ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗ....

Δύο μέρες στο νησί, προκαταβολή από τις καλοκαιρινές διακοπές...
Οι παραλίες πεντακάθαρες ακόμη, τεντωμένες απ΄άκρη σ΄άκρη και ξεκούραστες, άδειες από κόσμο...

Τα βουνά πράσινα ακόμη, μωβίζουν οι δράφες στα λαγκάδια όπως ποτέ πριν, έβρεξε και βρέχει ακόμη.
Πάνω απ΄την Αγία Υπακοή το χρώμα δεν περιγράφεται και αν αποτυπωθεί σε μουσαμά, θα δείχνει ψεύτικο...
Ο Νικόλας δεν μπορεί να βρεί το νερό, "έχει πολλές διακλαδώσεις" και τον μπερδεύει, τπ ραβδί της λυγαριάς γυρνάει ακατάπαυστα.στα χέρια του...
Γεμίσαν σπασμένα κιούπιακαι ντενεκέδες με γεράνια, φουντώνουν όσο περνάν οι μέρες...


Το παιδί δεν θέλει να γυρίσει στην Αθήνα, τού υπόσχομαι να ξανάρθουμε σε δυό εβδομάδες και αυτόματα περνάει απ΄το μυαλό μου το απίστευτο ποσό που χρειαζόμαστε για να μετακινηθούμε με καράβι προς το νησί, μελαγχολώ, λέω "δε βαριέσαι", μα η σκέψη της απομόνωσης απ΄τον τόπο με έχει καταβάλει, οι καραβοκύρηδες θέλουν τα περατίκια τους και είναι πολλά και γεννοβολάνε κάθε χρόνο...

Το φως που φέγγει όπως φεύγει πάνω απ΄τα βρεγμένα βότσαλα είναι το καλοκαίρι που ξεκινάει...