ΓΕΛΟΙΟΙ ΓΕΡΟΙ...

Ε, ναι, τώρα το καλοκαίρι θάρθει κόσμος στο νησί...

Θα ψωνίσουν από το γαλλικών συμφερόντων σουπερμάρκετ (που όμως μας κάνει την χάρη να απασχολεί ντόπιους) ντομάτες Ισραήλ, πορτοκάλια Αργεντινής, σταφύλια Τουρκίας και λοιπά όσα απαραίτητα για την επίτευξη της ευδαιμονίας και θα γλεντήσουμε με ποτά και καφέδες εισαγωγής την ανία μας σε εκμυκονισμένες παραλίες και πανηγύρεις δυτικότροπου στυλ.

"Εμείς τί θα κάνουμε τα ξενοίκιαστα δωμάτια" θα φωνάζουν οι νοικιάρηδες, "Έχει κόσμο, αλλά, δεν ψωνίζει" θα λένε οι μπιχλιμπιδάκηδες, "Κάθεται ο κόσμος, αλλά, δεν τρώει όπως παληά" θα λένε οι ταβερνόπουλοι, "Παίρνουν συγκοινωνία και πάνε στις κοντινές παραλίες" θα λένε οι αμαξομοικιάρηδες, "Δεν παίρνουν φραπέ και τόστ, τα κουβαλάνε απ΄το σπίτι" θα λένε οι φραπεδαραίοι και το νησί θα έχει κόσμο, που για μια φορά δεν θα πετάξει λεφτά και θα θυμηθεί τί ακριβώς περιγράφει ο καθόλου προσβλητικός, εν τέλι, όρος "οικονομία"...

Αν και δεν θα πρόκειται για οικονομία, αλλά, για σωστή διαχείριση των διαθεσίμων.

Αργήσαμε να καταλάβουμε τι φταίει...
Πετάξαμε στην άκρη τις συμβουλές των παλαιών και σπεύσαμε να βουτήξουμε σε ωκεανούς αφθονίας.

Δεν ήξεραν οι γέροι τί πα να πεί τηλεόραση πλάσμα και διακοπές σε σαλέ στην Δημητσάνα, ούτε είχαν μπει στον πειρασμό του σούσι και του μοχίτο, ούτε και προβληματίστηκαν ποτέ πάνω στα σαραντάευρα παραφρασμένου Μπέκετ και σε πενηντάευρα πειραματικής Ηλέκτρας...

Γελοίοι γέροι...
Κουνάνε σκωπτικά το κεφάλι τους και τους φαίνονται όλα σαν φυσικό επακόλουθο της ανερμάτιστης ζωής μας.

Και το χειρότερο....;

Δεν τρομάζουν με τίποτα...
Έχουν, λέει, περάσει πόλεμο και κατοχή και πείνες και τάχουν ξαναδεί...!!

Ακούς; Τάχουν ξαναδεί!!!

Δεν θάθελα με τίποτα να τα δούμε και ΄μεις...