ΟΥΤΕ ΦΡΑΠΕΔΕΣ ΣΤΑ ΦΑΝΑΡΙΑ !!!

Ούτε φραπέδες στα φανάρια δεν έχετε πουλήσει, ρε γραββατοφορεμένα ξόανα, και ζητάτε να σας ψηφίσουμε για να σώσετε την αγορά και το εμπόριο !!!

Για να δημιουργήσεις κάτι για να χτίσεις κάτι, πρέπει να ανησυχείς, να τρέχει αίμα στις φλέβες σου και όχι μαρμελάδα!

Να ανησυχείς για το σπίτι σου, να ανησυχείς για τα παιδιά σου και το μέλλον  τους, να ανησυχείς για το χωριό σου, τον τόπο σου, τον πολιτισμό σου, με λίγα λόγια να σε κόφτει η πατρίδα σου, να σε πονάει! 

Να βλέπεις τα βουνά και τις θάλασσες και να σε πιάνει δέος, ν’ ακούς τραγούδι εκατοντάχρονο και να σε πιάνει σύγκρυο, να ανοίγεις την πόρτα στο πατρικό σου και να νιώθεις την ευθύνη!

Άμα τάχεις όλα λυμένα και τρέχουν τα μισθά και τα μπόνους και τα επιδόματα κι’ είναι και το αυτοκίνητο και το κινητό και το γραφείο και οι παρατρεχάμενοι και όλα πληρωμένα από αλλωνών ιδρώτα, τί περιμένεις να νιώσεις, ρε ζελεδάκι της συμφοράς και του κλαμμάτου;

Πώς να συγκριθείς με τον μεροκαματιάρη, που καίγεται για να ζήσει, όχι για να βρει καλή θέση στο Μέγαρο να τονε πιάσουνε οι κάμερες και να τον τυτπώσουν οι φυλάδες! 

Ε; Πώς να συγκριθείς με το εργατικό ατύχημα, όταν η μόνη σου σκοτούρα είναι μη και φτάσει η κουρού από τα Everest κρύα στο πιατάκι σου;

Δε λέω να είχες διοικήσει έστω και περίπτερο. 

Αυτό είναι δύσκολη δουλειά και θέλει γατόνι τσαμπουκαλεμένο μέσα στο κουβούκλιο. 

Φραπέδες, ωρε ανεπάγγελτο παράσιτο, αν είχες πουλήσει στα φανάρια θα ήξερες πως, όταν εσύ βγαίνεις αβασάνιστα και λες «Εκλογές», Η ΑΓΟΡΑ ΚΛΑΤΑΡΕΙ, ΚΑΘΕΤΑΙ, ΣΑΠΙΖΕΙ !!! 

Και δίνεις άλλο ένα πισώπλατο χτύπημα σ’ αυτούς που περιμένουν σταθερότητα για να δουλέψουν, για να πληρώσουν, ΓΙΑ ΝΑΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΦΑΝΕ!!! 

Και το λες δεύτερη φορά σ’ ένα μήνα!!!

Γιατί, στην Ελλάδα, λατρευτέ μου προγουλοφόρε, 

οι εκλογές είναι ΆΜΕΣΑ συνυφασμένες με αναταραχή, αβεβαιότητα, έχθρα, οπαδισμό, εκδικητικότητα και ο,τιδήποτε φέρνει τα πάνω κάτω και μας κάνει να φτάνουμε στα πρόθυρα του εμφυλίου!!!

Θάπρεπε να το ξέρετε, αλλά πού να το μάθετε... 

Όταν το κοντινότερο που έρχεστε με τον λαό είναι όταν προφέρετε την λέξη «λαός».

Και την λερώνετε κιόλας με τις καλομαθημένες από τον εσπρέσσο και το καρπάτσιο γλώσσες σας, γι’ αυτό, την επόμενη φορά που θα σκεφτείτε να πείτε την λέξη «Λαός» θα πρέπει προηγουμένως να έχετε βάλει μέσα στο άχρηστο πράγμα που βρίσκεται ανάμεσα στα αυτιά σας, εικόνες από αίμα, θυσίες, στερήσεις, καρτερία, πόνο, αλλά, μαζί και αξιοπρέπεια. 

Να μια άγνωστη λέξη, για τα παιδάκια της βουλής: ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. 

Σημαίνει, πως ό,τι κι΄αν μου συμβαίνει, παραμένω άνθρωπος και συντρέχω τον άνθρωπο. 
Απλό δεν είναι να το λές; 
Για δοκίμασε να το κάνεις κιόλας, να δω εγώ τα τσισάκια να φτάνουν μέχρι τα SEBAGO… 

Λέει ο πατέρας μου μια σοφή κουβέντα: 

«Άμα θες να δεις τα δόντια του διαβόλου, τράβα του την ουρά!». 

Κι’ εσάς τώρα που σας τραβήχτηκε η ουρά, βλέπουμε και τα δόντια σας τα καλοσφραγισμένα, αλλά, φάνηκε κι’ η γλώσσα σας περισσότερο, που γλείφετε εκεί που φτύνατε, για μια θεσούλα στην νέα βουλή, για μια θέση στο κόμμα, για μια φωτογραφία εις τας Βρυξέλλας, για μια μιζούλα της προκοπής λίγο πριν καταρρεύσει το οικοδόμημα. 

Τρέχετε να ρίξετε ωκεανούς λάσπης σ’ εκείνους, που σας έκλεψαν δικαιωματικά τα ψηφαλάκια (εσείς, βέβαια, διαβάζετε «λεφτάκια», σαν τα μάτια του Σκρουτζ Μακ Ντακ που βλέπουν το σήμα του δολλαρίου...) μπας και γυρίσετε πίσω το ρεύμα. 

Τα ξαναφτιάχνετε μεταξύ σας, αλλά, είστε τόσο ζώα που δεν ξέρετε πως η λυκοφιλία κρατάει όσο υπάρχει κρέας στο μαντρί! Μετά, γυρνάνε όλα τα βλέμματα στον πιό αδύναμο της αγέλης και τα σάλια μαζεύονται στην άκρη στο στόμα...

Περιμένουμε. 

Έχουμε υπομονή μέχρι την επομένη των εκλογών. 

Και θα σας δούμε να τρώγεστε, να τα ρίχνετε ο ένας στον άλλον, να ξεσκίζετε τις κομματικές σας σάρκες σε κόμματα και κομματίδια, να ματώνετε από τα νύχια των χεριών που σας χτύπαγαν φιλικά στην πλάτη, να σας φτύνουν τα στόματα που σας κολάκευαν. 
Θα σας δούμε να ματοκυλιέστε μεταξύ σας και θα σας αφήνουμε. 

Ούτε πετσέτα δεν θα βρεθεί να σας σκουπίσει τον πιό ιερό ιδρώτα της ζωής σας: τον πρώτο!!! 

Σφογγοκωλάριοι...