TINOS on the run

Σήμερα λοιπόν ξεκινάνε οι πανελλαδικές .  Πρώην πανελλήνιες.  Πρώην εισαγωγικές.  Που ουσιαστικά είναι η ασέλγεια του κράτους επάνω στην νεολαία μας και πίσω απ’ αυτήν την λέξη βάλτε εσείς την υποκρισία, την εκμετάλλευση, την εθελοτυφλία, την αδιαφορία, ένα κάποιο ενδόμυχο μίσος, την αλαζονεία, την αδιαφορία. καλούπι κολώνας ηλεκτρικού που δεν αφαιρέθηκε ποτέ... Θα κάνω λοιπόν κάποιες σκέψεις φωναχτά και θα τις μοιραστώ μαζί σας: Κάποια παιδιά δίνουν εξετάσεις. Ορισμένα θα περάσουν και άλλα όχι.  Το τι περιμένει εκείνα που θα περάσουν είναι άλλο θέμα και δεν θα το πιάσουμε τώρα.  Όπως επίσης δεν θα πιάσουμε και εκείνα που θα περάσουν σε σχολές που δεν τα ενδιαφέρουν είτε γιατί εκεί κατέληξαν, είτε γιατί έτσι το θέλησαν οι γονείς και ο κοινωνικός περίγυρος. κι΄άλλο καλούπι... αργεί το ρημάδι να πήξει... Πάμε σε εκείνα που δεν θα περάσουν. Από αυτά πάλι θα διαλέξω εκείνα που διάβασαν μόνα τους και που (στην μεγάλη τους πλειοψηφία) ήταν εξ ορισμού χαμένα, ήξεραν δηλαδή

«Όποιος κατουράει στη θάλασσα, το βρίσκει στο αλάτι», έλεγε ένας φίλος.   Τον θυμήθηκα πρόσφατα και εξηγώ το γιατί: Ας υποθέσουμε πως έχω ένα ξενοδοχείο σε ένα νησί , ας πούμε στην Ίφκινθο και στο πρωινό μου σερβίρω ντόπιο τυράκι, ντόπια αλλαντικά, ντόπια φρούτα και λαχανικά, όλα άριστης ποιότητας,  μιας και ο στόχος μου είναι αυτός, να έχω δηλαδή το καλύτερο ντόπιο προϊόν, να αναγνωρίζομαι και να χαρακτηρίζομαι απ΄αυτό. φωτογραφία από το ΤΗΝΟΣ FOOD PATHS Κοστολογώ τις παροχές μου και δίνω τιμή ας πούμε 100 ΕΥΡΩ την βραδιά .  Μέσα κει είναι το κέρδος μου για να συνεχίσω να παρέχω τις υπηρεσίες μου και να μπορώ να τροφοδοτώ την ντόπια αγορά με το απαραίτητο χρήμα και για να τα βγάζω πέρα. Και μια ωραία ημέρα, γίνονται αυξήσεις στα πάγιά μου: ρεύμα, τηλέφωνο, ασφάλιση, φόροι.  Τα 100 ΕΥΡΩ δεν με φτάνουν πλέον για να επιβιώσω σε μια αγορά ανταγωνιστική, δεν μένει κέρδος για μένα. Από την άλλη, τα 100 ΕΥΡΩ είναι το ταβάνι μου, δεν μπορώ να αυξήσω τις τιμ

"Βρισκόμαστε γύρω στο 1600 μ. Χ. και η Τήνος βρίσκεται κάτω από την διοίκηση του Bartolomeo Ghisi , που ήταν λαμπρός νέος στα νιάτα του. Όμως, τώρα στα γεράματα έχει αποκτήσει μια ιδιαίτερη αδυναμία στα ραδίκια, για τα οποία τον τελευταίο καιρό δείχνει μια προδιάθεση να δει και ανάποδα.      Πριν απ’ αυτό όμως, έχει ένα σωρό αποστολές να αναθέσει (με το αζημίωτο φυσικά…) σε οποιονδήποτε έχει κέφι να γδάρει τα ποδαράκια του στις παραγγεριές και στα φρύγανα της Νήσου. Οι τρεις γιοί του, έχουν ρέψει στις βουτιές στην Κολυμπήθρα και δεν προκάμνουν, οπότε ο κλήρος πέφτει σε κάτι τυχοδιώκτες σαν και του λόγου σας να εκτελέσουν τα θελήματα του χούφταλου και να καρπωθούν όσα προλάβουν πριν τον βρει το μοιραίο." Κάπως έτσι ξεκινάνε οι κανόνες του επιτραπέζιου " THE QUEST ". Πώς ξεκίνησε όμως η ιδέα; Από καιρό είχα δει αυτόν τον πανέμορφο χάρτη σε κάποια ανάρτηση... Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ GIACOMO FRANCO (1597μ.Χ.) ...και μου είχε μπεί η ιδέα να φτιάξω ένα επιτρ

Ξεκινάω σήμερα μια ανάρτηση που αφορά την μεταφορά σε αναγνώσιμη μορφή των αρχείων του Αγίου Ζαχαρία των Κελλιών από τον πατέρα Αντώνη Φόνσο. Όσα κι'αν πούμε για τον άνθρωπο αυτό θα είναι λίγα. Κρατείστε λοιπόν στο μυαλό σας πως ό,τι διαβάσετε εδώ μέσα είναι μια μικρή προσπάθεια να έρθει στο φως ένα μικρό μόνον μέρος της αγάπης του για τον τόπο και ταυτόχρονα, να γνωρίσουμε την πορεία των Κελλιών μέσα στα χρόνια. Εννοείται πως κατά την μεταφορά των κειμένων κρατήθηκε η πρωτότυπη γραφή. Είναι μοναδικό αντικείμενο μελέτης, ένας ήχος από το παρελθόν. Η ανάρτηση θα εμπλουτίζεται συχνά, και μεταξύ των προσθηκών θα υπάρχει αύξων αριθμός, οπότε αν κάποιος θέλει να συνεχίσει την ανάγνωση μπορεί να το κάνει από το σημείο που έχει μείνει. Οι φωτογραφίες είναι από το νησί, όχι σχετικές με το σημείο που είναι ένθετες, απλώς, για να ελαφραίνει λίγο το κείμενο. Νο 1: “1778 δεκεβριου 13” “απου εμενα μαστρο γιανουλι εις του λογουσου αφεντι παπα...” “Σμιρνι 1795 μαρτιου 18 Ε.Ν. Αγο

Να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου, χρονιάρες μέρες; Ρίξτε μια ματιά στην φωτογραφία (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) και πείτε μου αν σας φαίνεται παράλογο το ότι: Η ΠΟΛΩΝΙΑ, που έφαγε πίεση από δύο διαφορετικών ειδών φασισμούς, έχει το ψηλότερο ποσοστό ακροδεξιάς. Η ΕΛΒΕΤΙΑ, που είναι το πλυντήριο της Ευρώπης όλης, που δεν έχει συμμετάσχει σε πόλεμο, δεν έχει υποφέρει όσα οι υπόλοιπες χώρες, έχει το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό ακροδεξιάς. Την ΓΑΛΛΙΑ μπορώ και να την καταλάβω, την ΑΓΓΛΙΑ επίσης μιας και τα ποσοστά της ακροδεξιάς δεν διαφέρουν από εκείνα των χιτλερικών πριν τον πόλεμο. Τίς χώρες τής Σκανδιναβίας όμως, ποιός τις απειλεί και συσπειρώνονται έτσι γύρω από τέτοιες ιδεολογίες; Τέλος, αφήνω τους "χειρότερους όλων" όπως μας αρέσει να αυτοχαρακτηριζόμαστε, τους Έλληνες. Που δεν υπάρχει ένας γείτονάς μας που να μην αμφισβητεί κυριαρχικά μας δικαιώματα, που μέσα σ΄όλη την φτώχεια μας δεχόμαστε όπως μπορούμε τους πρόσφυγες, που με 22,5% του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες έ

Απ΄ότι βλέπω το ελαιοτριβείο πάει καλά, πράγμα που με χαροποιεί ιδιαίτερα, να μην πηγαίνει δηλαδή χαμένος κόπος και τόπος.  Εληές δεν περισσέψανε καθόλου; Εσείς που μαζέψατε εληές τις πήγατε όλες για λάδι; Γιατί έλεγα πως αν σας είχαν περισσέψει εληές να τις φτιάχνατε επιτραπέζιες. Ξέρετε, από ‘κείνες που συνοδεύουν το κρασί και το ρακί με τον καλύτερο τρόπο. Άντε, κόψτε και μια φέτα τυράκι κι’ άλλη μια φέτα λούζα για να συμπληρώσετε, εληά όμως δεν μπορεί να λείπει.  Για εμάς που μένουμε στην τσιμεντούπολη υπάρχει η λαϊκή αγορά όπου οι τιμές των «άφτιαχτων» εληών δεν περνάνε τα 2 € το κιλό.  Προτιμήστε εληές Αμφίσσης ή Καλαμών . Θα χρειαστείτε και καμπόσο χοντρό αλάτι και λίγο λάδι για το τέλος. Πάμε λοιπόν. πρώτα ξεπλένουμε τις εληές καλά, να φύγουν χώματα, φύλλα και άλλα υπολείμματα. Στην συνέχεια τις βάζουμε σε μια μεγάλη λεκάνη και τις αλατίζουμε καλά-καλά με χοντρό αλάτι.  Ο σκοπός είναι να πάει παντού το αλάτι και να τραβήξει τα υγρά από τις εληές μαζί με όλες

"Ερχόταν η Λουκία κι΄ άφηνε τις παραγγελίες κι ακουγόταν και η μουσική απ΄τους πλανόδιους και μυρίζαν από δίπλα κάτι αρνάκι με καπαμά που φτιάχνει και νόμιζα πως πάει εδώ τώρα δας είναι που θα τρελλαθώ, μα συνεχίζω και βάζω μερίδες γαλακτομπούρεκο και γλυκό του κουταλιού μαζί με τους διπλούς ελληνικούς και γίνεται αυτή η φασαρία αντίς για σκοτούρα πάει και γίνεται μια μελωδία και λέω ζεν φίλες μου αυτό είναι το ζεν, μέσα στην κουζίνα ντάλα Οκτώβριος να μη λέει να χειμωνιάσει και σταμάτησα το παγωτό κακώς, ντάλα Οκτώβριος να χαίρεσαι απ΄τη μια κι΄απ΄την άλλη αυτοί που τους πουλάς καφέδες να είναι σκεφτικοί γιατί δεν βρέχει και τι θα κάνουν και πότε θα σπείρουν, μα δε σταματάνε να γελάνε και να χτυπάνε τα πούλια που τώρα μου φαίνονται διαφορετικά γιατί παληά μ’ ενοχλούσε και έλεγα έτσι θα χάσω το μυαλό μου από μια παρτίδα φεύγα ή από κείνη την πρέφα που ούτε κατάλαβα ποτέ πώς παίζεται ούτε και θέλω μα με τσαντίζαν τόσο άμα μου λέγαν δε πειράζει εσύ δεν είσαι για τέτοια.  Ουφ.