TINOS on the run

Πού έγινε το λάθος;  Κι από κει που θέλαμε να είμαστε μια παρέα ξαφνικά νοσταλγήσαμε το σπίτι μου σπιτάκι μου;  Το λάθος έγινε όταν αφήσαμε να μπουν στο παρεάκι τα γνωστά κωλόπαιδα.  Δηλαδή όλοι όσοι δηλώνουν ότι εξεπλάγησαν τι νόμιζαν;  Πως τα πράγματα πάνε καλά και με μια μπυρίτσα κι΄ένα μεζεδάκι στο τραπέζι θα είναι όλα καλά στον αιώνα τον άπαντα; Και καλά, εμείς είπαμε όχι και μας βάλανε να το φάμε. Για να σας δω εδώ τώρα ρε συντρόφια ευρωπαίοι!   Αυτοί που φεύγουν έχουν λεφτάκια, και τα λεφτάκια είναι που σας νοιάζουν.  Γιατί ο πολιτισμός δεν κοστολογείται, μόνον αποτιμάται και ως εκ τούτου θα συνεχίσει να ανταλλάσσεται και να μπολιάζει συνειδήσεις.  Τα λεφτάκια όμως;  Ο δείκτης ΝΙΚΕΙ και οι παγκόσμιες αγορές;  Δεν τους τρομάξατε αρκετά παλλικάρια! Δεν σας έφτασε ούτε η θυσία της κοπελιάς που την πήρατε και την κάνατε σημαία.  Πιέσατε τόσο πολύ προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση που φέρατε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Όπως ακριβώς και εδώ.   Μόνον που ε

Τι είναι αυτό που θέλουμε να δούμε πραγματικά; Τι μας γοητεύει, ποιο θέαμα θα άξιζε τόσο που θα το ανταλλάσσαμε με άρτο;  Θα ήταν κωμωδία;  Δράμα; Κάτι ενδιάμεσο που θα μας έκανε να γελάμε να κλαίμε και να φοβόμαστε την ίδια στιγμή;  Ένα θρίλερ, ίσως; Γιατί για κάτι τέτοιο πετάμε την σκούφια μας απ΄ ό,τι φαίνεται. Έχουμε στηθεί και περιμένουμε τη στιγμή που κάποιος θα δώσει μια κλωτσιά ανάμεσα στα σκέλια της Ευρώπης και θα την γονατίσει .  Θα είναι Άγγλος ;  Ισπανός , ίσως;  Πορτογάλος ;  Ιταλός ;  Κάποιος τέλος πάντων που οι πράξεις του έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τις δικές μας , κάποιος που τον θέλουν για παρέα και εκείνος τους γράφει στα παληά του τα παπούτσια και κάνει το δικό του. Όλοι οι «ευρωπαίοι» περιμένουν να δουν τον σαματά, κακά τα ψέματα.  Όλοι βαρέθηκαν να ακούν τη φωνή της προτεσταντικής γερμανικής «συνείδησης» και θέλουν να απαλλαγούν με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο! Γιατί μην πει κανείς πως ανησυχεί ή φοβάται το ενδεχόμενο της εξόδου της Βρετανί

Σήμερα λοιπόν ξεκινάνε οι πανελλαδικές .  Πρώην πανελλήνιες.  Πρώην εισαγωγικές.  Που ουσιαστικά είναι η ασέλγεια του κράτους επάνω στην νεολαία μας και πίσω απ’ αυτήν την λέξη βάλτε εσείς την υποκρισία, την εκμετάλλευση, την εθελοτυφλία, την αδιαφορία, ένα κάποιο ενδόμυχο μίσος, την αλαζονεία, την αδιαφορία. καλούπι κολώνας ηλεκτρικού που δεν αφαιρέθηκε ποτέ... Θα κάνω λοιπόν κάποιες σκέψεις φωναχτά και θα τις μοιραστώ μαζί σας: Κάποια παιδιά δίνουν εξετάσεις. Ορισμένα θα περάσουν και άλλα όχι.  Το τι περιμένει εκείνα που θα περάσουν είναι άλλο θέμα και δεν θα το πιάσουμε τώρα.  Όπως επίσης δεν θα πιάσουμε και εκείνα που θα περάσουν σε σχολές που δεν τα ενδιαφέρουν είτε γιατί εκεί κατέληξαν, είτε γιατί έτσι το θέλησαν οι γονείς και ο κοινωνικός περίγυρος. κι΄άλλο καλούπι... αργεί το ρημάδι να πήξει... Πάμε σε εκείνα που δεν θα περάσουν. Από αυτά πάλι θα διαλέξω εκείνα που διάβασαν μόνα τους και που (στην μεγάλη τους πλειοψηφία) ήταν εξ ορισμού χαμένα, ήξεραν δηλαδή

«Όποιος κατουράει στη θάλασσα, το βρίσκει στο αλάτι», έλεγε ένας φίλος.   Τον θυμήθηκα πρόσφατα και εξηγώ το γιατί: Ας υποθέσουμε πως έχω ένα ξενοδοχείο σε ένα νησί , ας πούμε στην Ίφκινθο και στο πρωινό μου σερβίρω ντόπιο τυράκι, ντόπια αλλαντικά, ντόπια φρούτα και λαχανικά, όλα άριστης ποιότητας,  μιας και ο στόχος μου είναι αυτός, να έχω δηλαδή το καλύτερο ντόπιο προϊόν, να αναγνωρίζομαι και να χαρακτηρίζομαι απ΄αυτό. φωτογραφία από το ΤΗΝΟΣ FOOD PATHS Κοστολογώ τις παροχές μου και δίνω τιμή ας πούμε 100 ΕΥΡΩ την βραδιά .  Μέσα κει είναι το κέρδος μου για να συνεχίσω να παρέχω τις υπηρεσίες μου και να μπορώ να τροφοδοτώ την ντόπια αγορά με το απαραίτητο χρήμα και για να τα βγάζω πέρα. Και μια ωραία ημέρα, γίνονται αυξήσεις στα πάγιά μου: ρεύμα, τηλέφωνο, ασφάλιση, φόροι.  Τα 100 ΕΥΡΩ δεν με φτάνουν πλέον για να επιβιώσω σε μια αγορά ανταγωνιστική, δεν μένει κέρδος για μένα. Από την άλλη, τα 100 ΕΥΡΩ είναι το ταβάνι μου, δεν μπορώ να αυξήσω τις τιμ

"Βρισκόμαστε γύρω στο 1600 μ. Χ. και η Τήνος βρίσκεται κάτω από την διοίκηση του Bartolomeo Ghisi , που ήταν λαμπρός νέος στα νιάτα του. Όμως, τώρα στα γεράματα έχει αποκτήσει μια ιδιαίτερη αδυναμία στα ραδίκια, για τα οποία τον τελευταίο καιρό δείχνει μια προδιάθεση να δει και ανάποδα.      Πριν απ’ αυτό όμως, έχει ένα σωρό αποστολές να αναθέσει (με το αζημίωτο φυσικά…) σε οποιονδήποτε έχει κέφι να γδάρει τα ποδαράκια του στις παραγγεριές και στα φρύγανα της Νήσου. Οι τρεις γιοί του, έχουν ρέψει στις βουτιές στην Κολυμπήθρα και δεν προκάμνουν, οπότε ο κλήρος πέφτει σε κάτι τυχοδιώκτες σαν και του λόγου σας να εκτελέσουν τα θελήματα του χούφταλου και να καρπωθούν όσα προλάβουν πριν τον βρει το μοιραίο." Κάπως έτσι ξεκινάνε οι κανόνες του επιτραπέζιου " THE QUEST ". Πώς ξεκίνησε όμως η ιδέα; Από καιρό είχα δει αυτόν τον πανέμορφο χάρτη σε κάποια ανάρτηση... Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ GIACOMO FRANCO (1597μ.Χ.) ...και μου είχε μπεί η ιδέα να φτιάξω ένα επιτρ

Ξεκινάω σήμερα μια ανάρτηση που αφορά την μεταφορά σε αναγνώσιμη μορφή των αρχείων του Αγίου Ζαχαρία των Κελλιών από τον πατέρα Αντώνη Φόνσο. Όσα κι'αν πούμε για τον άνθρωπο αυτό θα είναι λίγα. Κρατείστε λοιπόν στο μυαλό σας πως ό,τι διαβάσετε εδώ μέσα είναι μια μικρή προσπάθεια να έρθει στο φως ένα μικρό μόνον μέρος της αγάπης του για τον τόπο και ταυτόχρονα, να γνωρίσουμε την πορεία των Κελλιών μέσα στα χρόνια. Εννοείται πως κατά την μεταφορά των κειμένων κρατήθηκε η πρωτότυπη γραφή. Είναι μοναδικό αντικείμενο μελέτης, ένας ήχος από το παρελθόν. Η ανάρτηση θα εμπλουτίζεται συχνά, και μεταξύ των προσθηκών θα υπάρχει αύξων αριθμός, οπότε αν κάποιος θέλει να συνεχίσει την ανάγνωση μπορεί να το κάνει από το σημείο που έχει μείνει. Οι φωτογραφίες είναι από το νησί, όχι σχετικές με το σημείο που είναι ένθετες, απλώς, για να ελαφραίνει λίγο το κείμενο. Νο 1: “1778 δεκεβριου 13” “απου εμενα μαστρο γιανουλι εις του λογουσου αφεντι παπα...” “Σμιρνι 1795 μαρτιου 18 Ε.Ν. Αγο

Να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου, χρονιάρες μέρες; Ρίξτε μια ματιά στην φωτογραφία (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) και πείτε μου αν σας φαίνεται παράλογο το ότι: Η ΠΟΛΩΝΙΑ, που έφαγε πίεση από δύο διαφορετικών ειδών φασισμούς, έχει το ψηλότερο ποσοστό ακροδεξιάς. Η ΕΛΒΕΤΙΑ, που είναι το πλυντήριο της Ευρώπης όλης, που δεν έχει συμμετάσχει σε πόλεμο, δεν έχει υποφέρει όσα οι υπόλοιπες χώρες, έχει το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό ακροδεξιάς. Την ΓΑΛΛΙΑ μπορώ και να την καταλάβω, την ΑΓΓΛΙΑ επίσης μιας και τα ποσοστά της ακροδεξιάς δεν διαφέρουν από εκείνα των χιτλερικών πριν τον πόλεμο. Τίς χώρες τής Σκανδιναβίας όμως, ποιός τις απειλεί και συσπειρώνονται έτσι γύρω από τέτοιες ιδεολογίες; Τέλος, αφήνω τους "χειρότερους όλων" όπως μας αρέσει να αυτοχαρακτηριζόμαστε, τους Έλληνες. Που δεν υπάρχει ένας γείτονάς μας που να μην αμφισβητεί κυριαρχικά μας δικαιώματα, που μέσα σ΄όλη την φτώχεια μας δεχόμαστε όπως μπορούμε τους πρόσφυγες, που με 22,5% του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες έ