ΚΟΥΚΛΕΣ ΠΑΠΑΡΟΥΝΕΣ..!

Σκέφτομαι καμμιά φορά πόσα πράγματα ήξεραν οι παλιότεροι και πάνε χαμένα, φεύγουν στον καιρό.

Άλλα σημαντικά κι' άλλα λιγότερο σημαντικά.

Μα το κάθε ίχνος, όσο μικρό κι' αν είναι, δείχνει τουλάχιστον πώς σκέφτονταν, από τί εμπνέονταν, πού διοχέτευαν την δημιουργικότητά τους, από πού αντλούσαν χαρά απλή, καθημερινή.

Μετά κυττάζω εμάς, τους τωρινούς και, μιλώντας για τον εαυτό μου, βλέπω πόσο λίγο είμαι ικανός να δώ μέσα σ' αυτά που με τριγυρίζουν, κάποιο κρυμμένο σχήμα, μιά μορφή, μιά μετάλλαξη σε ένα στοιχειό τής φαντασίας μου.

Και λέω πως, ποτέ δεν θα μπορούσα νά 'χω διακρίνει τις κούκλες που κρύβονταν μέσα στα μπουμπούκια της παπαρούνας και περίμεναν απλώς, ένα μαγικό χέρι να τίς τραβήξει έξω...

...σε μια χαρούμενη, εφήμερη παρεούλα...

Κατασκευή: Αδελαΐς Αρμάου-Παπαδοπούλου, Μάιος 2013

ΟΙ ΓΕΝΙΕΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ

Κι’ έτσι αποφασίστηκε οι επερχόμενες γενιές να μεγαλώσουν μέσα στο μίσος. Το ελληνάκι θα μισεί το γερμανάκι. 

Το γερμανάκι ήδη διδάσκεται στα σχολεία του και στα πανεπιστήμιά του πόσο τεμπέλης είναι το ελληνάκι, το ιταλάκι και όλα τα παιδάκια του νότου. 

Άρα, επειδή το μέλλον της ευρώπης δεν είναι παίξε γέλασε, το γερμανάκι θα μάθει πως πρέπει να επιβάλλει την δική του, την μοναδική του, την δογματική απόψή του με κάθε κόστος. 

Και φοβάμαι πως, σιγά-σιγά θα αρχίσουν απ’ έξω-απ’ έξω να επαναθεωρούν τον μακαρίτη τον Χίτλερ και να ανακαλύπτουν πως σε πολλά σημεία είχε δίκιο, που ήθελε να στήσει την ευρώπη στα μέτρα του. 

Εξάλλου, πάντα έτσι «έπαιζαν» οι γερμανοί το παιχνίδι. Οι μισοί έβγαζαν τα μάτια της ανθρωπότητας κι’ οι άλλοι μισοί έκαναν πως δεν ήξεραν τίποτα. 

Και βλέπω ν’ αρχίζει ν’ ανατέλλει μια νέα ευρώπη, προαποφασισμένης δομής και λειτουργίας. 

Η κρίση είναι για την ευρώπη η δική της 11^η Σεπτεμβρίου, οι κατάδικοί της δίδυμοι πύργοι, η πράξη μιας εσωτερικής τρομοκρατίας, που θα φέρει όσα βολικά έφερε για την αμερική εκείνη η πασίκλαυστη ημέρα. 

Τα παιδιά είναι το μέλλον όλου του κόσμου. 

Κι’ εμείς τα βάλαμε από τα παιδικάτα τους να μισήσουν τό 'να τ’ άλλο. Να βλέπουν τα άλλα σαν δεσπότη ή σαν δεσποζόμενο. Άμα χτυπήσεις τα νιάτα, χτύπησες κάθε ελπίδα βελτίωσης. Πέτυχαν...

Ποτέ πιά δεν θα δούμε με ίδια μάτια τους βόρειους, που δεν χάνουν ευκαιρία να μας «χτυπάνε» σε κάθε στιγμή το πόσο ανίκανοι είμαστε σε σχέση μ’ αυτούς. 

Με τη σειρά μας, ποτέ δεν θ’ αφήσουμε ούτε έναν γερμανό που θα πατήσει το ποδαράκι του στην ελλάδα αμαρκάριστο από το στίγμα του φασίστα. Κι’ έτσι θα εκδικούμαστε ο ένας τον άλλον για πολλά χρόνια ακόμα.

Θα πεις, μέρες που είναι αυτά σκέφτεσαι;

Αυτά σκέφτομαι. 

Γιατί πάνε τρία χρόνια τώρα που αυτή η απειλή έχει στοιχειώσει κάθε μέρα, ακόμη και αυτή, της Ανάστασης στο νησί μου...

Τού Λαζάρου...

"Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια
ήρθε η Κυριακή που τρών' τα ψάρια!
Που'σουν, Λάζαρε, πού'νε η φωνή σου
που σε γύρευε η μάνα κ' η αδελφή σου!
-Ημουνα στη γη, στη γη χωμένος
κάτω στους νεκρούς, νεκρούς αναστημένους! "

 

Το Σάββατο του Λαζάρου, λοιπόν, σηματοδοτεί την πορεία προς την Ανάσταση. Η ανάσταση του Λαζάρου, μάλιστα, θεωρείται από πολλούς η «πρώτη Λαμπρή», αφού η ανάσταση εκ νεκρών τού αγαπημένου φίλου τού Χριστού προαναγγέλει και την δική του ανάσταση.
Ο Λάζαρος από την άλλη, εμπνέει μεγάλο σεβασμό στην παράδοση. Πήγε στον άλλο κόσμο και γύρισε με την μεσολάβηση του ίδιου του Χριστού!

Τα όσα είδε στον άλλον κόσμο τον άφησαν αγέλαστο για την υπόλοιπη ζωή του.
 
«Πες μας Λάζαρε τι είδες
εις τον Άδη που επήγες.
Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι,
της καρδούλας μου το λέω
και μοιρολογώ και κλαίω.
Του χρόνου πάλι να ‘ρθουμε,
με υγεία να σας βρούμε,
και ο νοικοκύρης του σπιτιού
χρόνια πολλά να ζήσει,
να ζήσει χρόνια εκατό
και να τα ξεπεράσει».

Δε γέλασε παρά μονάχα μια φορά όταν είδε κάποιον χωρικό στο παζάρι να κλέβει μια στάμνα και να φεύγει κρυφά.
“Βρε τον ταλαίπωρο, είπε. Για ιδές τον πώς φεύγει με το κλεμμένο σταμνί. Ξεχνάει ότι κι αυτός είναι ένα κομμάτι χώμα, όπως και το σταμνί. Το ‘να χώμα κλέβει τ’ άλλο. Μα δεν είναι να γελούν οι πικραμένοι;” και χαμογέλασε.

Σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας ακόμη και σήμερα φτιάχνουν ομοιώματα του Λαζάρου από ψωμί σε μορφή σπαργανωμένου (φασκιωμένου) ανθρώπου.
 

Στα Κελλιά μια μορφή αυτού του ψωμιού ήταν η Λαζάρα.

Μια απλή παραλλαγή του καθημερινού ψωμιού, διακοσμημένου με ρεβύθια.

Από την βασική ζύμη του ψωμιού λοιπόν, παίρνουμε ένα κομμάτι ζυμάρι, το απλώνουμε να γίνει σαν πίτα και προσθέτουμε στην επιφάνειά του ρεβύθια, που έχουμε βάλει στο νερό από το προηγούμενο βράδυ. 

Αφήνουμε σε μια ζεστή γωνιά...

 ...σκεπασμένο με κουβέρτα για να γίνει...

...και ψήνουμε κανονικά, όπως το ψωμί.

Αυτή είναι η Λαζάρα. Αν όλα έχουν πάει καλά, το χρώμα της πρέπει να είναι ροδοκόκκινο και τα ρεβύθια τραγανά απ΄έξω και τρυφερά στο εσωτερικό τους.

Καλή Ανάσταση !

Εκτέλεση: Αδελαΐς Αρμάου-Παπαδοπούλου & Γιάννης Παπαδόπουλος

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΑΣ ΓΛΥΤΩΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΥΣ...

Εκεί, λοιπόν, που υπήρχε μια κρίση και κακήν-κακώς όδευε προς μια ας πούμε λύση, έρχονται οι «δανειστές» και με την βοήθεια μιάς δοσίλογης κυβέρνησης, προκαλούν άλλη μια κρίση στη γειτονιά μας, η οποία σαφώς εν γνώσει τους θα μας επηρρεάσει και θα μας βάλει βαθύτερα στα σκατά.

Επιπλέον, η κρίση, θεωρητικά, θα έσπρωχνε την Κύπρο στο να διεκδικήσει τα κοιτάσματα που θα μπορούσαν να την βγάλουν από την κρίση αυτή, όπως μελλοντικά θα έκανε και η Ελλάδα. Έρχεται όμως η Τουρκία, ο απουσιολόγος/γλειφτρόνι των αμερικάνων και ξεκαθαρίζει πως εάν γίνει κάτι τέτοιο θα κάνει ό,τι ξέρει να κάνει καλύτερα, δηλαδή, να προκαλεί κρίσεις (και όχι να κάνει πόλεμο γιατί στον πόλεμο τα σκατώνει τα τελευταία χρόνια...).

Άρα, πάπαλα και τα κοιτάσματα. Πάμε λοιπόν, στην επικείμενη (συμπτωματικά) επίσκεψη της τρόικας που θα ζητήσει ΑΣΦΑΛΩΣ και άλλα μέτρα δεδομένης της υστέρησης εσόδων, που μας πιπιλάνε το μυαλό, λες και φταίμε εμείς, που στο Λαμογιστάν δεν είναι ικανοί να μαζέψουν ούτε το βρακί της κόρης τους...
Και επειδή τα μέτρα φέρνουν λεφτά, αλλά αργούν και δεν είναι και σίγουρα, θα πάμε σε κλοπή (για να λέμε τα πράγματα όπως είναι) καταθέσεων.  
Και εδώ δεν θα γίνει όπως στην Κύπρο. Εδώ οι κυβερνηταράδες μας (όπως φάνηκε από την στάση τους στην εξέλιξη της κυπριακής κρίσης) έχουν ήδη συμφωνήσει για κλοπή από τις καταθέσεις όλων των Ελλήνων!

ΑΥΤΕΣ ήταν στο στόχαστρο από την αρχή, αλλά τους καθυστέρησε το πρόγραμμα... 
Σου λένε, θα σηκώσουν μιά, θα σηκώσουν δυό, κάποια στιγμή θα τελειωσουν οι άτιμες οι καταθέσεις! 
Μα δεν τελειώσαν. Και χάθηκε χρόνος... 
Που θα κερδιστεί με απ’ευθείας κλοπή καταθέσεων. 
Μη νομίσετε όμως πως ο απώτερος σκοπός είναι οι καταθέσεις. Αυτές είναι ψίχουλα μπροστά στο πραγματικό καρβέλι.

Έστω κι΄ έτσι όμως, η πείνα θα βροντήξει την πόρτα όλων. Και θα κατέβουν πολύ, μα πολύ αγριεμένοι στους δρόμους... 
"Μπράβο!" θα αναφωνήσατε. "Να κατέβουμε επιτέλους όλοι στους δρόμους!" Μα τώρα θα βγουν τα όπλα, μεταφορικά και κυριολεκτικά...

Και λέτε ΄σεις πως αυτό δεν τόχουν προβλέψει;

Και δεν ξέρουν πως, ο Ελληνικός Στρατός ΔΕΝ πρόκειται να τους κάνει το χατήρι, ας πούμε και μόνο γιατί τον έχουν και αυτόν περιποιηθεί καταλλήλως μισθολογικά;;;

Χμμμ... Μήπως θα πρέπει να ετοιμαζόμαστε για την παρουσία ξένου στρατού κατοχής..; 

(ανανέωση 2 Απριλίου 2013: σκατά είχα φάει..; Διαβάστε πατώντας εδώ το ξεκίνημα...) 
Τρελλό;
Μπορεί. 

Αλλά, εάν έρθουν αρχικώς σαν «ειδικές δυνάμεις αναγκαίας διαφύλαξης της εύρρυθμης λειτουργίας του κράτους» στους «δύσκολους καιρούς που διανύουμε», ποιός θα τους εμποδίσει στην συνέχεια να βγάλουν τις μάσκες και να φανεί η στρατιωτική περιβολή;Ποιός; 
Ξέρετε πόσοι Τσολάκογλου υπάρχουν στη Βουλή; Και ο Τσολάκογλου τής Κατοχής πιθανόν να είχε και κάποιες αναστολές. Άλλα χρόνια, η Μικρασιατική κοντά, ο Ά παγκόσμιος και οι Βαλκανικοί κοντά, ε, κάπου θα μπορεί και να κόλωνε. 
Τώρα όμως, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ να τους κρατάει ή να τους βάζει οποιονδήποτε ηθικό φραγμό για να μας παραδώσουν στα χέρια των ξένων! (ή έχουν κάτι που τους φοβίζει πολύ...)

Μην σας φανεί παράξενο, λοιπόν, εάν τις επόμενες ημέρες αρχίσετε να ακούτε φήμες για κάτι τέτοιο... Ήδη έχουν αρχίσει να συζητάνε, δήθεν χαμηλόφωνα, την ανάθεση της φύλαξης της Βουλής στην Blackwater (πατείστε εδώ για να δείτε για τι διαμάντια πρόκειται...).

Πατριώτες, μύρισε πετρέλαιο! Αυτή είναι η αλήθεια! Και γενικώς, όπου μυρίζει πετρέλαιο, εκεί τρέχει και αίμα!  

Θυμηθείτε τί έγινε στην Λιβύη, όπου για να βάλουν χέρι οι πετρελαιογίγαντες στα κοιτάσματα δημιούργησαν ολόκληρο εμφύλιο πόλεμο και μάλιστα, με την σύμπραξη του Αλ Τζαζίρα (όλα τα γουρούνια τα ίδια μούτρα έχουν...)! 
Ε, Εδώ, λοιπόν, δεν τόχουμε σε τίποτε να βγει ο Σαμαράς και να μας παρουσιάσει σαν εκδούλευση το ότι δώσαμε τα πετρέλαια χωρίς να χρειαστεί να μας βομβαρδίσουν ή χωρίς να σφαχτούμε αναμεταξύ μας!

Τρέχει πετρέλαιο κάτω απ΄τα πόδια μας και θα μας αφήσουν να το χειριστούμε όπως θέλουμε; Τί λέτε ρε... Μα όλος ο καυγάς για αυτό ακριβώς γίνεται, ποιός δηλαδή θα πάρει στα χέρια του την εκμετάλλευση και μάλιστα, με πολύ χαμηλούς μισθούς στην περιοχή... 

Οι φωτογραφίες είναι άσχετες, αλλά δίνουν μιά νότα αισιοδοξίας και είπα να τις μοιραστώ μαζί σας.

30 ΜΑΡΤΙΟΥ 1822: Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΧΙΟΥ

Καλό είναι να θυμόμαστε την Ιστορία. Τόσο την δική μας, όσο και των γειτόνων μας.
Σαν σήμερα, λοιπόν, έγινε η σφαγή της Χίου.

 "Η διαταγή του Σουλτάνου ήταν ... να θανατώνονται βρέφη έως τριών ετών, αγόρια και άνδρες άνω των 12 ετών, γυναίκες άνω των 40 ετών, να αιχμαλωτίζονται κορίτσια και γυναίκες μέχρι 40 ετών και αγόρια από 3 έως 12 ετων. Έκοβαν τα αυτιά από τα κεφάλια και κατόπιν τα διατηρούσαν στην άλμη και τα τοποθετούσαν σε βαρέλια. Τα έστελναν στον Σουλτάνο ως απόδειξη της υποταγής τους ή ως δελτία της επιτυχίας τους. Ιδιαίτερη τιμή δινόταν αν τα επαναστατικά κεφάλια ανήκαν σε διακεκριμένους αρχιεπισκόπους, άρχοντες ή κληρικούς... Χίλια διακόσια κεφάλια είχαν ήδη καταγραφεί στην ιστορία της αμοιβής που δόθηκε για τον καθένα. Το βιβλίο της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών κάνει λόγο για 33.000 αιχμαλωτισμένες ψυχές και 33.000 σφαγμένους."

Για όποιον θέλει να θυμηθεί ή να μάθει, παραθέτω παρακάτω μερικούς συνδέσμους.

Από τον "Σαν σήμερα"
Από την wikipedia 

Από το Ιστορία της Χίου

Κάηκε ο Μακαρονάς !

Πάει ο Μακαρονάς! Τον κάψανε στα Κάτω Μέρη! 
Κι’ όχι μόνον τον κάψανε, αλλά το γλεντήσανε κιόλας! Βέβαια, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, οι Κατωμερίτες δεν έκαψαν κανέναν άνθρωπο που τον έλεγαν Μακαρονά... 

Πρόκεται για ένα πανάρχαιο έθιμο, που συναντάται σε όλη την Ελλάδα, από την Πύλο και την Δημητσάνα, μέχρι την Κάρυστο και την Ξάνθη, όπου ένα ομοίωμα ανθρώπου καίγεται στην πλατεία του χωριού και στην συνέχεια ακολουθεί γλέντι.

Ποιός είναι ο Μακαρονάς;

Είναι εκείνος που έφαγε όλα τα μακαρόνια, έμειναν νηστικοί όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι του χωριού και γι’ αυτό τον δικάζουν και τον καταδικάζουν σε θάνατο δια της πυράς. 

Γιατί έφαγε μακαρόνια όμως και όχι κάποιο άλλο τρόφιμο;

Το Τριώδιο για το χριστιανικό εορτολόγιο, είναι οι τρεις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή και αρχίζει από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου.

Η πρώτη εβδομάδα, λέγεται "προφωνή" γιατί παλαιότερα υπήρχε το έθιμο να προφωνάζουν, δηλαδή να διαλαλούν τον ερχομό της αποκριάς, για να προμηθευτούν όλοι θρεφτάρια για την κρεοφαγία και την ευωχία. Κάποιος ανέβαινε σ' ένα ψηλό σημείο και μεταξύ των άλλων έλεγε: "προσφωνούμαι σοι, πτωχέ, το σακκίν σου πώλησον, την εορτήν διάβησον" (βυζαντινή λαϊκή φράση). 

Η δεύτερη εβδομάδα λέγεται "κρεατινή" γιατί ακόμα και την Τετάρτη και την Παρασκευή τρώνε κρέας άφθονο, πράγμα ασυνήθιστο για τον Έλληνα χωρικό αυτή η υπερκατανάλωση κρέατος. Η Πέμπτη αυτής της εβδομάδος, λέγεται πανελληνίως Τσικνοπέφτη (Τσικνοπέμπτη), πιθανότατα γιατί κατά την ημέρα αυτή οι γυναίκες "έλειωναν τα αλείμματα" και όλο το χωριό γέμιζε από την κνίσα.

Η τρίτη εβδομάδα λέγεται "τυρινή" ή "Μακαρονού" γιατί τρώνε μόνο γαλακτοκομικά και ζυμαρικά.

Η Μακαρονού εβδομάδα, λοιπόν, παίζει τον ρόλο της βαθμιαίας εξάσκησης του στομάχου στην αλλαγή της δίαιτας, γι' αυτό και παρεμβάλλεται μεταξύ της κρεοφαγίας και της νηστείας.

Συνηθίζονταν δε παλαιότερα στα χωριά, να γίνονται επισκέψεις μεταμφιεσμένων σε φιλικά και συγγενικά σπίτια, έθιμο που ήταν γνωστό και στην Τήνο. Όλο το χωριό ήταν σαν μια οικογένεια, και οι μεταμφιεσμένοι ήταν παντού ευπρόσδεκτοι, και τους επισκέπτονταν όλους.

Ο Μακαρονάς λοιπόν, αυτά ακριβώς τα μακαρόνια έφαγε, της τελευταίας εβδομάδας και άφησε νηστικό όλο το χωριό!

Σε άλλη εκδοχή ο Μακαρονάς ήταν ένας υπερδραστήριος σεξουαλικά άντρας που δεν άφηνε να του ξεφύγει καμμία γυναίκα του χωριού.
Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς όμως, που κατά παράδοση φτιάχνουν μακαρόνια, ο Μακαρονάς, αχόρταγος σε όλα του, έφαγε τόσο πολύ, που έσκασε! Μεγάλος θρήνος έπεσε τότε στον γυναικείο, κυρίως, πληθυσμό. Σε ανάμνηση, λοιπόν, αυτού του σπουδαίου άντρα φτιάχνεται το ομοίωμα που περιφέρεται στα χωριά και στην συνέχεια καίγεται.

Στην Ξάνθη, σε παρόμοιο έθιμο, το κάψιμο του Τζάρου, πιστεύεται πως το κάψιμο του ομοιώματος τους βοηθάει να μην έχουν ψύλλους το καλοκαίρι.

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι, το έθιμο κρύβει μέσα του και μιαν άλλη αλήθεια. Το έθιμο είναι αρχαίο και βαθύτατα παγανιστικό. Στα γραπτά του Ιουλίου Καίσαρα για τους γαλατικούς πολέμους παρουσιάζεται αναλυτικά η μανία των Γαλατών να καίνε ένα τεράστιο ομοίωμα ανθρώπου. 

Στην αυθεντική εκδοχή όμως του εθίμου, το ομοίωμα γέμιζε με τους κλέφτες και τους εγκληματίες. Ελλείψει όμως αυτών, γέμιζε και με τους βαρειά ασθενείς ή τους τραυματισμένους, αθώους ουσιαστικά, που παίζουν τον ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου, που πρέπει να καεί για να κερδιστεί η εύνοια των Θεών. 

Ποιός είναι λοιπόν ο γενικότερος συμβολισμός της καύσης ομοιωμάτων; Ο άνθρωπος ουσιαστικά εξορκίζει το ανθρώπινο στοιχείο. Ο Μπρεχτ ισχυρίστηκε ότι "Η ανθρωπότητα κρατιέται ζωντανή καταπιέζοντας την ανθρωπιά της". 

Θεωρείται πως, το κάψιμο των ομοιωμάτων εκφράζει μια βαθιά ψυχολογική ανάγκη του ανθρώπου να φορτώνει σε κάποιον όλες τις ευθύνες για το κακό που συμβαίνει και να τον τιμωρεί για να το εξορκίσει στο πρόσωπό του. 

Αυτό που στη λατρεία των Εβραίων γινόταν με τον "αποδιοπομπαίο τράγο", όταν  στη γιορτή του εξιλασμού ο αρχιερέας απήγγειλε τις αμαρτίες του λαού θέτοντας τα χέρια του πάνω σ'ένα τράγο τον οποίο στη συνέχεια έδιωχνε σε μέρος έρημο κι ακατοίκητο.

Στην ουσία, αυτό που καίγεται είναι ένα ομοίωμα του εαυτού μας, του κακού εαυτού, που αποτυπώνει το ανεξέλεγκτο υποσυνείδητο.
 

Η ελπίδα έρχεται από το ότι, φορτώνοντας το ομοίωμα με όλα τα ψυχικά ελαττώματα που προηγουμένως έχουμε επίσης υποσυνείδητα παραδεχτεί, κάτι σαν εξομολόγηση δηλαδή, θα μπούμε στον δρόμο για την άνοιξη, για την αναγέννηση της φύσης, αλλά και του εαυτού μας, καθαροί. 

Να θυμόμαστε εξάλλου ότι, η φωτιά έχει πάντα ένα εξαγνιστικό χαρακτήρα, από τα φωτοστέφανα των αγίων της εκκλησίας έως τις φωτιές της κόλασης.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ευχαριστώ πολύ τον Κο  Νίκο Φώσκολο του www.tiniaki.gr,  για την ευγενική παραχώρηση των φωτογραφιών της εκδήλωσης. Την πρωτότυπη δημοσίευση της ΤΗΝΙΑΚΗΣ μπορείτε να την δείτε πατώντας εδώ.

ΓΑΪΔΟΥΡΑΓΚΑΘΟ...

Δεν υπάρχει διαδρομή μέσα στα βουνά της Τήνου, που να μην είναι παρόν.  

Δεν υπάρχει παραγκεριά, ρέμα, σκαλί, μονοπάτι, δρόμος, λαγκάδι που να μην έχει κάμποσα απ΄αυτό. Πολλά χωράφια μάλιστα, είναι εντελώς αδιάβατα από την παρουσία του. 
Δεν υπάρχει φωτογραφία της εξοχής της Τήνου που να μην βρίσκεται κάπου μέσα κρυμμένο...

Ναι, το γαϊδουράγκαθο είναι παντού! 
Σύμφωνα με την Βοτανική, κατατάσσεται στα ζιζάνια. 
Κατά τους απλούς ανθρώπους όμως, είναι (όπως και όλα τα ζιζάνια) ένα φυτό με εξαιρετικές ιδιότητες!
 
Ναι, για το γαϊδουράγκαθο μιλάμε, αυτό που περνάμε δίπλα του, συνήθως ενοχλημένοι από την παρουσία του...

Έχει θεραπευτικές ιδιότητες, χρησιμοποιείται σαν ζωοτροφή, αλλά και σαν τροφή κατάλληλη για τον άνθρωπο και τέλος, είναι ένα ενεργειακό φυτό και δίνει εξαιρετικής ποιότητας καύσιμο pellet!!!

Γαιδουράγκαθο-Silybum marianum (πιέστε στο λατινικό όνομα για περισσότερες πληροφορίες) Διετές ακανθώδες φυτό που φθάνει σε ύψος το 1,5 μέτρο. Επιστημονική ονομασία: Σίλυβο το μαριανό. Οικογένεια: Σύνθετα (Compositae). Άλλα ονόματα: Γαϊδουράγκαθο, κουφάγκαθο, κάρδος, σίλυβο.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ: Στη βοτανοθεραπευτική χρησιμοποιούνται κυρίως οι σπόροι από τα άνθη του, που μαζεύονται προς το τέλος του καλοκαιριού όταν ξεραθούν πλήρως. Και τα άλλα μέρη του φυτού χρησιμοποιούνται φαρμακευτικά αλλά έχουν χαμηλότερες περιεκτικότητες σε δραστικές ουσίες.

ΙΣΤΟΡΙΑ & ΠΑΡΑΔΟΣΗ Σύμφωνα με την παράδοση τα λευκά σημάδια σαν φλέβες στα πράσινα φύλλα του, προκλήθηκαν όταν έπεσαν πάνω στο φυτό σταγόνες από το γάλα της Παρθένου Μαρίας και για αυτό πήρε το αγγλικό του όνομα milk thistle (γαλατοαγκάθι) ή Mary thistle (αγκάθι της Μαρίας). Ο Διοσκουρίδης συνιστά το μέγα κενταύριον, ή σίλυβον για την επούλωση των πληγών. Τα κεφάλια από τα άνθη του τρώγονταν βραστά την άνοιξη πριν ανθίσουν όπως οι αγκινάρες και βοηθούσαν στη τόνωση του οργανισμού, το καθάρισμα του αίματος, την αποτοξίνωση του οργανισμού, αλλά και στην αύξηση της παραγωγής γάλακτος των γυναικών. Ακόμα χρησιμοποιούταν και για όλες τις ασθένειες της μελαγχολίας.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ & ΧΡΗΣΕΙΣ Στη σύγχρονη βοτανοθεραπευτική, το γαϊδουράγκαθο είναι το κύριο γιατρικό που χρησιμοποιείται στη προστασία του συκωτιού από λοιμώξεις, κατανάλωση αλκοόλ ή χημειοθεραπείες. Μπορεί να βοηθήσει στο να περιοριστούν οι βλάβες στο συκώτι αλλά και στην ανανέωση των κυττάρων του. Χρησιμοποιείται ακόμα στη θεραπεία της ηπατίτιδας, του ίκτερου και της κύρωσης του ύπατος.

 Χορηγείται σε όλα τα προβλήματα της χοληδόχου κύστης καθώς αυξάνει την έκκριση και την ροή της χολής από το ήπαρ και της χοληδόχου κύστης.

Χρησιμοποιείται ακόμα σαν δυναμωτικό του εγκεφάλου και της μνήμης, σαν καταπραϋντικό στη καταρροή και στη πλευρίτιδα, αλλά και στη ψωρίαση.

ΦΑΓΩΣΙΜΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ H ρίζα και τα φρέσκα νέα φύλλα του τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα αλλά πρέπει πρώτα να αφαιρεθούν οι αιχμηρές άκρες τους, το οποίο είναι αρκετά χρονοβόρο. Τα φύλλα είναι αρκετά παχιά και έχουν ήπια γεύση όταν είναι νέα, αλλά γίνονται πιο πικρά το καλοκαίρι με τη ζέστη. Μαγειρεμένα έχουν γεύση σπανακιού.

Τα κεφάλια του μπορούν να φαγωθούν όπως οι αγκινάρες πριν ανθίσουν, αλλά είναι πολύ πιο μικρά. Οι ξεφλουδισμένοι μίσχοι του τρώγονται ωμοί ή μαγειρεμένοι, είναι εύγευστοι και θρεπτικοί και μπορούν να χρησιμοποιηθούν όπως το σπαράγγι ή το ρεβέντι ή να προστεθούν σε σαλάτες. Τρώγονται καλύτερα την άνοιξη όταν είναι νέοι πριν σκληρύνουν. Οι ψημένοι σπόροι του είναι υποκατάστατο του καφέ.

"Σαράντα χιλιάδες στρέμματα με γαϊδουράγκαθο, πρόκειται να καλλιεργηθούν στους νομούς Λάρισας, Μαγνησίας και Καρδίτσας προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.  Η ζήτηση για καλλιέργεια αγριαγκινάρας αυξάνεται, λόγω των υψηλών τιμών, που έδωσε φέτος το υπουργείο Ενέργειας για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από ενεργειακά φυτά.

Υστερα από έρευνες της Γεωπονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας υπό τον καθηγητή Ν. Δαναλάτο, έχει αποδειχτεί ότι είναι πολύ καλό υλικό για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, εκτός από βιοκαύσιμο. Ο ίδιος επισημαίνει πως «πρέπει να υποστηριχθεί αυτή η καλλιέργεια μέχρι τέλους, διότι θα αλλάξει πολλά πράγματα στην αγροτική οικονομία της χώρας».

Ο τόνος αγριοαγκινάρας παράγει περίπου 1 μεγαβατώρα ηλεκτρική ενέργεια».

Υπολογίζεται ότι η παραγωγή ανά στρέμμα σε αρδευόμενες εκτάσεις είναι πάνω από 2,5 τόνους, ενώ σε ξερικές 1,5 τόνος. 

Πέρα από τη χρήση της ως βιοκαυσίμου, η αγριαγκινάρα θεωρείται διεθνώς μια από τις καλύτερες ζωοτροφές, τόσο από την άποψη ότι κάνει καλό στην υγεία του ζώου όσο και από τα πλεονεκτήματα που έχει ως καλλιέργεια, αφού είναι ένα πολυετές φυτό που δεν χρειάζεται συχνά πότισμα.

Το φυτό γίνεται πελλέτα (PELLET) Το επόμενο βήμα γίνεται στο εργοστάσιο παραγωγής πελλέτας  στο Βελεστίνο,στο «πελλετάδικο» του Τριαντάφυλλου Αγγελούση.  Εδώ, η αγριαγκινάρα που έχει μαζευτεί  σε μπάλες περνάει από σπαστήρες, μετατρέπεται σε «πούδρα»,  η οποία στη συνέχεια συμπιέζεται, και έτσι παράγονται οι πελλέτες.  Τα μικρά εύκαμπτα κυλινδρικά τεμάχια που θα αποτελέσουν  την πρώτη ύλη καύσης συσκευάζονται,  μεταφέρονται και αποθηκεύονται εύκολα. Ο κ. Αγγελούσης, γεωπόνος στο επάγγελμα,  ξεκίνησε την παραγωγή πελλέτας πριν από τέσσερα χρόνια.  Ενα μέρος της παραγωγής του απορροφάται  από τις τοπικές βιομηχανίες,  ενώ το υπόλοιπο προορίζεται για εξαγωγές.  «Η ζήτηση στην Ευρώπη, από μηδενική που ήταν το 2000,  εκτοξεύτηκε σε 10 τόνους το 2009 και αναμένεται  να φτάσει τους 100 τόνους τα επόμενα πέντε χρόνια»,  μας εξηγεί ο κ. Δαναλάτος. Σήμερα, στην Ελλάδα υπάρχει ένα ακόμη «πελλετάδικο»  για αγριαγκινάρα στην Καρδίτσα.