ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ ΠΟΣΕΙΔΙΠΠΟΥ...

ΑΒ 13

Μυστήρια πέτρα τούτη δω• σαν τη λιπάνεις,
φέγγος ολόκληρη τη διατρέχει και τα χάνεις
κι άμα στεγνώσει, πέρσικο [λιοντάρι] φανερώνεται,
στην όμορφη λιακάδα να τεντώνεται.


Το παραπάνω διαμάντι ανήκει στον ποιητή Ποσείδιππο, άγνωστο σε μένα έως και πριν από δέκα λεπτά.
Δεδομένου του ψώνιου που έχω με τις πέτρες και τις πέτρινες κατασκευές, ειδικά του νησιού μου, σας το παραθέτω με όλον τον θαυμασμό μου για την δύναμη των λέξεων.

Ειδικά, το χαρίζω σε όσους εκστασιάζονται με τα βοτσαλάκια της παραλίας και δεν τα κλέβουν για να τα θάψουν σε κάποιο διακοσμητικό γυάλινο σκεύος στο αθηναΐικο σπίτι τους, αλλά, τα αφήνουν εκεί που είναι, στο μεγαλείο τους, δίπλα στο θαλασσινό νερό, μία μέσα και μία έξω...