Μεταποίηση ης ντόπιας παραγωγής ακριβώς στο κέντρο των εύφορων χωραφιών, ανάμεσα στο χώμα το στηλωμένο με κόπο, το συγκρατημένο να μη φύγει στην θάλασσα.
Θαυμαστά κτίσματα, διαφορετικά και τα τρία μεταξύ τους, με άλλον τρόπο φτιαγμένα, με άλλη εργονομία, με ίδιον, όμως σκοπό.
Μετά, το πλατύ χωράφι, αλάνα θα το λέγαμε στην πρωτεύουσα αν το είχαμε, έγινε το γήπεδο των τριγύρω χωριών.
Τέλος, στις σημερινές ημέρες, η ύβρις της εποχής δεν άφησε αλώβητο ούτε αυτό το μνημείο, δεν άφησε αλέρωτη ούτε αυτήν την μνήμη.
Νεκροταφείο αυτοκινήτων και ηλεκτρικών συσκευών οι Μύλοι...
"Και το παληό τί θα το κάνω;" ρώτησα όταν έφτασε το νέο πλυντήριο...
"Άσε, θα το φροντίσουμε εμείς..."
Το ξαναχαιρέτησα μετά από καμμιάν εβδομάδα όταν πήγα για βόλτα και φωτογραφίες στους Μύλους.
Συνάντησα και τα συντρίμμια της παληάς πυροσβεστικής που είχα φωτογραφήσει πέρυσι και που φέτος ήταν πλέον κομματιασμένη...
Προσπάθησα να δω με τον νου μου γαϊδούρια φορτωμένα καρπό να ανηφορίζουν, τον αγρότη να κρατάει την ουρά του ζώου "βρε, χιού, βρε !!!"...
Στάθηκε αδύνατο να φτιάξω έστω και μια εικόνα...
Μαζί με το σέβας για τον κόπο των παλαιών, χάνεται και η ντροπή...
