TINOS on the run

Είχαμε μόλις αφήσει πίσω μας την Σύρο και πηγαίναμε προς το τέλος των διακοπών μας.  Στ΄αριστερά μας ξεπρόβαλε ένα νησί, έσκυψα να δω καλύτερα, παραξενεύτηκε ένας επιβάτης, γύρισε, κύτταξε κι΄αυτός και με ρώτησε:  " Ποιό νησί είναι, πατριώτη; "  Εσείς γελάστε αν θέλετε με την προσφώνηση, εγώ όμως, κόλλησα. Ποιό νησί ήταν, άραγε, πατριώτη..; Μπουμπούνισα μια τρανταχτή κοτσάνα με θριαμβευτικό ύφος:  " Η Κύθνος! "  " Αααα ! Μάλιστα " έκανε ο άλλος κι΄έσκυψε στην συντροφιά του να τους μορφώσει κατά τα λεγόμενά μου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από εκείνη του να κατέχεις κάτι που για τον άλλον είναι άγνωστο.  Μα έναν δρόμο, ένα όνομα, ένα μαγαζί, κάτι τέλος πάντων που να σε βάζει σε θέση ισχύος απέναντι στον άλλον, έστω και στιγμιαία. Γύρισα, ο περήφανος αιγαιοπελαγίτης, στο κάθισμά μου και αφού σκέφτηκα καμπόσο... ...σηκώθηκα και πήγα πίσω στον τόπο του εγκλήματος:  " Λάθος... Η Γυάρος είναι, αδερφέ..."

Δευτέρα πρωί, μέσα σ΄έναν ήλιο από εκείνον που δεν φαντάζεσαι ούτε στα πιο όμορφα όνειρά σου, φίλη Ευρώπη, πάμε στις δουλειές μας.  Θά νόμιζες με τα μούτρα κάτω;  Έξω θάπεφτες…  Βλέπεις, ό,τι κι΄αν κάνατε εσείς, εμείς περάσαμε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο.  Στα σπίτια, στους πεζόδρομους, σε περιπάτους, σε φτηνά καφενεία.  Α! Λεπτομέρεια: ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ!  Ναι , είμασταν όλοι όσοι πριν δύο σαββατοκύριακα σφαχτήκαμε και είπαμε πως δεν θέλουμε να ξαναδούμε ποτέ πιά ο ένας τον άλλον, μαζί !   Βλέπεις, φίλη Ευρώπη, ΦΙΛΟΣ για εμάς είναι κάτι διαφορετικό απ΄ ό,τι για εσένα.   Δεν στο εξηγώ. Δεν γίνεται. Και τώρα που σου μιλάω νιώθουμε όλοι πιο ενωμένοι από ποτέ!   Μπράβο, φίλη Ευρώπη!  Κατάφερες όσα δεν καταφέραμε μεταπολεμικά όλοι οι έλληνες!   Μας ένωσες!  Με λίγο περίπλοκο τρόπο, είναι αλήθεια, αλλά, μας έδειξες πως έχεις πρόβλημα με την ελευθερία επιλογής κυβέρνησης (στην συγκεκριμένη περίπτωση) και καταλάβαμε πως το πρόβλημα δεν είναι τα λεφτά. 

Ερχόμενος στην δουλειά συνηθίζω να ακούω ραδιόφωνο. Μουσική όμως.  Αποφεύγω μετά μανίας φωνές αυτοχρισμένων δημοσιογράφων, που άλλο δεν είναι από ντουντούκες που μόνο στόχο έχουν να πάψει να ακούγεται η φωνή του διπλανού. Και αν η φωνή του διπλανού δεν λέει να πάψει, τότε πάντα βρίσκεται τρόπος να την πάψουμε…  Προσπαθούσα εδώ και καιρό να καταλάβω με ποιο σκεπτικό στερηθήκαμε (ενώ συνεχίσαμε να την πληρώνουμε) την ΕΡΤ, τόσο σαν ραδιόφωνο όσο και σαν τηλεόραση, μια λογική (και όχι λογικοφανή) εξήγηση δεν κατάφερνα να βρω. Ξαναγύρισα λοιπόν το ραδιόφωνό μου στο ΔΕΥΤΕΡΟ, στο ΤΡΙΤΟ, στο ΚΟΣΜΟΣ.  Ξανάκουσα εκπομπές που δεν τις άκουγα για την μουσική τους μόνον, αλλά και για τα σχόλια του εκφωνητή, για τις επεξηγήσεις του, τις παρεμβάσεις του, την εικόνα με την οποία πλαισίωνε το κάθε κομμάτι.  Διαπίστωσα, λοιπόν, ότι αυτό που είχα στερηθεί τόσον καιρό, όπως και όλοι οι φίλοι της κρατικής ραδιοφωνίας (ναι, το «κρατικός» μπορεί να έχει και θετική χροιά) ήταν η ποιότ

Ποιοί είναι τελικώς αυτοί οι δανειστές , που στις προσταγές τους τρέμουν πολιτικοί, κράτη ολόκληρα και τελικώς, ακόμη και εμπορικά υβρίδια κρατών όπως η ευρωπαϊκη ένωση; Ποιοι είναι πίσω από τον όρο αυτόν, "δανειστές"; Οι τράπεζες; Μα οι τράπεζες δεν έχουν πρόσωπο…  Κάποιος βάζει τα λεφτά του και γίνεται μια τράπεζα. Και κάποιος που έχει πολλά χρήματα δίνει στο ΔΝΤ για να δανείζει χώρες ολόκληρες. Πού βρίσκει κάποιος πολλά χρήματα;  Απλό: εκεί που έβρισκε πάντα. Δηλαδή;  Ποιοι είναι οι παραγωγικοί τομείς της διεθνούς οικονομίας;  Μήπως ο κλάδος των τροφίμων;  Μήπως ο τομέας της ιστορίας και των πολιτισμών;  Μήπως οι τέχνες;  Μπαααα….. Χρήματα βγάζουν οι εξής κλάδοι:  ο ΠΟΛΕΜΟΣ,  η ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ και  οι ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ. Να το κάνω ψιλά; Χρήματα τόσα πολλά που να μπορείς να δανείζεις σε κράτη βγάζουν μόνον τα ΌΠΛΑ, τα ΦΑΡΜΑΚΑ και τα ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ. Τα ΟΠΛΑ πουλιούνται στους πολέμους που δημιουργούν οι έμποροι όπλων. Μην ξεχνάτε ότι, στον μεγάλο Δ

Έχω καιρό να γράψω, αλλά, ετοιμάζω κάτι διαφορετικό θα το δείτε σύντομα, ελπίζω. Δεν μπόρεσα όμως.  Δεν βαστάω να βλέπω το ευρωπαϊκό έκτρωμα που έφτιαξαν οι τράπεζες να περιφέρει τα πλαδαρά του διπλοσάγονα πάνω από έναν πρόωρα κουρασμένο λαό, που καλείται να συνδράμει τους έχοντες και κατέχοντες για να μην τους μοιάσει! Όλοι αυτοί οι παρατρεχάμενοι των τραπεζιτών, γιατί κράτη πλέον δεν υπάρχουν στην Ευρώπη , είτε λέγονται Σόιμπλε, Ντάσελμπλουμ, Γιουνκέρ, Τόμσεν, καταφέρνουν να μας αποσπούν την προσοχή και να δημιουργούν μια διαρκή , ψευδή πολυφωνία εναντίον μας. Απλώς τσακώνονται για το ποιος θα μπει πρώτος στο μαγαζί να δημεύσει για πάρτη του ό,τι προλάβει.  Και άμα κλωτσήσουν σε κάποιο σημείο ή διαφωνήσουν με τα αφεντικά , τους τυλίγουν οι τράπεζες σε μια κόλλα χαρτί ή στον κvλο μιας πόρνης και τους καθαρίζουν σαν αυγά! Και στη βρωμιά τους αυτή έχουν τσιράκια όλους τους γλείφτες της Ευρώπης, προέδρους και υπουργίσκους κρατών που μόλις έπεσαν στα χέρια του

"Θα ρίξω κάτω τις Πύλες του Επέκεινα, θα γκρεμίσω τις θύρες και θ’ ανεβάσω τους νεκρούς να κατασπαράξουν τους ζωντανούς, και οι νεκροί θα υπερισχύσουν των ζώντων" , έγραφε ο ανώνυμος Σουμέριος ποιητής τον 18ο αιώνα προ χριστού στο έπος του Γκιλγκαμές.  " Ο εικοστός αιώνας παίρνει την σκυτάλη με ταινίες με αποκρουστικά, ανθρωπόμορφα τέρατα, πτώματα που βγαίνουν απ’ τους τάφους τους, έτοιμα να κατασπαράξουν ο,τιδήποτε ζωντανό περπατά στη γη." Τί γράφω τώρα... Ή μάλλον, τί μού ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας τα παραπάνω; Εμείς! Ναι, εμείς, τα ελληνάκια της ευρώπης. Η Ζώσα, αποκρουστική απειλή για μια " ευημερούσα " ευρώπη. Πάω λίγο παρακάτω. Ο Vidergar, υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, εξέτασε τις μεγάλες καταστροφές στην ιστορία του εικοστού αιώνα, όπως το Ολοκαύτωμα, ο πυρηνικός βομβαρδισμός της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι και την 11η Σεπτεμβρίου, σημειώνοντας πως τα γεγονότα αυτά τόνισαν την βίαιη φύση του ανθρώπου και αν