TINOS on the run

Πιστεύω εις ένα Ευρώ, Πατέρα, λαοκράτορα, ποιητήν δουνουτού και γης, δανειστών τε πάντων και φραγγάτων. Και εις ένα Κύριον πρόεδρο της Ε.Κ.Τ., τον Υιόν του Ευρώ τον μονογενή, τον εκ του Πατρός δανεισθέντα προ πάντων των εντόκων δάνειο εκ δανείου, ευρώ αληθινόν εξ ευρώ αληθινού, τοκισθέντα, ου χαρισθέντα, ομοούσιον τω ΔΝΤ, δι' ου τα πάντα οφείλετο. Τον δι' ημάς τους χαχόλους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των Βρυξελλών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Ηλιθίου και Μαργαρίτας του Ανδρέα και πρωθυπουργήσαντα. Παρετιθέντα τε υπέρ ημών επί Καρόλου Παπούλια και παθόντα και ξεφτιλισθέντα. Και ταξιδέψαντα στην Κόστα Ρίκα κατά τας γραφάς. Και ανελθόντα εις τη σοσιαλισική διεθνή και καθεζόμενον εκ δεξιών του Βλακός. Και πάλιν ερχόμενον μετά λόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της μαλακίας ουκ έσται τέλος. Και εις τον Παπαδήμα τον Άγιον, τον Κύριον, τον φοροοποιόν, τον εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πασόκ και Νουδού συγκυβερνούμενον και συνδοξαζ

Ούτε φραπέδες στα φανάρια δεν έχετε πουλήσει, ρε γραββατοφορεμένα ξόανα, και ζητάτε να σας ψηφίσουμε για να σώσετε την αγορά και το εμπόριο !!! Για να δημιουργήσεις κάτι για να χτίσεις κάτι, πρέπει να ανησυχείς, να τρέχει αίμα στις φλέβες σου και όχι μαρμελάδα! Να ανησυχείς για το σπίτι σου, να ανησυχείς για τα παιδιά σου και το μέλλον  τους, να ανησυχείς για το χωριό σου, τον τόπο σου, τον πολιτισμό σου, με λίγα λόγια να σε κόφτει η πατρίδα σου, να σε πονάει!  Να βλέπεις τα βουνά και τις θάλασσες και να σε πιάνει δέος , ν’ ακούς τραγούδι εκατοντάχρονο και να σε πιάνει σύγκρυο , να ανοίγεις την πόρτα στο πατρικό σου και να νιώθεις την ευθύνη! Άμα τάχεις όλα λυμένα και τρέχουν τα μισθά και τα μπόνους και τα επιδόματα κι’ είναι και το αυτοκίνητο και το κινητό και το γραφείο και οι παρατρεχάμενοι και όλα πληρωμένα από αλλωνών ιδρώτα, τί περιμένεις να νιώσεις, ρε ζελεδάκι της συμφοράς και του κλαμμάτου; Πώς να συγκριθείς με τον μεροκαματιάρη, που καίγεται για να ζήσει,

Ευτυχώς, που βρέθηκαν ανάμεσά μας οι Νέοι Βάρβαροι , απαραίτητοι, όπως αποδεικνύεται.  Ευτυχώς, για να καταλάβουν όλοι πόσο δημοκράτες είμαστε οι υπόλοιποι , πόσο κοπτόμεθα για την δημοκρατία και τα δικαιώματα των πολιτών και μάλιστα, σε βάθος χρόνου, όταν δηλαδή η Χρυσή Αυγή θα ‘χει γίνει εξουσία και θα αρχίσει τα πογκρόμ κατά των άλλων, όποιοι κι΄αν είναι αυτοί τότε... Ενώ, μερικούς μήνες πριν, είμασταν λιγότερο δημοκράτες... Όταν μας καταπατούσαν συνταγματικά δικαιώματα και έκαναν κουρέλι το Σύνταγμα δίνοντάς του όποια ερμηνεία ήθελαν,  όταν έφτιαχναν νόμους μέσα σε μια νύχτα γ ια να βγάλουν την ουρά τους απ' έξω ,  όταν τα κανάλια και οι εφημερίδες τους έμπαιναν στην μέση για να ρίξουν όση λάσπη, τρόμο και ψέμμα χρειαζόταν για να συνεχίσουν να μας βιάζουν, όταν χτύπαγαν αναίτια και μεθοδευμένα τον λαό τον ίδιο,  όταν πέρναγαν στα ψιλά των ειδήσεων τις ληστείες, τις αυτοκτονίες, την πείνα των παιδιών και τον εξευτελισμό της εργασίας, α, τότε δεν είμασταν τόσο δημο

Ξεκινάω τούτην εδώ την ανάρτηση λέγοντας πως δεν είμαι αρχαιολόγος, ούτε ιστορικός, ούτε καν ερευνητής.  Ίσως, αν ξανάρχιζα τις σπουδές μου σήμερα να έκανα αυτό που πραγματικά λατρεύω. Αλλά, τώρα γράφω για να σας πώ όσα είδα και σκέφτηκα σε μια δΊωρη βόλτα στα περίχωρα των Κελλιών. Με απλή λογική και τα ελάχιστα που έχω μελετήσει έως σήμερα, θα σας κάνω μια βόλτα στο Καρκοβούνι και στις Αγιές προσπαθώντας να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου. Το Καρκοβούνι (κόκκινο διαφανές βέλος στην φωτογραφία) είναι ο λόφος που στέκεται στο τέλος του λειβαδιού της Τήνου και το χωρίζει στα δύο: από τα Ρέντια μέχρι τις Αγιές  (κόκκινο μικρό βέλος ), στην συνέχεια στα Σταυριά και στην Αγία Μαρίνα, και από τον Καρκάδο μέχρι τα Κελλιά και τους Μύλους.  Κατά καιρούς έχουν ερευνηθεί ευρήματα σε οχυρές θέσεις της βορεινής πλευράς του νησιού, ποτέ όμως δεν έχει γίνει καμμία αναφορά, τουλάχιστον απ΄όσο γνωρίζω, σε αυτήν την περιοχή.  Το νησί, δηλαδή, θα μπορούσε να έχει δεχτεί επιθέσεις και αποβ

Μόνον ο στρατός του, ευτυχώς, μόνον ο στρατός του τον ψήφισε... Άντε και μερικοί που έχουν άχερα στο κεφάλι τους... Και τώρα, νάμαστε όλοι με μιαν ανακούφιση κι' ένα χαμόγελο που μπορεί να μην ξέρουμε από πού βγαίνει, ξέρουμε όμως τί νόημα έχει.  Θέλει να πει πως, ΝΑΙ, ΑΜΑ ΘΕΛΟΥΜΕ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ! Το σημαντικότερο είναι ότι, η αλλαγή γίνεται ΧΩΡΙΣ ΒΙΑ . Κανένα όπλο, καμμιά σπασμένη βιτρίνα, καμμία μολότοφ, κανένα δακρυγόνο δεν έφεραν ποτέ την αλλαγή. Γιατί Η ΒΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΒΙΑ.   Ή αλλιώς, "Όποιος κατουράει στην θάλασσα, το βρίσκει στο αλάτι..." Ακόμη κι' αν η μη βία έφερε στην βουλή, ένα βίαιο κόμμα, στο χέρι των εκπροσώπων μας είναι να το απομονώσουν και να το απογυμνώσουν από την στειρότητά του, αλλά και να άρουν τα ερείσματα που του έδωσαν με την ελλειματική συμπεριφορά τους και με την ανερμάτιστα μεροληπτική στάση τους και την εθελοτυφλία τους. Στην επόμενη γιγαντιαία συγκέντρωση που θα πάμε όλοι στο Σύνταγμα για να δείξουμε και

Τί θα ψηφίσετε , πατριώτες; Ε; Τί θα ψηφίσετε; Πάλι τους ίδιους πρασινομπλέ;  Ή τα τσιράκια τους, που προσπαθούν να σας κλέψουν την ψήφο για να την δώσουν στην συνέχεια στο κόμμα εξουσίας που τους έστησε για να σας κοροϊδέψουν;  Δεν έχετε βαρεθεί να τσακώνεστε στα καφενεία, προσπαθώντας να δικαιολογήσετε τα λάθη και την απονιά κι’ αδιαφορία των αρχηγών τών κομμάτων σας, στους συντοπίτες σας που τραβάνε τα ίδια με σας; Θα ψηφίσετε πάλι εκείνους που σας εξαγόρασαν συνείδηση και ψήφο;   Γιατί αυτό ακριβώς έγινε, να είμαστε ειλικρινείς... Και σε ποιόν κάνατε κακό στην τελική;  Εκείνοι είναι εκεί ακόμη, γραββατωμένοι και χορτάτοι, ξένοιαστοι και γελαστοί και σεις με τί έχετε μείνει; Με την περιφρόνησή τους! Να σας θυμίσω; Πείτε μου μια επένδυση , μόνο μία, που βελτίωσε την αγροτική παραγωγή του τόπου. Τα χωράφια και το λιβάδι είναι τα ίδια και χειρότερα ή μήπως έγινε κάποιο αρδευτικό έργο, κάποιο φράγμα,

Eκεί πίσω στον Χρόνο, εκατομμύρια χρόνια πριν, η Γη σκεπάζεται από θάλασσα. μια θάλασσα ξένη, διαφορετική από αυτήν που πλέουμε και κολυμπάμε τώρα. Χωρίς κανένα  ζωντανό οργανισμό, γεμάτη από τα δηλητήρια του Σύμπαντος,   σε διαρκή αναταραχή, ψηλαφίζει τις στεριές και τρυπώνει όπου βρίσκει κενό, γεμίζει τους χώρους, φτιάχνει οροπέδια, λίμνες και κόλπους, που διαρκούν για λίγο και μετά καταποντίζονται για να ξαναγεννηθούν με άλλο σχήμα και μορφή...  Ο Χρόνος , άμετρος αφού δεν είναι κανείς εκεί για να παρατηρήσει τα φαινόμενα, δένεται με τον Χώρο άρρητα. Και ‘κει γύρω στα εκατόν σαράντα εκατομμύρια χρόνια πριν, σ’ αυτό που σήμερα λέμε ΚΡΗΤΙΔΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ, ενώ τότε ήταν μόλις το υλοποιούμενο Χάος , η Γη αντιδρά.  Οι στοιβάδες της κινούνται μέσα στα σπλάχνα της σαν αγέννητα μωρά η μια δίπλα στην άλλη, κάνουν τον φλοιό να τρέμει και να ρυτιδώνεται από γιγάντια χάσματα.  Σε ένα τέτοιο γιγάντιο τίναγμα σηκώνεται ψηλά η ΠΕΛΑΓΟΝΙΚΗ ΟΡΟΣΕΙΡΑ, δηλαδή οι κυριολεκτικές ρίζες της Ανατο