Να σου δείξω τ' όνειρό μου..;

Είμαι, λέει, στην Τήνο...

Κι' αυτό είναι παράξενο από μόνο του. 
Δεν βλέπω σχεδόν ποτέ την Τήνο στον ύπνο μου... 

Μα τώρα είμαι εκεί και είναι σαν το Ξώμποργο, λέει, νά είναι ένα Ηφαίστειο και δεν βγάζει λάβα απόμέσα του, αλλά σύννεφα...

 ...τα σύννεφα που στέκουν από πάνω του, τα βγάζει το ίδιο το βουνό!
Και εγώ να στέκω κι' όλο να προσπαθώ να θυμηθώ πώς βρέθηκα εδώ...

Είμαι παιδί, λέει, σα να 'δωσα μιά και να πήδηξα όλα αυτά τα χρόνια από τώρα μέχρι τα έντεκά μου και βαδίζω σ΄ένα χώμα, που δεν κατασταλάζει στιγμή η σκόνη του και μπατσίζω τον αέρα μ΄ένα λιανοκάλαμο...

Και λέω, "Δεν γίνεται να χαθήκαν όλοι οι ανθρώποι από δω πέρα....
Δε μπορεί να βρέθηκα από μονάχος μου εδώ..."

Κι΄ ύστερα θυμάμαι πως ήρθα για καλοκαίρι και πως το καλοκαίρι ήταν ψεύτικο σαν εκείνα της διαφήμισης, στεγνό κι΄άοσμο και θέλησα, λέει, να φύγω απ΄αυτό.

Και βρέθηκα, λέει, μετά απ΄έξω από μια εκκλησιά και κόσμος αναδευόταν στις καμάρες της...

...και λέγαν όλοι "Πού είν' ο Άγιος να μας σώσει; Να δει τί μπορεί να κάνει πριν η φθορά τον αφανίσει κι΄αυτόν..."

Φωνή δεν άκουγες πέρα, μόνο ένα βουνό σε μια κίτρινη φωτογραφία σάλευε στον αέρα μα ο ήχος της είχε σβηστεί.

Κι' από κάτι σπίτια, λέει, έρχονταν τραγούδια μα ανθρώποι πουθενά... 

Κι΄ άμα πήγα κοντά να δω από πού ερχόνταν οι φωνές, δεν είχα, λέει, μάτια, μα μιά κάμερα μού διάβαζε το δρόμο μέσα στα στενά...  

...κι΄όλο έτρεχα να προφτάσω.
Μα σαν μπήκα στο σπίτι οι φωνές κοπήκαν και τα τραγούδια έπαψαν για μιάς...

 ...η πυροστιά είχε σβήσει από χρόνια, το τραπέζι ξέστρωτο και οι θυρίδες άδειες χλευάζαν την προσμονή μου...

Θυμήθηκα τον Ήλιο να βγαίνει πάνω απ΄τα Κελλιά κι΄ήταν η Κολυμπήθρα μια ανεξήγητη πινελιά στο βάθος κι΄είπα  
"Μα πού βουτάμε σε τόσο λίγη θάλασσα..;"

 

 "Πώς βρέθηκα εδώ..;" αναρωτιέμουνα συνέχεια και είπα "Λές να΄ναι δικό μου έργο τ' άδεια κοφίνια ΄κει πέρα; 

 

...λες να γύρισα μόλις απ΄την πούληση και να πρέπει να ξεκουραστώ, να ξαποστάσω για να σβήσει ο εφιάλτης..;" 

Μα ύστερα ήρθε, λέει, μια φωτιά κι' έκαιγε, έκαιγε, έκαιγε...

 
...και στο τέλος έβλεπα μια εικόνα σαν εκείνες όλης της Ελλάδας...

 
...και δεν έβγαζα νόημα κι΄είπα μέσα μου "Μα είμαι μικρός, τί περιμένω να καταλάβω απ΄τον κόσμο των μεγάλων..! Αυτοί ξέρουν καλύτερα απ΄όλους και της φωτιάς το λόγο και της ερήμωσης! Πάψε, λοιπόν!"

Μα εγώ, λέει, δεν ήθελα να πιστέψω πως κάποτε κι' αυτό...

 ...μπορεί να γίνει στάχτη κι΄ας είναι γι΄άλλους ένας ξερότοπος σαν τον κυττάς απ΄το καράβι...
Κι΄άκουσα, λέει, ένα γέλιο κι΄ένα λιπόσαρκο χέρι μου΄δειξε ένα έρημο κατ΄κιό...

...και μια φωνή πού' μοιαζε με τη δική μου είπε... 

"Είναι παληό και το πήρε ο Χρόνος να το γλυτώσει απ΄ την λύπηση..."

Και θυμήθηκα να γυρίσω να κυττάξω πίσω, να θυμούμαι από πού ήρθα ως εδώ κι΄ήταν ένα ξωκκλήσι πού΄βγαινε απ΄τα σύννεφα...

...μα άνθρωπος πουθενά...  





 

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ; ΟΕΟ;;;

"Η μελέτη που ανατέθηκε από το ΥΠΠΟΑ -παρουσιάστηκε από τη Γ.Γ. Πολιτισμού κα Μενδώνη, στο σεμινάριο για το ΕΣΠΑ, στις 28 Αυγούστου- και αφορά στην οικονομική διάσταση του Πολιτισμού στην τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη, απέδειξε ότι:
Α. Ο πολιτιστικός τομέας σε επίπεδο Ε.Ε. συνέβαλε κατά 4,5% στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της.
Β. Ένα ευρώ επένδυση σε έργα Πολιτισμού σημαίνει 3,44 ευρώ στην πραγματική οικονομία.

Επομένως, οι επενδύσεις στον πολιτισμό συνιστούν κινητήρια δύναμη της οικονομίας, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και ενθαρρύνοντας ιδιωτικές επενδύσεις."

Γιατί το βάζω αυτό σε ένα άρθρο για ένα πρόβλημα;;

 Γιατί ο τόπος και η ιστορία του είναι ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ!

Που είναι σε όλες τις λεπτομέρειες τριγύρω μας και που δυσκολευόμαστε να εξηγήσουμε αυτό το απλό πράγμα, δυσκολευόμαστε να το συνειδητοποιήσουμε.

Η κάθε πέτρα, το κάθε καταστέγι, το κάθε δρομαράκι είναι η ιστορία του τόπου. 
Δεν φτάνω μέχρι τους περιστεριώνες και το Ξώμποργο και τα χωριά αυτά καθ΄εαυτά γιατί αυτά ακόμη και ο πιό ηλίθιος καταλαβαίνει πως έχουν σημασία.

Πάω στα μικρά, τα απαρατήρητα που ολοκληρώνουν την εικόνα. 
Φανταστείτε την Τήνο χωρίς πεζούλες. 
Φανταστείτε την χωρίς μονοπάτια, μάντρες, καταστέγια. 
Το νησί είναι λειψό χωρίς αυτά.

Και φανταστείτε τώρα πως μπαίνετε σε ένα εξωκκλήσι, ας πούμε στον Άγιο Παντελεήμονα στον Λιντάδο και αντί για την εικόνα του τιμώμενου Αγίου δεν βρίσκετε τίποτε.

Ακριβέστερα, έρχεστε αντιμέτωποι με μιαν εικόνα προφανώς φρεσκοαγορασμένη, σε μια φτηνή κορνίζα, από εκείνες του σωρού. 

Το εξωκκλήσι προφανώς τάχει τα χρονάκια του και αυτά τα χρονάκια είναι και ο λόγος εξάλλου που θα έκανε κάποιος τον κόπο να πάει ως εκεί.  
Ενώ η εικόνα του τιμώμενου αγίου, είναι μια φτηνή εκτύπωση, που μάλλον δεν ταιριάζει με το "σκηνικό". 

Τί τρέχει; 
Μήπως κάποιος ανέλαβε να διασώσει τις εικόνες των εξωκκλησιών, να τις μαζέψει και να τις ασφαλίσει στην κεντρική εκκλησία της κοινότητας ή, ακόμη καλύτερα, να τις τοποθετήσει σε κάποιο εκθετήριο σαν κειμήλια της ιστορίας του νησιού;

Μπααααα....

Απλώς, ένα κομμάτι της ιστορίας έχει χαθεί και έχει διαστρεβλωθεί.

Η εικόνα ήταν εκεί έως το καλοκαίρι του 2009, όπως φαίνεται και στις ημερομηνίες των φωτογραφιών (που τότε έκανα το «λάθος» και άφηνα να τυπώνονται οι ημερομηνίες) και μετά έπαψε να είναι.

Κάποιος αφαίρεσε την εικόνα και δεν την ξαναείδαμε έκτοτε...

Το καλοκαίρι του 2009, την ημέρα που τραβήχτηκε η φωτογραφία, ο παπάς που ιερουργούσε δεν ήταν ο πατέρας-Αντώνης, απ΄όσο η ασθενής μου μνήμη ανακαλεί.

Το ερώτημα που προκύπτει, λοιπόν, είναι αυτό του τίτλου: 

«ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ;;;»

Εύχομαι σύντομα να λάβω μιαν απάντηση που να με κάνει να ανακαλέσω, να κλείσω την ανάρτηση με μια ενημέρωση που θα ενημερώνει όλους όσους την διάβασαν ότι η εικόνα είναι στην τάδε θέση, ότι γνωρίζουμε τέλος πάντων πως είναι ασφαλής.

Μέχρι τότε, θα συνεχίσω να φωνάζω το αυτονόητο, ότι δηλαδή, οι καιροί που τα εξωκκλήσια μπορούσαν να μένουν αφύλακτα έχουν παρέλθει και δεν πρόκειται να ξανάρθουν.  
Έστω και αν οι εικόνες δεν έχουν άλλη αξία εκτός από την ιστορική, με την πολύ στενή έννοια του όρου, και την συναισθηματική, ΕΠΕΙΓΕΙ να γίνει μια καταγραφή των εικόνων των εξωκκλησιών, να γίνουν πρόχειρα αρχικώς αντίγραφα και να αντικαταστήσουν τις εικόνες που θα συγκεντρωθούν στην έδρα της κοινότητας για να τοποθετηθούν σε ένα εκθετήριο, ασφαλείς όχι μόνον από κλοπή αλλά και από τις καρικές συνθήκες.