ΓΡΑΙΚΙΚΟ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Πώς θα γίνει να φέρουμε την Κίνα πιό κοντά; 

Απλό: φτωχαίνουμε τον  ευρωπαϊκό νότο και τον αναγκάζουμε να δουλεύει με κινέζικα μεροκάματα παράγοντας καλούδια για τον ευρωπαϊκό βορρά.

Ε, καί...

Έτσι κι΄αλλιώς, οι νέοι θεωρούν freedom το να μπορούν να μπαίνουν ελεύθερα σε chat-roοms στο ίντερνετ όποτε θέλουν, να κάνουν upload όποια φωτογραφία ή slideshow επιθυμούν,  να βλέπουν extreme τσόντες και shocking videos με εκτελέσεις από το Αφγανιστάν, να παίζουν lineage και counter strike με μόνη την ελπίδα να βελτιωθεί το ping τους και να παίζουν στα ίσα τους gamers των χωρών που φιλοξενούν τους servers. Αν δεν καταλάβατε κάποιους όρους, δεν πειράζει, έτσι κι΄αλλιώς ανήκετε στην γενιά που φεύγει.

Η άλλη γενιά, που έρχεται, θεωρεί καλλιτέχνη την Πέγκυ Ζήνα και καλλιτέχνη και τον Μπιθικώτση, απλώς, λένε διαφορετικά τραγούδια μωρέ...

Θεωρεί μουσική, αυτή που βγαίνει από τα samplers των dj και μουσική και τον Μότσαρτ, απλώς, αυτός ο δεύτερος παιδευόταν περισσότερο χωρίς virtual dj, avidemux, avisynth και audiograbber να φτιάξει αυτό που ήθελε μωρέ...

Δεν χρειάζεται βιβλιοθήκες, γιατί δεν έχει και βιβλία, γιατί δεν έχει χρόνο να διαβάσει εξωσχολικά, γιατί δεν μένει χρόνος από τα φροντιστήρια, γιατί τον λίγο ελεύθερο χρόνο θα τον φάει στο facebook, γιατί τελικά, έφτασαν όλα να δείχνουν πως δεν έχουν κανένα νόημα...

Ε, και...

Αύριο θα βλέπει τούρκικες πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου στο Αιγαίο, έλληνες μετανάστες στην Αλβανία, τούρκους εποίκους στην Θράκη, σκοπιανούς επιχειρηματίες στην Θεσσαλονίκη, china-town στο Πέραμα, προαιρετικά τα ελληνικά για τις καθημερινές συναλλαγές, χαλάρωση του κοινωνικού ιστού και σκλήρυνση των εθνικών δεσμών στις συγκατοικούσες ομάδες, απώλεια μνημών τόπου και ιστορίας, «Γραικικό Ομοσπονδιακό Κράτος του Αιγαίου» και δεν θα βλέπει καμμία διαφορά από εκείνο που κάποτε λεγόταν Ελλάδα...

Ε, λοιπόν...

...ποτέ οι Γερμανοί και τα υπόλοιπα γερμανόφωνα γειτονάκια τους, χλωμοί σφογγοκωλάριοι αλλότριων αναγκών, δεν έβγαλαν απ΄το μυαλό τους την επιθυμία της κυριαρχίας στους τριγύρω. Ευτυχείς ηγέτες αγελαίων λαών, υποτακτικών, που ποτέ τους στην νεώτερη ιστορία τους δεν επαναστάτησαν κατά καθεστώτων, έκαψαν όταν τους είπαν οι ηγέτες τους να κάψουν, απο βιβλία μέχρι ανθρώπους και όταν οι απέξω τους κούνησαν επιτιμητικά το δάχτυλο πως δεν κάνει, απλώς, άλλαξαν τρόπο. Η ιδέα όμως μένει η ίδια. Και το συμπέρασμα φρικτό στην απλότητά του: οι δύο γείτονες, ο Βορράς και ο Νότος, δεν ταιριάζουν στο ίδιο τραπέζι που τους έβαλαν να κάτσουν. 

Ο Νότος θέλει να γλεντήσει και να γλεντήσουν και οι άλλοι μαζί, ενώ ο Βορράς έχει στο μυαλό του να μην ξεχάσει να κόψει το τιμολόγιο στην εταρεία...

Το 2011 θα είναι, από ιστορικής απόψεως, μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα χρονιά...