ΔΙΧΟΝΟΙΑ...

Η Διχόνοια που βαστάει 

ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει, 

"πάρ' το", λέγοντας, "και συ".

Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει 

έχει αλήθεια ωραία θωριά·
μην το πιάστε, γιατί ρίχνει

 εισέ δάκρυα θλιβερά.

Από στόμα οπού φθονάει, 

παλληκάρια, ας μην 'πωθεί,
πως το χέρι σας κτυπάει 

του αδελφού την κεφαλή.

Μην ειπούν στο στοχασμό τους 

τα ξένη έθνη αληθινά:
"Εάν μισούνται ανάμεσό τους

δεν τους πρέπει ελευθεριά".

ΤΑ ΜΑΝΤΕΜΙΑ ΣΤΙΣ ΑΓΙΕΣ και κάτι άξαχες παραδίπλα...

"Ο χυτοσίδηρος (κοινώς μαντέμι) είναι κράμα σιδήρου με άνθρακα σε περιεκτικότητα μεγαλύτερη από 2,1% κατά βάρος. Οι χυτοσίδηροι είναι εύθραυστοι σε σύγκριση με τον χάλυβα, αλλά παρουσιάζουν πιο καλή αντίσταση στην τριβή και την διάβρωση."

Αυτά γράφει η μεγάλη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια για το μαντέμι και τί στην ευχή έχει να κάνει το μαντέμι, θα σκεφτείτε εσείς, σε ένα blog που αφορά την Τήνο...
Είχε η Τήνος ποτέ χαλυβουργία;  
Όχι, βέβαια...
Έχει όμως μια περιοχή εκεί στις Αγιές, που παληά λεγόταν "Στα μαντέμια"...

Και ο Νικόλας ο Ζαρμπάνης, Κελλιανός απ΄τους παληούς, δεν σταματάει να θυμάται με απίστευτη ακρίβεια ονόματα, τοποθεσίες, επαγγέλματα, διαδρομές και ό,τι βάλει ο νους σου, αρκεί να κάνεις την κατάλληλη ερώτηση.

Ένα ζεστό πρωινό λοιπόν, ξεκινήσαμε να κάνουμε αυτήν την πολύ μικρή διαδρομή από τους Μύλους μέχρι τις Αγιές...
 

...που δεν παύουν να είναι ήμερες και καλοφυτεμένες, μια ανέλπιστη λωρίδα όασης εκεί πάνω από τα Ρέντια.

Εκεί, λοιπόν, κάπου γύρω στο 1940 με 1955 ίσως και πιό μετά, βγάζανε μαντεμόπετρες. 

Και μιάς και το μαντέμι δεν εξορύσσεται, αλλά, συντίθεται βιομηχανικά, προφανώς, βγάζανε πέτρες πλούσιες σε σίδηρο. 

Μα θα έχω περάσει από 'κείνο το σημείο δεκάδες φορές και είχα απορήσει για την διαφορά στο χρώμα που είχαν μερικές στοίβες από πέτρες, χωρίς να έχω όμως και κάποια εξήγηση για το πώς βρέθηκαν εκεί.

 Υπήρχαν, λοιπόν, τρία "πηγάδια" εξόρυξης τα οποία κανείς δεν θυμάται με ακρίβεια για πόσον καιρό δούλεψαν.

Σήμερα ότι έχει απομείνει από την δραστηριότητα αυτήν...

 ...είναι δύο τρύπες παραγεμισμένες με μπάζα...

...και μια τρίτη λίγο χαμηλότερα, που αν είναι κάποιος λίγο παρατηρητικός, θα απορήσει για το πώς γίνεται να έρχεται η κορυφή μιας μεγάλης συκιάς ίσα με το χωράφι!

 Όσο για υπολείμματα της εξόρυξης, είναι γεμάτος ο τόπος από πέτρες με ίχνη σιδήρου και εντελώς διαφορετική κοψιά από τις άλλες τριγύρω (και άλλον ήχο για όποιον κάνει τον κόπο να τις χτυπήσει μεταξύ τους).

Ο Νίκος ο Μαγές, που μας κέρασε μετά ένα πρωινό τονωτικό ρακάκι, θυμήθηκε ότι, στις αρχές της εξόρυξης είχαν βρεθεί και ελάχιστα ίχνη χρυσού, ασύμφορα όμως σε σχέση με τον κόπο. Πιθανόν, όμως, αυτό να είναι και κάποιος τοπικός μύθος. 
Κανένας, όμως, δεν θυμάται το όνομα της εταιρείας που εκμεταλλευόταν τα πετρώματα, εκτός από την λεπτομέρεια ότι ανάμεσα στους "διευθυντές" ήταν κι΄ ένας Γάλλος.

Η μια κουβέντα φέρνει την άλλη κι' απ΄ τα μαντέμια πάμε στους άξαχες...

...που δεν υπάρχει γωνιά της Τήνου χωρίς αυτές τις ολόφωτες φεγγαρόπετρες...

 ...που τις μάζευαν και τις πούλαγαν στην Αθήνα, στην μεγάλη μάνα που όλα τα κατασπάραξε και όλους μας τάισε, για τί πράγμα ακριβώς λέτε;

Πάμε στην μεγάλη εγκυκλοπαίδεια πάλι για να επαληθεύσουμε

τα λεγόμενα του κυρίου Ζαρμπάνη:

"Το κοινό γυαλί παρασκευάζεται με σύντηξη χαλαζιακής άμμου, ανθρακικού νατρίου, οξειδίου του καλίου και ανθρακικού ασβεστίου (κοινώς ασβεστόλιθου), ανθρακικού μαγνησίου και οξειδίου του αργιλίου"

Οι άξαχες, λοιπόν είναι πολύ πλούσιοι σε ασβεστόλιθο (ασβεστίτη) και τους αγόραζαν οι υαλοβιομηχανίες!

Για το τέλος άφησα μερικούς άξαχες με φόντο πέρα στο βάθος την περιοχή «στις Κολώνες» απ΄όπου βγήκαν, τι άλλο, οι κολώνες του Ναού του Αγίου Ζαχαρία και που την μία μάλιστα, «Κύλα-κύλα την ήφεραν οι γυναίκες ως τα Κελλιά!»

Κλείνω λέγοντας πως, μετά από αυτήν μου την "ανακάλυψη" έτυχε να μιλήσω για τα μαντέμια με αρκετούς άλλους Κελλιανούς. Λοιπόν, ΟΛΟΙ ήξεραν για τα μαντέμια και κανένας δεν θεωρούσε πως ήταν ένα σημαντικό κομμάτι της τοπικής ιστορίας!

Δεν έχω τον τρόπο ούτε και τον χρόνο που χρειάζεται μια τέτοια έρευνα, λέω όμως πως αν ξέρετε κάτι ή έχετε κάποιον που γνωρίζει και θυμάται τέτοιου είδους πληροφορίες, βάλτε τον να σας τα πεί, καταγράψτε τα ή ακόμη καλύτερα, ηχογραφείστε τα γιατί, κακά τα ψέματα, σε λίγο καιρό και αυτή ακόμη η ντοπιολαλιά μας, με όλη αυτήν την μουσικότητα και το μοναδικό ηχόχρωμα θα έχει χαθεί.

ΓΑΛΑ ΚΙ΄ΟΠΟΙΟΝ ΠΑΡΕΙ Η ΜΠΑΛΑ!!!

Λοιπόν, σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις μου σχετικά με δύο απλά οικονομικά μεγέθη σε τρεις χώρες της ευρωζώνης: το ύψος των μισθών και τις τιμές του γάλακτος.

Πάμε να δούμε λοιπόν το ύψος του κατώτερου μισθού στο Λουξεμβούργο και στην Σλοβενία σε σχέση με τον κατώτερο μισθό στην Ελλάδα. 

Λίγη υπομονή και θα δείτε γιατί διάλεξα αυτές τις χώρες...

Ένας Λουξεμβουργιανός, λοιπόν, αμείβεται με κατώτερο μισθό 1.923 ΕΥΡΩ  τον μήνα ενώ ένας Σλοβένος αμείβεται με 791 και ένας Έλληνας με 684. 

Οι αντίστοιχοι μέσοι μισθοί σ΄ αυτές τις χώρες είναι 3.189 (Λουξ/γο), 1.044 (Σλοβενία), και 818 ΕΥΡΩ (Ελλάδα).

Συνεπάγεται λοιπόν, ότι, εάν ένα προϊόν παράγεται και στις τρεις αυτές χώρες, θα πετυχαίνει την χαμηλότερη τιμή στην χώρα με τον χαμηλότερο μισθό. 

Ή θα πετυχαίνει την χαμηλότερη τιμή στην χώρα που το προϊόν είναι σε αφθονία, εκεί όπου πλεονάζει, δηλαδή. 

Και θα είναι ακριβό εκεί που είναι δυσεύρετο. 

Οι τρεις αυτές χώρες παρήγαγαν το 2013 τις παρακάτω ποσότητες:

ΕΛΛΑΔΑ: 731.000 τόνοι

ΣΛΟΒΕΝΙΑ: 596.000 τόνοι

ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ: 296.000 τόνοι

 Από τις χώρες αυτές λοιπόν η Ελλάδα έχει την μεγαλύτερη παραγωγή σε γάλα, δεκτόν; Δεκτόν. Και για τις ανάγκες της χρειάζεται να εισάγει περίπου και  800.000 τόνους επιπλέον.

Και από τα στοιχεία φαίνεται ότι, έχουμε και τους χαμηλότερους συγκριτικά μισθούς τόσο μέσους όσο και κατώτερους, σωστόν; Σωστόν. 

Πώς γίνεται τότε, ωρέ παιδιά της μεγάλης κλεφτομάνας, να πηγαίνω το καλοκαίρι στο σουπερμερκάτο και να βρίσκω γάλα Σλοβενίας και γάλα Λουξεμβούργου ΦΤΗΝΟΤΕΡΑ από το ελληνικό γάλα και μάλιστα και από το ντόπιο;;;;;;;;; 

Ξέρετε τι κάναμε το καλοκαίρι; Αγοράζαμε Τηνιακό γάλα για να πίνει το παιδί και ξένο γάλα για να φτιάχνουμε κανένα γλυκό! 

Δεν έχει να κάνει με το ποιο μαγαζί πούλαγε ποιο γάλα σε ποια περίοδο και σε ποιο ράφι. Γιατί όπως εγώ κυττάω την τσέπη μου και με βάση αυτήν αποφασίζω τί θα ψωνίσω, έτσι και εκείνοι κυττάνε την δική τους και αποφασίζουν τί θα πουλήσουν.

Τα πράγματα είναι απλά: κάποιοι μας δουλεύουν ΕΙΔΙΚΑ με το γάλα.  

Ειδικά με εκείνο το προϊόν που απαιτείται να είναι ντόπιο για να πιστοποιώ τα τυριά μου! 

Πώς περισσεύει γάλα στο Λουξεμβούργο που παράγει λιγότερο από εμένα, έχοντας τους υψηλότερους μισθούς στην ευρωπαϊκή ένωση και μου το δίνει σε χαμηλότερη τιμή απ΄το δικό μου;;; Πώς κάνει το ίδιο η Σλοβενία;;; 

Εκτός και αν οι χώρες αυτές ΔΙΑΚΙΝΟΥΝ το γάλα άλλων χωρών που έχουν πλεονάσματα γιατί ποτέ δεν κατέστρεψαν την ζωική τους παραγωγή. Ποιες χώρες δίνουν για επεξεργασία και διακίνηση το γάλα τους σε άλλες χώρες; Ψάξτε να τις βρείτε ανάμεσα στις χώρες που έχουν την μεγαλύτερη παραγωγή αγελαδινού κρέατος.

Άντε τώρα Τυροκομείο της Τήνου τρέχα και ψάξε και βρες γάλα για να φτιάξεις τα τυράκια σου. 

Άντε και βρες απάντηση όταν σε ρωτάνε γιατί δεν μπορείς να πουλήσεις φτηνότερα το ντόπιο γάλα από τους Λουξεμβούργιους ή τους Σλοβένους.

Δεν είναι για πολλά νούμερα και ψάξιμο. 

Απλώς, εκείνοι θα πουλάνε γάλα σε τιμές που θα ισοπεδώνουν την εγχώρια αγορά και εμείς θα περιμένουμε πότε θα χάσουμε την μάχη της φέτας και την μάχη των πιστοποιημένων προϊόντων μας. Θυμάστε την υπόθεση του καρτέλ γάλακτος; Την θυμάστε. 

Που κατέληξε; Όπου και η έρευνα για τα υποβρύχια και για  την Siemens και όλα τα άλλα.