Και ξαφνικά θα βρεθούμε μεσ' το Φώς των Κυκλάδων, να εξαϋλωνόμαστε, να χάνουμε κι' αυτόν ακόμα τον Ίσκιο μας, το Φως να μας διαπερνάει απ' την κορφή ως τις πατούσες, που μαλακές ακόμη απ΄το φασκιωμένο περπάτημα στα τσιμέντα της πόλης, θα αντιδρούν, θα μαζεύονται στην αφή της άμμου και των βράχων.
Και μετά, θα βουτάμε μεσ' το γαλάζιο και θα πλέουμε στο αρμυρό στοιχείο, θα πλατσουράμε και θα φωνάζουμε με πρωτόγονες φωνές απ΄τα βάθη των εποχών,
θα πάμε πίσω να ανακαλύψουμε ένα γνώριμο πιτσιρικάκι να σκάβει πηγάδια στον άμμο, να στήνει καστράκια στολισμένα με βότσαλα,
να σκαλίζει λιμάνια για πλαστικές βαρκούλες τριγυρισμένα από αφρόξυλα.
Τελικά, μπορείς να ταξιδέψεις στον Χρόνο, γιατί εδώ στέκει ακίνητος...
...κι' απλώς αφουγκράζεται τα επόμενα βήματά του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου