ΚΑΡΙΚΑΤΟΥΡΕΣ....

Εφκιάσαμε πρώτα-πρώτα μια μεγάλη καρικατούρα της Ευρώπης και αντίς για σύνορα εβάλαμε πήχες ξαπλωμένους κάτω, να περνάει ο κόσμος χωρίς να εμποδίζεται.

Μαζί με τους κόσμους που πάνε κι΄έρχουνται, ελευθερώθηκαν και οι μονέδες και πιά, ημπορούμε να στέλνουμε τις μονέδες μας σε μέρη, που θα αυγατίσουν περισσότερο, μιας και όλοι θέλουν νάχουν απ΄όλα και να πληρώνουν λιγότερο απ΄όσο πριν, ακόμη και αν την πατάτα την φύτευε πριν ο ξάδερφος και τώρα την φυτεύει αλλουνού τόπου ο ξωμάχος.

Αυτό που δεν πάει κι΄έρχεται, είναι τα χούγια του καθενού και αυτό, που πριν όλοι τόχαν για σέβας, του καθενού το ιδίωμα και τον χαραχτηριστικό τρόπο δηλαδής, τώρα που τους επιβλήθηκε, τόχουν μισήσει με το βάθος της ψυχής τους.
Και θέλουν ξανά το σύνορο.

Αυτοί που ΄ναι στη μέση της Καρικατούρας και ζωγράφισαν το σχέδιο κατά τις πανάρχαιες επιδιώξεις τους, δεν σκοτίζονται και πολύ για ΄κείνους που μένουν στις άκριες της καρικατούρας και σπάνε πάνω τους κύματα οι διωγμένοι και οι απόβλητοι από τριγύρω.
Οι καρικατούρες-διοικητές κυττάνε καρικατούρες-χαρτιά και λένε "δικό σας πρόβλημα, αφού θέλατε νάστε μέσα στην καρικατούρα".
"Μα δε τους φτωχύναμε εμείς, δεν τους ρουφήξαμε εμείς τον πλούτο, γιατί να πρέπει να τους θρέψουμε εμείς οι φτωχότεροι", λένε οι ακρίτες.
"Πάρε τόσα και σώπα" λένε οι καρικατούρες-διοικητές.
Σωπαίνει ο πιό φτωχός και παίρνει τα λεφτά για να τα βάλει αλλού, να βολέψει το χάλι του και τα δικά του χούγια και να αφήσει το ρημάδι να ρημάζει.
Φυλλοχαρτίζει και το καρικατούρα-νόμισμα, την μεγάλη κοροϊδία, που σφράγισε την μπέσα όλης της καρικατούρας και γελάει μέσ΄απ' τα κλάμματά του
Γιατί χαζός δεν είναι. Μόνο που του αρέσει να κάνει τον μεγάλο, πράμα αρκετά κακό άμα έχει και χώματα καλά, μα δεν έχει χέρια να τα δουλέψουν.

Έτσι, όλοι ξέραν από 'ξαρχής και κανείς δεν κοροιδεύτηκε ποτέ, πως ειδικά η καρικατούρα που λεγότανε ΕΥΡΩ, ήταν ένα αστείο, ένα εργαλείο που ποτέ δεν θάσπαγε, αλλά, που πολύ γρήγορα θα έμπαινε στο πάνω μέρος της ντουλάπας, αφού πρώτα θα είχε στραβοβιδώσει όλα τα έπιπλα και θα είχε κάνει αφόρητη την ζωή όλων στο μεγάλο σπίτι μέσα.

Πολλά χρόνια μετά, οι μελετητές της ιστορίας θα έβλεπαν την καρικατούρα και ανάμεσα σε γέλια και χυμένους καφέδες, θα απορούσαν πώς έγινε και δεν κανείς δεν παρατήρησε τον γυναικοντυμένο Χίτλερ που γέλαγε απ' το βάθος της εικόνας...