόγου που φορτώθηκαν με όλου του κόσμου το άγχος, ήταν εικόνες σαν αυτήν...

...σαν αυτήν...

 

 ...αλλά και σαν αυτήν, 

...με ξένους επισκέπτες που ήρθαν στα Κελλιά για να ζήσουν τον καλοκαιρινό χορό από κοντά.

Να μην παραλείψουμε και τα δύο σημεία υποδοχής, όπου δεν έλειπαν οι αφράτες μαρέγκες, το καλό ρακί και τα πλατειά χαμόγελα!

Έτσι, ο Σύλλογος των Κελλιών επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο, φέρνοντας όλο το χωριό κοντά, πράγμα εξαιρετικά σημαντικό, αποδεικνύοντας ότι, το κέφι χρόνια δεν κυττά. 

Εδώ, ο καλύτερος, ίσως, συρτός της βραδιάς μακρυά από τα φώτα της πίστας.

Τέλος, να πούμε ότι, ένα σημείο που σηκώνει μεγάλη βελτίωση, είναι η ζωντανή μουσική.

Ελπίζουμε, του χρόνου να έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε αυθεντικά, παραδοσιακά νησιώτικα τραγούδια και όχι συρτοτσιφτετέλια και ισοπεδωμένους συρτούς, μπάλους και σούστες, με ανούσιες ακροβασίες στο βιολί και αδιάκοπες φλυαρίες στο μπουζούκι.

Η παράδοση στέκεται πολύ πιό πάνω από το εγώ οποιουδήποτε από εμάς και είναι κάτι πολύ σοβαρό για να το διαχειριζόμαστε με νοοτροπία ξενυχτάδικου τρίτης κατηγορίας.