Εν Γκούρα τας 18-3-48-
Μεταγράφω και σας παραθέτω ένα γράμμα Τηνιακού στρατιώτη από το μέτωπο του εμφυλίου. Έχω κρατήσει την ορθογραφία γιατί αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της επιστολής. Προσέξτε τρία σημεία. Πρώτον, ο στρατιώτης φοβάται μήπως η μητέρα του τον δεί αδύνατο στην φωτογραφία που τής εσωκλείει και ανησυχήσει και προσπαθεί να την πείσει, ότι όλα είναι καλά. Δεύτερον, ο πόλεμος απουσιάζει εντελώς από το γράμμα. Τρίτο και συγκινητικότερο, μετά το τέλος της επιστολής, προσθέτει πέμπτη σελίδα όπου ρωτάει για τα ζωντανά της οικογένειας, σαν να ρωτάει για μέλη της οικογένειας. Επίσης, είναι φανερή η περηφάνεια που νιώθει για ένα συγκεκριμένο ζώο που το φαντάζεται και το ζητάει στολισμένο. Εν Γκούρα τας 18-3-48- Σεβαστήν μου Μητέρα και αδελφέ Νικόλα Σας φιλώ εγώ το τέκνον σου Δ...... υγίαν έχω και ηγίαν επιθημό και δια εσάς να μανθάνο να χέρομαι (.) πρό δέκα ημερόν μητέρα εβγήκαμε φωτογραφίαν με το πατριώτη μου το Βίλα από τα μοναστήρια που έχει γυνέκα του δον ιάκοβου του πουσιτήλη την ανηψιά (.)