ΛΑΜΠΡΙΑΤΙΚΟΣ ΨΑΛΤΗΣ...

Λοιπόν, τώρα που έρχεται Μεγαλοβδομάδα, θα σε πάω Τήνο και θα σε κατεβάσω σε μιά παραλία, άλλο  πράγμα!

Θα πάρουμε μαζί και μαγιουδάκι κι΄ αν θέλουμε βουτάμε κιόλας! 

Έχει και ένα ταβερνάκι πάνω στα βράχια, θα αράξουμε εκεί στην ηρεμία και στην ησυχία να τσιμπήσουμε μεζεδάκια και να πιούμε κανένα ρακάκι χαζεύοντας τη θάλασσα και μαζεύοντας ήλιο!

Αέρας; Τί αέρας; Σώπα βρε αδερφέ πας και ακούς τί λένε για την Τήνο... 

Όσο φυσάει αλλού φυσάει και στην Τήνο, ούτε παραπάνω ούτε παρακάτω!

Μην ανησυχείς, και να πιάσει κανενα αεράκι δεν έγινε και τίποτε...

Μεγάλη Πέμπτη πόσον αέρα να βάλει πιά!

Άντε να πεις θα μας δροσίσει λίγο, να πάρει από πάνω μας το καυσαέριο άλλο που δεν θέλουμε...

Θα κατέβουμε μετά και μιά βόλτα στην άμμο να μαζέψουμε κανένα ξυλαράκι από 'κείνα που βγάζει η θάλασσα νάχεις να θυμάσαι...

Ναι, βέβαια, είναι πλατειά παραλία έχει να περπατήσεις, να τρέξεις, να παίξεις ρακέτες, ό,τι θες κάνεις.

Βρε σου λέω, κάθε Πάσχα Τήνο πάμε, δεν ξέρω εγώ τί καιρό θα κάνει... Τί σε ψέλνω τόσο καιρό, πάμε και δε θα το μετανιώσεις...

Σημείωση: οι υπέροχες φωτογραφίες είναι από τον γνωστό φίλο, που θέλει να παραμένει ανώνυμος. 
Τον ευχαριστώ που πάντα με θυμάται...

Ένας φιλαράκος που αργοσβήνει...

Φαίνεται πως από κάποιο σημείο και μετά καταλήγουμε να συναντάμε γύρω-τριγύρω παλιά φιλαράκια που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο μας αφήνουν γειά.

Σάββατο απόγευμα, λοιπόν, στο λιμάνι του Πειραιά για δουλίτσα και πέφτω πάνω σε ένα από τα πιό αγαπημένα καράβια της γραμμής.

Η ιστορία θυμίζει εκείνην του ΠΗΝΕΛΟΠΗ με το οποίο σταυροφιληθήκαμε εδώ και κάτι μήνες.

Σειρά παίρνει τώρα το ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ. 

Κι΄επειδή δεν θέλω να γράφω νεκρολογίες, μεταφέρω εδώ τους συνδέσμους που περιγράφουν το πρόβλημα.
Επίσχεση εργασίας στο επιβατηγό οχηματαγωγό πλοίο «Παναγία Τήνου»  

 Μετα απο 20 χρονια το ιδιο εργο με πρωταγωνιστες το ιδιο βαπορι & εταιρεια

 Σε καθεστώς προστασίας οι ναυτικοί του «Παναγία Τήνου»

Απλώς, νιώθω άσχημα να βλέπω τέτοια κατάντια και τέτοια κατάληξη και να σκέφτομαι τους πολυτελείς αντικαταστάτες των ξεπεσμένων φίλων μας σε παρόμοια θέση...

Τα νεώτερα αδερφάκια όμως, απ΄ό,τι φαίνεται, τα πουλάνε πριν προλάβουν να φτάσουν στο στάδιο της απαξίωσης...

Άειντε μπαρμπα-γέρο πάμε σην κλεψιά...

"Άειντε μπάρμπα-γέρο πάμε στην  κλεψιά

πού 'χει φεγγαράκι και αστροφεγγιά

Δε μπορώ ο καϋμένος γιατί εγέρασα

τα ασημοκούμπαρά μου τα εκρέμασα..."

Έτσι πάει το τηνιακό τραγουδάκι που έλεγε η μάνα μου στον γιό μου όταν ήταν πιό μικρός. 

Θα πεις τί σχέση έχει το τραγουδάκι με το συγύρισμα στους Αγίους Αναργύρους..;

Έχει, πώς δεν έχει...

 Έχει, γιατί μετά από τόσους μήνες μέσα στο τσιμέντο ή για να το πω σωστά, 

μετά από τόσα χρόνια μέσα στο τσιμέντο νιώθω τόσο γέρος, όσο και εκείνος του τραγουδιού...

 Οπότε, από τη μιά τους βλέπω και ζηλεύω που δεν είμαι εκεί να χορτάσω Τήνο κι΄από την άλλη...

...λέω πως άμα ήμουνα δεν θ' άντεχα ούτε τη μισή από τη δουλειά που πατάνε...

Κι΄αν βάζω όλα αυτά εδώ μέσα δεν είναι για να κολακέψω κανέναν, 

ούτε να κάνω σε κάποιον τη χάρη να δει τον εαυτό του σε μια ανάρτηση ενός blog στα βάθη του ίντερνετ...

Στο κάτω-κάτω, δεν είμαι πολιτικός για να θέλω να κάνω τον καλό σε συντοπίτες... 

Επιπλέον, το Tinos On The Run δεν έχει διαφημίσεις, άρα, δεν βγάζει ούτε σέντς από τις επισκέψεις των φίλων και γνωστών. 

Βάζω τις φωτογραφίες αυτές όπως θα έβαζα και οποιαδήποτε φωτογραφία έπεφτε στα χέρια μου από τα χρονικά του χωριού, όπως κάθε κειμήλιο που πρέπει να διασωθεί.

Και πρέπει να διασωθεί όχι για να πέφτουμε σε νοσταλγία, να το βλέπουμε και να λέμε τί καλά που ήμασταν τότε καί πόσο χάλια είμαστε τώρα.

Πρέπει να διασωθεί γιατί αυτή είναι η τρέχουσα ιστορία του τόπου.

Αυτοί είναι οι άνθρωποί του, αυτή είναι η ομάδα, αυτό είναι το αύριο του τόπου...

...που δεν μου κακοφαίνεται καθόλου σε σχέση με όσα έχω δει στο πρόσφατο παρελθόν...

Και πάλι ένα μεγάλο μπράβο σε όλη την ομάδα!