Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΠΡΙΝ ΑΠ΄ΤΟΝ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟ...

Αχ, η Τέχνη...


Που έγινε δίαυλος επικοινωνίας με το Σύστημα...

Που επιδίωξε να χάσει την επαφή της με όσους την έχουν ανάγκη...

Που γίνεται προκλητική μόνον για να παραμείνει λουσμένη από τα φώτα της δημοσιότητας, συστημικής και μη (θέλοντας και μη)...

Και ο καλλιτέχνης;

Αυτός, περιμένει τις μπουλντόζες. Υποθέτω.

Αφού δεν μπορούμε να τους σταματήσουμε, τουλάχιστον ας εμπνευστούμε από αυτούς.

Ή καλύτερα, από την καταστροφή και τις μόνιμες βλάβες που αυτοί θα προκαλέσουν στο νησί.

Ο ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ας αποτελέσει άλλη μια πηγή έμπνευσης για τον καλλιτέχνη μας...

Αναμένουμε εναγωνίως την επόμενη έκθεση με τον ανάλογο τίτλο.

Εκεί, θα δακρύσουμε αντάμα και θα αναθεματίσουμε το Σύστημα.

Θα κουνήσουμε το κεφάλι εμπρός στις εικόνες με Το Νησί Πριν ...

...και με Το Νησί Μετά.

Θα επιδιώξουμε μια γρήγορη χειραψία με τον εκθέτη.

Στην έξοδο θα πάρουμε ένα μικρό κέρασμα, και το ενημερωτικό/αναμνηστικό του τύπου ήμουν-και-εγώ-εκεί περί την έκθεση έντυπο.

Ποιός να μας τόλεγε πως, αυτοί τους οποίους προβάλλουμε σαν ζωντανά στοιχεία πολιτισμού και διανόησης που επέλεξαν την Τήνο σαν κατοικία τους, έστω και μόνον καλοκαιρινή, θα έδειχναν μια τέτοια αδράνεια και θα κραύγαζαν με την διαρκή απουσία τους και την εκκωφαντική σιγή τους την απόλυτη αδιαφορία τους για αυτό που οι υπόλοιποι λέμε "Ο Τόπος μου"...