TINOS on the run

Όσοι παρακολουθείτε το blog μου, θα θυμάστε πώς περίπου "ούρλιαζα" για το χάλι που επικρατεί στα ξενοδοχεία με την υπερεκμετάλλευση του προσωπικού και με τους (ουσιαστικά) μετανάστες εργαζόμενους που ξεζουμίζονται κυριολεκτικά από τις "επιχειρήσεις". Δεν θα μπω στην διαδικασία να αναφέρω εδώ τις συγκεκριμένες αναρτήσεις.  Θα πω όμως, πως τελικώς, είχαμε έναν ΘΑΝΑΤΟ εργαζόμενης!!! ΑΣΦΑΛΩΣ ο ΘΑΝΑΤΟΣ θα συγκαλυφθεί για να συνεχίσει να αναπτύσσεται το βρωμερό τουριστικό μας προϊόν αυτής της κατηγορίας. Σταματάω εδώ και μεταφέρω αυτούσια την ανάρτηση από το ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ . Διαβάστε το για να αισθανθείτε περήφανοι για τρια πράγματα: 1. για τις προσταγές της ευρωπαϊκής κοινότητας 2. για αυτούς που υπεγραψαν τέτοιες συμβάσεις και τώρα βγάζουν αγωνιστικά μανιφέστα 3. για τα καμάρια μας, τους μεγαλοξενοδόχους. Συνδικάτο Τουρισμού Αττικής: Ο θάνατος " μαθητευόμενης " σε ξενοδοχείο της Ζακύνθου οφείλεται σε εξάντληση από τα συνεχή 1

Φαίνεται πως από κάποιο σημείο και μετά καταλήγουμε να συναντάμε γύρω-τριγύρω παλιά φιλαράκια που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο μας αφήνουν γειά. Σάββατο απόγευμα, λοιπόν, στο λιμάνι του Πειραιά για δουλίτσα και πέφτω πάνω σε ένα από τα πιό αγαπημένα καράβια της γραμμής. Η ιστορία θυμίζει εκείνην του ΠΗΝΕΛΟΠΗ με το οποίο σταυροφιληθήκαμε εδώ και κάτι μήνες. Σειρά παίρνει τώρα το ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ.  Κι΄επειδή δεν θέλω να γράφω νεκρολογίες, μεταφέρω εδώ τους συνδέσμους που περιγράφουν το πρόβλημα. Επίσχεση εργασίας στο επιβατηγό οχηματαγωγό πλοίο «Παναγία Τήνου»     Μετα απο 20 χρονια το ιδιο εργο με πρωταγωνιστες το ιδιο βαπορι & εταιρεια   Σε καθεστώς προστασίας οι ναυτικοί του «Παναγία Τήνου» Απλώς, νιώθω άσχημα να βλέπω τέτοια κατάντια και τέτοια κατάληξη και να σκέφτομαι τους πολυτελείς αντικαταστάτες των ξεπεσμένων φίλων μας σε παρόμοια θέση... Τα νεώτερα αδερφάκια όμως, απ΄ό,τι φαίνεται, τα πουλάνε πριν προλάβουν να φτάσουν στο στάδιο της απαξίωσης...

Κάποιος με πολλά, πραγματικά πολλά λεφτά φτιάχνει μια εταιρεία στοιχημάτων , με σκο πό να κάνει τα λεφτά του απείρως περισσότερα. Κάπως σαν τα κοράκια του " ΧΡΥΣΟ, ΚΟΣΜ ΗΜΑΤΑ, ΣΕΡΒΙΤΣΙΑ ΑΓΟΡΑΖΩ". Πείθει κάποιους πως το να στοιχηματίζεις είναι το να παίζεις. Γι΄αυτό και όλοι οι εθισμένοι λένε «πάω να παίξω ένα τζόκερ, λόττο κ.λπ.» και όχι "πάω να στοιχηματίσω σε πέντε συν έναν αριθμούς"  Η ψευδαίσθηση της συμμετοχής στην διαμόρφωση του αποτελέσματος, λέγεται αυτό, αλλά, δεν θα ψυαχαναλυθούμε εδώ μέσα...  Και μετά, μια εταιρεία στοιχημά των,η πιό αποθρασυμένη, αποφασίζει να στοιχηματίσει σε κάτι για πρώτη φορά: ΣΤΟ ΑΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΨΗ ΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ!!!  Δηλαδή, έχω τους μελλοθάνατους από κάτω και τους βάζω να με ακούν την ώρα που συζητάω ποιός τρόπος είναι ο καλύτερος για να τους θανατώσω.  Δηλαδή, για να καταλάβω, κάποιος θα πάει και θα στοιχηματίσει με στόχο "ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ" πως, ναι η κυβέρνηση-ανδρείκε λο θα συνεχ

Ένα πράγμα είμαστε εμείς και ένα άλλο πράγμα είναι η αγορά. Μέσα 'κει κινούμαστε, ζούμε, εργαζόμαστε, επιλέγουμε, συναλλασόμαστε. Η αγορά επηρρεάζει τον επαγγελματικό προσανατολισμό των παιδιών μας , διαμορφώνει το σύστημα παιδείας , σχηματοδοτεί την ζωή μας . Τί έρχεται, λοιπόν, στην αγορά , γιατί η ευρωπαϊκή κοινότητα νοιάζεται τόσο πολύ για το πού θα πουλιούνται τα φάρμακα και το ψωμί; Ας ρίξουμε μια ματιά στο πώς αντέδρασε "η αγορά" στο νέο πολυνομοσχέδιο (τα αποσιωπητικά αφορούν συντομεύσεις): " Το ενδεχόμενο λειτουργίας φαρμακείων μέσα στα καταστήματά της εξετάζει η αλυσίδα «Μαρινόπουλος»....που βλέπει θετικά τις κινήσεις... για την απελευθέρωση των αγορών ....μελετά ... τις δυνατότητες που πλέον παρέχει ο νόμος για το άνοιγμα φαρμακείων μέσα στα σούπερ μάρκετ. .. στην καλύτερη εξυπηρέτηση του κοινού ...αυξάνει τις επιλογές των καταναλωτών (με ποιά μέσα άραγε...). Άρα, το κράτος που συντηρεί το σύστημα της παραπαιδείας και σου έχει πάρει μια περιουσί

Ακούω πάλι για τις ανεμογεννήτριες και την απότομη φόρα που ξαναπήρανε να αλώσουν απάτητες κορφές των Κυκλάδων μας και λέω, Πού είναι η γεωργία ρε παιδιά; Άκουσε κανείς τίποτε για την γεωργία με γάμμα μικρό; Εκτός, δηλαδή, από τους ίδιους τους αγρότες που αρπάνε την γή και βγάζουν χρυσάφια από μέσα της. Γιατί μέσα σε τόσες εξαγγελίες και προγραμματισμούς εγώ δεν έτυχε να ακούσω τίποτε απολύτως για την αγροτική παραγωγή της χώρας . Και αν δεν παράγεις αγροτικά προϊόντα αναγκάζεσαι να εισάγεις. Και άμα σε ταΐζουν οι απόξω , τότε έχεις εκχωρήσει ένα μεγάλο μέρος των κυριαρχικών σου δικαιωμάτων σε αυτούς.  Πολύ πριν, δηλαδή, από τα πετρέλαια και τα φυσικά αέρια και τις βραχονησίδες έχει αποφασιστεί η απώλεια της κυριαρχίας σου στην ίδια σου την ΓΗ!!! Φανταστείτε μια χώρα, μια οποιαδήποτε χώρα π ου δεν παράγει τα τρόφιμα που καταναλώνει!  Ε, αναγκαστικά, θα πέσει στα χέρια κερδοσκόπων , και μάλιστα, επαγγελματιών κερδοσκόπων, που δεν θα διστάσουν να αφήσουν απού

Τo 1929, την χρονιά τής μεγάλης παγκόσμιας κρίσης (γιατί ως γνωστόν, η ζωή μας κύκλους κάνει) ένας Κελλιανός προβιβάζεται από την Π έμπτη  στην  Έκτη τάξη του Δημοτικού Σχολείου.  Ο βαθμός του είναι Λίαν Καλώς (5) και η διαγωγή του κοσμιωτάτη. Η ηλικία του; Δεκατεσσάρων ετών...  Σε φυσιολογικές συνθήκες το παιδί αυτό θα έπρεπε να τελείωνε την Δευτέρα Γυμνασίου.   Τί έγινε λοιπόν, πώς καθυστέρησε το παιδί να περάσει την τάξη ή μάλλον, ΤΙΣ τάξεις;  Με τα σημερινά μάτια και την κατανόηση των πραγμάτων που διαθέτουμε από την ζεστασιά του καναπέ μας... ...και την άνεση των τριγύρω απλωμένων τηλεκοντρόλ,  ...θα συμπεραίναμε πως το παιδί «δεν τάπαιρνε τα γράμματα» , ήταν «στουρνάρι», όπως ευγενικά συνηθίζουμε να χαρακτηρίζουμε όσα παιδιά δεν προσαρμόζονται στο ανίκανο εκπαιδευτικό μας σύστημα.  Έλα μου ντε, που όσο προχωράμε στον χρόνο αφήνουμε πίσω τόσο μπουχό, που γίνεται δυσδιάκριτη ακόμη και η κοντινή μας πραγματικότητα, πόσο μάλλον εκείνη του 1929... Ένα π

Θυμάμαι το καλοκαίρι του 1985, την πρώτη φορά που δούλεψα για έναν μήνα στο τυροκομείο της Τήνου.  Αν μια ανάμνηση έχω έντονη, είναι εκείνη του γάλακτος που έφτανε με το φορτηγό που οδηγούσε ο Μάνθος και αδειαζόταν στην σίτα για να περάσει μετά στην παραγωγή. Εκείνη η μυρωδιά του φρέσκου, που σ’ έπιανε με το που έμπαινες στον χώρο, είναι η πιό δυνατή ανάμνηση απ΄όλες. Το γάλα συσκευαζόταν τότε σε πλαστικό μπουκάλι με θερμοκολλημένο καπάκι από αλουμινόφυλλο, όπως τώρα εξακολουθεί και βγάζει τα δικά της γάλατα η ΕΒΟΛ.  Το νησί αξιοποιούσε την κτηνοτροφία του.  Αρκετοί γαλακτοπαραγωγοί από τις τριγύρω περιοχές έφερναν μόνοι τους το γάλα στο τυροκομείο.  Αυτό που μου είχε διαφύγει τότε ήταν πως οι περισσότεροι απ΄αυτούς ήταν ήδη ηλικιωμένοι... Εάν μπορώ να ανακαλέσω σωστά (εύχομαι να κάνω λάθος...), το τυροκομείο τότε επεξεργαζόταν γύρω στους 8.500 τόνους γάλα τον χρόνο.  Από τις αγελάδες όλου του νησιού, με ακατάλληλες συνθήκες σταυλισμού , με χίλια προβλήματα από τις μαστίτ