Πώς άλλαξαν όλα τριγύρω μας και πώς αυτό γίνεται όλο και πιό εμφανές... Λυπάμαι που ξεκινάω το νέο χρόνο με αυτήν την ανάρτηση, λυπάμαι μέχρι μέσα βαθειά...
Πάμε, λοιπόν, στην πρώτη κάρτα:
Που πα' να πει: "Έλληνας, άρα, δεν φοβάσαι μήπως και δεν μπορείς να συνεννοηθείς με τον Πακιστανό για την σωστή απόχρωση του σάπιουν μήλου ή δεν φοβάσαι μήπως σου κουβαληθεί κανένας Ρουμάνος, κατοπτεύσει τον χώρο και στην συνέχεια σε γδύσει κανονικά. Επίσης, με τον τρόπο αυτό τα λεφτά, τα μαύρα λεφτά που έτσι κι' αλλιώς θα έδινες, χωρίς απόδειξη, χωρίς αποδεικτικό, τώρα τουλάχιστον θα μείνουν στην πατρίδα και δεν θα φύγουν με money transfer για χώρες ξωτικές, Όσο για την τιμή, καλύτερη δεν γίνεται και όσο νάναι, κάποιοι ψύλλοι μας μπαίνουν στ' αυτιά ότι ο βαφεύς δεν είναι επαγγελματίας, άντε βοηθός το πολύ..."
Και περνάμε στην επόμενη κάρτα, των αμετανόητων εταιρειών πωλήσεων που "έχουν καταργήσει τους μεσάζοντες και πάνε κατ' ευθείαν στον καταναλωτή":
Η ανάγνωση της κάρτας, με αρκετή φαντασία, βγάζει σενάριο για ταινία νουάρ:
"με ωράριο της επιλογής σας" = killer που μπορεί να επιλέξει την ώρα που θα σκοτώσει το θύμα,
"ανεξάρτητη επαγγελματική ευκαιρία"= στην κανονική ζωή μπορείς να είσαι φυλλομετρητής σε λογιστήριο,
"εργασία μέσω ίντερνετ"= μπορείς να τους εξωθείς μέσω private chat σε αυτοκτονία,
"όχι πλασιέ ή ντίλερ", ξεκάθαρο, δεν θα ασκείς το τιποτένιο επάγγελμα του πωλητή...
Περνάμε στην τρίτη κάρτα, όπου τα πράγματα περιπλέκονται. Η απόγνωση έχει σπρώξει, όσα μαγαζιά απέμειναν, σε κινήσεις πανικού. Ή, μήπως, είναι ο αιώνιος τρόπος του ελληναρά, να κυττάει τί πουλάει ο διπλανός και μαζεύει κόσμο και να το κάνει και 'κείνος, δίπλα στον πρώτο, με χαμηλότερες τιμές, με καλύτερες προσφορές, μέχρι να κλείσουν και οι δύο (πώς λέει το σοφό ανέκδοτο... "Δεν θέλω, θεέ, να μου δώσεις και 'μένα κατσίκα, θέλω να ψοφήσεις τού γείτονα!")
Η πρώτη είναι μια πιτσαρία, από τις καλύτερες στην περιοχή μου, που όμως, αν ρίξετε μια ματιά στον κατάλογό της, θα δείτε ότι χώνεται στα πόδια της διπλανής ψησταριάς: σνίτσελ, μπριζόλες, παντσέτες κ.λπ.
Το δεύτερο είναι ένα επίσης καλό κατάστημα, που αν και ξεκίνησε σαν κάβα (εξ' ού και ο τίτλος) κατέληξε να πουλάει απορρυπαντικά... Βέβαια, για όποιον ξέρει τί ακριβώς συνεπάγεται η αλλαγή του διακριτικού τίτλου μιας επιχείρησης και πόση γραφειοκρατική ζούγκλα πρέπει να διανύσει κανείς για να τα καταφέρει, δικαιολογεί τον άνθρωπο που προσπαθεί, απλώς, να μην κλείσει...
Και πάμε στην σοβαρότερη κάρτα απ' όλες:
Δεν ξέρω για τις ορέξεις τις δικές σας, αλλά, προσωπικά δεν νιώθω την ερωτική μου ορμή να βελτιώνεται σε συνθήκες κρίσης.
Άρα, τί κρύβει το παρακάτω μήνυμα;
Ερμηνεία πρώτη: "Θα στα πάρουν που θα στα πάρουν, τουλάχιστον, πρόλαβε να φας μερικά στις π#υτ@νες, να δεις τί έχανες τόσο καιρό που τα φύλαγες"
Ερμηνεία δεύτερη: "Μη στενοχωριέσαι για όσα θα σου πάρουν, εξ' άλλου το ένα πενηντάευρω σε μας θα το 'τρωγες σε δεκαπέντε λεπτά το πολύ..."
Ερμηνεία τρίτη: "Το ΕΥΡΩ μας έκανε μπουρδέλο..."
Ερμηνεία τέταρτη: πρόκειται για δάκτυλο της κυβέρνησης, που μας ωθεί στο ξεχαρμάνιασμα για να μην ξεσπάσουμε πάνω τους.
Και κλείνω με τους μαυραγορίτες, τους τοκογλύφους, τους αιώνιους Σάυλωκ, τα κατακάθια του ανθρώπινου είδους, τα σκουλήκια που περπατάνε δίπλα μας και αγγιζόμαστε ώμο με ώμο.
Τα ενεχυροδανειστήρια που τετραπλασιάστηκαν, που έχουν κρυφούς χρηματοδότες, που λιώνουν τα πάντα και τα βγάζουν στο εξωτερικό.
Προσέξτε τις λέξεις, το στυγνό μήνυμα, το νταβατζιλίδικο τρόπο:
"ΑΓΟΡΑΖΩ", που σημαίνει, "Τώρα που εσύ στερείσαι, εγώ έχω τόσα, ώστε να αγοράσω ακόμη και το δαχτυλίδι της γιαγιάς που με καμάρι πέρναγε από μάνα στην κόρη ή στην νύφη. Και έχω, γιατί μάλλον εδώ και καιρό ήμουν τοκογλύφος και έκανα την ίδια δουλειά, αλλά, με άλλον τρόπο. Όσο για τα ασημικά, φέρε το καλό σερβίτσιο και θα πάρεις όσο κι' ένα μηνιαίο επίδομα ανεργίας". Προσέξτε το έντονο χρώμα του αυτοκόλλητου, δείτε τού ενός κολλημένο πάνω στου άλλου.
Και τέλος, υπάρχει ο μεγαλοκαρχαρίας, που αγοράζει κυριολεκτικά τα πάντα: ΛΙΡΕΣ, ΑΣΗΜΙΚΑ ΣΚΕΥΗ, ΠΑΛΑΙΑ ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ, ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ-ΜΗΧΑΝΕΣ-ΑΚΙΝΗΤΑ
Αυτός ξέρει ακριβώς πού απευθύνεται και το λέει.
Θέλει λίρες, μα πόσα σπίτια σήμερα έχουν λίρες; Αυτά που έχουν παρελθόν, παππούδες και παράδοση. Θέλει παλαιά κοσμήματα, για την περίπτωση που δεν πήγαινε το μυαλό σας να τα ρευστοποιήσετε. Διαλύστε τα όλα, λοιπόν, σκοτώστε ό,τι υπάρχει όχι μόνον τριγύρω σας, αλλά και μέσα σας...Παρεμπιπτόντως, σταμάτησαν ως δια μαγείας τα φυλλάδια σουβλατζίδικων, πίτσας, ψητοπωλείων και άλλων φαγάδικων, που έστελναν κατ' οίκον παράδοση μέχρι και μισή ώρα μακρυά...
Δείτε το χάλι μας αναλυτικά εδώ:
2 σχόλια:
Ω ρε φίλε! Μεγάλη παρατηρητικότητα έχεις, είναι η αλήθεια...
Το πρώτο παράδειγμά σου δε το βρίσκω και τόσο ντεκαντανς κατάσταση. Ίσως μάλιστα θα έπρεπε να είχαν μοιραστεί/κολληθεί νωρίτερα τέτοια χαρτάκια που να τονίζουν την εντοπιότητα των μαστόρων!
Για το 50ευρω, ψηφίζω την 4η εναλλακτική αν και... βρες να ποστάρεις και κανένα με...ομορφάντρα!!!!!!!!!!!χαχαχα
εχεις δικιο...
Δημοσίευση σχολίου