Το υποβρύχιο

Στην επιφάνεια είναι τα κόμματα, τα κανάλια, οι πολιτικοί, τα γεγονότα μεταφρασμένα στην γλώσσα του τρόμου ή του καλοπιάσματος, του πρωινάδικου ή της καταστροφολαγνείας.

Σηκώνει κύμα καμμιά φορά, ταραχές, διαδηλώσεις, τρομοκρατία, αντιπαραθέσεις στην Βουλή, εκλογές, έκτροπα, απολύσεις, ξεπουλήματα.

Αυτά βλέπουμε και με αυτά πορευόμαστε.
Νομιζόμαστε ειδήμονες της καθημερινότητας, κατέχουμε αλήθειες που μόνον εμείς αντιληφθήκαμε, καταλήγουμε σε αναλύσεις μοναδικές, ιδανικές για να συνοδεύουμε τον φραπέ και το ουζάκι μας, ν΄ακούνε τα τριγύρω τραπέζια και να θαυμάζουν τον ρήτορα...

Κάτω, εκεί που τα κύματα δεν φτάνουν, από ΄κει που όλα τα παρατηρείς δίχως να σε βλέπουν και όποτε θες πατάς το κουμπί της τορπίλης, εκεί τριγυρνάει το υποβρύχιο...

Δεξιά κι΄αριστερά, αναρχικά και ακροδεξιά, φιλολαϊκά και καπιταλιστικά, τα χρώματα της επιφάνειας αντανακλούν επάνω του, μα δεν το βάφουν, μοιάζει πάντα με κάτι, αλλά, σε λίγο αλλάζει και μοιάζει με κάτι άλλο...

Το υποβρύχιο δεν έχει όνομα, αριθμό, χαρακτηριστικά.
Έχει μόνον πλήρωμα: πλουτοκράτες, κρατικούς λειτουργούς, διαπλεκόμενους, παρατρεχάμενους, συνδικαλιστές, τραπεζίτες, ενίοτε και κατευθυνόμενους τρομοκράτες.

Ρυθμίζει με την παρουσία του το κύμα στην επιφάνεια. Πότε θα ξεσπάσει, πόση δύναμη θάχει, πόσο θα κρατήσει, πόσους θα εξοντώσει. Η απόφαση παίρνεται με γνώμονα το συμφέρον του πληρώματος.

Κανείς δεν διαφεύγει από τα στεγανά του υποβρυχίου. Γεννούν τα παιδιά τους μέσα ΄κει και τα κάνουν ίδια μ΄αυτούς. Είναι η ράτσα τέτοια που δεν ανέχεται άλλο εξόν από την ανακύκλωση των ίδιων γονιδίων. Των γονιδίων του λαθρεπιβάτη της χώρας, του δοσίλογου, του πουλημένου τομαριού, του σφογγοκωλάριου...

Δεν έχει βρεθεί ακόμη τρόπος να βουλιάξει το υποβρύχιο, ίσως όμως κάποτε βρεθεί τρόπος να κοπεί η επικοινωνία με τους επάνω συνεργάτες...