Ντροπή...

Θα ντρεπόμουνα να είμαι ο Τζοχατζόπουλος και να πρέπει να κυκλοφορήσω στον δρόμο...

Θα ντρεπόμουνα να είμαι ο δικαστής που δέχτηκε τις πιέσεις και τον έβγαλε λάδι...

Θα ντρεπόμουνα να μένω στην ίδια πολυκατοικία και να πρέπει να τον χαιρετάω στους κοινόχρηστους χώρους...

Θα ντρεπόμουνα να είμαι ο περιπτεράς που τον καλημερίζει και του δίνει την εφημερίδα που μέσα λέει πως απαλλάσσεται...

Θα ντρεπόμουνα να είμαι ο μέτρ που θα πρέπει να τον υποδεχτεί και να τον τακτοποιήσει στο τραπέζι του...

Θα ντρεπόμουνα να είμαι η κόρη, ο γιός, η σύζυγος του εν λόγω ντενεκέ και να τον ακούω αύριο να παίρνει θέση σε οποιαδήποτε κατάσταση, πολιτική ή μη...

Αλλά, ο βλάκας, ξεχνάω πως το κράτος είναι αφεντικό που φέρεται σαν νταβατζής:

"Τρέχει τίποτα ρε;! Έτσι ' αρέσει εμένα! Έτσι γουστάρω κι' άμα δε σ' αρέσει να φύγεις! Και θα σε πλακώνω στα κλωτσίδια όποτε θέλω και θα πληρώνεις τα λάθη μου και δε θα μιλάς! Κατάλαβες ρε ηλίθιε ή θες να πω να σου ρίξιυν τίποτε μπουνίδια;;; Εεεε;;;"